Ένα έγγραφο-ντοκουμέντο σχετικά με τη χρηματοδότηση του ΠΑΣΟΚ από τον Ροκφέλερ, το 1974
Tο μεταπολιτευτικό σκηνικό στην Ελλάδα, ούτε διαυγές είναι, ούτε εμπνέει εμπιστοσύνη. Ο παλαιός πολιτικός κόσμος - με τον ένα ή τον άλλο τρόπο - έσβησε, και ο καινούργιος που εμφανίστηκε, δεν είχε καμμία σχέση με τους παλαιούς άρχοντες και πατριώτες της πολιτικής ζωής. Διάφορα σκοτεινά κέντρα - εκτός και εντός Ελλάδος - είχαν εργασθεί από μακρού χρόνου, ώστε να κυριαρχήσουν στο προσκήνιο πρόσωπα και κόμματα πρόθυμα για συνεργασία με την "νέα τάξη πραγμάτων". Η ιστορία τώρα, δεν καταγράφεται αμέσως με την πραγματικήν της όψιν. Κάθε τόσο έρχονται στο φως ντοκουμέντα και παρασκήνια, που δίνουν διαφορετική εικόνα των γεγονότων. Πρόσφατον παράδειγμα, τα όσα απεκαλύφθησαν με το τελευταίον βιβλίον του Νικολάου Μακαρέζου, για τις σχέσεις και τις διαβουλεύσεις μεταξύ Καραμανλή και του στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου. Είναι βέβαιον, ότι εάν υπάρξει ενδελεχής έρευνα προς διαφόρους πολιτικούς χώρους της μεταπολιτευτικής εποχής, θα βρεθούμε προ εκπλήξεων. Δεν είναι τυχαία η απογοήτευσις και η απαξίωσις του λαού προς τους σημερινούς πολιτικούς. Μόνο, που οι πολίτες δεν σκέπτονται ή δεν έχουν την δυνατότητα να ερευνήσουν τα βαθύτερα αίτια. Αυτό, κανονικά είναι καθήκον των ΜΜΕ, αλλά δυστυχώς η πλειονότης των κινείται μέσα στο "σύστημα" που άλλοι έχουν χαράξει και επομένως δεν επιτελούν την αποστολήν των. Οι αμετανόητοι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, έχουν μουδιάσει με την πολιτικήν του κυβερνώντος κόμματος. Από την Μεταπολίτευσιν, εγοητεύθησαν από την άκρατον δημαγωγίαν αυτού του πολιτικού φορέως, και συμπορεύθηκαν με τον λαϊκισμόν που καθιέρωσε.
Ο εθνικός μας ποιητής Δ. Σολωμός, είχε αναφερθεί στον λαόν, τον "πάντα ευκολοπίστευτον και πάντα προδομένον"... Υπήρξε προφητικός ο στίχος του. Ποιός κάθισε να ερευνήσει ή έστω να προβληματιστεί, τι ακριβώς ήταν το ΠΑΣΟΚ, από την στιγμήν της παρουσίας του στην πολιτική σκακιέρα; Ο ιδρυτής του, ήλθεν από την Αμερικήν, σε σύντομον χρόνον, επέτυχε να διαλύσει το κόμμα του πατέρα του, και υπήρξεν ο κυρίως υπεύθυνος για την επέμβασιν του Στρατού. Επαρουσιάζετο, ως ο εκφραστής του αντιαμερικανικού κινήματος στην Ελλάδα, υπερακοντίζοντας ακόμα και την Αριστεράν, η οποία αφελώς- ως συνήθως- ενόμισεν ότι είχε βρει τον... "άνθρωπόν της", και κατέστη στην ουσία, όργανον των σχεδίων του Ανδρέα Παπανδρέου. Μετά την επέμβασιν του Στρατού, οι πολιτικοί συνελήφθησαν. Η Αμερικανική κυβέρνησις - δια της εδώ πρεσβείας - για τον μόνον που ενδιαφέρθηκε, ήταν ο ηγέτης του... "αντιαμερικανικού κινήματος"! Ο πρεσβευτής Τάλμποτ, ηξίωσε από το στρατιωτικόν καθεστώς, να μην θιγεί ο Ανδρέας Παπανδρέου, και να του δοθεί διαβατήριον, προκειμένου να φύγει στο εξωτερικόν. Κι' αυτό ακριβώς έγινε! Μετά την Μεταπολίτευσιν, ο κυνηγημένος και εξόριστος Ανδρέας Παπανδρέου, ιδρύει κόμμα. Αλλά για την δημιουργία πολιτικού φορέως, απαιτούνται τεράστια έξοδα, τα οποία δεν συγκεντρώνονται - φυσικά - με εράνους. Που βρέθηκαν λοιπόν, όλα αυτά τα χρήματα;
190910-pasok2Ο συγγραφέας ιστορικών έργων Κων. Μπαρμπής, στο βιβλίον του "Η Ελλάδα ξανασταυρώνεται" (εκδόσεις Νέα Θέσις) δημοσιεύει φωτοτυπίαν επισήμου εγγράφου του "Αμερικανικού Γραφείου Στρατιωτικής Συνεργασίας", και με στοιχεία αναγνωρίσεως "Απόρρητο 7271/NSA/1158-AR/29" ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει θέσει φαρδιά - πλατιά την υπογραφήν του σε "οδηγίες" που δίδονται απ' εκείνους που θα τον χρηματοδοτούσαν με απίστευτη γενναιοδωρία, και... εναντίον των οποίων υποτίθεται ότι θα στρεφόταν... Το έγγραφο αυτό υπέγραψε τον Αύγουστον του 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου, και εφόσον απεδέχθη τις "οδηγίες", προεβλέπετο καταβολή από την Τσέϊς Μανχάταν Μπανκ ( των Ροκφέλερ ) ποσού 100.000.000 δολλαρίων για την ίδρυση νέου κόμματος! Οι Αμερικανοί χρηματοδότες του... "σοσιαλιστικού" κινήματος στην Ελλάδα, καθόριζαν σαφώς στον αρχηγό του, τι κινήσεις μπορούσε να κάνει, τι στάση θα τηρούσε επί συγκεκριμένων θεμάτων, και τι περιθώριο ελιγμών διέθετε. Από τους "κανόνες" που υπέγραφε ο Ανδρέας, επιτρέποντο μόνον "φραστικές παρεκκλίσεις". Χαρακτηριστική είναι η παράγραφος που αναφέρει, ότι: "Προς ικανοποίησιν των ριζοσπαστών (αριστερών) ψηφοφόρων, θα επιτραπεί αναθεώρηση της αμυντικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδος - ΗΠΑ. Κι' ακόμη, "επιτρέπονται φραστικές ‘' συγκρούσεις ‘' με το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, όχι όμως (ανοιχτός) πόλεμος..."! Φυσικά, οι Αμερικανοί ενδιαφέρονταν και για την καταπολέμηση του Κομμουνισμού. Ετόνιζαν στον αρχηγό του "σοσιαλιστικού" κινήματος, ότι επεβάλλετο "ελαχιστοποίησης της δυνάμεως του ΚΚΕ. Η μείωσις αυτή όμως, δεν θα πρέπει να υπερβεί το όριον που συμφωνήθηκε με τους συναδέλφους της K.G.B."! Έδινε επίσης εντολή η αμερικανική υπηρεσία, τονίζοντας ότι: "Η κυβέρνησις Παπανδρέου δεν θα ανακινήσει το θέμα της Κύπρου, με αντίδωρον την μη ύπαρξιν προβλημάτων με την Τουρκίαν...". Αυτές και άλλες εντολές έδιναν οι Αμερικάνοι στον αρχηγόν του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να φτιάξει ισχυρόν "σοσιαλιστικό" κόμμα, με δολλάρια των Ροκφέλερ. Αυτά τα έχει δημοσιεύσει ο κ. Μπαρμπής στο βιβλίο του, μαζί με φωτοτυπία του δεσμευτικού εγγράφου, και ποτέ δεν διαψεύστηκαν.
Συνάγεται λοιπόν, λογικώς, το συμπέρασμα, ότι ο υιός του Ανδρέα και σημερινός πρωθυπουργός, λειτουργεί κάτω από τους ίδιους δεσμευτικούς κανόνες. Κι' αυτό, λέει πολλά. Ίσως η Αμερικανίδα μητέρα του πρωθυπουργού, η κυρία Μάργκαρετ Τσαντ, γνωρίζει περισσότερα. Εμείς προτείνουμε για τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, ένα νέον σύνθημα:"Ροκφέλερ ζεις, εσύ μας οδηγείς..."!
Γεώργιος Α. Λεονταρίτης
Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010
Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010
Ο Μπελογιάννης διέταξε την σφαγή του Μελιγαλά
Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου
οι Έλληνες Πατριώτες θα μετάσχουν στο μνημόσυνο των θυμάτων της σφαγής από τους κομμουνιστοσυμμορίτες (και για την ακρίβεια της γενοκτονίας), στο Μελιγαλά. μως, κάτω από το βομβαρδισμό με ψεύδη από τους ιστοριογράφους της αριστεράς, πόσοι ακριβώς γνωρίζουν τι έγινε στη μεσσηνιακή πόλη, αλλά και σε άλλες πόλεις της Πελοποννήσου, οι οποίες μαρτύρησαν υπό τα χέρια των δολοφόνων του ΕΛΑΣ, ιδιαίτερα την πρώτη (από τον Οκτώβριο του 1943 μέχρι τον Αύγουστο του 1944) αλλά και τη δεύτερη περίοδο (από τον Οκτώβριο του 1944 ως το Φεβρουάριο του 1945) της «κόκκινης τρομοκρατίας»; Λίγοι, ιδιαίτερα στους κόλπους των νέων. Οι υστερικές κραυγές της αριστεριστικής ιστοριογραφίας, μέσω των κατευθυνόμενων γραφίδων των σταλινιστών, κάνοντας λόγο για «γιορτές μίσους», κάθε φορά που οι πατριώτες έσπευδαν να τιμήσουν τους νεκρούς τους, κάλυψαν το κενό που υπήρχε και δημιούργησαν «πρότυπα», μετατρέποντας μορφές διεστραμμένων σφαγέων, όπως ο Βελουχιώτης (αλήθεια, γιατί πολλοί σιωπούν για την υπόθεση Μαραθέα;), ο καπετάν Γιώτης ή Χαρίλαος Φλωράκης και ο Μπελογιάννης, σε φυσιογνωμίες «ηρώων». Όμως, όσο κι αν προσπαθούν οι της κομμουνιστικής αριστεράς, τα εγκλήματα βγαίνουν στη φόρα... Είναι και αυτοί οι σπηλαιολόγοι που καταδύθηκαν στα άδυτα του σπηλαίου στο Φενεό, αεικίνητοι... Σήμερα, τα στερεότυπα υποχωρούν και νέοι επιστήμονες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αποζητούν να διαμορφώσουν μόνοι τους άποψη, αρνούμενοι να αναμασήσουν τα προπαγανδιστικά κείμενα των στρατευμένων γραφίδων του ΚΚΕ και της ευρύτερης αριστεράς.
Πως φτάσαμε στη σφαγή
Ο ΕΛΑΣ έδειξε από νωρίς τις προθέσεις του στην Πελοπόννησο. Η διάλυση της αντιστασιακής ομάδας του Στούπα, με τη μάχη της Λεύκης και οι πρώτες σφαγές (κατόπιν φρικτών βασανιστηρίων, οι επώνυμες μαρτυρίες αναρίθμητες) αθώων Ελλήνων πολιτών από τον ΕΛΑΣ, έδειξαν που πήγαινε το πράγμα. Κι όμως, αν και στην Αθήνα αλλά και αλλού ήδη είχαν αρχίσει να γίνονται πολλά «παράξενα», λίγοι μπόρεσαν να υποθέσουν που πήγαινε το πράγμα. Αυτό, αν και ήδη οι μισοί Έλληνες και παραπάνω (όσοι αρνούνταν να συμπλεύσουν με το όργιο αίματος) είχαν ήδη χαρακτηριστεί από το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ «δωσίλογοι», «προδότες», «ταγματασφαλίτες», «φασίστες» και βάλτε. Ακολούθησαν οι δολοφονίες του ταγματάρχη Χρήστου Καραχάλιου και του ίλαρχου Τηλέμαχου Βρεττάκου, αλλά και των δεκάδων συναγωνιστών τους ανταρτών. Φυσικά, οι κομμουνιστές απέκρυπταν μέσω τρομοκρατικών μεθόδων τη γνωστοποίηση της ύπαρξης των στρατοπέδων συγκέντρωσης όπως εκείνα στο χωριό Χαλβάτσου και στην Ποταμιά (δύο από τα περίπου 35 στρατόπεδα που διατηρούσε ο ΕΛΑΣ), όπου δεινοπάθησαν εκατοντάδες Έλληνες. Όλα δια χειρός του αιμοσταγούς και διεστραμμένου Γενικού Αρχηγού του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου Θανάση Κλάρα ή Άρη Βελουχιώτη (ανέλαβε το πόστο τον Απρίλιο του 1944, σκορπώντας τον όλεθρο), που έπνιξε στο αίμα το Βαλτέτσι (σκότωσαν εκεί οι κομμουνιστοσυμμορίτες πολλά γυναικόπαιδα), στο όνομα της «εκστρατείας» για το «κυνήγι της αντίδρασης», αλλά και το Φενεό, όπου χάθηκαν εκατοντάδες Έλληνες, που ρίχτηκαν στο εκεί σπήλαιο. Την ίδια ώρα, ο προδότης Μπελογιάννης, ο ηθικός αυτουργός των σφαγών στην Πελοπόννησο, οργάνωνε τους κομμουνιστές φανατίζοντάς τους, επιβάλλοντας μάλιστα την αρχή της «οικογενειακής ευθύνης» που οδήγησε στις μαζικές σφαγές. Ακολούθησε η μάχη του Μελιγαλά (13-15 Σεπτεμβρίου 1944) και η σφαγή , μετά την πτώση της πόλης, άνω των χιλίων κατοίκων. Ο Μπελογιάννης, μαζί με τον Κουλαμπά και τον Πανταζή Φράγκο, ζήτησαν από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ να μη μείνει τίποτα όρθιο και ζωντανό στο Μελιγαλά, ενώ από τον ασύρματο ο σφαγέας Άρης Βελουχιώτης διέταζε «προκειμένου περί ταγματασφαλιτών δεν πρέπει να γίνεται λόγος περί αιχμαλώτων», όπως διαβάζουμε στο εξαιρετικό βιβλίο του διαπρεπούς ομογενή μας Γιάννη Μπουγά (με τίτλο «Ματωμένες μνήμες 1940-45», εκδόσεις Πελασγός και γεμάτο αυθεντικές προσωπικές μαρτυρίες, ηχογραφημένες, από μάρτυρες των γεγονότων, στο συγγραφέα).
Μελιγαλάς, η τραγωδία
Τη μάχη και την πτώση της πόλης στα χέρια των δολοφόνων του ΕΛΑΣ, ακολούθησαν πλιάτσικο και εγκλήματα φρικτά. Όλα τα σπίτια των μη αριστερών λεηλατήθηκαν και πυρπολήθηκαν, ενώ οι «αντιδραστικοί» οδηγούνταν δεμένοι με καλώδια και σύρματα και κατά δεκάδες στην Πηγάδα στο Μπεζεστένι (δύο χλμ ΒΔ του Μελιγαλά), όπου και δολοφονούνταν, αλλά και στα γύρω χωριά (μόνο στο Νεοχώρι εκτελέστηκαν 150 άτομα, ενώ στο Σολάκιο και στην Ανθούσα, 200). Τα πτώματά τους τα πετούσαν στο βάραθρο. Αυτές ήταν οι εντολές από τους Άρη Βελουχιώτη, Νίκο Μπελογιάννη, Νικολόπουλο, Κλάπα, Ρουμπέα, Μπλάνα, Ωριών, Κουλαμπά, Ακρίτα, Βασίλη Μπράβο, Στάθη Καναβό, Τάκη Δορκοφίκη, Γιάννη Καραμούζη, Ηλία Δεδούση και Στέλιο Διακουμογιαννόπουλο και την κομμουνιστική σία που παρείχε τις «καταστάσεις» του ΕΑΜ (πολλοί εκ των δραστών των δολοφονιών στο Μπεζεστένι ζουν ακόμη και παίρνουν σύνταξη αντιστασιακού, εκ των οποίων και κάποιος αντάρτης του ΕΛΑΣ από το χωριό Πλατύ, ο Μ., που έσφαξε ενώπιον πολλών μαρτύρων τον ίδιο τον αδελφό του, θέλοντας προφανώς να δώσει τα διαπιστευτήριά του). Παραθέτουμε ονόματα μερικών εκ των κομμουνιστών δραστών των μαζικών δολοφονιών στην Πηγάδα, για την ιστορία: Κωνσταντίνος Μπράβος, Διονύσιος Ελ. Σκλήρης, Ηλίας Σκλήρης, Σπύρος Ξιάρχος, Σπύρος Τζαβελέας, Χρήστος Νερούλιας, Αλέξανδρος Καραβίτης, Θόδωρος Καραβίτης, Παναγιώτης Νέζης, Γεώργιος Νέζης, Κωνσταντίνος Μάνεσης, Κυριάκος Μακρής, Χρήστος Γεωργανάς... Δεν τους ξεχνούμε. Οικογένειες ολόκληρες Ελλήνων ξεκληρίστηκαν διαχειρός τους... Ο ίδιος ο Καραμούζης γράφει ότι «ο Άρης και οι αντιπρόσωποι του κόμματος Κουλαμπάς και Ν. Μπελογιάννης είχαν πάρει την απόφασιν. Όλοι έπρεπε να εκτελεσθούν...».
Τα φρικτά βασανιστήρια
«Οι εις το Μπεζεστένι ευρισκόμενοι ήσαν εις την διάθεσιν του κάθε καπετάνιου, όστις πήγαινε μέσα και συνελάμβανε όποιον ήθελε της αρεσκείας του, όπως ο τσοπάνος διαλέγει το σφακτό που θέλει να σφάξη, τον οδηγούσε έξω και τον εκτελούσε... Τους έκοβαν, άλλων το κεφάλι, τα χέρια, την μύτην, δηλαδή τους κακοποιούσαν, τους εβασάνιζαν πρώτα επάνω εις ένα κορμόν συκιάς με μάχαιραν ή πέλεκυν και τους έρριπτον εις την Πηγάδα έως ότου εκκαθάριζον εκείνους που ήθελον», μαρτυρεί ο ιερέας Παν. Παπαδόπουλος. Έσπαζαν σε πολλές περιπτώσεις όλα τα άκρα των θυμάτων και τους τύφλωναν, ενώ δολοφονούσαν τα παιδιά με τσεκούρια και μπαλτάδες (αλλά και με κλαδευτήρια!) μπροστά στους γονείς, ικανοποιώντας έτσι τα σαδιστικά τους ένστικτα. Οι δολοφονημένοι στην Πηγάδα υπολογίζονται σε 1154 (άνω των 50 ήταν γυναίκες, ενώ υπάρχει και αριθμός ανήλικων θυμάτων, μεταξύ τους και κοριτσιών), ενώ ο Καραμούζης ανεβάζει τον αριθμό στους 1200. Μιλάμε για περίπου 13 κουστωδίες κρατουμένων... Η σφαγή των (κυρίως αμάχων) διήρκεσε από τις 17 ως τις 20 Σεπτεμβρίου.
Oι κομμουνιστές δεν σταμάτησαν ποτέ να προκαλούν
Κι όμως ακολούθησαν περισσότερες κομμουνιστικές μεθοδεύσεις, όπως η συστηματική σπίλωση της μνήμης των θυμάτων με σκοπό την ηθική δολοφονία τους, μετά τη φυσική. Η αγυρτεία και η αλητεία στο απόγειό τους! Για την ιστορία: από την Πηγάδα η Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθηνών έβγαλε 500 ως 600 πτώματα (αδύνατον να αναγνωριστούν οι περισσότεροι, λόγω προχωρημένης αποσύνθεσης, η ίδια κατάσταση και στο Φενεό) τον Σεπτέμβριο του 1945 και σταμάτησε λόγω των συνθηκών και της απειλής κατά της δημόσιας υγείας, αν και υπήρχαν ακόμα πολλά πτώματα στο βάραθρο. Για τη σφαγή στο Μελιγαλά δικάστηκαν 31 άτομα από το στρατοδικείο της Καλαμάτας το καλοκαίρι του 1949. Εξ αυτών, όπως μας πληροφορεί ο Γιάννης Μπουγάς (επικαλούμενος δημοσιεύματα της εποχής των εφημερίδων της πόλης «Θάρρος» και «Σημαία»), 13 κομμουνιστές φονιάδες καταδικάστηκαν σε θάνατο, 11 σε ισόβια και επτά αθωώθηκαν. Εμείς δεν ξεχνούμε και κάθε χρόνο τέτοια εποχή θα είμαστε εκεί.
Χριστόφορος Πετρίδης
οι Έλληνες Πατριώτες θα μετάσχουν στο μνημόσυνο των θυμάτων της σφαγής από τους κομμουνιστοσυμμορίτες (και για την ακρίβεια της γενοκτονίας), στο Μελιγαλά. μως, κάτω από το βομβαρδισμό με ψεύδη από τους ιστοριογράφους της αριστεράς, πόσοι ακριβώς γνωρίζουν τι έγινε στη μεσσηνιακή πόλη, αλλά και σε άλλες πόλεις της Πελοποννήσου, οι οποίες μαρτύρησαν υπό τα χέρια των δολοφόνων του ΕΛΑΣ, ιδιαίτερα την πρώτη (από τον Οκτώβριο του 1943 μέχρι τον Αύγουστο του 1944) αλλά και τη δεύτερη περίοδο (από τον Οκτώβριο του 1944 ως το Φεβρουάριο του 1945) της «κόκκινης τρομοκρατίας»; Λίγοι, ιδιαίτερα στους κόλπους των νέων. Οι υστερικές κραυγές της αριστεριστικής ιστοριογραφίας, μέσω των κατευθυνόμενων γραφίδων των σταλινιστών, κάνοντας λόγο για «γιορτές μίσους», κάθε φορά που οι πατριώτες έσπευδαν να τιμήσουν τους νεκρούς τους, κάλυψαν το κενό που υπήρχε και δημιούργησαν «πρότυπα», μετατρέποντας μορφές διεστραμμένων σφαγέων, όπως ο Βελουχιώτης (αλήθεια, γιατί πολλοί σιωπούν για την υπόθεση Μαραθέα;), ο καπετάν Γιώτης ή Χαρίλαος Φλωράκης και ο Μπελογιάννης, σε φυσιογνωμίες «ηρώων». Όμως, όσο κι αν προσπαθούν οι της κομμουνιστικής αριστεράς, τα εγκλήματα βγαίνουν στη φόρα... Είναι και αυτοί οι σπηλαιολόγοι που καταδύθηκαν στα άδυτα του σπηλαίου στο Φενεό, αεικίνητοι... Σήμερα, τα στερεότυπα υποχωρούν και νέοι επιστήμονες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αποζητούν να διαμορφώσουν μόνοι τους άποψη, αρνούμενοι να αναμασήσουν τα προπαγανδιστικά κείμενα των στρατευμένων γραφίδων του ΚΚΕ και της ευρύτερης αριστεράς.
Πως φτάσαμε στη σφαγή
Ο ΕΛΑΣ έδειξε από νωρίς τις προθέσεις του στην Πελοπόννησο. Η διάλυση της αντιστασιακής ομάδας του Στούπα, με τη μάχη της Λεύκης και οι πρώτες σφαγές (κατόπιν φρικτών βασανιστηρίων, οι επώνυμες μαρτυρίες αναρίθμητες) αθώων Ελλήνων πολιτών από τον ΕΛΑΣ, έδειξαν που πήγαινε το πράγμα. Κι όμως, αν και στην Αθήνα αλλά και αλλού ήδη είχαν αρχίσει να γίνονται πολλά «παράξενα», λίγοι μπόρεσαν να υποθέσουν που πήγαινε το πράγμα. Αυτό, αν και ήδη οι μισοί Έλληνες και παραπάνω (όσοι αρνούνταν να συμπλεύσουν με το όργιο αίματος) είχαν ήδη χαρακτηριστεί από το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ «δωσίλογοι», «προδότες», «ταγματασφαλίτες», «φασίστες» και βάλτε. Ακολούθησαν οι δολοφονίες του ταγματάρχη Χρήστου Καραχάλιου και του ίλαρχου Τηλέμαχου Βρεττάκου, αλλά και των δεκάδων συναγωνιστών τους ανταρτών. Φυσικά, οι κομμουνιστές απέκρυπταν μέσω τρομοκρατικών μεθόδων τη γνωστοποίηση της ύπαρξης των στρατοπέδων συγκέντρωσης όπως εκείνα στο χωριό Χαλβάτσου και στην Ποταμιά (δύο από τα περίπου 35 στρατόπεδα που διατηρούσε ο ΕΛΑΣ), όπου δεινοπάθησαν εκατοντάδες Έλληνες. Όλα δια χειρός του αιμοσταγούς και διεστραμμένου Γενικού Αρχηγού του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου Θανάση Κλάρα ή Άρη Βελουχιώτη (ανέλαβε το πόστο τον Απρίλιο του 1944, σκορπώντας τον όλεθρο), που έπνιξε στο αίμα το Βαλτέτσι (σκότωσαν εκεί οι κομμουνιστοσυμμορίτες πολλά γυναικόπαιδα), στο όνομα της «εκστρατείας» για το «κυνήγι της αντίδρασης», αλλά και το Φενεό, όπου χάθηκαν εκατοντάδες Έλληνες, που ρίχτηκαν στο εκεί σπήλαιο. Την ίδια ώρα, ο προδότης Μπελογιάννης, ο ηθικός αυτουργός των σφαγών στην Πελοπόννησο, οργάνωνε τους κομμουνιστές φανατίζοντάς τους, επιβάλλοντας μάλιστα την αρχή της «οικογενειακής ευθύνης» που οδήγησε στις μαζικές σφαγές. Ακολούθησε η μάχη του Μελιγαλά (13-15 Σεπτεμβρίου 1944) και η σφαγή , μετά την πτώση της πόλης, άνω των χιλίων κατοίκων. Ο Μπελογιάννης, μαζί με τον Κουλαμπά και τον Πανταζή Φράγκο, ζήτησαν από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ να μη μείνει τίποτα όρθιο και ζωντανό στο Μελιγαλά, ενώ από τον ασύρματο ο σφαγέας Άρης Βελουχιώτης διέταζε «προκειμένου περί ταγματασφαλιτών δεν πρέπει να γίνεται λόγος περί αιχμαλώτων», όπως διαβάζουμε στο εξαιρετικό βιβλίο του διαπρεπούς ομογενή μας Γιάννη Μπουγά (με τίτλο «Ματωμένες μνήμες 1940-45», εκδόσεις Πελασγός και γεμάτο αυθεντικές προσωπικές μαρτυρίες, ηχογραφημένες, από μάρτυρες των γεγονότων, στο συγγραφέα).
Μελιγαλάς, η τραγωδία
Τη μάχη και την πτώση της πόλης στα χέρια των δολοφόνων του ΕΛΑΣ, ακολούθησαν πλιάτσικο και εγκλήματα φρικτά. Όλα τα σπίτια των μη αριστερών λεηλατήθηκαν και πυρπολήθηκαν, ενώ οι «αντιδραστικοί» οδηγούνταν δεμένοι με καλώδια και σύρματα και κατά δεκάδες στην Πηγάδα στο Μπεζεστένι (δύο χλμ ΒΔ του Μελιγαλά), όπου και δολοφονούνταν, αλλά και στα γύρω χωριά (μόνο στο Νεοχώρι εκτελέστηκαν 150 άτομα, ενώ στο Σολάκιο και στην Ανθούσα, 200). Τα πτώματά τους τα πετούσαν στο βάραθρο. Αυτές ήταν οι εντολές από τους Άρη Βελουχιώτη, Νίκο Μπελογιάννη, Νικολόπουλο, Κλάπα, Ρουμπέα, Μπλάνα, Ωριών, Κουλαμπά, Ακρίτα, Βασίλη Μπράβο, Στάθη Καναβό, Τάκη Δορκοφίκη, Γιάννη Καραμούζη, Ηλία Δεδούση και Στέλιο Διακουμογιαννόπουλο και την κομμουνιστική σία που παρείχε τις «καταστάσεις» του ΕΑΜ (πολλοί εκ των δραστών των δολοφονιών στο Μπεζεστένι ζουν ακόμη και παίρνουν σύνταξη αντιστασιακού, εκ των οποίων και κάποιος αντάρτης του ΕΛΑΣ από το χωριό Πλατύ, ο Μ., που έσφαξε ενώπιον πολλών μαρτύρων τον ίδιο τον αδελφό του, θέλοντας προφανώς να δώσει τα διαπιστευτήριά του). Παραθέτουμε ονόματα μερικών εκ των κομμουνιστών δραστών των μαζικών δολοφονιών στην Πηγάδα, για την ιστορία: Κωνσταντίνος Μπράβος, Διονύσιος Ελ. Σκλήρης, Ηλίας Σκλήρης, Σπύρος Ξιάρχος, Σπύρος Τζαβελέας, Χρήστος Νερούλιας, Αλέξανδρος Καραβίτης, Θόδωρος Καραβίτης, Παναγιώτης Νέζης, Γεώργιος Νέζης, Κωνσταντίνος Μάνεσης, Κυριάκος Μακρής, Χρήστος Γεωργανάς... Δεν τους ξεχνούμε. Οικογένειες ολόκληρες Ελλήνων ξεκληρίστηκαν διαχειρός τους... Ο ίδιος ο Καραμούζης γράφει ότι «ο Άρης και οι αντιπρόσωποι του κόμματος Κουλαμπάς και Ν. Μπελογιάννης είχαν πάρει την απόφασιν. Όλοι έπρεπε να εκτελεσθούν...».
Τα φρικτά βασανιστήρια
«Οι εις το Μπεζεστένι ευρισκόμενοι ήσαν εις την διάθεσιν του κάθε καπετάνιου, όστις πήγαινε μέσα και συνελάμβανε όποιον ήθελε της αρεσκείας του, όπως ο τσοπάνος διαλέγει το σφακτό που θέλει να σφάξη, τον οδηγούσε έξω και τον εκτελούσε... Τους έκοβαν, άλλων το κεφάλι, τα χέρια, την μύτην, δηλαδή τους κακοποιούσαν, τους εβασάνιζαν πρώτα επάνω εις ένα κορμόν συκιάς με μάχαιραν ή πέλεκυν και τους έρριπτον εις την Πηγάδα έως ότου εκκαθάριζον εκείνους που ήθελον», μαρτυρεί ο ιερέας Παν. Παπαδόπουλος. Έσπαζαν σε πολλές περιπτώσεις όλα τα άκρα των θυμάτων και τους τύφλωναν, ενώ δολοφονούσαν τα παιδιά με τσεκούρια και μπαλτάδες (αλλά και με κλαδευτήρια!) μπροστά στους γονείς, ικανοποιώντας έτσι τα σαδιστικά τους ένστικτα. Οι δολοφονημένοι στην Πηγάδα υπολογίζονται σε 1154 (άνω των 50 ήταν γυναίκες, ενώ υπάρχει και αριθμός ανήλικων θυμάτων, μεταξύ τους και κοριτσιών), ενώ ο Καραμούζης ανεβάζει τον αριθμό στους 1200. Μιλάμε για περίπου 13 κουστωδίες κρατουμένων... Η σφαγή των (κυρίως αμάχων) διήρκεσε από τις 17 ως τις 20 Σεπτεμβρίου.
Oι κομμουνιστές δεν σταμάτησαν ποτέ να προκαλούν
Κι όμως ακολούθησαν περισσότερες κομμουνιστικές μεθοδεύσεις, όπως η συστηματική σπίλωση της μνήμης των θυμάτων με σκοπό την ηθική δολοφονία τους, μετά τη φυσική. Η αγυρτεία και η αλητεία στο απόγειό τους! Για την ιστορία: από την Πηγάδα η Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθηνών έβγαλε 500 ως 600 πτώματα (αδύνατον να αναγνωριστούν οι περισσότεροι, λόγω προχωρημένης αποσύνθεσης, η ίδια κατάσταση και στο Φενεό) τον Σεπτέμβριο του 1945 και σταμάτησε λόγω των συνθηκών και της απειλής κατά της δημόσιας υγείας, αν και υπήρχαν ακόμα πολλά πτώματα στο βάραθρο. Για τη σφαγή στο Μελιγαλά δικάστηκαν 31 άτομα από το στρατοδικείο της Καλαμάτας το καλοκαίρι του 1949. Εξ αυτών, όπως μας πληροφορεί ο Γιάννης Μπουγάς (επικαλούμενος δημοσιεύματα της εποχής των εφημερίδων της πόλης «Θάρρος» και «Σημαία»), 13 κομμουνιστές φονιάδες καταδικάστηκαν σε θάνατο, 11 σε ισόβια και επτά αθωώθηκαν. Εμείς δεν ξεχνούμε και κάθε χρόνο τέτοια εποχή θα είμαστε εκεί.
Χριστόφορος Πετρίδης
Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010
Επιλογές από τις 16ες «Νύχτες Πρεμιέρας»
του Γιώργου Πισσαλίδη *
Ξεκινά στις 16 Σεπτεμβρίου το «16ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθηνών - Νύχτες Πρεμιέρας Conn-X» στα σινεμά «Αττικόν», «Απόλλων» (αμφότερα Σταδίου 19) και «Δαναός 1 & 2» (Κηφισίας 109). Ανάμεσα σε πρόσφατες παραγωγές, αφιερώματα σε μεγάλους σκηνοθέτες και «προχωρημένες» ταινίες, εμείς διαλέξαμε εκείνες που μάς ταιριάζουν ιδεολογικά, αισθητικά ή που οι υποθέσεις μας φαίνονται ενδιαφέρουσες. Εσείς απλώς προνοήστε μέρες πριν για τα εισιτήριά σας.
Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου
Μπόυ του Τάικο Ουαϊτίτι (Νέα Ζηλανδία). Τι και αν ο 11χρονος Mπόυ είναι ορφανός από μητέρα και ο πατέρας του είναι ένας κακομοίρης κακοποιός; Η ψύχωση του με τον Μάικλ Τζάκσον και η αχαλίνωτη φαντασία του δικαιολογούν όλα τα στραβά του κόσμου των μεγάλων. Ένα φιλμ γεμάτο νοσταλγία για την δεκαετία του ‘80, που σου φτιάχνει το κέφι. Δαναός 1, 18:00.
Μία Οικογένεια της Περνίλ Φίσερ Κρίστενσεν (Δανία). Η Ντίτε είναι έτοιμη να μετακομίσει στην Νέα Υόρκη για την δουλειά των ονείρων της, όταν ο πατέρας της αρρωσταίνει και την υποχρεώνει να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση. Μία αρχετυπική ιστορία για την σύγκρουση επιθυμιών και καθήκοντος που κέρδισε το βραβείο κριτικών «Firesci» στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Αττικόν 18:00.
Μία Γυναίκα, ένα Όπλο και ένα Νούντλ Μπαρ του Ζανγκ Γιμού. Ένας μοχθηρός και πανούργος ιδιοκτήτης νούντλ μπαρ, αναθέτει σε έναν ντέτεκτιβ να σκοτώσει την γυναίκα του και τον εραστή της. Όμως τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα ήθελε. Ο σκηνοθέτης που μας έδωσε τα αριστουργήματα της waxia, «Ήρωας» και «Ιπτάμενα Στιλέτα», σε ένα ριμέικ του «Μόνο Αίμα» των αδελφών Κοέν, μεταφερμένο στην μεσαιωνική Κίνα, που συνδυάζει πολεμικές τέχνες, φανταστικά κοστούμια και βιτριολικό χιούμορ. Δαναός 1, 20:15.
Μόντε Κάρλο του Έρνστ Λιούμπιτς (Η.Π.Α, 1930). Η προληπτική κόμισσα Έλεν παρατάει τον λιμοκοντόρο πρίγκιπα Όττο και τζογάρει δίχως αύριο στο καζίνο του Μόντε Κάρλο. Όταν μένει ρέστη, για καλή της τύχη, κοντά βρίσκεται ένας κόμης, ο Ρούντολφ. Μια σοφιστικέ ρομαντική κωμωδία σε μιούζικαλ περιτύλιγμα, να την πιεις στο ποτήρι. Δαναός 2, 20:30. Επαναλαμβάνεται την Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου, Δαναός 2, 18:15.
Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου
Μέχρι να σε βρω του Ροντρίγκο Γκαρσία (ΗΠΑ). Ένα μυστικό ενώνει τις ζωές τριών, αγνώστων μεταξύ τους, γυναικών και επηρεάζει τις πιο στενές τους σχέσεις. Όταν αποκαλυφθεί, οι ζωές τους θα αλλάξουν για πάντα. Με τους Ναόμι Γουότς, Άνετ Μπένινγκ και Σαμουέλ Τζάκσον. Αττικόν, 18:00.
Να ζει κανείς ή να μην ζει του Έρνστ Λιούμπιτς (ΗΠΑ, 1942). Αφού σατίρισε ανελέητα τον κομμουνισμό στην «Νινότσκα», ο μεγάλος Λιούμπιτς σατιρίζει τώρα τους ναζί, με ένα ερωτικό τρίγωνο από Πολωνούς ηθοποιούς να μπαίνει στην Αντίσταση. Απόλλων, 20:00.
Σκοτεινή Καρδιά του Φίλιπ Ρίντλεϋ. Μετά από δέκα χρόνια σιωπής, ο σκηνοθέτης του «Διάφανου Δέρματος» επιστρέφει με μία φαουστική ιστορία τρόμου. Αττικόν, 23:00.
Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου
Νινότσκα του Έρνστ Λιούμπιτς (Η.Π.Α, 1939). Η Γκρέτα Γκάρμπο στο ρόλο μιας κομισάριας, που έρχεται στο Παρίσι για λογαριασμό της Σοβιετικής κυβέρνησης και γοητεύεται από τις ανέσεις του καπιταλισμού και τον έρωτα ενός κόμη (Μέλβιν Ντάγκλας). Η δημοφιλέστερη αντικομμουνιστική ταινία όλων των εποχών είναι μία ανελέητη σάτιρα με ατάκες όπως «Τι νέα;» «Υπέροχα. Οι δίκες της Μόσχας είχαν μεγάλο σουξέ! Τώρα υπάρχουν λιγότεροι αλλά καλύτεροι Ρώσοι». Δαναός 1, 19:45. Επαναλαμβάνεται την Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου στον Δαναό 2, 17:30.
Ευλογημένες Ψυχές της Άννα Κόκκινος (Αυστραλία). Επτά παιδιά περιπλανούνται στο επικίνδυνο αστικό τοπίο, ενώ οι μανάδες τους αγωνιούν στο σπίτι. Με την υπέροχη Βικτώρια Χαραλαμπίδου («Νύφες», «Ψυχή Βαθιά») στο ρόλο μίας θρησκευόμενης που αμελεί το ένα παιδί της προς χάριν του άλλου. Παρουσία της σκηνοθέτιδος. Αττικόν, 20:00.
Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου
Μπελάδες στον Παράδεισο του Έρνστ Λιούμπιτς (ΗΠΑ, 1932). Την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης, ένας κλέφτης του τζετ σετ και μία πορτοφολού που παρουσιάζεται ως κόμισσα, τα φτιάχνουν και συνεργάζονται για να εξαπατήσουν μία εύπορη γυναίκα. Όμως ο κλέφτης ερωτεύεται το θύμα του. Ιστορικός ακρογωνιαίος λίθος του σκρούμπολ και αιώνια επιρροή για κάθε ρομαντική κομεντί. Δαναός 1, 20:15. Επαναλαμβάνεται το Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου στον Δαναό 2, 22:30.
Τhe Town του Μπεν Άφλεκ (Η.Π.Α) Αδίστακτος κακοποιός ερωτεύεται την γυναίκα που είχε κρατήσει όμηρο σε μία ληστεία τραπέζης, βάζοντας σε κίνδυνο την συμμορία του, που παρακολουθείται από το FBI. O Μπεν Άφλεκ γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε ένα υπέροχο δραματικό θρίλερ για την βία, την φιλία και την προδοσία, ξαναβάζοντας πλώρη για τα επόμενα Όσκαρ. Αττικόν, 22:45.
Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου
Λέμυ των Γουές Ορσόσκυ και Γκρέγκ ΌΛιβερ (ΗΠΑ). Ένα μπαρουτοκαπνισμένο ντοκιμαντέρ για τον αναρχοεθνικιστή ηγέτη των «Μότορχεντ». Απόλλων, 19:45. Επαναλαμβάνεται την Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου στον Δαναό 1, 20:00.
Inside Job του Τσάρλυ Φέγκιουσον (Η.Π.Α). Θέλετε να μάθετε ποιοι είναι οι πραγματικοί υποκινητές της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης; Δείτε τους σε αυτό το αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ που ρίχνει φως κάτω από το τραπέζι, ξεμπροστιάζοντας χωρίς έλεος την απληστία της Γουώλ Στρητ και των golden boys της Goldman Sachs. Αττικόν, 20:00.
Το Παιδί-Θαύμα του Λυκ Ντιόν (Καναδάς). Η αληθινή ιστορία του «Μικρού Καναδέζου Μότσαρτ», Αντρέ Ματιέ, ο οποίος σε ηλικία 6 ετών μάγεψε με τις συνθέσεις του κοινό και κριτικούς σε Λονδίνο, Παρίσι και Νέα Υόρκη. Η εκτόξευση στην κορυφή και η ελεύθερη πτώση στον αλκοολισμό και την κατάθλιψη σε μία αυθεντική τραγωδία, γραμμένη στο πεντάγραμμο. Δαναός 2, 20:15.
Ο Δολοφόνος Μέσα μου του Μάικλ Γουίντερμπατομ (ΗΠΑ). Ο έρωτας για μία όμορφη πόρνη (Τζέσικα Αλμπα), που πρέπει να διώξει από μία κωμόπολη του ‘50, είναι η απαρχή της καθόδου στην κόλαση για ένα βοηθό σερίφη και σίριαλ κίλλερ (Κέηζυ Άφλεκ). Βασισμένη στο ομώνυμο pulp αριστούργημα του Τζιμ Τόμσον, η ταινία είναι μία εκπληκτική σπουδή στον άρρωστο ψυχισμό ενός δολοφόνου. Δαναός 1, 22:30.
Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου
O Tρότσκυ του Ζακόμπ Τιερνί (Καναδάς). Φοβερή σάτιρα με τον 17χρονο Λέον Μπορνστάιν να πιστεύει ότι είναι η μετεμψύχωση του Λέον Τρότσκυ. Στόχοι του να εξοριστεί (δις), να παντρευτεί μεγαλύτερη του γυναίκα και να δολοφονηθεί σε θερμό κλίμα. Το σχέδιο του ξεκινάει με μια υποκίνηση απεργίας στο εργοστάσιο του πατέρα του. Βραβείο Κοινού σε τρία φεστιβάλ. Αττικόν, 17:45.
Ας Περιμένει ο Παράδεισος του Ερνστ Λιούμπιτς (Η.Π.Α, 1943). Ο Χένρυ Βαν Κληφ (Ντον Αμίτσι) πεθαίνει. Το πνεύμα του φτάνει στον Άδη και προσπαθεί να πείσει τον Σατανά ότι υπήρξε πολύ σκάρτος, ώστε να μπει άνετα στην Κόλαση.
Great Directors της Άντζελα Ισμαϊλας (ΗΠΑ). Μπερνάντο Μπερτολούτσι, Ντέηβιντ Λυντς, Στήβεν Φρίαρς, Κεν Λόουτς, Ανιές Βαρντά, Λιλιάνα Καβάνι, Τοντ Χέϊνς, Κατρίν Μπρεγιά, Ρίτσαρντ Λίνκλέιτερ και Τζων Σέηλς. Δώδεκα ζωντανοί θρύλοι του κινηματογράφου αποκαλύπτουν τα μυστικά τους σε ένα ντοκιμαντέρ-δώρο σε κάθε σινεφίλ. Παρουσία της σκηνοθέτιδας. Απόλλων 21:00.
Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου
Ενώπιον Θεών και Ανθρώπων του Ξαβιέ Μποβουά (Γαλλία). Η αληθινή ιστορία ενός τάγματος Γάλλων μοναχών στην Αλγερία του ‘90, που αρχικά ζουν αρμονικά με τους Μουσουλμάνους γείτονες. Όμως όταν αρχίσει ο πόλεμος ανάμεσα στον Αλγερινό στρατό και τους φονταμενταλιστές, θα πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στο να φύγουν ή να γίνουν μάρτυρες της Πίστης τους. Μία συγκλονιστική ταινία για την Πίστη, την αδελφοσύνη, την Αγάπη και το Μαρτύριο, που κέρδισε το Βραβείο Καθολικής Εκκλησίας (Ecumenical Jury) του Φεστιβάλ Καννών. Αττικόν, 20:15.
Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου
Αποχαιρετισμός του Ντιτέκε Μένσικ (Ολλανδία, 1929). Η Γκρέις Ντάρμοντ γίνεται η πρώτη γυναίκα που κάνει τον γύρο του κόσμου με ζέπελιν. Στις 21 ημέρες του ταξιδιού γίνεται ηρωίδα του πιο αεράτου λαβ στόρυ της Ιστορίας. Σπάνιο αρχικό υλικό και αφήγηση από τα αυθεντικά ημερολόγια της ηρωίδας. Απόλλων 17:45.
Monsters του Γκάρεθ Έντουαρντς (Μεγάλη Βρετανία). Το Μεξικό βρίσκεται σε καραντίνα και οι στρατιώτες δίνουν καθημερινά μάχες με εξωγήινα τέρατα. Ο φωτογράφος Άντριου πρέπει να συνοδέψει την κόρη του αφεντικού του, Σαμάνθα μέχρι τα σύνορα των ΗΠΑ, διασχίζοντας την μολυσμένη κι επικίνδυνη περιοχή. Η καλύτερη ανεξάρτητη, sci-fi ταινία της χρονιάς εισβάλλει στην Αθήνα. Δαναός 1, 21:45.
Chatroom του Χιντέο Νακάτα (Μεγάλη Βρετανία) Αφού μας τρόμαξε με τα «Δακτυλίδια» του, ο Νακάτα μεταναστεύει στην Ευρώπη και σκηνοθετεί ένα θρίλερ με θέμα τα άδυτα του κυβερνοχώρου και τα επικίνδυνα παιχνίδια που παίζονται ακόμα και στα πιο αθώα chatrooms. Αττικόν, 22:30.
Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου
Τα Οπωροφόρα της Αθήνας του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Μία Αθήνα όπως δεν την έχουμε ξαναδεί ποτέ, γεμάτη με ολόγλυκα σύκα, αγκαθωτά φραγκόσυκα και βαθύχρωμα μούρα. Αστεία, πρωτότυπη και γεμάτη με τους ήχους, τα αρώματα, τις γεύσεις και τις cult φιγούρες της πρωτεύουσας. Παρουσία των συντελεστών. Αττικόν, 20:00.
Τέσσερεις Λέοντες του Κρίστοφερ Μόρις (Μεγάλη Βρετανία). 4 Άγγλοι πολεμιστές της τζιχάντ οργανώνουν μια θανατηφόρα τρομοκρατική επίθεση. Καυτή σάτιρα, δηλητηριώδες χιούμορ και μία σπάνια αίσθηση ισορροπίας στην καλύτερη κωμωδία της χρονιάς. Δαναός 1, 20:00.
Χαμένη Αρκαδία του Φαίδωνα Παπαμιχαήλ (ΗΠΑ). Ο κορυφαίος διευθυντής φωτογραφίας του Χόλυγουντ ταξιδεύει στην πελοποννησιακή γη μαζί με τον Νικ Νόλτε για να παραδώσει το περιπετειώδες ταξίδι δύο χαμένων εφήβων προς την ενηλικίωση. Παρουσία των συντελεστών. Δαναός 1, 22:30.
Buried του Ροντρίγκο Κορτές (Ισπανία). Ο Πωλ ξυπνάει μέσα σε ένα φέρετρο. Δεν ξέρει ποιος τον έβαλε εκεί, ούτε που είναι θαμμένος. Ένα κινητό και ένας αναπτήρας θα είναι τα μόνα του όπλα. Εκπληκτικό κινηματογραφικό επίτευγμα γυρισμένο εξ’ ολοκλήρου σε μία κάσα. Το πιο αναμενόμενο θρίλερ της χρονιάς. Αττικόν, 23:00.
Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου
Πήτερ Ίμπετσον του Χένρυ Χάθαγουεϊ (ΗΠΑ, 1935) Ο Πήτερ Ίμπετσον (Γκάρυ Κούπερ) καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη και χάνει για πάντα την γυναίκα της ζωής του. Κάθε βράδυ όμως το ζευγάρι ανοίγει μία ιδεατή οπή στους τοίχους της φυλακής και συναντιέται σε ένα κοινό μαγικό όνειρο. Η αγαπημένη ταινία των σουρεαλιστών, υμνήθηκε από τον Μπρετόν μέχρι τον Μπουνουέλ και διατηρεί ακέραια την μαγνητική της επίδραση μέχρι σήμερα. Αττικόν, 17:30.
* Ο Γιώργος Πισσαλίδης έχει σπουδάσει σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Σχολή Χατζίκου. Άρθρα, συνεντεύξεις και κριτικές του για τον κινηματογράφου έχουν δημοσιευθεί στο «Ποπ & Ροκ», την «Τόλμη» (περιοδικό της Αρχιεπισκοπής), την «Ελληνική Αγωγή», το «Τότε» κ.α., προβάλλοντας την ιδέα ενός δεξιού, πατριωτικού και χριστιανικού κινηματογράφου.
Ξεκινά στις 16 Σεπτεμβρίου το «16ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθηνών - Νύχτες Πρεμιέρας Conn-X» στα σινεμά «Αττικόν», «Απόλλων» (αμφότερα Σταδίου 19) και «Δαναός 1 & 2» (Κηφισίας 109). Ανάμεσα σε πρόσφατες παραγωγές, αφιερώματα σε μεγάλους σκηνοθέτες και «προχωρημένες» ταινίες, εμείς διαλέξαμε εκείνες που μάς ταιριάζουν ιδεολογικά, αισθητικά ή που οι υποθέσεις μας φαίνονται ενδιαφέρουσες. Εσείς απλώς προνοήστε μέρες πριν για τα εισιτήριά σας.
Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου
Μπόυ του Τάικο Ουαϊτίτι (Νέα Ζηλανδία). Τι και αν ο 11χρονος Mπόυ είναι ορφανός από μητέρα και ο πατέρας του είναι ένας κακομοίρης κακοποιός; Η ψύχωση του με τον Μάικλ Τζάκσον και η αχαλίνωτη φαντασία του δικαιολογούν όλα τα στραβά του κόσμου των μεγάλων. Ένα φιλμ γεμάτο νοσταλγία για την δεκαετία του ‘80, που σου φτιάχνει το κέφι. Δαναός 1, 18:00.
Μία Οικογένεια της Περνίλ Φίσερ Κρίστενσεν (Δανία). Η Ντίτε είναι έτοιμη να μετακομίσει στην Νέα Υόρκη για την δουλειά των ονείρων της, όταν ο πατέρας της αρρωσταίνει και την υποχρεώνει να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση. Μία αρχετυπική ιστορία για την σύγκρουση επιθυμιών και καθήκοντος που κέρδισε το βραβείο κριτικών «Firesci» στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Αττικόν 18:00.
Μία Γυναίκα, ένα Όπλο και ένα Νούντλ Μπαρ του Ζανγκ Γιμού. Ένας μοχθηρός και πανούργος ιδιοκτήτης νούντλ μπαρ, αναθέτει σε έναν ντέτεκτιβ να σκοτώσει την γυναίκα του και τον εραστή της. Όμως τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα ήθελε. Ο σκηνοθέτης που μας έδωσε τα αριστουργήματα της waxia, «Ήρωας» και «Ιπτάμενα Στιλέτα», σε ένα ριμέικ του «Μόνο Αίμα» των αδελφών Κοέν, μεταφερμένο στην μεσαιωνική Κίνα, που συνδυάζει πολεμικές τέχνες, φανταστικά κοστούμια και βιτριολικό χιούμορ. Δαναός 1, 20:15.
Μόντε Κάρλο του Έρνστ Λιούμπιτς (Η.Π.Α, 1930). Η προληπτική κόμισσα Έλεν παρατάει τον λιμοκοντόρο πρίγκιπα Όττο και τζογάρει δίχως αύριο στο καζίνο του Μόντε Κάρλο. Όταν μένει ρέστη, για καλή της τύχη, κοντά βρίσκεται ένας κόμης, ο Ρούντολφ. Μια σοφιστικέ ρομαντική κωμωδία σε μιούζικαλ περιτύλιγμα, να την πιεις στο ποτήρι. Δαναός 2, 20:30. Επαναλαμβάνεται την Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου, Δαναός 2, 18:15.
Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου
Μέχρι να σε βρω του Ροντρίγκο Γκαρσία (ΗΠΑ). Ένα μυστικό ενώνει τις ζωές τριών, αγνώστων μεταξύ τους, γυναικών και επηρεάζει τις πιο στενές τους σχέσεις. Όταν αποκαλυφθεί, οι ζωές τους θα αλλάξουν για πάντα. Με τους Ναόμι Γουότς, Άνετ Μπένινγκ και Σαμουέλ Τζάκσον. Αττικόν, 18:00.
Να ζει κανείς ή να μην ζει του Έρνστ Λιούμπιτς (ΗΠΑ, 1942). Αφού σατίρισε ανελέητα τον κομμουνισμό στην «Νινότσκα», ο μεγάλος Λιούμπιτς σατιρίζει τώρα τους ναζί, με ένα ερωτικό τρίγωνο από Πολωνούς ηθοποιούς να μπαίνει στην Αντίσταση. Απόλλων, 20:00.
Σκοτεινή Καρδιά του Φίλιπ Ρίντλεϋ. Μετά από δέκα χρόνια σιωπής, ο σκηνοθέτης του «Διάφανου Δέρματος» επιστρέφει με μία φαουστική ιστορία τρόμου. Αττικόν, 23:00.
Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου
Νινότσκα του Έρνστ Λιούμπιτς (Η.Π.Α, 1939). Η Γκρέτα Γκάρμπο στο ρόλο μιας κομισάριας, που έρχεται στο Παρίσι για λογαριασμό της Σοβιετικής κυβέρνησης και γοητεύεται από τις ανέσεις του καπιταλισμού και τον έρωτα ενός κόμη (Μέλβιν Ντάγκλας). Η δημοφιλέστερη αντικομμουνιστική ταινία όλων των εποχών είναι μία ανελέητη σάτιρα με ατάκες όπως «Τι νέα;» «Υπέροχα. Οι δίκες της Μόσχας είχαν μεγάλο σουξέ! Τώρα υπάρχουν λιγότεροι αλλά καλύτεροι Ρώσοι». Δαναός 1, 19:45. Επαναλαμβάνεται την Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου στον Δαναό 2, 17:30.
Ευλογημένες Ψυχές της Άννα Κόκκινος (Αυστραλία). Επτά παιδιά περιπλανούνται στο επικίνδυνο αστικό τοπίο, ενώ οι μανάδες τους αγωνιούν στο σπίτι. Με την υπέροχη Βικτώρια Χαραλαμπίδου («Νύφες», «Ψυχή Βαθιά») στο ρόλο μίας θρησκευόμενης που αμελεί το ένα παιδί της προς χάριν του άλλου. Παρουσία της σκηνοθέτιδος. Αττικόν, 20:00.
Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου
Μπελάδες στον Παράδεισο του Έρνστ Λιούμπιτς (ΗΠΑ, 1932). Την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης, ένας κλέφτης του τζετ σετ και μία πορτοφολού που παρουσιάζεται ως κόμισσα, τα φτιάχνουν και συνεργάζονται για να εξαπατήσουν μία εύπορη γυναίκα. Όμως ο κλέφτης ερωτεύεται το θύμα του. Ιστορικός ακρογωνιαίος λίθος του σκρούμπολ και αιώνια επιρροή για κάθε ρομαντική κομεντί. Δαναός 1, 20:15. Επαναλαμβάνεται το Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου στον Δαναό 2, 22:30.
Τhe Town του Μπεν Άφλεκ (Η.Π.Α) Αδίστακτος κακοποιός ερωτεύεται την γυναίκα που είχε κρατήσει όμηρο σε μία ληστεία τραπέζης, βάζοντας σε κίνδυνο την συμμορία του, που παρακολουθείται από το FBI. O Μπεν Άφλεκ γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε ένα υπέροχο δραματικό θρίλερ για την βία, την φιλία και την προδοσία, ξαναβάζοντας πλώρη για τα επόμενα Όσκαρ. Αττικόν, 22:45.
Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου
Λέμυ των Γουές Ορσόσκυ και Γκρέγκ ΌΛιβερ (ΗΠΑ). Ένα μπαρουτοκαπνισμένο ντοκιμαντέρ για τον αναρχοεθνικιστή ηγέτη των «Μότορχεντ». Απόλλων, 19:45. Επαναλαμβάνεται την Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου στον Δαναό 1, 20:00.
Inside Job του Τσάρλυ Φέγκιουσον (Η.Π.Α). Θέλετε να μάθετε ποιοι είναι οι πραγματικοί υποκινητές της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης; Δείτε τους σε αυτό το αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ που ρίχνει φως κάτω από το τραπέζι, ξεμπροστιάζοντας χωρίς έλεος την απληστία της Γουώλ Στρητ και των golden boys της Goldman Sachs. Αττικόν, 20:00.
Το Παιδί-Θαύμα του Λυκ Ντιόν (Καναδάς). Η αληθινή ιστορία του «Μικρού Καναδέζου Μότσαρτ», Αντρέ Ματιέ, ο οποίος σε ηλικία 6 ετών μάγεψε με τις συνθέσεις του κοινό και κριτικούς σε Λονδίνο, Παρίσι και Νέα Υόρκη. Η εκτόξευση στην κορυφή και η ελεύθερη πτώση στον αλκοολισμό και την κατάθλιψη σε μία αυθεντική τραγωδία, γραμμένη στο πεντάγραμμο. Δαναός 2, 20:15.
Ο Δολοφόνος Μέσα μου του Μάικλ Γουίντερμπατομ (ΗΠΑ). Ο έρωτας για μία όμορφη πόρνη (Τζέσικα Αλμπα), που πρέπει να διώξει από μία κωμόπολη του ‘50, είναι η απαρχή της καθόδου στην κόλαση για ένα βοηθό σερίφη και σίριαλ κίλλερ (Κέηζυ Άφλεκ). Βασισμένη στο ομώνυμο pulp αριστούργημα του Τζιμ Τόμσον, η ταινία είναι μία εκπληκτική σπουδή στον άρρωστο ψυχισμό ενός δολοφόνου. Δαναός 1, 22:30.
Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου
O Tρότσκυ του Ζακόμπ Τιερνί (Καναδάς). Φοβερή σάτιρα με τον 17χρονο Λέον Μπορνστάιν να πιστεύει ότι είναι η μετεμψύχωση του Λέον Τρότσκυ. Στόχοι του να εξοριστεί (δις), να παντρευτεί μεγαλύτερη του γυναίκα και να δολοφονηθεί σε θερμό κλίμα. Το σχέδιο του ξεκινάει με μια υποκίνηση απεργίας στο εργοστάσιο του πατέρα του. Βραβείο Κοινού σε τρία φεστιβάλ. Αττικόν, 17:45.
Ας Περιμένει ο Παράδεισος του Ερνστ Λιούμπιτς (Η.Π.Α, 1943). Ο Χένρυ Βαν Κληφ (Ντον Αμίτσι) πεθαίνει. Το πνεύμα του φτάνει στον Άδη και προσπαθεί να πείσει τον Σατανά ότι υπήρξε πολύ σκάρτος, ώστε να μπει άνετα στην Κόλαση.
Great Directors της Άντζελα Ισμαϊλας (ΗΠΑ). Μπερνάντο Μπερτολούτσι, Ντέηβιντ Λυντς, Στήβεν Φρίαρς, Κεν Λόουτς, Ανιές Βαρντά, Λιλιάνα Καβάνι, Τοντ Χέϊνς, Κατρίν Μπρεγιά, Ρίτσαρντ Λίνκλέιτερ και Τζων Σέηλς. Δώδεκα ζωντανοί θρύλοι του κινηματογράφου αποκαλύπτουν τα μυστικά τους σε ένα ντοκιμαντέρ-δώρο σε κάθε σινεφίλ. Παρουσία της σκηνοθέτιδας. Απόλλων 21:00.
Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου
Ενώπιον Θεών και Ανθρώπων του Ξαβιέ Μποβουά (Γαλλία). Η αληθινή ιστορία ενός τάγματος Γάλλων μοναχών στην Αλγερία του ‘90, που αρχικά ζουν αρμονικά με τους Μουσουλμάνους γείτονες. Όμως όταν αρχίσει ο πόλεμος ανάμεσα στον Αλγερινό στρατό και τους φονταμενταλιστές, θα πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στο να φύγουν ή να γίνουν μάρτυρες της Πίστης τους. Μία συγκλονιστική ταινία για την Πίστη, την αδελφοσύνη, την Αγάπη και το Μαρτύριο, που κέρδισε το Βραβείο Καθολικής Εκκλησίας (Ecumenical Jury) του Φεστιβάλ Καννών. Αττικόν, 20:15.
Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου
Αποχαιρετισμός του Ντιτέκε Μένσικ (Ολλανδία, 1929). Η Γκρέις Ντάρμοντ γίνεται η πρώτη γυναίκα που κάνει τον γύρο του κόσμου με ζέπελιν. Στις 21 ημέρες του ταξιδιού γίνεται ηρωίδα του πιο αεράτου λαβ στόρυ της Ιστορίας. Σπάνιο αρχικό υλικό και αφήγηση από τα αυθεντικά ημερολόγια της ηρωίδας. Απόλλων 17:45.
Monsters του Γκάρεθ Έντουαρντς (Μεγάλη Βρετανία). Το Μεξικό βρίσκεται σε καραντίνα και οι στρατιώτες δίνουν καθημερινά μάχες με εξωγήινα τέρατα. Ο φωτογράφος Άντριου πρέπει να συνοδέψει την κόρη του αφεντικού του, Σαμάνθα μέχρι τα σύνορα των ΗΠΑ, διασχίζοντας την μολυσμένη κι επικίνδυνη περιοχή. Η καλύτερη ανεξάρτητη, sci-fi ταινία της χρονιάς εισβάλλει στην Αθήνα. Δαναός 1, 21:45.
Chatroom του Χιντέο Νακάτα (Μεγάλη Βρετανία) Αφού μας τρόμαξε με τα «Δακτυλίδια» του, ο Νακάτα μεταναστεύει στην Ευρώπη και σκηνοθετεί ένα θρίλερ με θέμα τα άδυτα του κυβερνοχώρου και τα επικίνδυνα παιχνίδια που παίζονται ακόμα και στα πιο αθώα chatrooms. Αττικόν, 22:30.
Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου
Τα Οπωροφόρα της Αθήνας του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Μία Αθήνα όπως δεν την έχουμε ξαναδεί ποτέ, γεμάτη με ολόγλυκα σύκα, αγκαθωτά φραγκόσυκα και βαθύχρωμα μούρα. Αστεία, πρωτότυπη και γεμάτη με τους ήχους, τα αρώματα, τις γεύσεις και τις cult φιγούρες της πρωτεύουσας. Παρουσία των συντελεστών. Αττικόν, 20:00.
Τέσσερεις Λέοντες του Κρίστοφερ Μόρις (Μεγάλη Βρετανία). 4 Άγγλοι πολεμιστές της τζιχάντ οργανώνουν μια θανατηφόρα τρομοκρατική επίθεση. Καυτή σάτιρα, δηλητηριώδες χιούμορ και μία σπάνια αίσθηση ισορροπίας στην καλύτερη κωμωδία της χρονιάς. Δαναός 1, 20:00.
Χαμένη Αρκαδία του Φαίδωνα Παπαμιχαήλ (ΗΠΑ). Ο κορυφαίος διευθυντής φωτογραφίας του Χόλυγουντ ταξιδεύει στην πελοποννησιακή γη μαζί με τον Νικ Νόλτε για να παραδώσει το περιπετειώδες ταξίδι δύο χαμένων εφήβων προς την ενηλικίωση. Παρουσία των συντελεστών. Δαναός 1, 22:30.
Buried του Ροντρίγκο Κορτές (Ισπανία). Ο Πωλ ξυπνάει μέσα σε ένα φέρετρο. Δεν ξέρει ποιος τον έβαλε εκεί, ούτε που είναι θαμμένος. Ένα κινητό και ένας αναπτήρας θα είναι τα μόνα του όπλα. Εκπληκτικό κινηματογραφικό επίτευγμα γυρισμένο εξ’ ολοκλήρου σε μία κάσα. Το πιο αναμενόμενο θρίλερ της χρονιάς. Αττικόν, 23:00.
Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου
Πήτερ Ίμπετσον του Χένρυ Χάθαγουεϊ (ΗΠΑ, 1935) Ο Πήτερ Ίμπετσον (Γκάρυ Κούπερ) καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη και χάνει για πάντα την γυναίκα της ζωής του. Κάθε βράδυ όμως το ζευγάρι ανοίγει μία ιδεατή οπή στους τοίχους της φυλακής και συναντιέται σε ένα κοινό μαγικό όνειρο. Η αγαπημένη ταινία των σουρεαλιστών, υμνήθηκε από τον Μπρετόν μέχρι τον Μπουνουέλ και διατηρεί ακέραια την μαγνητική της επίδραση μέχρι σήμερα. Αττικόν, 17:30.
* Ο Γιώργος Πισσαλίδης έχει σπουδάσει σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Σχολή Χατζίκου. Άρθρα, συνεντεύξεις και κριτικές του για τον κινηματογράφου έχουν δημοσιευθεί στο «Ποπ & Ροκ», την «Τόλμη» (περιοδικό της Αρχιεπισκοπής), την «Ελληνική Αγωγή», το «Τότε» κ.α., προβάλλοντας την ιδέα ενός δεξιού, πατριωτικού και χριστιανικού κινηματογράφου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
