Δευτέρα 26 Απριλίου 2010
Εκδήλωση για τον αείμνηστο μητροπολίτη Σεβαστιανό
Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΠΑΣΥΒΑ) και η Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΣΦΕΒΑ) συνδιοργανώνουν εκδήλωση μνήμης και τιμής στον ακρίτα Ιεράρχη αείμνηστο Σεβαστιανό με θέμα «Μητροπολίτης Σεβαστιανός: H διαχρονική συνείδηση της Βορείου Ηπείρου». Στην εκδήλωση, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 28 Απριλίου και ώρα 6:30 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο Κωνσταντινουπολιτών (Δημητρίου Σούτσου 46, Αθήνα, στάση μετρό Αμπελοκήπων), θα μιλήσουν οι μητροπολίτες Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Ανδρέας και Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος, καθώς και ο εκπρόσωπος της «Ομόνοιας» Λεωνίδας Παππάς. Ο ανυποχώρητος αγώνας του Σεβαστιανού για την Βόρειο Ήπειρο αποκτά σήμερα, δεκαέξι χρόνια από την εκδημία του, δραματική επικαιρότητα και απαιτεί συνέχεια και συνέπεια μέχρι την πλήρη κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αδελφών μας.
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
Τέλος η μπούρκα σε Γαλλία και Βέλγιο
Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες προσπαθούν να αμυνθούν στην λαίλαπα της μετανάστευσης και της ισλαμοποίησης, λαμβάνοντας δραστικά μέτρα για την πολιτισμική και εθνική και κοινωνική τους προστασία. Συγκεκριμένα ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Νικολά Σαρκοζί ανακοινώσε την απόφαση του για πλήρη απαγόρευση της μπούρκας δηλώνοντας πως «Η μπούρκα πληγώνει την αξιοπρέπεια των γυναικών και δεν είναι αποδεκτή στη γαλλική κοινωνία». Πάντως η πρωτοβουλία του Σαρκοζί βασίζεται σε ένα λαϊκό και πολιτικό κίνημα, με πρωτοπόρους σύσσωμη την κοινοβουλευτική ομάδα του UMP και αρκετούς δεξιούς δημάρχους, ενώ υπάρχει και το σαφές κίνητρο για να ανακοπεί η ανοδική πορεία του «Εθνικού Μετώπου», εν όψει των προεδρικών εκλογών.
Επιπλέον και στο Βέλγιο, μια χωρά που μαστίζεται από την μετανάστευση, οι βουλευτές συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, ψήφισαν αυστηρό νόμο για την απαγόρευση της μπούρκας και του νικάμπ. Επίσης τον Μάρτιο η επιτροπή Εσωτερικών του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου του Βελγίου υπερψήφισε ομόφωνα την απαγόρευση σε πανεθνικό επίπεδο της εμφάνισης γυναικών με ρούχα ή κεφαλομάντηλα που δεν επιτρέπουν την αναγνώρισή τους, περιλαμβανομένων του νικάμπ και της μπούρκα. Οι μουσουλμάνες που θα αψηφούν την απαγόρευση θα αντιμετωπίζουν ποινή 15-25 ευρώ και ποινή φυλάκισης έως και επτά ημερών! Αξίζει ακόμη να σημειωθεί πως την υπεράσπιση τα μπούρκας και του δικαιώματος(!) των μουσουλμάνων να την φορούν, έχουν αναλάβει οι γνωστοί αντιρατσιστές εργολάβοι των ΜΚΟ, και συγκεκριμένα της διεθνούς Human Rights Watch!
Επιπλέον και στο Βέλγιο, μια χωρά που μαστίζεται από την μετανάστευση, οι βουλευτές συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, ψήφισαν αυστηρό νόμο για την απαγόρευση της μπούρκας και του νικάμπ. Επίσης τον Μάρτιο η επιτροπή Εσωτερικών του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου του Βελγίου υπερψήφισε ομόφωνα την απαγόρευση σε πανεθνικό επίπεδο της εμφάνισης γυναικών με ρούχα ή κεφαλομάντηλα που δεν επιτρέπουν την αναγνώρισή τους, περιλαμβανομένων του νικάμπ και της μπούρκα. Οι μουσουλμάνες που θα αψηφούν την απαγόρευση θα αντιμετωπίζουν ποινή 15-25 ευρώ και ποινή φυλάκισης έως και επτά ημερών! Αξίζει ακόμη να σημειωθεί πως την υπεράσπιση τα μπούρκας και του δικαιώματος(!) των μουσουλμάνων να την φορούν, έχουν αναλάβει οι γνωστοί αντιρατσιστές εργολάβοι των ΜΚΟ, και συγκεκριμένα της διεθνούς Human Rights Watch!
Σάββατο 24 Απριλίου 2010
Δύο μέτρα και δύο σταθμά και εξόφθαλμη αδικία
Ελεύθερος μετά από 40 μέρες ο αναρχικός Μάριος Ζέρβας, αυτή είναι η πράσινη «Δικαιοσύνη»
Η είδηση είναι εξοργιστική: 40 ημέρες μετά την προφυλάκισή του, ο Μάριος Ζέρβας είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους. Υπενθυμίζουμε ότι είχε συλληφθεί στη διάρκεια των επεισοδίων της πανεργατικής πορείας της 11ης Μαρτίου. Την ίδια ώρα συνεχίζεται η άδικη, καταχρηστική, ανήθικη και σταλινικής λογικής και στόχευσης προφυλάκιση του δημοσιογράφου Δημήτρη Παπαγεωργίου. Το σύστημα έχει κάνει τις ιδεολογικοπολιτικές επιλογές του, συντασσόμενο με τους αντιεξουσιαστές, καταπατώντας βάναυσα κάθε συνταγματική επιταγή και δημιουργώντας έναν ασφυκτικό όσο και παράνομο κλοιό γύρω από τον πατριωτικό χώρο. Υπηρεσία Προστασίας του Πολιτεύματος και πολιτικές διώξεις, εν έτει 2010...
Όλα πλέον δείχνουν ότι η ισονομία στη χώρα μας αποτελεί ανέκδοτο. Ο νόμος για τους αριστερούς & αριστεριστές, οι οποίοι δεν χάνουν ευκαιρία να δολοφονούν ακόμα και παιδιά, να τρομοκρατούν, να σπάνε και να καίνε, είναι άλλος, «επιεικής» και «δεκτικός» (θυμηθείτε τους λόγους που επικαλέστηκαν για τη δραστική μείωση της ποινής του Νίκου Μαζιώτη στο Εφετείο και τις συνέπειες της αποφυλάκισής του). Στην περίπτωση των πατριωτών, ο νόμος είναι αυστηρός, αν και αυτοί δεν αφήνουν πίσω τους μαυροντυμένες χήρες και ορφανά, δεν σπάνε, δεν καίνε, δεν βιάζουν τη χώρα, όπως έκαναν και κάνουν σε κάθε ευκαιρία οι αριστεριστές και οι αντιεξουσιαστές. Η Δικαιοσύνη στην υπηρεσία του αριστεριστικού παρακράτους της Νέας Τάξης και του υπερεθνικού κεφαλαίου.
Εδώ, οφείλουμε να στηλιτεύσουμε την υποκρισία του ΠΑΣΟΚ. Θα απέσυρε το νόμο για την κουκούλα... Κωλυσιεργεί χαρακτηριστικά. Και στο μεταξύ, παίζει το παιχνίδι του καρότου και του μαστιγίου με την αριστερά. Συλλαμβάνει αριστεριστές τρομοκράτες, κρατάει μέσα και παράλληλα «φιμώνει» τον δημοσιογράφο Δημήτρη Παπαγεωργίου, βγάζει έξω τον «καθηγητή κολύμβησης» Μάριο Ζέρβα κλείνοντας το μάτι στον ΣΥΡΙΖΑ και στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Κοινώς, χειραγωγεί εξουσιαστικά τους θεσμούς, διαλύοντας ζωές. Όλα στο βωμό της δημιουργίας της κοινωνίας-βόθρου που οι εθνομηδενιστές ονειρεύονται. Ζούμε ζοφερές μέρες, αλλά να είναι σίγουροι οι υπεύθυνοι, ότι δεν θα κάμψουν ούτε το φρόνημα, ούτε τις αντιστάσεις μας και ότι θα λογοδοτήσουν.
Η είδηση είναι εξοργιστική: 40 ημέρες μετά την προφυλάκισή του, ο Μάριος Ζέρβας είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους. Υπενθυμίζουμε ότι είχε συλληφθεί στη διάρκεια των επεισοδίων της πανεργατικής πορείας της 11ης Μαρτίου. Την ίδια ώρα συνεχίζεται η άδικη, καταχρηστική, ανήθικη και σταλινικής λογικής και στόχευσης προφυλάκιση του δημοσιογράφου Δημήτρη Παπαγεωργίου. Το σύστημα έχει κάνει τις ιδεολογικοπολιτικές επιλογές του, συντασσόμενο με τους αντιεξουσιαστές, καταπατώντας βάναυσα κάθε συνταγματική επιταγή και δημιουργώντας έναν ασφυκτικό όσο και παράνομο κλοιό γύρω από τον πατριωτικό χώρο. Υπηρεσία Προστασίας του Πολιτεύματος και πολιτικές διώξεις, εν έτει 2010...
Όλα πλέον δείχνουν ότι η ισονομία στη χώρα μας αποτελεί ανέκδοτο. Ο νόμος για τους αριστερούς & αριστεριστές, οι οποίοι δεν χάνουν ευκαιρία να δολοφονούν ακόμα και παιδιά, να τρομοκρατούν, να σπάνε και να καίνε, είναι άλλος, «επιεικής» και «δεκτικός» (θυμηθείτε τους λόγους που επικαλέστηκαν για τη δραστική μείωση της ποινής του Νίκου Μαζιώτη στο Εφετείο και τις συνέπειες της αποφυλάκισής του). Στην περίπτωση των πατριωτών, ο νόμος είναι αυστηρός, αν και αυτοί δεν αφήνουν πίσω τους μαυροντυμένες χήρες και ορφανά, δεν σπάνε, δεν καίνε, δεν βιάζουν τη χώρα, όπως έκαναν και κάνουν σε κάθε ευκαιρία οι αριστεριστές και οι αντιεξουσιαστές. Η Δικαιοσύνη στην υπηρεσία του αριστεριστικού παρακράτους της Νέας Τάξης και του υπερεθνικού κεφαλαίου.
Εδώ, οφείλουμε να στηλιτεύσουμε την υποκρισία του ΠΑΣΟΚ. Θα απέσυρε το νόμο για την κουκούλα... Κωλυσιεργεί χαρακτηριστικά. Και στο μεταξύ, παίζει το παιχνίδι του καρότου και του μαστιγίου με την αριστερά. Συλλαμβάνει αριστεριστές τρομοκράτες, κρατάει μέσα και παράλληλα «φιμώνει» τον δημοσιογράφο Δημήτρη Παπαγεωργίου, βγάζει έξω τον «καθηγητή κολύμβησης» Μάριο Ζέρβα κλείνοντας το μάτι στον ΣΥΡΙΖΑ και στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Κοινώς, χειραγωγεί εξουσιαστικά τους θεσμούς, διαλύοντας ζωές. Όλα στο βωμό της δημιουργίας της κοινωνίας-βόθρου που οι εθνομηδενιστές ονειρεύονται. Ζούμε ζοφερές μέρες, αλλά να είναι σίγουροι οι υπεύθυνοι, ότι δεν θα κάμψουν ούτε το φρόνημα, ούτε τις αντιστάσεις μας και ότι θα λογοδοτήσουν.
Παρασκευή 23 Απριλίου 2010
Ο Νόμος, ο Δημήτρης και η «Μεγάλη Βρετανία»
Τα είπε όλα για το πώς εφαρμόζονται οι νόμοι στην Ελλάδα ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Ηλίας Πολατίδης, φέρνοντας ως παράδειγμα το αυθαίρετο κλείσιμο του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετανία» σε αντιδιαστολή με την προφυλάκιση του Δημήτρη Παπαγεωργίου.
Στο νομοσχέδιο για τους ημιυπαίθριους χώρους ο κ. Πολατίδης άδραξε την ευκαιρία και σχολίασε:
"Υπάρχει ένα θέμα στην Ελλάδα με την εφαρμογή των νόμων... Τα ελεγκτικά όργανα, οι διωκτικές αρχές κρίνουν πότε και εναντίον ποίων θα εφαρμόσουν τους νόμους. Αν παραδείγματος χάρη κάποιος πάει να διαμαρτυρηθεί για κάποιους που είναι σε μία διαδήλωση, που είναι εγκεκριμένοι από το κράτος, όπως συνέβη με τον Δημήτρη Παπαγεωργίου, ο οποίος είναι φυλακισμένος ακόμη και τώρα που μιλάμε στις φυλακές Κορυδαλλού, εκεί πηγαίνουν οι κουκουλοφόροι, δείχνουν στην ασφάλεια, κ.λπ.
Όταν πάνε τώρα στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία κάποιοι και κλείνουν αυθαιρέτως την είσοδό τους, εκεί πέρα ξεχνάνε οι διωκτικές αρχές να κάνουν κάτι. Εγώ σας λέω μόνο ότι αυτοί οι οποίοι πάνε στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, είναι κάποια άτομα με επιρροή και αυτό θα έχει πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις στην κακή εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό, ότι ακόμα και στο κέντρο του Συντάγματος, ακόμη και σε ένα ξενοδοχείο που ούτως ή άλλως φιλοξενείται η ελίτ του εξωτερικού, των ξένων επισκεπτών, δεν μπορεί το ελληνικό κράτος να εφαρμόσει τους νόμους". Έτσι για να αντιλαμβανόμαστε πως λειτουργεί το... σύστημα.
πηγή elora.gr
Στο νομοσχέδιο για τους ημιυπαίθριους χώρους ο κ. Πολατίδης άδραξε την ευκαιρία και σχολίασε:
"Υπάρχει ένα θέμα στην Ελλάδα με την εφαρμογή των νόμων... Τα ελεγκτικά όργανα, οι διωκτικές αρχές κρίνουν πότε και εναντίον ποίων θα εφαρμόσουν τους νόμους. Αν παραδείγματος χάρη κάποιος πάει να διαμαρτυρηθεί για κάποιους που είναι σε μία διαδήλωση, που είναι εγκεκριμένοι από το κράτος, όπως συνέβη με τον Δημήτρη Παπαγεωργίου, ο οποίος είναι φυλακισμένος ακόμη και τώρα που μιλάμε στις φυλακές Κορυδαλλού, εκεί πηγαίνουν οι κουκουλοφόροι, δείχνουν στην ασφάλεια, κ.λπ.
Όταν πάνε τώρα στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία κάποιοι και κλείνουν αυθαιρέτως την είσοδό τους, εκεί πέρα ξεχνάνε οι διωκτικές αρχές να κάνουν κάτι. Εγώ σας λέω μόνο ότι αυτοί οι οποίοι πάνε στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, είναι κάποια άτομα με επιρροή και αυτό θα έχει πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις στην κακή εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό, ότι ακόμα και στο κέντρο του Συντάγματος, ακόμη και σε ένα ξενοδοχείο που ούτως ή άλλως φιλοξενείται η ελίτ του εξωτερικού, των ξένων επισκεπτών, δεν μπορεί το ελληνικό κράτος να εφαρμόσει τους νόμους". Έτσι για να αντιλαμβανόμαστε πως λειτουργεί το... σύστημα.
πηγή elora.gr
Τετάρτη 21 Απριλίου 2010
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ
Η κίνηση "Ενωμένοι ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή" μαζί με την Ενωση Μεταναστών Εργατών καλούν σε μαζική συγκέντρωση την Πρωτομαγιά στις 10.30 το πρωί μπροστά στο Μουσείο, με αιτήματα τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών χωρίς προϋποθέσεις, άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες και "δυνατά συνδικάτα με όλους τους μετανάστες στις γραμμές τους".
Σε συνέντευξη Τύπου που έδωσαν και στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι μεταναστών από την Αλβανία, το Πακιστάν, την Ινδία, το Μπαγκλαντές, τη Σενεγάλη, τη Σρι Λάνκα και το Ιράν, τονίστηκε η προσπάθεια που γίνεται προκειμένου να οργανωθούν οι εργαζόμενοι μετανάστες και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους σε μια περίοδο κατά την οποία, λόγω και της οικονομικής κρίσης, δέχονται, όπως αναφέρεθηκε, μεγάλες επιθέσεις, στο πλαίσιο των οποίων υπάρχουν και μαζικές απολύσεις.
Ο Πέτρος Κωνσταντίνου εκ μέρους της κίνησης "Ενωμένοι ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή" επισήμανε ότι "οι μετανάστες είναι οργανικό κομμάτι της εργατικής τάξης και θα πρέπει, πέρα από τη μαζική κάθοδο την Πρωτομαγιά σε ένα μπλοκ μεταναστών, να δοθεί η μάχη στους τόπους δουλειάς, προκειμένου να γραφτούν οι μετανάστες στα υπάρχοντα συνδικάτα και όπου δεν υπάρχουν συνδικάτα να φτιαχτούν από τους ίδιους τους μετανάστες".
πηγή:Εξπρές
αετός για το stoxos.gr
Η κίνηση "Ενωμένοι ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή" μαζί με την Ενωση Μεταναστών Εργατών καλούν σε μαζική συγκέντρωση την Πρωτομαγιά στις 10.30 το πρωί μπροστά στο Μουσείο, με αιτήματα τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών χωρίς προϋποθέσεις, άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες και "δυνατά συνδικάτα με όλους τους μετανάστες στις γραμμές τους".
Σε συνέντευξη Τύπου που έδωσαν και στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι μεταναστών από την Αλβανία, το Πακιστάν, την Ινδία, το Μπαγκλαντές, τη Σενεγάλη, τη Σρι Λάνκα και το Ιράν, τονίστηκε η προσπάθεια που γίνεται προκειμένου να οργανωθούν οι εργαζόμενοι μετανάστες και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους σε μια περίοδο κατά την οποία, λόγω και της οικονομικής κρίσης, δέχονται, όπως αναφέρεθηκε, μεγάλες επιθέσεις, στο πλαίσιο των οποίων υπάρχουν και μαζικές απολύσεις.
Ο Πέτρος Κωνσταντίνου εκ μέρους της κίνησης "Ενωμένοι ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή" επισήμανε ότι "οι μετανάστες είναι οργανικό κομμάτι της εργατικής τάξης και θα πρέπει, πέρα από τη μαζική κάθοδο την Πρωτομαγιά σε ένα μπλοκ μεταναστών, να δοθεί η μάχη στους τόπους δουλειάς, προκειμένου να γραφτούν οι μετανάστες στα υπάρχοντα συνδικάτα και όπου δεν υπάρχουν συνδικάτα να φτιαχτούν από τους ίδιους τους μετανάστες".
πηγή:Εξπρές
αετός για το stoxos.gr
Δευτέρα 19 Απριλίου 2010
Φτιάχνουν... Έλληνες «μαϊμού»
Εξελληνίζουν τους λαθρομετανάστες στους οποίους χορηγούν «υπηκοότητα», ώστε να τους κρύψουν και να καταστεί αδύνατος στο μέλλον ο εντοπισμός τους, αλλά και η εκτίμηση για το πόσοι έγιναν «Έλληνες». Πήραν το μάθημά τους από τα λάθη που έκαναν με τις παράνομες ελληνοποιήσεις την περίοδο 1998-2000 και τα κάνουν όλα τώρα, «νομότυπα». Προσέξτε τι περιλαμβάνεται στο Άρθρο 94 του «Καλλικράτη», παράγραφος 6, για να καταλάβετε τι μέλλον μας ετοιμάζουν κάποιοι στην Ιπποκράτους: στο άρθρο 75 παρ. ΙΙ του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων προστίθενται οι ακόλουθες αρμοδιότητες, και μεταξύ άλλων «ο εξελληνισμός του ονοματεπωνύμου Ελλήνων του εξωτερικού, ομογενών και αλλοδαπών, που αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια και παλιννοστησάντων ομογενών, που έχουν την ελληνική ιθαγένεια».
Όλα μελετημένα από το ΠΑΣΟΚ της Νέας Τάξης! Όλα, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια! Δεν άφησαν τίποτα στην τύχη του, ενώ παίρνουν μέτρα και για το «αύριο», αν τυχόν υπάρξουν τίποτα «ενοχλητικές» παρενθέσεις τύπου Καραμανλή και αρχίσουν και κάποιοι να σκαλίζουν το τι συνέβη το 2010 (όπως σκάλισαν οι εισαγγελείς το 2000, κατόπιν δημοσιογραφικών αποκαλύψεων). Και όλα αυτά θα γίνουν με τη συνεργασία κυρίως «πρασίνων» δημάρχων, που θα έχουν κάθε λόγο να συνεργαστούν, ενόψει των εκλογών στους ΟΤΑ. Σημειώστε ότι οι περισσότερες εγγραφές σε δημοτολόγια θα γίνουν σε «πράσινους» δήμους, αλλά και στην Αθήνα, όπου πρώτον, λόγω του μεγάλου πληθυσμού, θα περνάει απαρατήρητη η εγγραφή, δεύτερον ο επικεφαλής δεν έχει «θέματα» με τους μετανάστες και τρίτον, το ΠΑΣΟΚ έχει «πλάνα» κατάκτησης της πρωτεύουσας για πρώτη φορά από το 1986. Θεαματικός αριθμός εγγραφών αναμένεται να γίνει και στον Πειραιά, όπου η δημοτική αρχή Φασούλα και το ΠΑΣΟΚ κινούνται ιδιαίτερα δραστήρια σε αυτή την κατεύθυνση!
Φτιάχνουν «υποδομές» για μετανάστες με τα χρήματά μας!
Στα τέλη Μαρτίου, ο Παναγιώτης Φασούλας συναντήθηκε Συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδο Απασχόλησης και του ζήτησε τη βοήθειά του για τη χρηματοδότηση δράσεων για τους λαθρομετανάστες στο λιμάνι. Μιλάμε για συγκεκριμένη πρόταση του Δήμου Πειραιά και της Κοινωφελούς Δημοτικής Επιχείρησης Κοινωνικής Ένταξης Περίθαλψης Αλλοδαπών Πειραιά (ΚΟ.Δ.Ε.Κ.Ε.Π.Α.Π.-ναι, υπάρχει και αυτό, το πληρώνουν αδρά οι Πειραιώτες, κάτοικοι ενός υπερχρεωμένου Δήμου).
Τι προτείνει όμως ο Δήμος Πειραιά, σύμφωνα με τον τοπικό Τύπο; Λειτουργία ιατρείου και οδοντιατρείου για μετανάστες στους χώρους της ΚΟ.Δ.Ε.Κ.Ε.Π.Α.Π., που δεν έχουν πρόσβαση στο ΕΣΥ, λειτουργία γραφείου διασύνδεσης μεταναστών και επιχειρήσεων (τη στιγμή που η ανεργία θερίζει στις τάξεις των Ελλήνων νέων, το ίδιο ανακοίνωσε και ο «πράσινος» νομάρχης Μαγνησίας!), υλοποίηση έρευνας και εκπόνηση μελέτης που αφορά στην αποτύπωση των χαρακτηριστικών και των ιδιαιτεροτήτων των μεταναστών του Πειραιά (καταπληκτικό!), κατάρτιση μεταναστών με στόχο τη δημιουργία διαπολιτισμικών μεσολαβητών (άλλο νεοταξικό φρούτο αυτό), υλοποίηση ενός αριθμό εκπαιδευτικών προγραμμάτων που θα ικανοποιούν τις βασικές απαιτήσεις γνώσεων που πρέπει να έχουν οι μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα (π.χ. ελληνική γλώσσα, λειτουργία του ελληνικού κράτους), διοργάνωση συναντήσεων και εκδηλώσεων με θεματολογία όπως η «πρόσβαση των μεταναστών στο ΕΣΥ», «δυνατότητες πρόσβασής των γυναικών μεταναστριών στις κοινωνικές υπηρεσίες», «πρόληψη λοιμωδών νοσημάτων» και οι «συναλλαγές των μεταναστών με τις δημόσιες υπηρεσίες».
Μόνο έτσι...
Επίσης: Α, μην το ξεχάσουμε: «οργάνωση εκστρατείας ενημέρωσης και προβολής που αφορά την ενημέρωση των μεταναστών σχετικά με το ιατρείο και το οδοντιατρείο που θα λειτουργήσουν στους χώρους της ΚΟ.Δ.Ε.Κ.Ε.Π.Α.Π., καθώς και σχετικά με το νομοσχέδιο που ρυθμίζει θέματα ιθαγένειας και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις προσεχείς δημοτικές εκλογές». Το τελευταίο τους καίει στον Πειραιά, γιατί μόνο έτσι θα πάρουν οι «πράσινοι» με τον πρώην «κόκκινο» Παναγιώτη Φασούλα τον Δήμο, που έχει καταντήσει παράδειγμα προς αποφυγή. Και μπόλικη πολιτισμικότητα: «υλοποίηση δράσεων δικτύωσης μεταναστών, οι οποίες θα τους βοηθήσουν να ενταχθούν στο κοινωνικό τους περιβάλλον, θα ενισχύσουν την πολιτισμική τους ταυτότητα και θα δημιουργήσουν δεσμούς τόσο με άλλους μετανάστες όσο και με όλους του Δημότες του Πειραιά».
Α, μην το ξεχάσουμε: η χρηματοδότηση είναι 100% από δημόσιους πόρους και ανέρχεται σε 500.000 ευρώ, ενώ η χρηματοδότηση των συμβάσεων που συνάπτονται στο πλαίσιο του έργου, αποτελεί εξ' ολοκλήρου δημόσια δαπάνη και προέρχεται από κοινοτικούς πόρους σε ποσοστό 50% και από εθνικούς πόρους σε ποσοστό 50%, διαβάζουμε στον πειραϊκό Τύπο. Κοινώς, οι Πειραιώτες θα πληρώσουν την προεκλογική εκστρατεία του ΠΑΣΟΚ στον Πειραιά. Και κάτι τελευταίο: όλα αυτά για τους μετανάστες. Για τους Έλληνες κατοίκους, αδιαφορία...
Πηγη: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Όλα μελετημένα από το ΠΑΣΟΚ της Νέας Τάξης! Όλα, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια! Δεν άφησαν τίποτα στην τύχη του, ενώ παίρνουν μέτρα και για το «αύριο», αν τυχόν υπάρξουν τίποτα «ενοχλητικές» παρενθέσεις τύπου Καραμανλή και αρχίσουν και κάποιοι να σκαλίζουν το τι συνέβη το 2010 (όπως σκάλισαν οι εισαγγελείς το 2000, κατόπιν δημοσιογραφικών αποκαλύψεων). Και όλα αυτά θα γίνουν με τη συνεργασία κυρίως «πρασίνων» δημάρχων, που θα έχουν κάθε λόγο να συνεργαστούν, ενόψει των εκλογών στους ΟΤΑ. Σημειώστε ότι οι περισσότερες εγγραφές σε δημοτολόγια θα γίνουν σε «πράσινους» δήμους, αλλά και στην Αθήνα, όπου πρώτον, λόγω του μεγάλου πληθυσμού, θα περνάει απαρατήρητη η εγγραφή, δεύτερον ο επικεφαλής δεν έχει «θέματα» με τους μετανάστες και τρίτον, το ΠΑΣΟΚ έχει «πλάνα» κατάκτησης της πρωτεύουσας για πρώτη φορά από το 1986. Θεαματικός αριθμός εγγραφών αναμένεται να γίνει και στον Πειραιά, όπου η δημοτική αρχή Φασούλα και το ΠΑΣΟΚ κινούνται ιδιαίτερα δραστήρια σε αυτή την κατεύθυνση!
Φτιάχνουν «υποδομές» για μετανάστες με τα χρήματά μας!
Στα τέλη Μαρτίου, ο Παναγιώτης Φασούλας συναντήθηκε Συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδο Απασχόλησης και του ζήτησε τη βοήθειά του για τη χρηματοδότηση δράσεων για τους λαθρομετανάστες στο λιμάνι. Μιλάμε για συγκεκριμένη πρόταση του Δήμου Πειραιά και της Κοινωφελούς Δημοτικής Επιχείρησης Κοινωνικής Ένταξης Περίθαλψης Αλλοδαπών Πειραιά (ΚΟ.Δ.Ε.Κ.Ε.Π.Α.Π.-ναι, υπάρχει και αυτό, το πληρώνουν αδρά οι Πειραιώτες, κάτοικοι ενός υπερχρεωμένου Δήμου).
Τι προτείνει όμως ο Δήμος Πειραιά, σύμφωνα με τον τοπικό Τύπο; Λειτουργία ιατρείου και οδοντιατρείου για μετανάστες στους χώρους της ΚΟ.Δ.Ε.Κ.Ε.Π.Α.Π., που δεν έχουν πρόσβαση στο ΕΣΥ, λειτουργία γραφείου διασύνδεσης μεταναστών και επιχειρήσεων (τη στιγμή που η ανεργία θερίζει στις τάξεις των Ελλήνων νέων, το ίδιο ανακοίνωσε και ο «πράσινος» νομάρχης Μαγνησίας!), υλοποίηση έρευνας και εκπόνηση μελέτης που αφορά στην αποτύπωση των χαρακτηριστικών και των ιδιαιτεροτήτων των μεταναστών του Πειραιά (καταπληκτικό!), κατάρτιση μεταναστών με στόχο τη δημιουργία διαπολιτισμικών μεσολαβητών (άλλο νεοταξικό φρούτο αυτό), υλοποίηση ενός αριθμό εκπαιδευτικών προγραμμάτων που θα ικανοποιούν τις βασικές απαιτήσεις γνώσεων που πρέπει να έχουν οι μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα (π.χ. ελληνική γλώσσα, λειτουργία του ελληνικού κράτους), διοργάνωση συναντήσεων και εκδηλώσεων με θεματολογία όπως η «πρόσβαση των μεταναστών στο ΕΣΥ», «δυνατότητες πρόσβασής των γυναικών μεταναστριών στις κοινωνικές υπηρεσίες», «πρόληψη λοιμωδών νοσημάτων» και οι «συναλλαγές των μεταναστών με τις δημόσιες υπηρεσίες».
Μόνο έτσι...
Επίσης: Α, μην το ξεχάσουμε: «οργάνωση εκστρατείας ενημέρωσης και προβολής που αφορά την ενημέρωση των μεταναστών σχετικά με το ιατρείο και το οδοντιατρείο που θα λειτουργήσουν στους χώρους της ΚΟ.Δ.Ε.Κ.Ε.Π.Α.Π., καθώς και σχετικά με το νομοσχέδιο που ρυθμίζει θέματα ιθαγένειας και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις προσεχείς δημοτικές εκλογές». Το τελευταίο τους καίει στον Πειραιά, γιατί μόνο έτσι θα πάρουν οι «πράσινοι» με τον πρώην «κόκκινο» Παναγιώτη Φασούλα τον Δήμο, που έχει καταντήσει παράδειγμα προς αποφυγή. Και μπόλικη πολιτισμικότητα: «υλοποίηση δράσεων δικτύωσης μεταναστών, οι οποίες θα τους βοηθήσουν να ενταχθούν στο κοινωνικό τους περιβάλλον, θα ενισχύσουν την πολιτισμική τους ταυτότητα και θα δημιουργήσουν δεσμούς τόσο με άλλους μετανάστες όσο και με όλους του Δημότες του Πειραιά».
Α, μην το ξεχάσουμε: η χρηματοδότηση είναι 100% από δημόσιους πόρους και ανέρχεται σε 500.000 ευρώ, ενώ η χρηματοδότηση των συμβάσεων που συνάπτονται στο πλαίσιο του έργου, αποτελεί εξ' ολοκλήρου δημόσια δαπάνη και προέρχεται από κοινοτικούς πόρους σε ποσοστό 50% και από εθνικούς πόρους σε ποσοστό 50%, διαβάζουμε στον πειραϊκό Τύπο. Κοινώς, οι Πειραιώτες θα πληρώσουν την προεκλογική εκστρατεία του ΠΑΣΟΚ στον Πειραιά. Και κάτι τελευταίο: όλα αυτά για τους μετανάστες. Για τους Έλληνες κατοίκους, αδιαφορία...
Πηγη: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Σάββατο 17 Απριλίου 2010
ΒΕΒΗΛΩΣΑΝ ΠΑΛΙ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΟΥ ΑΓ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΟΠΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΡΙΖΑ...
Οι επαναστάτες "της πορδής"οι τρομοκράτες, που κυκλοφορούν όμως με harley (Χριστόφορος Κορτέσης)που μπορεί να μην εργάζονται αλλά διαθέτουν αρκετά (κλεμμένα) χρήματα καθώς και κλεμμένες μηχανές και αυτοκίνητα και φυσικά αρκετά νοικιασμένα διαμερίσματα και μονοκατοικίεςαυτοί που αφήνουν βόμβες "ξέμπαρκες" και μετά "κάνουν και την πλάκα" τους όταν τις ανοησίες τους πληρώνουν με τη ζωή τους ανήλικα φτωχαδάκια από το Αφγανιστάναυτοί που όταν συλλαμβάνονται "κλαίγονται" μαζί με συνοδοιπόρους τους και ζητάνε "καλές συνθήκες κράτησης"αυτοί οι 6 συλληφθέντες μέλη της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας και ένας ακόμη μαλλιάς που είναι προφυλακισμένος εδώ και λίγο καιρό στάθηκαν αφορμή για να ξεσπάσουν ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ φορά τα θρασύδειλα "σκουπίδια".
Χθές 15/4/2010, στη Θεσσαλονίκη, σε προγραμματισμένη πορεία για την απελευθέρωση των παραπάνω "λουλουδιών" και προκλητικά ΑΠΟΥΣΗΣ της Ελληνικής Αστυνομίας (οι πορείες των αναρχικών ξανάρχισαν να θυμίζουν εποχές Παυλόπουλου με εντολές στα ΜΑΤ: ΜΗΝ εμφανίζεστε, ΜΗΝ προκαλείτε) ΒΕΒΗΛΩΣΑΝ μία ακόμη φορά το παρεκκλήσι του Αγ. Αθανασίου στην οδό Εγνατία.
Διαβάστε http://antiparakmi.blogspot.com/2010/04/blog-post_16.html
Οι επαναστάτες "της πορδής"οι τρομοκράτες, που κυκλοφορούν όμως με harley (Χριστόφορος Κορτέσης)που μπορεί να μην εργάζονται αλλά διαθέτουν αρκετά (κλεμμένα) χρήματα καθώς και κλεμμένες μηχανές και αυτοκίνητα και φυσικά αρκετά νοικιασμένα διαμερίσματα και μονοκατοικίεςαυτοί που αφήνουν βόμβες "ξέμπαρκες" και μετά "κάνουν και την πλάκα" τους όταν τις ανοησίες τους πληρώνουν με τη ζωή τους ανήλικα φτωχαδάκια από το Αφγανιστάναυτοί που όταν συλλαμβάνονται "κλαίγονται" μαζί με συνοδοιπόρους τους και ζητάνε "καλές συνθήκες κράτησης"αυτοί οι 6 συλληφθέντες μέλη της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας και ένας ακόμη μαλλιάς που είναι προφυλακισμένος εδώ και λίγο καιρό στάθηκαν αφορμή για να ξεσπάσουν ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ φορά τα θρασύδειλα "σκουπίδια".
Χθές 15/4/2010, στη Θεσσαλονίκη, σε προγραμματισμένη πορεία για την απελευθέρωση των παραπάνω "λουλουδιών" και προκλητικά ΑΠΟΥΣΗΣ της Ελληνικής Αστυνομίας (οι πορείες των αναρχικών ξανάρχισαν να θυμίζουν εποχές Παυλόπουλου με εντολές στα ΜΑΤ: ΜΗΝ εμφανίζεστε, ΜΗΝ προκαλείτε) ΒΕΒΗΛΩΣΑΝ μία ακόμη φορά το παρεκκλήσι του Αγ. Αθανασίου στην οδό Εγνατία.
Διαβάστε http://antiparakmi.blogspot.com/2010/04/blog-post_16.html
Κατύν, τα εγκλήματα του Στάλιν στο προσκήνιο
Με αφορμή το τραγικό αεροπορικό ατύχημα κατά το οποίο έχασε την ζωή του ο Πολωνός πρωθυπουργός ταξιδεύοντας με προορισμό το Κατύν, σήμερα το βράδυ στις 12.00 προβάλλεται από την τηλεόραση του ANT1 η συγκλονιστική ταινία «Κατύν» του μεγάλου Πολωνού σκηνοθέτη Αντρέι Βάιντα για την σφαγή χιλιάδων Πολωνών αξιωματικών από τους Σοβιετικούς την άνοιξη του 1940. Διαβάστε ένα... προφητικό κείμενο που δημοσιεύθηκε στην "Ελεύθερη Ωρα" της περασμένης Κυριακής.
Μνημόσυνο στο Κατίν
«Κανένα άτομο ή κοινωνία δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει χωρίς αναφορές στην ιστορία. Τα σύγχρονα γεγονότα είναι άμεσα συνδεδεμένα με το παρελθόν. Δε μπορεί κανείς να ατενίσει το μέλλον χωρίς να αποδώσει τιμές σε όσους έχουν φύγει».
Αντρέι Βάιντα
Η μαζική δολοφονία 22.500 Πολωνών, στρατιωτικών κυρίως, αλλά και διανοουμένων αιχμαλώτων πολέμου στο Κατίν από τη μυστική αστυνομία NKVD των Σοβιετικών την άνοιξη του 1940, ένα έγκλημα πολέμου με χαρακτηριστικά γενοκτονίας, αποτελεί τροχοπέδη ακόμη και σήμερα στις σχέσεις Μόσχας-Βαρσοβίας. Οι Σοβιετικοί είχαν αρχικά ρίξει την ευθύνη στους Ναζί.
Η παραδοχή όμως εκ μέρους των Ρώσων το 1990 της ευθύνης για το μαζικό αυτό έγκλημα, μπορεί να καταλάγιασε τα πάθη, όμως οι Πολωνοί δυσκολεύονται να ξεχάσουν την αιματηρή «κατάτμηση» της χώρας τους από τους κομμουνιστές και τους Ναζί συγχρόνως, αλλά και το τι ακολούθησε επί δεκαετίες στην Πολωνία, με ευθύνη της Μόσχας («για παπαγαλία των συκοφαντιών του Γκέμπελς» έκανε λόγο πέρσι ο «Ριζοσπάστης», αναφερόμενος στη ρωσική παραδοχή για τις μαζικές εκτελέσεις, ενώ αποκάλεσε τον Πολωνό πρέσβη που παρέστη στην πρώτη προβολή της ταινίας «Κατίν» στον κινηματογράφο Ιντεάλ τον Ιανουάριο του 2009 «θλιβερή σκιά», λέγοντας ότι ήταν «σε διατεταγμένη υπηρεσία» και «εκτελούσε σημαδεμένη αποστολή»).
Η ΕΣΣΔ, που συνεργάστηκε με τους Ναζί στην Πολωνία (εισέβαλαν συγχρόνως και χάραξαν μαζί τα σύνορα μόλις κατελήφθη όλη η χώρα) κατηγορούσε ψευδώς όπως αποδείχθηκε και για δεκαετίες τους Γερμανούς για τη σφαγή, πριν τελικά αναλάβει την ευθύνη η ρωσική κυβέρνηση. Όμως, το Κρεμλίνο ακόμα αρνείται να χαρακτηρίσει τη σφαγή «γενοκτονία», παρά τις σχετικές πολωνικές πιέσεις, παρά το γεγονός ότι τα έγγραφα που αποδεικνύουν τη ρωσική ευθύνη, έχουν δοθεί στη δημοσιότητα. «Επί δεκαετίες ολόκληρες οι συμπατριώτες μου ήταν αναγκασμένοι να ζουν μέσα στο ψέμα» («Βήμα», 8 Φεβρουαρίου 2009), είχε δηλώσει στο Βερολίνο ο Πολωνός σκηνοθέτης Αντρέι Βάιντα, λέγοντας επίσης αργότερα ότι «το ψέμα αυτό μας το δίδασκαν στα σχολεία, το ακούγαμε παντού», αλλά «σιγά- σιγά αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ότι δεν μπορεί να τους σκότωσαν οι Γερμανοί, ότι έπρεπε να είναι οι Σοβιετικοί».
Στο δάσος του Κατίν, στη Δυτική Ρωσία (κοντά στο Σμολένσκ), όπου έχει ανεγερθεί μνημείο, υπάρχουν και οι τάφοι χιλιάδων Ρώσων, που έχασαν τη ζωή τους την εποχή του Μεγάλου Τρόμου, στη διάρκεια της δεκαετίας του ’30. Εκεί, στο σημείο όπου οι μαζικοί τάφοι ανακαλύφθηκαν από γερμανικά στρατεύματα το 1943, πριν από τρεις ημέρες οι πρωθυπουργοί της Ρωσίας και της Πολωνίας, Βλαντιμίρ Πούτιν και Ντόναλντ Τασκ αντίστοιχα, κατέθεσαν στέφανα στη μνήμη των Ρώσων και Πολωνών που πλήρωσαν με τη ζωή τους τις πολιτικές του Στάλιν και κάλεσαν τους λαούς τους να ξεπεράσουν τις τραυματικές εμπειρίες που στοιχειώνουν ακόμα τις διμερείς σχέσεις, σε ένα κοινό μνημόσυνο που έγραψε ιστορία.
Ο Ρώσος πρωθυπουργός κάλεσε τους Πολωνούς να μην κατηγορούν τους συμπατριώτες του και να κοιτάξουν στο μέλλον: «Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, αλλά μπορούμε να κατοχυρώσουμε και να διαφυλάξουμε την αλήθεια και αυτό αποκαθιστά την ιστορική Δικαιοσύνη. Πολωνοί και Ρώσοι ιστορικοί εργάζονται τώρα για να αποκαλύψουν την αλήθεια και να επιτρέψουν ένα άνοιγμα μεταξύ των χωρών μας».
Ο κ. Πούτιν μπορεί να μην απολογήθηκε για το μαζικό αυτό έγκλημα, αλλά έδωσε έμφαση στα κοινά βάσανα των Ρώσων και των Πολωνών αλλά και άλλων εθνοτικών ομάδων, υπό το καθεστώς του Στάλιν: «Επί δεκαετίες και με κυνικά ψέματα, προσπάθησαν να αμαυρώσουν την αλήθεια για τις εκτελέσεις στο Κατίν. Θα ήταν μια παρόμοιου είδους ψευδολογία να καταστήσουμε υπεύθυνο για αυτά τα εγκλήματα το ρωσικό λαό. Όσο δύσκολο και να είναι, πρέπει να προσπαθήσουμε να συμβιβαστούμε με την κοινή ιστορική αλήθεια και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε μόνο με το παρελθόν».
Από την πλευρά του ο Ντόναλντ Τασκ απευθυνόμενος στο Ρώσο ομόλογό του είπε «ότι οι κόγχες των ματιών όσων δολοφονήθηκαν εδώ με μια σφαίρα στο πίσω μέρος της κεφαλής μας κοιτούν σήμερα και περιμένουν να δουν αν είμαστε έτοιμοι να μετατρέψουμε αυτό το θέμα σε συμφιλίωση». Ο πραγματιστής Πολωνός πολιτικός, έχει καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για τη βελτίωση των σχέσεων με τη Μόσχα, παρά τα προβλήματα στις διμερείς επαφές λόγω διαφορών για το φυσικό αέριο, την αντιπυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ και τη διεύρυνση της Συμμαχίας προς Ανατολάς.
Σημειωτέον ότι στη διάρκεια της τελετής, όπου τελέστηκαν επιμνημόσυνες δεήσεις από ορθόδοξους και ρωμαιοκαθολικούς ιερείς, ραβίνους και μουσουλμάνους κληρικούς, οι δύο πρωθυπουργοί φορούσαν μαύρες γραβάτες. Επίσης, μεταξύ των παριστάμενων ήταν και ο πρώην πρωθυπουργός της Πολωνίας και ηγέτης της Αλληλεγγύης, Λεχ Βαλέσα, πρωτεργάτης της ανατροπής του κομμουνιστικού καθεστώτος στη χώρα του, το 1989, αλλά και ο Πολωνός σκηνοθέτης Αντρέι Βάιντα, η πασίγνωστη ταινία του οποίου με τίτλο «Κατίν», βασισμένη στο βιβλίο του Αντρέι Μίλαρτσικ, με τίτλο «Post Mortem», προβλήθηκε πρόσφατα και στη ρωσική τηλεόραση. Ο Βάιντα, σε ηλικία 12 ετών, έχασε τον αξιωματικό πατέρα του στη σφαγή, κάτι που δεν συγχώρησε ποτέ στους «κόκκινους», καθώς κατάλαβε από νωρίς την αλήθεια. Δεν σίγησε ποτέ και γύρισε ταινίες όπως ο «Άνθρωπος από μάρμαρο» και ο «Δαντόν», στηλιτεύοντας τα φρικτά εγκλήματα του «πατερούλη» Στάλιν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πολωνικός Τύπος, που έχει στο παρελθόν στηλιτεύσει τις προσπάθειες ηρωοποίησης του εγκληματία Στάλιν από ρωσικούς κύκλους, χαιρέτισε τις δηλώσεις του Βλαντιμίρ Πούτιν, κάνοντας λόγο για μια νέα αρχή στις σχέσεις Μόσχας-Βαρσοβίας. Όπως έγινε πέρσι γνωστό, μια επιτροπή Ρώσων και Πολωνών ιστορικών αναμένεται να εκδώσει μέσα στο 2010 ένα βιβλίο που θα περιλαμβάνει μια κοινή τοποθέτηση για τα αιματηρά συμβάντα στο Κατίν. Επίσης, οι πολωνικές αρχές θα δημιουργήσουν ένα μουσείο στη Βαρσοβία αφιερωμένο στο Κατίν, που θα εγκαινιαστεί το 2012. Για να διαπιστώσετε το εθνικό ενδιαφέρον στην Πολωνία για τη σφαγή του Κατίν, αναφέρουμε ότι η ταινία του Βάιντα έκοψε 3.000.000 εισιτήρια στη χώρα, προκαλώντας παράλληλα σωρεία αντικομουνιστικών αναφορών στον τοπικό και διεθνή Τύπο.
Ο υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος για την προεδρία της Πολωνίας Μπρόνισλαβ Κομορόφσκι, μιλώντας στη ρωσική τηλεόραση μίλησε για «βήμα στη σωστή κατεύθυνση» εκ μέρους του Βλαντιμίρ Πούτιν, προσθέτοντας ότι «ελπίζω τα λόγια του πρωθυπουργού Πούτιν για τους Ρώσους που έπεσαν θύματα στο Κατίν να σημάνουν ότι η Ρωσία παραδέχεται το σταλινικό της παρελθόν. Αυτό θα βοηθούσε στον εκδημοκρατισμό της Ρωσίας και επίσης, θα βοηθούσε το διμερείς σχέσεις».
Νίκος Χιδίρογλου
Πηγη: ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ
Μνημόσυνο στο Κατίν
«Κανένα άτομο ή κοινωνία δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει χωρίς αναφορές στην ιστορία. Τα σύγχρονα γεγονότα είναι άμεσα συνδεδεμένα με το παρελθόν. Δε μπορεί κανείς να ατενίσει το μέλλον χωρίς να αποδώσει τιμές σε όσους έχουν φύγει».
Αντρέι Βάιντα
Η μαζική δολοφονία 22.500 Πολωνών, στρατιωτικών κυρίως, αλλά και διανοουμένων αιχμαλώτων πολέμου στο Κατίν από τη μυστική αστυνομία NKVD των Σοβιετικών την άνοιξη του 1940, ένα έγκλημα πολέμου με χαρακτηριστικά γενοκτονίας, αποτελεί τροχοπέδη ακόμη και σήμερα στις σχέσεις Μόσχας-Βαρσοβίας. Οι Σοβιετικοί είχαν αρχικά ρίξει την ευθύνη στους Ναζί.
Η παραδοχή όμως εκ μέρους των Ρώσων το 1990 της ευθύνης για το μαζικό αυτό έγκλημα, μπορεί να καταλάγιασε τα πάθη, όμως οι Πολωνοί δυσκολεύονται να ξεχάσουν την αιματηρή «κατάτμηση» της χώρας τους από τους κομμουνιστές και τους Ναζί συγχρόνως, αλλά και το τι ακολούθησε επί δεκαετίες στην Πολωνία, με ευθύνη της Μόσχας («για παπαγαλία των συκοφαντιών του Γκέμπελς» έκανε λόγο πέρσι ο «Ριζοσπάστης», αναφερόμενος στη ρωσική παραδοχή για τις μαζικές εκτελέσεις, ενώ αποκάλεσε τον Πολωνό πρέσβη που παρέστη στην πρώτη προβολή της ταινίας «Κατίν» στον κινηματογράφο Ιντεάλ τον Ιανουάριο του 2009 «θλιβερή σκιά», λέγοντας ότι ήταν «σε διατεταγμένη υπηρεσία» και «εκτελούσε σημαδεμένη αποστολή»).
Η ΕΣΣΔ, που συνεργάστηκε με τους Ναζί στην Πολωνία (εισέβαλαν συγχρόνως και χάραξαν μαζί τα σύνορα μόλις κατελήφθη όλη η χώρα) κατηγορούσε ψευδώς όπως αποδείχθηκε και για δεκαετίες τους Γερμανούς για τη σφαγή, πριν τελικά αναλάβει την ευθύνη η ρωσική κυβέρνηση. Όμως, το Κρεμλίνο ακόμα αρνείται να χαρακτηρίσει τη σφαγή «γενοκτονία», παρά τις σχετικές πολωνικές πιέσεις, παρά το γεγονός ότι τα έγγραφα που αποδεικνύουν τη ρωσική ευθύνη, έχουν δοθεί στη δημοσιότητα. «Επί δεκαετίες ολόκληρες οι συμπατριώτες μου ήταν αναγκασμένοι να ζουν μέσα στο ψέμα» («Βήμα», 8 Φεβρουαρίου 2009), είχε δηλώσει στο Βερολίνο ο Πολωνός σκηνοθέτης Αντρέι Βάιντα, λέγοντας επίσης αργότερα ότι «το ψέμα αυτό μας το δίδασκαν στα σχολεία, το ακούγαμε παντού», αλλά «σιγά- σιγά αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ότι δεν μπορεί να τους σκότωσαν οι Γερμανοί, ότι έπρεπε να είναι οι Σοβιετικοί».
Στο δάσος του Κατίν, στη Δυτική Ρωσία (κοντά στο Σμολένσκ), όπου έχει ανεγερθεί μνημείο, υπάρχουν και οι τάφοι χιλιάδων Ρώσων, που έχασαν τη ζωή τους την εποχή του Μεγάλου Τρόμου, στη διάρκεια της δεκαετίας του ’30. Εκεί, στο σημείο όπου οι μαζικοί τάφοι ανακαλύφθηκαν από γερμανικά στρατεύματα το 1943, πριν από τρεις ημέρες οι πρωθυπουργοί της Ρωσίας και της Πολωνίας, Βλαντιμίρ Πούτιν και Ντόναλντ Τασκ αντίστοιχα, κατέθεσαν στέφανα στη μνήμη των Ρώσων και Πολωνών που πλήρωσαν με τη ζωή τους τις πολιτικές του Στάλιν και κάλεσαν τους λαούς τους να ξεπεράσουν τις τραυματικές εμπειρίες που στοιχειώνουν ακόμα τις διμερείς σχέσεις, σε ένα κοινό μνημόσυνο που έγραψε ιστορία.
Ο Ρώσος πρωθυπουργός κάλεσε τους Πολωνούς να μην κατηγορούν τους συμπατριώτες του και να κοιτάξουν στο μέλλον: «Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, αλλά μπορούμε να κατοχυρώσουμε και να διαφυλάξουμε την αλήθεια και αυτό αποκαθιστά την ιστορική Δικαιοσύνη. Πολωνοί και Ρώσοι ιστορικοί εργάζονται τώρα για να αποκαλύψουν την αλήθεια και να επιτρέψουν ένα άνοιγμα μεταξύ των χωρών μας».
Ο κ. Πούτιν μπορεί να μην απολογήθηκε για το μαζικό αυτό έγκλημα, αλλά έδωσε έμφαση στα κοινά βάσανα των Ρώσων και των Πολωνών αλλά και άλλων εθνοτικών ομάδων, υπό το καθεστώς του Στάλιν: «Επί δεκαετίες και με κυνικά ψέματα, προσπάθησαν να αμαυρώσουν την αλήθεια για τις εκτελέσεις στο Κατίν. Θα ήταν μια παρόμοιου είδους ψευδολογία να καταστήσουμε υπεύθυνο για αυτά τα εγκλήματα το ρωσικό λαό. Όσο δύσκολο και να είναι, πρέπει να προσπαθήσουμε να συμβιβαστούμε με την κοινή ιστορική αλήθεια και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε μόνο με το παρελθόν».
Από την πλευρά του ο Ντόναλντ Τασκ απευθυνόμενος στο Ρώσο ομόλογό του είπε «ότι οι κόγχες των ματιών όσων δολοφονήθηκαν εδώ με μια σφαίρα στο πίσω μέρος της κεφαλής μας κοιτούν σήμερα και περιμένουν να δουν αν είμαστε έτοιμοι να μετατρέψουμε αυτό το θέμα σε συμφιλίωση». Ο πραγματιστής Πολωνός πολιτικός, έχει καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για τη βελτίωση των σχέσεων με τη Μόσχα, παρά τα προβλήματα στις διμερείς επαφές λόγω διαφορών για το φυσικό αέριο, την αντιπυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ και τη διεύρυνση της Συμμαχίας προς Ανατολάς.
Σημειωτέον ότι στη διάρκεια της τελετής, όπου τελέστηκαν επιμνημόσυνες δεήσεις από ορθόδοξους και ρωμαιοκαθολικούς ιερείς, ραβίνους και μουσουλμάνους κληρικούς, οι δύο πρωθυπουργοί φορούσαν μαύρες γραβάτες. Επίσης, μεταξύ των παριστάμενων ήταν και ο πρώην πρωθυπουργός της Πολωνίας και ηγέτης της Αλληλεγγύης, Λεχ Βαλέσα, πρωτεργάτης της ανατροπής του κομμουνιστικού καθεστώτος στη χώρα του, το 1989, αλλά και ο Πολωνός σκηνοθέτης Αντρέι Βάιντα, η πασίγνωστη ταινία του οποίου με τίτλο «Κατίν», βασισμένη στο βιβλίο του Αντρέι Μίλαρτσικ, με τίτλο «Post Mortem», προβλήθηκε πρόσφατα και στη ρωσική τηλεόραση. Ο Βάιντα, σε ηλικία 12 ετών, έχασε τον αξιωματικό πατέρα του στη σφαγή, κάτι που δεν συγχώρησε ποτέ στους «κόκκινους», καθώς κατάλαβε από νωρίς την αλήθεια. Δεν σίγησε ποτέ και γύρισε ταινίες όπως ο «Άνθρωπος από μάρμαρο» και ο «Δαντόν», στηλιτεύοντας τα φρικτά εγκλήματα του «πατερούλη» Στάλιν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πολωνικός Τύπος, που έχει στο παρελθόν στηλιτεύσει τις προσπάθειες ηρωοποίησης του εγκληματία Στάλιν από ρωσικούς κύκλους, χαιρέτισε τις δηλώσεις του Βλαντιμίρ Πούτιν, κάνοντας λόγο για μια νέα αρχή στις σχέσεις Μόσχας-Βαρσοβίας. Όπως έγινε πέρσι γνωστό, μια επιτροπή Ρώσων και Πολωνών ιστορικών αναμένεται να εκδώσει μέσα στο 2010 ένα βιβλίο που θα περιλαμβάνει μια κοινή τοποθέτηση για τα αιματηρά συμβάντα στο Κατίν. Επίσης, οι πολωνικές αρχές θα δημιουργήσουν ένα μουσείο στη Βαρσοβία αφιερωμένο στο Κατίν, που θα εγκαινιαστεί το 2012. Για να διαπιστώσετε το εθνικό ενδιαφέρον στην Πολωνία για τη σφαγή του Κατίν, αναφέρουμε ότι η ταινία του Βάιντα έκοψε 3.000.000 εισιτήρια στη χώρα, προκαλώντας παράλληλα σωρεία αντικομουνιστικών αναφορών στον τοπικό και διεθνή Τύπο.
Ο υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος για την προεδρία της Πολωνίας Μπρόνισλαβ Κομορόφσκι, μιλώντας στη ρωσική τηλεόραση μίλησε για «βήμα στη σωστή κατεύθυνση» εκ μέρους του Βλαντιμίρ Πούτιν, προσθέτοντας ότι «ελπίζω τα λόγια του πρωθυπουργού Πούτιν για τους Ρώσους που έπεσαν θύματα στο Κατίν να σημάνουν ότι η Ρωσία παραδέχεται το σταλινικό της παρελθόν. Αυτό θα βοηθούσε στον εκδημοκρατισμό της Ρωσίας και επίσης, θα βοηθούσε το διμερείς σχέσεις».
Νίκος Χιδίρογλου
Πηγη: ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ
Η αλήθεια για τα γεγονότα του περασμένου Σαββάτου στην Ερμού.
Μια εβδομάδα μετά τα γεγονότα της Ερμού, με την ομάδα «Παρεμπόριο Stop» να δέχεται την επίθεση των Αφρικανών μικροπωλητών οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Η ομάδα, καλά οργανωμένη επικοινωνιακά, διοχέτευσε στον Τύπο φωτογραφίες και πλάνα από τα όσα συνέβησαν. Αυτό βέβαια, δεν εμπόδισε τα κατεστημένα μέσα και ιδιαίτερα κάποια που έχουν ουσιαστικά καταληφθεί από αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, να δώσουν μία εντελώς διαφορετική εικόνα για τα όσα συνέβησαν και να παρουσιάσουν το γεγονός ως ρατσιστική επίθεση. Για άλλη μια φορά, το Indymedia λειτούργησε ως πρακτορείο ειδήσεων, από το οποίο άντλησαν τις προκατασκευασμένες πληροφορίες τους.
Την Δευτέρα το πρωί, ο επικεφαλής του «Παρεμπόριο STOP!», Παναγιώτης Δούμας εκλήθη από τον δημοσιογράφο Γιώργο Παπακωνσταντίνου να απαντήσει σε ερωτήσεις σχετικά με την ομάδα και τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί. Ο Παναγιώτης Δούμας συναντήθηκε με τον εν λόγω δημοσιογράφο και απήντησε σε αρκετά ερωτήματα, τα οποία, όπως ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έλεγε θα μονταρισθούν σε ένα βιντεάκι ενός περίπου λεπτού, από το οποίο θα έβγαινε η ουσία. Του εξήγησε ότι τα μέλη της ομάδος είναι έμποροι, του εξήγησε ότι από μέρους τους δεν ασκήθηκε βία και ότι το μόνο που κρατούσαν στα χέρια τους κατά την διάρκεια των επεισοδίων ήταν κάμερες και τον βεβαίωσε ότι έχουν τραυματισθεί πέντε άτομα, μεταξύ των οποίων ένας εβδομηνταδυάχρονος.
Αίσχος παραπληροφόρησης
Το ίδιο βράδυ, το δελτίο ειδήσεων του σταθμού ξεκινώντας από τον παρουσιαστή Γιάννη Παπαδόπουλο επιδόθηκε σε ένα αίσχος παραπληροφόρησης και αλλοίωσης όσων είχαν ειπωθεί. Με τον τίτλο «Νταήδες ανέλαβαν να βάλουν τάξη στο εμπορικό κέντρο» ο Παπαδόπουλος προλόγισε το ανεκδιήγητο ρεπορτάζ λέγοντας ότι «Κυνηγοί των μεταναστών πήραν τον νόμο στα χέρια τους».
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είπε στο ρεπορτάζ του ότι «ομάδα νταήδων αποφάσισε να κάνει επιχείρηση σκούπα για να καθαρίσει την οδό Ερμού από τους παράνομους μικροπωλητές». Καμμία κουβέντα για την ομάδα, καμμία κουβέντα για την μήνυση, καμμία κουβέντα για τα φυλλάδια, ενώ η βιντεοσκόπηση ήταν γι' αυτόν... «πρόφαση». Είχε, βλέπετε, άλλες πιο έγκυρες πηγές, όπως έναν Σενεγαλέζο μικροπωλητή, που δεν διστάζει, ενώ παρανομεί, να βγαίνει με το όνομά του στις κάμερες. Είχε και τον επαγγελματία μεταναστοπατέρα, Πέτρο Κωνσταντίνου, γνωστό από την συμμετοχή του στον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΕΚ, ΓΕΝΟΒΑ 2000, Αντικαπιταλιστική Συμμαχία κλπ., ο οποίος καταδίκασε τον ρατσισμό.
Την ώρα που ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έλεγε ότι «οι εικόνες» τις οποίες παρεμπιπτόντως το ίδιο το «Παρεμπόριο STOP!» είχε διοχετεύσει, «κατέγραψαν την δίωξη των μεταναστών με καδρόνια και καρέκλες» στην οθόνη μας βλέπαμε έναν Αφρικανό να σηκώνει ένα μαδέρι και να απειλεί αυτούς που τον βιντεοσκοπούσαν. Αποθέωση του αίσχους ήταν η συρραφή των δηλώσεων του Παναγιώτη Δούμα, ο οποίος φέρεται να είπε: «...Δεν είναι δική μας δουλειά να τους διώξουμε. Ακριβώς αυτό ήρθαμε να κάνουμε...».
Οι έμποροι απέναντι στα ΜΜΕ
Στο επίσημο στρατόπεδο των εμπόρων της Αθήνας, τον Εμπορικό Σύλλογο Αθηνών, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο Σύλλογος εξέδωσε την περασμένη Δευτέρα δελτίο τύπου, όπου ουσιαστικά έλεγε ότι «τα επεισόδια είναι το αποτέλεσμα της αγανάκτησης όλων εκείνων που πληρώνουν φόρους, που καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές, που παρέχουν με πλήρη απασχόληση εργασία σε χιλιάδες ανθρώπους, που πληρώνουν υψηλά ενοίκια, που είναι τα μόνιμα θύματα κάθε προγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης», ενώ ζητούσε την ενεργοποίηση της ειδικής νομοθεσίας της Ολυμπιακής περιόδου. Στην Γενική Συνέλευση της περασμένης Τετάρτης, ο Παναγιώτης Δούμας καταχειροκροτήθηκε στην παρέμβασή του, ενώ εκλήθη και ο πρώην έμπορος Απόστολος Κοκκινόπουλος, θύμα των επιθέσεων των Αφρικανών, να καταθέσει την μαρτυρία του.
Δημήτρης Ζαφειρόπουλος
Πηγη: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Την Δευτέρα το πρωί, ο επικεφαλής του «Παρεμπόριο STOP!», Παναγιώτης Δούμας εκλήθη από τον δημοσιογράφο Γιώργο Παπακωνσταντίνου να απαντήσει σε ερωτήσεις σχετικά με την ομάδα και τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί. Ο Παναγιώτης Δούμας συναντήθηκε με τον εν λόγω δημοσιογράφο και απήντησε σε αρκετά ερωτήματα, τα οποία, όπως ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έλεγε θα μονταρισθούν σε ένα βιντεάκι ενός περίπου λεπτού, από το οποίο θα έβγαινε η ουσία. Του εξήγησε ότι τα μέλη της ομάδος είναι έμποροι, του εξήγησε ότι από μέρους τους δεν ασκήθηκε βία και ότι το μόνο που κρατούσαν στα χέρια τους κατά την διάρκεια των επεισοδίων ήταν κάμερες και τον βεβαίωσε ότι έχουν τραυματισθεί πέντε άτομα, μεταξύ των οποίων ένας εβδομηνταδυάχρονος.
Αίσχος παραπληροφόρησης
Το ίδιο βράδυ, το δελτίο ειδήσεων του σταθμού ξεκινώντας από τον παρουσιαστή Γιάννη Παπαδόπουλο επιδόθηκε σε ένα αίσχος παραπληροφόρησης και αλλοίωσης όσων είχαν ειπωθεί. Με τον τίτλο «Νταήδες ανέλαβαν να βάλουν τάξη στο εμπορικό κέντρο» ο Παπαδόπουλος προλόγισε το ανεκδιήγητο ρεπορτάζ λέγοντας ότι «Κυνηγοί των μεταναστών πήραν τον νόμο στα χέρια τους».
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είπε στο ρεπορτάζ του ότι «ομάδα νταήδων αποφάσισε να κάνει επιχείρηση σκούπα για να καθαρίσει την οδό Ερμού από τους παράνομους μικροπωλητές». Καμμία κουβέντα για την ομάδα, καμμία κουβέντα για την μήνυση, καμμία κουβέντα για τα φυλλάδια, ενώ η βιντεοσκόπηση ήταν γι' αυτόν... «πρόφαση». Είχε, βλέπετε, άλλες πιο έγκυρες πηγές, όπως έναν Σενεγαλέζο μικροπωλητή, που δεν διστάζει, ενώ παρανομεί, να βγαίνει με το όνομά του στις κάμερες. Είχε και τον επαγγελματία μεταναστοπατέρα, Πέτρο Κωνσταντίνου, γνωστό από την συμμετοχή του στον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΕΚ, ΓΕΝΟΒΑ 2000, Αντικαπιταλιστική Συμμαχία κλπ., ο οποίος καταδίκασε τον ρατσισμό.
Την ώρα που ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έλεγε ότι «οι εικόνες» τις οποίες παρεμπιπτόντως το ίδιο το «Παρεμπόριο STOP!» είχε διοχετεύσει, «κατέγραψαν την δίωξη των μεταναστών με καδρόνια και καρέκλες» στην οθόνη μας βλέπαμε έναν Αφρικανό να σηκώνει ένα μαδέρι και να απειλεί αυτούς που τον βιντεοσκοπούσαν. Αποθέωση του αίσχους ήταν η συρραφή των δηλώσεων του Παναγιώτη Δούμα, ο οποίος φέρεται να είπε: «...Δεν είναι δική μας δουλειά να τους διώξουμε. Ακριβώς αυτό ήρθαμε να κάνουμε...».
Οι έμποροι απέναντι στα ΜΜΕ
Στο επίσημο στρατόπεδο των εμπόρων της Αθήνας, τον Εμπορικό Σύλλογο Αθηνών, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο Σύλλογος εξέδωσε την περασμένη Δευτέρα δελτίο τύπου, όπου ουσιαστικά έλεγε ότι «τα επεισόδια είναι το αποτέλεσμα της αγανάκτησης όλων εκείνων που πληρώνουν φόρους, που καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές, που παρέχουν με πλήρη απασχόληση εργασία σε χιλιάδες ανθρώπους, που πληρώνουν υψηλά ενοίκια, που είναι τα μόνιμα θύματα κάθε προγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης», ενώ ζητούσε την ενεργοποίηση της ειδικής νομοθεσίας της Ολυμπιακής περιόδου. Στην Γενική Συνέλευση της περασμένης Τετάρτης, ο Παναγιώτης Δούμας καταχειροκροτήθηκε στην παρέμβασή του, ενώ εκλήθη και ο πρώην έμπορος Απόστολος Κοκκινόπουλος, θύμα των επιθέσεων των Αφρικανών, να καταθέσει την μαρτυρία του.
Δημήτρης Ζαφειρόπουλος
Πηγη: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010
«300 Σπαρτιάτες»: Μία συμφωνική ροκ όπερα για τις Θερμοπύλες
του Γιώργου Πισσαλίδη *
Την Μεγάλη Δευτέρα, ένα χρόνο σχεδόν μετά την παγκόσμια πρεμιέρα τους στο Ζάππειο, οι «300 Σπαρτιάτες», η συμφωνική ροκ όπερα του Δημήτρη Κατή εμφανίστηκε στο «Θέατρο Πολιτών» του Περιστερίου, μαγεύοντας ένα ποικίλο κοινό. Ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στο συμφωνικό έργο του, που μετρά βραβεύσεις από τον αμερικάνικο Τύπο και το Χόλυγουντ, ενώ παραμένει ελληνοκεντρικό και ευρωκεντρικό.
Σε ηλικία 16 χρονών είχε ηχογραφήσει το πρώτο του δίσκο συμφωνικού ροκ «Δωριείς, Επιστροφή στην Γη». Για αυτόν τον δίσκο είχε βραβευτεί ως ο νεώτερος Έλληνας συνθέτης. Μετά από αυτό, θα δημιουργήσει τους «Εξόριστους», ένα συγκρότημα του επικού μέταλ με ελληνικό στίχο, που ο πρώτος τους ομώνυμος δίσκος σε παραγωγή Μάνου Ξυδούς θα γίνει πλατινένιος (60.000 αντίτυπα). Παράλληλα θα γίνει τακτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ και θα παρουσιάζει την Metalmania την ΕΤ1 και την ιστορικού περιεχομένου εκπομπή «Ο Χορός των Δαναών» στον νεοϊδρυθέντα 98,4 FM.
Το 2000 έγραψε το έργο «Πύρινη Πορεία, από την Γένεση έως την Ευρώπη», σε στίχους του πατέρα του ποιητή και δημοσιογράφο Κώστα Κατή. Την επόμενη χρονιά θα παρουσιάσει το έργο στην ΕΣΗΕΑ και θα δεχθεί συγχαρητήρια για το θέμα και την μουσική του από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο, τον Πρόεδρο της Ελληνικής Βουλής Απόστολο Κακλαμάνη, τον φιλόσοφο Ευγένιο Μουτσόπουλο και τον νομπελίστα επιστήμονα Χρήστο Ζερεφό.
Τα επόμενα χρόνια θα κυκλοφορήσει τις συλλογές συμφωνικής κινηματογραφικής μουσικής με τίτλους Epic Drama και Orchestral 1. Το 2004 συνεργάσθηκε με τον διάσημο αφηγητή Τζο Λαμάτσια (ABC, CNN, HBO, Miramax) και τον Άγγλο τενόρο Τζέημς Έντουαρντς της «Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου» για να εκδώσει το μουσικό έργο «Εurope, Hymn and Duty» (Ευρώπη: Ύμνος και Καθήκον) σε στίχους του πατέρα του Κώστα Κατή, «μια μικρή συνεισφορά στην ιστορική πορεία της Ηνωμένης Ευρώπης». Σε αυτό το έργο ο Κωνσταντίνος και παράλληλα ο Δημήτρης Κατής θεωρούν ότι: «Όλα τα καλά πράγματα γεννήθηκαν και ξεκίνησαν εδώ και μεταφέρθηκαν -από την Ευρώπη- παντού: η Φιλοσοφία, η Επιστήμη , η Δημοκρατία και η Άμιλλα. Και τώρα καθώς ο 21ος αιώνας καλπάζει προς το σημείο ακμής του, η Ευρώπη έχει ένα μεγάλο καθήκον προς όλους τους λαούς του πλανήτη: να σφυρηλατήσει μια ενότητα ανάμεσα στα έθνη της, να έλξει δύναμη από την ένδοξη Ιστορία της και από το ρωμαλέο παρόν της, και με το λαμπρό φως των ευγενών της ιδεών να διαλύσει την σκοτεινή καταχνιά που απλώνεται απειλητικά σε όλο το ανθρώπινο είδος». Αντίτυπο του έργου στάλθηκε στον αντιπρόεδρο της Κομισιόν, Γκύντερ Φερχόιγκεν, ο οποίος αφού του απέστειλε τις θερμότερες ευχαριστίες του έγραψε: «Είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπεις κανείς ότι ένα έργο έχει δημιουργηθεί από δική σας πρωτοβουλία αφιερωμένη να υπενθυμίσει και να προωθήσει τις κοινές ευρωπαϊκές ρίζες και αξίες».
Το 2006 η Συμφωνική του Κιέβου ερμήνευσε το έργο του Arrogance and Fear. Ο Δημήτρης Κατής είναι επίσης μέλος του American Composers Forum και ονόματα της μουσικής και κινηματογραφικής βιομηχανίας, όπως ο Μπαντ Καρ, μουσικός σύμβουλος στις ταινίες του Όλιβερ Στόουν και ο Μπομπ Ράις, ο πολυβραβευμένος μουσικός σύμβουλος στην κλασσική ταινία «Μπεν Χουρ» έχουν πει τα καλύτερα λόγια για την μουσική του. Το 2007 και το 2009 θα βραβευτεί από το διεθνούς φήμης έγκυρο περιοδικό Billboard (το οποίο κάθε εβδομάδα εκδίδει τις διάφορες λίστες επιτυχιών) στις κατηγορίες κλασσικής και κινηματογραφικής μουσικής. Παράλληλα θα αποκτήσει το δικό του αστέρι στην λεωφόρο του Χόλυγουντ. Έτσι ο Δημήτρης Κατής γίνεται ο τρίτος εν ζωή παγκόσμιος Έλληνας συνθέτης μετά τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Όσον αφορά τους «300 Σπαρτιάτες», πρωτοπαρουσιάστηκαν τον Ιούνιο του 2009 στο Ζάππειο υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών και του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Ασφάλισης. Για αυτό το έργο του συνεργάσθηκε με τον μπάσο της Λυρικής Σκηνής Χρήστο Αμβρατζή, την ηθοποιό Άννα Ρεζαν- Κριτσέλη, καθώς και την χορογράφο Κατερίνα Λυκούδη με κορυφαία χορεύτρια την Όλγα Πιλιάκη. Το δε συγκρότημα του αποτελείται από τους Αντώνη Χανιώτη (βιολί και φωνή), τους Τάσο Κατσούλη και Νάσο Ζουρνή (κήμπορντς), την Έβελυν Ξιούφα (φωνή και πιάνο), τον Νεζέρη (κιθάρες) και την Καίτη Παντζάρη (τσέλλο). Τέλος ο ίδιος ο Δημήτρης Κατής παίζει κιθάρα (θεωρείται από τους καλύτερους στην Ελλάδα) και ηλεκτρικό πιάνο, ενώ διευθύνει το συγκρότημα.
Η βραδιά στο «Θέατρο Πολιτών» ξεκίνησε με δύο βιντεοκλίπ του Δημήτρη Κατή, τον «Χρησμό» και το «Όνειρο του Ιππότη», που μας έβαλαν για τα καλά στο πνεύμα της βραδιάς. Το πρώτο κομμάτι ήταν στην ουσία το «Europe: Hymn and Duty», που για μας υπενθυμίζει ότι η Ελλάδα στους Μηδικούς Πολέμους πολέμαγε για την υπεράσπιση της Ευρώπης. Αξίζει νομίζουμε να αναφέρουμε κάποιους από τους στίχους: «Εσύ που γεννάς τους ήρωες και τους σοφούς / στείλε μακριά το σάλπιγμα της σάλπιγγας / Έτσι που να ακουστεί η φωνή της Αρμονίας / Και να απλωθεί το μήνυμα της ομόνοιας / Ανέβα ψηλά (στους ουρανούς) και στηρίξου στον Ήλιο / Στολισμένη με το χρυσό του στεφάνι / Έτσι που η Θεά της Αγάπης θα λάμπει μακριά / με τον πρώτους κρυφούς πόθους της νεολαίας». Και αφού εξυμνήσει την Ευρώπη για την Λογική, την Επιστήμη, την Φιλοσοφία και την Δημοκρατία της, θα προτείνει την ομόνοια των λαών και θα αναφωνήσει: «Ω Ευρώπη! Μητέρα και Θυγατέρα ένδοξων εθνών».
Όσο για τα υπόλοιπα κομμάτια συμπεριλαμβάνουν τόσο τα επικά συμφωνικά κομμάτια όπως το The Gathering of the Tribes, αλλά και παλιότερες μέταλ μπαλάντες, όπως το «It Hurts Me». Προσωπικά μας άρεσε το συμφωνικό στυλ του Κατή και ειδικά τα κομμάτια, που εμπνέονται από την δημοτική Παράδοση. Τέλος η χορογραφία της Κατερίνας Λυκούδη παρουσίαζε τις γυναίκες της Σπάρτης να φέρνουν την ασπίδα και την στολή στον Λεωνίδα και στο τέλος να νικάει ουσιαστικά τον στρατό των Περσών, αν και ηττημένος. Αν και χρειαζόταν μια μεγαλύτερη σκηνή, όπως του Ζαππείου για να αποδώσει τα μέγιστα.
Γενικά ένα έργο που μας κάνει να νοιώθουμε περήφανοι για την Ιστορία και είναι καιρός, όπως έχει δηλώσει και ο Δημήτρης Ιατρόπουλος, «να υποκλιθούμε στο καινούργιο που φέρνει ο Δημήτρης Κατής» στο πολιτιστικό όραμα της Ελλάδος.
* Ο Γιώργος Πισσαλίδης έχει σπουδάσει Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και είναι κριτικός κινηματογράφου. Κείμενα του για τον κινηματογράφο έχουν δημοσιευθεί στο «Ποπ & Ροκ», την «Ελληνική Αγωγή» την «Τόλμη» (περιοδικό της Αρχιεπισκοπής), το «Τότε» και σε έντυπα του πατριωτικού χώρου.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 10ης Απριλίου 2010 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.
Την Μεγάλη Δευτέρα, ένα χρόνο σχεδόν μετά την παγκόσμια πρεμιέρα τους στο Ζάππειο, οι «300 Σπαρτιάτες», η συμφωνική ροκ όπερα του Δημήτρη Κατή εμφανίστηκε στο «Θέατρο Πολιτών» του Περιστερίου, μαγεύοντας ένα ποικίλο κοινό. Ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στο συμφωνικό έργο του, που μετρά βραβεύσεις από τον αμερικάνικο Τύπο και το Χόλυγουντ, ενώ παραμένει ελληνοκεντρικό και ευρωκεντρικό.
Σε ηλικία 16 χρονών είχε ηχογραφήσει το πρώτο του δίσκο συμφωνικού ροκ «Δωριείς, Επιστροφή στην Γη». Για αυτόν τον δίσκο είχε βραβευτεί ως ο νεώτερος Έλληνας συνθέτης. Μετά από αυτό, θα δημιουργήσει τους «Εξόριστους», ένα συγκρότημα του επικού μέταλ με ελληνικό στίχο, που ο πρώτος τους ομώνυμος δίσκος σε παραγωγή Μάνου Ξυδούς θα γίνει πλατινένιος (60.000 αντίτυπα). Παράλληλα θα γίνει τακτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ και θα παρουσιάζει την Metalmania την ΕΤ1 και την ιστορικού περιεχομένου εκπομπή «Ο Χορός των Δαναών» στον νεοϊδρυθέντα 98,4 FM.
Το 2000 έγραψε το έργο «Πύρινη Πορεία, από την Γένεση έως την Ευρώπη», σε στίχους του πατέρα του ποιητή και δημοσιογράφο Κώστα Κατή. Την επόμενη χρονιά θα παρουσιάσει το έργο στην ΕΣΗΕΑ και θα δεχθεί συγχαρητήρια για το θέμα και την μουσική του από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο, τον Πρόεδρο της Ελληνικής Βουλής Απόστολο Κακλαμάνη, τον φιλόσοφο Ευγένιο Μουτσόπουλο και τον νομπελίστα επιστήμονα Χρήστο Ζερεφό.
Τα επόμενα χρόνια θα κυκλοφορήσει τις συλλογές συμφωνικής κινηματογραφικής μουσικής με τίτλους Epic Drama και Orchestral 1. Το 2004 συνεργάσθηκε με τον διάσημο αφηγητή Τζο Λαμάτσια (ABC, CNN, HBO, Miramax) και τον Άγγλο τενόρο Τζέημς Έντουαρντς της «Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου» για να εκδώσει το μουσικό έργο «Εurope, Hymn and Duty» (Ευρώπη: Ύμνος και Καθήκον) σε στίχους του πατέρα του Κώστα Κατή, «μια μικρή συνεισφορά στην ιστορική πορεία της Ηνωμένης Ευρώπης». Σε αυτό το έργο ο Κωνσταντίνος και παράλληλα ο Δημήτρης Κατής θεωρούν ότι: «Όλα τα καλά πράγματα γεννήθηκαν και ξεκίνησαν εδώ και μεταφέρθηκαν -από την Ευρώπη- παντού: η Φιλοσοφία, η Επιστήμη , η Δημοκρατία και η Άμιλλα. Και τώρα καθώς ο 21ος αιώνας καλπάζει προς το σημείο ακμής του, η Ευρώπη έχει ένα μεγάλο καθήκον προς όλους τους λαούς του πλανήτη: να σφυρηλατήσει μια ενότητα ανάμεσα στα έθνη της, να έλξει δύναμη από την ένδοξη Ιστορία της και από το ρωμαλέο παρόν της, και με το λαμπρό φως των ευγενών της ιδεών να διαλύσει την σκοτεινή καταχνιά που απλώνεται απειλητικά σε όλο το ανθρώπινο είδος». Αντίτυπο του έργου στάλθηκε στον αντιπρόεδρο της Κομισιόν, Γκύντερ Φερχόιγκεν, ο οποίος αφού του απέστειλε τις θερμότερες ευχαριστίες του έγραψε: «Είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπεις κανείς ότι ένα έργο έχει δημιουργηθεί από δική σας πρωτοβουλία αφιερωμένη να υπενθυμίσει και να προωθήσει τις κοινές ευρωπαϊκές ρίζες και αξίες».
Το 2006 η Συμφωνική του Κιέβου ερμήνευσε το έργο του Arrogance and Fear. Ο Δημήτρης Κατής είναι επίσης μέλος του American Composers Forum και ονόματα της μουσικής και κινηματογραφικής βιομηχανίας, όπως ο Μπαντ Καρ, μουσικός σύμβουλος στις ταινίες του Όλιβερ Στόουν και ο Μπομπ Ράις, ο πολυβραβευμένος μουσικός σύμβουλος στην κλασσική ταινία «Μπεν Χουρ» έχουν πει τα καλύτερα λόγια για την μουσική του. Το 2007 και το 2009 θα βραβευτεί από το διεθνούς φήμης έγκυρο περιοδικό Billboard (το οποίο κάθε εβδομάδα εκδίδει τις διάφορες λίστες επιτυχιών) στις κατηγορίες κλασσικής και κινηματογραφικής μουσικής. Παράλληλα θα αποκτήσει το δικό του αστέρι στην λεωφόρο του Χόλυγουντ. Έτσι ο Δημήτρης Κατής γίνεται ο τρίτος εν ζωή παγκόσμιος Έλληνας συνθέτης μετά τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Όσον αφορά τους «300 Σπαρτιάτες», πρωτοπαρουσιάστηκαν τον Ιούνιο του 2009 στο Ζάππειο υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών και του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Ασφάλισης. Για αυτό το έργο του συνεργάσθηκε με τον μπάσο της Λυρικής Σκηνής Χρήστο Αμβρατζή, την ηθοποιό Άννα Ρεζαν- Κριτσέλη, καθώς και την χορογράφο Κατερίνα Λυκούδη με κορυφαία χορεύτρια την Όλγα Πιλιάκη. Το δε συγκρότημα του αποτελείται από τους Αντώνη Χανιώτη (βιολί και φωνή), τους Τάσο Κατσούλη και Νάσο Ζουρνή (κήμπορντς), την Έβελυν Ξιούφα (φωνή και πιάνο), τον Νεζέρη (κιθάρες) και την Καίτη Παντζάρη (τσέλλο). Τέλος ο ίδιος ο Δημήτρης Κατής παίζει κιθάρα (θεωρείται από τους καλύτερους στην Ελλάδα) και ηλεκτρικό πιάνο, ενώ διευθύνει το συγκρότημα.
Η βραδιά στο «Θέατρο Πολιτών» ξεκίνησε με δύο βιντεοκλίπ του Δημήτρη Κατή, τον «Χρησμό» και το «Όνειρο του Ιππότη», που μας έβαλαν για τα καλά στο πνεύμα της βραδιάς. Το πρώτο κομμάτι ήταν στην ουσία το «Europe: Hymn and Duty», που για μας υπενθυμίζει ότι η Ελλάδα στους Μηδικούς Πολέμους πολέμαγε για την υπεράσπιση της Ευρώπης. Αξίζει νομίζουμε να αναφέρουμε κάποιους από τους στίχους: «Εσύ που γεννάς τους ήρωες και τους σοφούς / στείλε μακριά το σάλπιγμα της σάλπιγγας / Έτσι που να ακουστεί η φωνή της Αρμονίας / Και να απλωθεί το μήνυμα της ομόνοιας / Ανέβα ψηλά (στους ουρανούς) και στηρίξου στον Ήλιο / Στολισμένη με το χρυσό του στεφάνι / Έτσι που η Θεά της Αγάπης θα λάμπει μακριά / με τον πρώτους κρυφούς πόθους της νεολαίας». Και αφού εξυμνήσει την Ευρώπη για την Λογική, την Επιστήμη, την Φιλοσοφία και την Δημοκρατία της, θα προτείνει την ομόνοια των λαών και θα αναφωνήσει: «Ω Ευρώπη! Μητέρα και Θυγατέρα ένδοξων εθνών».
Όσο για τα υπόλοιπα κομμάτια συμπεριλαμβάνουν τόσο τα επικά συμφωνικά κομμάτια όπως το The Gathering of the Tribes, αλλά και παλιότερες μέταλ μπαλάντες, όπως το «It Hurts Me». Προσωπικά μας άρεσε το συμφωνικό στυλ του Κατή και ειδικά τα κομμάτια, που εμπνέονται από την δημοτική Παράδοση. Τέλος η χορογραφία της Κατερίνας Λυκούδη παρουσίαζε τις γυναίκες της Σπάρτης να φέρνουν την ασπίδα και την στολή στον Λεωνίδα και στο τέλος να νικάει ουσιαστικά τον στρατό των Περσών, αν και ηττημένος. Αν και χρειαζόταν μια μεγαλύτερη σκηνή, όπως του Ζαππείου για να αποδώσει τα μέγιστα.
Γενικά ένα έργο που μας κάνει να νοιώθουμε περήφανοι για την Ιστορία και είναι καιρός, όπως έχει δηλώσει και ο Δημήτρης Ιατρόπουλος, «να υποκλιθούμε στο καινούργιο που φέρνει ο Δημήτρης Κατής» στο πολιτιστικό όραμα της Ελλάδος.
* Ο Γιώργος Πισσαλίδης έχει σπουδάσει Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και είναι κριτικός κινηματογράφου. Κείμενα του για τον κινηματογράφο έχουν δημοσιευθεί στο «Ποπ & Ροκ», την «Ελληνική Αγωγή» την «Τόλμη» (περιοδικό της Αρχιεπισκοπής), το «Τότε» και σε έντυπα του πατριωτικού χώρου.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 10ης Απριλίου 2010 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.
Πέμπτη 15 Απριλίου 2010
Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι και ο εβραίος με την τρομοκρατία;
Ο πανικός ορισμένων, τώρα που το κράτος εξαρθρώνει βραχίονες του παρακράτους καθώς η χρησιμότητα των τελευταίων έληξε, τους οδηγεί σε γελοιότητες. Μία από αυτές, είναι μια «επιστολή» που είδε το φως της δημοσιότητας, που αλλού, στην παρακρατική ιστοσελίδα athens.indymedia.org. Απαντώντας στα περί «διανοούμενου» από την ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας, ένας τύπος εν ονόματι Μανώλης Μπεραχάς (όνομα που επιβεβαιώνει τις καταγγελίες του Νίκου Κουνταρδά, αλλά και τις γενικότερες υπόνοιες για το ποιοι καθοδηγούν την καθ' όλα «ανατρεπτική» φάση και τις σχέσεις με μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ), μας πληροφορεί ότι είναι «ο πατέρας της γυναίκας του Κώστα Γουρνά».
Και αφού σπεύδει να δώσει στίγμα για ξεκάρφωμα και για να κάψει το χαρτί των αστυνομικών αρχών, μιλώντας παράλληλα για «κατασκευές προφίλ» και παραθέτοντας τη διεύθυνσή του, αυτοπροσδιοριζόμενος και ως «αντιεξουσιαστής» (έλα!), ο Μπεραχάς ομολογεί τα κάτωθι «κουφά»:
«Συμμετείχα και συμμετέχω, ενεργά, στο "συντονιστικό αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες", σε κινήσεις αλληλεγγύης στους εξεγερμένους Ζαπατίστας του Μεξικού, σε κινήσεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, στη "συνέλευση αλληλεγγύης στην Κούνεβα", στη "Λαϊκή Συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου" και στην "κατάληψη του ΠΙΚΠΑ"». Εθνοπρεπής δραστηριότητα! Δικά του τα προβλήματα και τα «μπλεξίματα» τώρα. Αλλά, ας μην είναι τόσο αυθάδης... Γιατί έχει παρελθόν το σινάφι του σε αντεθνικές και υπονομευτικές ενέργειες, που στοίχισαν στον Ελληνισμό.
Το όνομα του παραπάνω τύπου, μας παραπέμπει στις συγκεκριμένες εβραϊκές καταβολές του. Μέχρι εδώ και πάλι δικό του το πρόβλημα. Τι Μπεράχας, τι Μπεραχάς, από Μαγνησία. Μπεράχα - Μπεραχάς, Βεραχάς... Εξάλλου, το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, είναι πλούσιο σε ανάλογα ονόματα, όπως και το Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου. Η προαναφερόμενη πόλη εξάλλου, είχε ισχυρό «στοιχείο»... Για να μη νομίζουν κάποιοι ότι τρώμε κουτόχορτο. Η Ιστορία είναι εκεί.
Επομένως, ας θυμίσουμε μερικά πράγματα από το παρελθόν. Αβραάμ Μπεναρόγια και Αλμπέρτο Κουριέλ, λέγονταν οι πρώτοι κομμουνιστές βουλευτές στη χώρα μας. Ο πρώτος, τροτσκιστής, μπροστάρης στην ταραχή και στην προβοκάτσια, τόσο που τον ελληνικό κράτος τον ξαπέστειλε στο Ισραήλ για να γλιτώσει, στερώντας του την ελληνική υπηκοότητα. Τροτσκιστής ο τύπος και υπέρμαχος της «διαρκούς επανάστασης»... «Ιδρυταί του ΚΚΕ, τόσον εις τας Αθήνας, όσον και εις την Θεσσαλονίκην, ήσαν Ισραηλίται ή κρυπτοεβραίοι...», λέει ο πρώην ΓΓ του ΚΚΕ Σταυρίδης, στο βιβλίο του «Τα παρασκήνια του ΚΚΕ». Μια ζωή υπονόμευση από αυτούς τους τύπους, τους Δούρειους Ίππους του διεθνισμού και του κοσμοπολιτισμού, που αποτελούσαν (και αποτελούν ακόμη;) έναν αισχρό εσωτερικό στρατό...
«Η υπονόμευση και η αποσταθεροποίηση που οδήγησε στην πτώση του ηθικού του στρατού μας, παράγοντας ο οποίος συνετέλεσε καθοριστικά στη μετέπειτα Μικρασιατική τραγωδία, υπήρξε έργο του Αβραάμ Μπεναρόγια, ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ, εβραϊκής καταγωγής», διαβάζουμε και παρακάτω μια ακόμα αναφορά σε «ρόλους»: «Ο Αβραάμ Μπεναρόγια, ο Κοέν και ο Κουν Βεντούρα, άπαντες εβραίοι, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία της εποχής, δηλητηρίαζαν κατά το χειρότερο τρόπο την Ελληνική προσπάθεια, μέσω πικρόχολων κειμένων που δημοσίευαν στην εβραϊκή εφημερίδα "Avanti" της Θεσσαλονίκης».
Οι παραλληλισμοί με το χθες, είναι αναμφισβήτητα σημαντικοί. Υπονόμευση, αποσταθεροποίηση, τρομοκρατία, ανθελληνισμός... Είναι να απορεί κανείς: κάνουν τίποτα άλλο αυτοί οι άνθρωποι; Οι μάσκες όμως, σιγά-σιγά πέφτουν...
Και αφού σπεύδει να δώσει στίγμα για ξεκάρφωμα και για να κάψει το χαρτί των αστυνομικών αρχών, μιλώντας παράλληλα για «κατασκευές προφίλ» και παραθέτοντας τη διεύθυνσή του, αυτοπροσδιοριζόμενος και ως «αντιεξουσιαστής» (έλα!), ο Μπεραχάς ομολογεί τα κάτωθι «κουφά»:
«Συμμετείχα και συμμετέχω, ενεργά, στο "συντονιστικό αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες", σε κινήσεις αλληλεγγύης στους εξεγερμένους Ζαπατίστας του Μεξικού, σε κινήσεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, στη "συνέλευση αλληλεγγύης στην Κούνεβα", στη "Λαϊκή Συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου" και στην "κατάληψη του ΠΙΚΠΑ"». Εθνοπρεπής δραστηριότητα! Δικά του τα προβλήματα και τα «μπλεξίματα» τώρα. Αλλά, ας μην είναι τόσο αυθάδης... Γιατί έχει παρελθόν το σινάφι του σε αντεθνικές και υπονομευτικές ενέργειες, που στοίχισαν στον Ελληνισμό.
Το όνομα του παραπάνω τύπου, μας παραπέμπει στις συγκεκριμένες εβραϊκές καταβολές του. Μέχρι εδώ και πάλι δικό του το πρόβλημα. Τι Μπεράχας, τι Μπεραχάς, από Μαγνησία. Μπεράχα - Μπεραχάς, Βεραχάς... Εξάλλου, το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, είναι πλούσιο σε ανάλογα ονόματα, όπως και το Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου. Η προαναφερόμενη πόλη εξάλλου, είχε ισχυρό «στοιχείο»... Για να μη νομίζουν κάποιοι ότι τρώμε κουτόχορτο. Η Ιστορία είναι εκεί.
Επομένως, ας θυμίσουμε μερικά πράγματα από το παρελθόν. Αβραάμ Μπεναρόγια και Αλμπέρτο Κουριέλ, λέγονταν οι πρώτοι κομμουνιστές βουλευτές στη χώρα μας. Ο πρώτος, τροτσκιστής, μπροστάρης στην ταραχή και στην προβοκάτσια, τόσο που τον ελληνικό κράτος τον ξαπέστειλε στο Ισραήλ για να γλιτώσει, στερώντας του την ελληνική υπηκοότητα. Τροτσκιστής ο τύπος και υπέρμαχος της «διαρκούς επανάστασης»... «Ιδρυταί του ΚΚΕ, τόσον εις τας Αθήνας, όσον και εις την Θεσσαλονίκην, ήσαν Ισραηλίται ή κρυπτοεβραίοι...», λέει ο πρώην ΓΓ του ΚΚΕ Σταυρίδης, στο βιβλίο του «Τα παρασκήνια του ΚΚΕ». Μια ζωή υπονόμευση από αυτούς τους τύπους, τους Δούρειους Ίππους του διεθνισμού και του κοσμοπολιτισμού, που αποτελούσαν (και αποτελούν ακόμη;) έναν αισχρό εσωτερικό στρατό...
«Η υπονόμευση και η αποσταθεροποίηση που οδήγησε στην πτώση του ηθικού του στρατού μας, παράγοντας ο οποίος συνετέλεσε καθοριστικά στη μετέπειτα Μικρασιατική τραγωδία, υπήρξε έργο του Αβραάμ Μπεναρόγια, ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ, εβραϊκής καταγωγής», διαβάζουμε και παρακάτω μια ακόμα αναφορά σε «ρόλους»: «Ο Αβραάμ Μπεναρόγια, ο Κοέν και ο Κουν Βεντούρα, άπαντες εβραίοι, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία της εποχής, δηλητηρίαζαν κατά το χειρότερο τρόπο την Ελληνική προσπάθεια, μέσω πικρόχολων κειμένων που δημοσίευαν στην εβραϊκή εφημερίδα "Avanti" της Θεσσαλονίκης».
Οι παραλληλισμοί με το χθες, είναι αναμφισβήτητα σημαντικοί. Υπονόμευση, αποσταθεροποίηση, τρομοκρατία, ανθελληνισμός... Είναι να απορεί κανείς: κάνουν τίποτα άλλο αυτοί οι άνθρωποι; Οι μάσκες όμως, σιγά-σιγά πέφτουν...
Δευτέρα 12 Απριλίου 2010
Θρίαμβος για τους Ούγγρους εθνικιστές
Με περίπου 26 έδρες στη Βουλή, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, μια εξαιρετική καταγραφή της τάξης του 17% και μια ανάσα πίσω από τους Σοσιαλιστές (19%-μόλις 28 έδρες) που κυβέρνησαν άσχημα επί οκτώ χρόνια, το εθνικιστικό Jobbik συγκαταλέγεται στους θριαμβευτές της εκλογικής αναμέτρησης στην Ουγγαρία, εισερχόμενο μάλιστα για πρώτη φορά στο κοινοβούλιο. Πρώτο στην προτίμηση των Ούγγρων ψηφοφόρων ήρθε το κεντροδεξιό κόμμα Fidesz, με ποσοστό 52,8% και 206 (σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς) από τις 386 έδρες στο Κοινοβούλιο, πλησιάζοντας πολύ το στόχο του για πλειοψηφία δύο τρίτων στη Βουλή. Ο τελικός αριθμός των εδρών θα αποφασιστεί στο δεύτερο γύρο των εκλογών, στις 25 Απριλίου. Σε μια ευρωπαϊκή χώρα που πλήρωσε άσχημα την οικονομική κρίση και αναγκάστηκε να δανειστεί 20 δις ευρώ από το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα και την ΕΕ για να αποφύγει την πτώχευση, οι πολίτες ζήτησαν πατριωτική πολιτική και επέμειναν σε δεξιά στροφή. Η συμμετοχή ανήλθε στο 64% και ήταν μεγαλύτερη από την αναμενόμενη, εξαναγκάζοντας την κεντρική εφορευτική επιτροπή να επιμηκύνει την ψηφοφορία σε όσα τμήματα υπήρχαν ουρές.
Κυριακή 11 Απριλίου 2010
Χάιντς Στράχε: Η Ευρώπη των Πατρίδων ξυπνάει
Στις αυστριακές προεδρικές εκλογές που πραγματοποιούνται την Κυριακή, 11 Απριλίου το πατριωτικό κόμμα των Ελευθέρων, το FPO διεκδικεί την προεδρία της χώρας με μία γυναίκα υποψήφιο, την νοικοκυρά και μητέρα δέκα παιδιών, Μπάρμπαρα Ρόζενκραντς. Ο πρόεδρος του κόμματος Χάιντς Κρίστιαν Στράχε δείχνει πεπεισμένος ότι το κόμμα του μπορεί να συγκεντρώσει πολύ πάνω από 20% των ψήφων, αφού ανταγωνισμός από τον αυστριακό πατριωτικό χώρο δεν υπάρχει. Ας μην ξεχνάμε ότι μία από τις δημοσκοπήσεις του Μαρτίου έδειχνε την Μπάρμπαρα Ρόζενκραντς να συγκεντρώνει 26% των ψήφων, με τον δημοφιλή νυν πρόεδρο, Χάιντς Φίσερ να πέφτει από το 85% στο 74% και την αποχή να φλερτάρει με το 50% του εκλογικού σώματος. Ο «ΕΚ» είχε για άλλη μια φορά την ευκαιρία να μιλήσει με τον Χάιντς Κρίστιαν Στράχε, τόσο για τις εκλογές όσο και για τις απόψεις του στις νέες προκλήσεις των καιρών.
συνέντευξη στον Παναγιώτη Δούμα
Το κόμμα σας επέλεξε ως υποψήφια για την προεδρεία της χώρας την κ. Ρόζενκραντς. Πιστεύετε ότι την Κυριακή θα μπορέσει να μας εκπλήξει θετικά;
Σε μια δημοκρατία όλα είναι πιθανά. Η Μπάρμπαρα Ρόζενκραντς είναι μία καταπληκτική υποψήφια και είμαι πεπεισμένος ότι εξίσου καταπληκτικό θα είναι και το αποτέλεσμα που θα επιτύχει.
Διαβάσαμε ότι γίνεται μία εκστρατεία για να συνδεθείτε με την περίοδο του εθνικοσιαλισμού. Αληθεύει ότι δωροδοκήθηκαν κάποιοι για να χαιρετήσουν ναζιστικά σε εκδήλωσή σας;
Δυστυχώς, οι πολιτικοί μας αντίπαλοι και κάποια ΜΜΕ χρησιμοποιούν συχνά απαράδεκτες μεθόδους, προσπαθώντας να επιτύχουν κτυπήματα κάτω απ' τη ζώνη. Γεγονός είναι ότι ένας δημοσιογράφος του ORF δωροδόκησε δύο σκίνχεντς, μεταφέροντάς τους μάλιστα με το ίδιο το βανάκι της κρατικής τηλεοράσεως σε μία προεκλογική εκδήλωση, όπου ήμουν ομιλητής, με σκοπό να με στριμώξουν στην «ναζιστική γωνία» του ρινγκ. Η περίπτωση αυτή έχει πάρει πλέον τον δρόμο της δικαιοσύνης και καταδεικνύει τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται εις βάρος μας.
Η Ελλάδα άλλαξε πρόσφατα τον νόμο περί ιθαγενείας. Υπό πολύ ελαστικές προϋποθέσεις πλέον, πολλοί μετανάστες θα μπορούν να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα και να ταξιδέψουν ή και να μεταναστεύσουν στις άλλες χώρες της Ε.Ε...
Είμαι απολύτως ενάντιος σε τέτοιου είδους εξελίξεις. Στην Αυστρία υπήρχαν επίσης τέτοιες απόπειρες. Ευτυχώς όμως, δεν μπόρεσαν να βρουν πλειοψηφική ανταπόκριση. Η υπηκοότητα δεν μπορεί να δωρίζεται. Πρέπει να αποδίδεται μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Κανονικά, οι σχετικοί νόμοι πρέπει να γίνονται πιο αυστηροί και όχι να χαλαρώνουν.
Ένα μεγάλο ποσοστό των λαθρομεταναστών της Ευρώπης εισέρχεται από τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδος. Αρκετοί Έλληνες πολιτικοί δηλώνουν ότι το πρόβλημα είναι όλης της Ευρώπης και πρέπει να αντιμετωπισθεί με το FRONTEX.
Αντιλαμβάνομαι απόλυτα την άποψή τους. Όντως, τα μεταναστευτικά κύματα εκτός Ευρώπης έχουν ξεπεράσει κάθε όριο εδώ και πολύ καιρό. Για τον λόγο αυτό πρέπει και να αντιμετωπισθούν με κάθε τρόπο.
Μπορείτε να φαντασθείτε μία Ευρώπη με την Τουρκία μέλος της;
Όχι! Η Τουρκία δεν αποτελεί ούτε γεωγραφικά ούτε πολιτισμικά ούτε και ιστορικά μέρος της Ευρώπης και γι' αυτό δεν μπορεί να γίνει μέλος της Ε.Ε. Εμείς, ως κόμμα, επιθυμούμε την άμεση διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Μία προνομιακή συνεργασία θα μπορούσε να είναι ανεκτή αλλά σε καμμία περίπτωση το στάτους του μέλους της Ε.Ε.
Τα ευρωπαϊκά έθνη δείχνουν δημογραφικά να πεθαίνουν. Ποια μέτρα θα έπρεπε να ληφθούν;
Προ παντός πρέπει να ισχυροποιηθούν οι ντόπιες οικογένειες. Πρέπει να επιστρέψουμε στην εποχή που μια οικογένεια μπορούσε να έχει τρία ή περισσότερα παιδιά χωρίς να οδηγηθεί στην φτώχια και την εξαθλίωση. Η πολιτικές που ακολουθούνται σήμερα είναι κατά του θεσμού της οικογενείας. Οι οικογένειες θα έπρεπε να χαίρουν φοροαπαλλαγών και οικονομικών ενισχύσεων.
Ένα από τα συνθήματά σας λέει: «Η πατρίδα χρειάζεται την Μεσαία Τάξη». Γιατί πιστεύετε ότι τα μεσαία στρώματα δέχονται τέτοια επίθεση σε όλη την Ευρώπη;
Η μεσαία τάξη είναι σήμερα το αποπαίδι όλων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Οι οικονομικές και φορολογικές πολιτικές διαμορφώνονται μόνον προς εξυπηρέτηση των μεγάλων συμφερόντων. Οι τράπεζες μπουκώνονται με δισεκατομμύρια ευρώ, την ώρα που τα μεσαία κοινωνικά στρώματα σύρονται στο περιθώριο.
Η οικονομική κρίση απειλεί να οδηγήσει σε κατάρρευση το ευρωπαϊκό μοντέλο. Επιπλέον, τα προβλήματα που δημιουργούν η μαζική μετανάστευση και η άνοδος του Ισλάμ, σύντομα θα οδηγήσουν και σε κοινωνική έκρηξη. Έχει η Ευρώπη μέλλον;
Η Ευρώπη έχει μόνο ένα μέλλον και αυτό είναι μία Ευρώπη των πατρίδων, όπως κάποτε την περιέγραψε ο Ντε Γκώλ. Αυτό όμως που βιώνουμε σήμερα είναι η μετάλλαξη της Ευρώπης σε ένα συγκεντρωτικό νεοφιλελεύθερο τυραννικό καθεστώς, στο οποίο τα έθνη είναι οι μεγάλοι χαμένοι. Η Συνθήκη της Λισσαβόνας είναι ένα περαιτέρω βήμα προς την ολοκλήρωση - ενοποίηση της Ευρώπης στα πρότυπα των ΗΠΑ. Αυτό δεν το θέλουμε. Θέλουμε τα έθνη να κρατήσουν την ταυτότητα και την κυριαρχία τους.
Σας ευχαριστούμε πολύ και σας ευχόμαστε καλή επιτυχία!
Κι εγώ σας ευχαριστώ.
110410-barbara-rosenkranzΤο σιδηρούν ροδοστέφανο της Αυστρίας
Η «σιδηρά κυρία» της Αυστρίας λέγεται Μπάρμπαρα Ρόζενκραντς. Rosenkranz στα γερμανικά σημαίνει ροδοστέφανο.
Το βλέμμα της ωστόσο, αλλά και η μέχρι σήμερα πορεία της κάθε άλλο παρά ρόδινη κάνει την ζωή των κατεστημένων κομμάτων της Αυστριακής Δημοκρατίας. Η Μπάρμπαρα Ρόζενκραντς γεννήθηκε το 1958, είναι παντρεμένη με έναν γνωστό αυστριακό εθνικιστή, τον Χορστ Ρόζενκραντς, έχουν μαζί δέκα παιδιά και εκλέγεται βουλευτής από το 1992.
Όταν ο Χάιντερ είχε αποχωρήσει από το FPO με σύσσωμη την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος ήταν η μία από τους δύο βουλευτές που παρέμειναν. Ως επάγγελμά της δηλώνει τα οικιακά, ενώ ιδεολογικά αυτοαποκαλείται εθνικά συντηρητική και πατριώτισσα. Η μέχρι τώρα δράση της κινήθηκε σε ζητήματα όπου η αριστερά έδειχνε να έχει την αποκλειστικότητα. Ζητήματα όπως η ζωοφιλία, το περιβάλλον αλλά και τα δικαιώματα της γυναίκας. «Είναι σαφές, ότι η θέση της γυναίκας στην κοινωνία μας πρέπει να είναι καθ' όλα ισότιμη - εδώ δεν μπορούν να υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές και όρια. Όμως, γεγονός είναι επίσης, ότι η επιτυχημένη θηλυκότητα δεν πρέπει να βάζει στο περιθώριο την επιτυχημένη μητρότητα, αν θέλουμε να έχουμε μέλλον», είχε δηλώσει σε συνέντευξή της, κριτικάροντας την σύγχρονη «καριερίστα» σύζυγο.
Αντίθετη με τον ευρωπαϊκό ολοκληρωτισμό, μιλά για μία Ευρώπη αποκεντρωμένη, με τα έθνη κράτη να διατηρούν την εθνική και πολιτισμική τους ταυτότητα και να συνεργάζονται σε αυτήν την βάση. Έκανε μεγάλο αγώνα κατά της διευρύνσεως της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ενώ καταφέρθηκε κατά της Τσεχίας ως προς την στάση της στην εγκατάσταση του αμερικανικού πυρηνικού εργοστασίου. Πολέμια της καταργήσεως των εθνικών κρατών, επέμεινε όσο μπορούσε για την διενέργεια δημοψηφίσματος σχετικά με το Ευρωσύνταγμα και την Συνθήκη της Λισσαβόνας, ενώ θεωρεί την μαζική μετανάστευση το μεγαλύτερο πρόβλημα και το πολυπολιτισμικό μοντέλο μία ουτοπία.
Κεντρικοί άξονες της πολιτικής της καμπάνιας για την προεδρεία της Αυστρίας είναι η φτώχεια και η εγκληματικότητα, ζητήματα με τα οποία θέλει να διεμβολίσει το πολιτικό κατεστημένο.
Με την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς της, ο αυστριακός τύπος επεχείρησε να την διαβάλει ως νοσταλγό του εθνικοσοσιαλισμού, λόγω της απόψεώς της ότι η ποινικοποίηση της αρνήσεως του ολοκαυτώματος αποτελεί αντισυνταγματική διάταξη. Σε αυτό βοήθησε και η παλαιότερη εμπλοκή του συζύγου της σε εθνικιστικές οργανώσεις και έντυπα που είχαν τεθεί εκτός νόμου, λόγω υποτιθεμένων συνδέσεων με τον εθνικοσιαλισμό.
συνέντευξη στον Παναγιώτη Δούμα
Το κόμμα σας επέλεξε ως υποψήφια για την προεδρεία της χώρας την κ. Ρόζενκραντς. Πιστεύετε ότι την Κυριακή θα μπορέσει να μας εκπλήξει θετικά;
Σε μια δημοκρατία όλα είναι πιθανά. Η Μπάρμπαρα Ρόζενκραντς είναι μία καταπληκτική υποψήφια και είμαι πεπεισμένος ότι εξίσου καταπληκτικό θα είναι και το αποτέλεσμα που θα επιτύχει.
Διαβάσαμε ότι γίνεται μία εκστρατεία για να συνδεθείτε με την περίοδο του εθνικοσιαλισμού. Αληθεύει ότι δωροδοκήθηκαν κάποιοι για να χαιρετήσουν ναζιστικά σε εκδήλωσή σας;
Δυστυχώς, οι πολιτικοί μας αντίπαλοι και κάποια ΜΜΕ χρησιμοποιούν συχνά απαράδεκτες μεθόδους, προσπαθώντας να επιτύχουν κτυπήματα κάτω απ' τη ζώνη. Γεγονός είναι ότι ένας δημοσιογράφος του ORF δωροδόκησε δύο σκίνχεντς, μεταφέροντάς τους μάλιστα με το ίδιο το βανάκι της κρατικής τηλεοράσεως σε μία προεκλογική εκδήλωση, όπου ήμουν ομιλητής, με σκοπό να με στριμώξουν στην «ναζιστική γωνία» του ρινγκ. Η περίπτωση αυτή έχει πάρει πλέον τον δρόμο της δικαιοσύνης και καταδεικνύει τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται εις βάρος μας.
Η Ελλάδα άλλαξε πρόσφατα τον νόμο περί ιθαγενείας. Υπό πολύ ελαστικές προϋποθέσεις πλέον, πολλοί μετανάστες θα μπορούν να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα και να ταξιδέψουν ή και να μεταναστεύσουν στις άλλες χώρες της Ε.Ε...
Είμαι απολύτως ενάντιος σε τέτοιου είδους εξελίξεις. Στην Αυστρία υπήρχαν επίσης τέτοιες απόπειρες. Ευτυχώς όμως, δεν μπόρεσαν να βρουν πλειοψηφική ανταπόκριση. Η υπηκοότητα δεν μπορεί να δωρίζεται. Πρέπει να αποδίδεται μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Κανονικά, οι σχετικοί νόμοι πρέπει να γίνονται πιο αυστηροί και όχι να χαλαρώνουν.
Ένα μεγάλο ποσοστό των λαθρομεταναστών της Ευρώπης εισέρχεται από τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδος. Αρκετοί Έλληνες πολιτικοί δηλώνουν ότι το πρόβλημα είναι όλης της Ευρώπης και πρέπει να αντιμετωπισθεί με το FRONTEX.
Αντιλαμβάνομαι απόλυτα την άποψή τους. Όντως, τα μεταναστευτικά κύματα εκτός Ευρώπης έχουν ξεπεράσει κάθε όριο εδώ και πολύ καιρό. Για τον λόγο αυτό πρέπει και να αντιμετωπισθούν με κάθε τρόπο.
Μπορείτε να φαντασθείτε μία Ευρώπη με την Τουρκία μέλος της;
Όχι! Η Τουρκία δεν αποτελεί ούτε γεωγραφικά ούτε πολιτισμικά ούτε και ιστορικά μέρος της Ευρώπης και γι' αυτό δεν μπορεί να γίνει μέλος της Ε.Ε. Εμείς, ως κόμμα, επιθυμούμε την άμεση διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Μία προνομιακή συνεργασία θα μπορούσε να είναι ανεκτή αλλά σε καμμία περίπτωση το στάτους του μέλους της Ε.Ε.
Τα ευρωπαϊκά έθνη δείχνουν δημογραφικά να πεθαίνουν. Ποια μέτρα θα έπρεπε να ληφθούν;
Προ παντός πρέπει να ισχυροποιηθούν οι ντόπιες οικογένειες. Πρέπει να επιστρέψουμε στην εποχή που μια οικογένεια μπορούσε να έχει τρία ή περισσότερα παιδιά χωρίς να οδηγηθεί στην φτώχια και την εξαθλίωση. Η πολιτικές που ακολουθούνται σήμερα είναι κατά του θεσμού της οικογενείας. Οι οικογένειες θα έπρεπε να χαίρουν φοροαπαλλαγών και οικονομικών ενισχύσεων.
Ένα από τα συνθήματά σας λέει: «Η πατρίδα χρειάζεται την Μεσαία Τάξη». Γιατί πιστεύετε ότι τα μεσαία στρώματα δέχονται τέτοια επίθεση σε όλη την Ευρώπη;
Η μεσαία τάξη είναι σήμερα το αποπαίδι όλων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Οι οικονομικές και φορολογικές πολιτικές διαμορφώνονται μόνον προς εξυπηρέτηση των μεγάλων συμφερόντων. Οι τράπεζες μπουκώνονται με δισεκατομμύρια ευρώ, την ώρα που τα μεσαία κοινωνικά στρώματα σύρονται στο περιθώριο.
Η οικονομική κρίση απειλεί να οδηγήσει σε κατάρρευση το ευρωπαϊκό μοντέλο. Επιπλέον, τα προβλήματα που δημιουργούν η μαζική μετανάστευση και η άνοδος του Ισλάμ, σύντομα θα οδηγήσουν και σε κοινωνική έκρηξη. Έχει η Ευρώπη μέλλον;
Η Ευρώπη έχει μόνο ένα μέλλον και αυτό είναι μία Ευρώπη των πατρίδων, όπως κάποτε την περιέγραψε ο Ντε Γκώλ. Αυτό όμως που βιώνουμε σήμερα είναι η μετάλλαξη της Ευρώπης σε ένα συγκεντρωτικό νεοφιλελεύθερο τυραννικό καθεστώς, στο οποίο τα έθνη είναι οι μεγάλοι χαμένοι. Η Συνθήκη της Λισσαβόνας είναι ένα περαιτέρω βήμα προς την ολοκλήρωση - ενοποίηση της Ευρώπης στα πρότυπα των ΗΠΑ. Αυτό δεν το θέλουμε. Θέλουμε τα έθνη να κρατήσουν την ταυτότητα και την κυριαρχία τους.
Σας ευχαριστούμε πολύ και σας ευχόμαστε καλή επιτυχία!
Κι εγώ σας ευχαριστώ.
110410-barbara-rosenkranzΤο σιδηρούν ροδοστέφανο της Αυστρίας
Η «σιδηρά κυρία» της Αυστρίας λέγεται Μπάρμπαρα Ρόζενκραντς. Rosenkranz στα γερμανικά σημαίνει ροδοστέφανο.
Το βλέμμα της ωστόσο, αλλά και η μέχρι σήμερα πορεία της κάθε άλλο παρά ρόδινη κάνει την ζωή των κατεστημένων κομμάτων της Αυστριακής Δημοκρατίας. Η Μπάρμπαρα Ρόζενκραντς γεννήθηκε το 1958, είναι παντρεμένη με έναν γνωστό αυστριακό εθνικιστή, τον Χορστ Ρόζενκραντς, έχουν μαζί δέκα παιδιά και εκλέγεται βουλευτής από το 1992.
Όταν ο Χάιντερ είχε αποχωρήσει από το FPO με σύσσωμη την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος ήταν η μία από τους δύο βουλευτές που παρέμειναν. Ως επάγγελμά της δηλώνει τα οικιακά, ενώ ιδεολογικά αυτοαποκαλείται εθνικά συντηρητική και πατριώτισσα. Η μέχρι τώρα δράση της κινήθηκε σε ζητήματα όπου η αριστερά έδειχνε να έχει την αποκλειστικότητα. Ζητήματα όπως η ζωοφιλία, το περιβάλλον αλλά και τα δικαιώματα της γυναίκας. «Είναι σαφές, ότι η θέση της γυναίκας στην κοινωνία μας πρέπει να είναι καθ' όλα ισότιμη - εδώ δεν μπορούν να υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές και όρια. Όμως, γεγονός είναι επίσης, ότι η επιτυχημένη θηλυκότητα δεν πρέπει να βάζει στο περιθώριο την επιτυχημένη μητρότητα, αν θέλουμε να έχουμε μέλλον», είχε δηλώσει σε συνέντευξή της, κριτικάροντας την σύγχρονη «καριερίστα» σύζυγο.
Αντίθετη με τον ευρωπαϊκό ολοκληρωτισμό, μιλά για μία Ευρώπη αποκεντρωμένη, με τα έθνη κράτη να διατηρούν την εθνική και πολιτισμική τους ταυτότητα και να συνεργάζονται σε αυτήν την βάση. Έκανε μεγάλο αγώνα κατά της διευρύνσεως της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ενώ καταφέρθηκε κατά της Τσεχίας ως προς την στάση της στην εγκατάσταση του αμερικανικού πυρηνικού εργοστασίου. Πολέμια της καταργήσεως των εθνικών κρατών, επέμεινε όσο μπορούσε για την διενέργεια δημοψηφίσματος σχετικά με το Ευρωσύνταγμα και την Συνθήκη της Λισσαβόνας, ενώ θεωρεί την μαζική μετανάστευση το μεγαλύτερο πρόβλημα και το πολυπολιτισμικό μοντέλο μία ουτοπία.
Κεντρικοί άξονες της πολιτικής της καμπάνιας για την προεδρεία της Αυστρίας είναι η φτώχεια και η εγκληματικότητα, ζητήματα με τα οποία θέλει να διεμβολίσει το πολιτικό κατεστημένο.
Με την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς της, ο αυστριακός τύπος επεχείρησε να την διαβάλει ως νοσταλγό του εθνικοσοσιαλισμού, λόγω της απόψεώς της ότι η ποινικοποίηση της αρνήσεως του ολοκαυτώματος αποτελεί αντισυνταγματική διάταξη. Σε αυτό βοήθησε και η παλαιότερη εμπλοκή του συζύγου της σε εθνικιστικές οργανώσεις και έντυπα που είχαν τεθεί εκτός νόμου, λόγω υποτιθεμένων συνδέσεων με τον εθνικοσιαλισμό.
Σάββατο 10 Απριλίου 2010
Αλητείες από το indymedia κατά της Εκκλησίας
Σε επιθέσεις κατά εκκλησιών καλούσε το indymedia, η εν Ελλάδι διαδικτυακή βάση των πρακτόρων του Σόρος, την ώρα που οι Έλληνες ορθόδοξοι πενθούσαν για τα πάθη του Χριστού και ανέμεναν την Ανάσταση. Διαβάστε, για να δείτε με ποιους έχει να κάνει η ελληνική κοινωνία:
«Όσοι έχετε οικονομικό πρόβλημα τα παγκάρια σήμερα είναι γεμάτα. Οι παπάδες δεν θα κάνουν καμία ελεημοσύνη ούτε θα δώσουν τίποτα σε κανέναν άπορο. Όταν φεύγει ο επιτάφιος, μέσα στις εκκλησιές μένουν γύρω στα 6-7 άτομα, όλοι ακολουθούνε τον επιτάφιο... Μόλις απομακρυνθεί ο επιτάφιος με τον κόσμο, μπαίνεις, ορμάς στο παγκάρι με τα 4-5 παππούδια (που δεν φεύγουν απλά επειδή δεν μπορούν να περπατήσουν πολύ) και σε δύο λεπτά έχεις πάρει και τον δίσκο με τα φράγκα και φεύγεις... Και κάνεις Πάσχα!!! Φεύγοντας ρίχνεις και στους άπορους που ζητιανεύουν από έξω τίποτα να περάσουν και αυτοί κάπως καλά».
Τα παραπάνω, αναδεικνύουν και τη δειλία των αντιεξουσιαστών. Καλούν τους «συντρόφους» τους να μπουν στις εκκλησίες όταν λείπει ο κόσμος και να επιτεθούν σε ηλικιωμένους που «δεν μπορούν να περπατήσουν πολύ». Εδώ, υπενθυμίζουμε την άποψη της κ. υπουργού Παιδείας, αρμόδιας και για θέματα θρησκευτικής λατρείας για το indymedia, όπως αυτή καταγράφηκε το Νοέμβριο του 2009: «Ζούμε σε μια ελεύθερη κοινωνία. Αλίμονο αν βάλουμε μπροστά το θέμα του φόβου. Νομίζω ότι πάνω από όλα είναι η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης». Αν οι προτροπές σε βιαιότητες κατά εκκλησιών και ηλικιωμένων, αποτελούν «ελευθερία έκφρασης», τότε τι να πούμε εμείς...
«Όσοι έχετε οικονομικό πρόβλημα τα παγκάρια σήμερα είναι γεμάτα. Οι παπάδες δεν θα κάνουν καμία ελεημοσύνη ούτε θα δώσουν τίποτα σε κανέναν άπορο. Όταν φεύγει ο επιτάφιος, μέσα στις εκκλησιές μένουν γύρω στα 6-7 άτομα, όλοι ακολουθούνε τον επιτάφιο... Μόλις απομακρυνθεί ο επιτάφιος με τον κόσμο, μπαίνεις, ορμάς στο παγκάρι με τα 4-5 παππούδια (που δεν φεύγουν απλά επειδή δεν μπορούν να περπατήσουν πολύ) και σε δύο λεπτά έχεις πάρει και τον δίσκο με τα φράγκα και φεύγεις... Και κάνεις Πάσχα!!! Φεύγοντας ρίχνεις και στους άπορους που ζητιανεύουν από έξω τίποτα να περάσουν και αυτοί κάπως καλά».
Τα παραπάνω, αναδεικνύουν και τη δειλία των αντιεξουσιαστών. Καλούν τους «συντρόφους» τους να μπουν στις εκκλησίες όταν λείπει ο κόσμος και να επιτεθούν σε ηλικιωμένους που «δεν μπορούν να περπατήσουν πολύ». Εδώ, υπενθυμίζουμε την άποψη της κ. υπουργού Παιδείας, αρμόδιας και για θέματα θρησκευτικής λατρείας για το indymedia, όπως αυτή καταγράφηκε το Νοέμβριο του 2009: «Ζούμε σε μια ελεύθερη κοινωνία. Αλίμονο αν βάλουμε μπροστά το θέμα του φόβου. Νομίζω ότι πάνω από όλα είναι η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης». Αν οι προτροπές σε βιαιότητες κατά εκκλησιών και ηλικιωμένων, αποτελούν «ελευθερία έκφρασης», τότε τι να πούμε εμείς...
Τετάρτη 7 Απριλίου 2010
Τζαμί στον ...Βοτανικό σε έκταση του Πολεμικού Ναυτικού;
Αρκετά ερωτηματικά γεννά η απάντηση του υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευ. Βενιζέλου σε ερώτηση έξι βουλευτών του ΛΑ.Ο.Σ (των Η. Πολατίδη, Γ. Ανατολάκη, Π. Μαρκάκη, Α. Κολοκοτρώνη, Ο. Παπανδρέου και Κ. Αϊβαλιώτη) σχετικά με την κατασκευή τζαμιού σε έκταση του Πολεμικού Ναυτικού.
Αναφέρει στην απάντησή του ο κ. Βενιζέλος:
«Προκειμένου να αποδεσμευθεί έκταση στο μεσαίο τμήμα του Ναυτικού Οχυρού Βοτανικού για την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους διαμορφώθηκε τον Ιούλιο του 2009 σχέδιο προγραμματικής σύμβασης μεταξύ του ΥΠΕΘΑ και του Δήμου Αθηναίων, το οποίο προέβλεπε:
(α) Να διατεθεί από το Υπουργείο Οικονομικών πίστωση ύψους 2.500.000 ευρώ στο ΓΕΝ για την εκτέλεση εργασιών κατασκευής νέων κτηρίων σε αντικατάσταση αυτών που βρίσκονται στον προς παραχώρηση χώρο.
(β) Να αποχαρακτηριστεί και να αποδεσμευτεί από το ΠΝ περιοχή έκτασης 17 στρεμμάτων.
(γ) Να ξεκινήσουν παράλληλα οι διαδικασίες διαγωνισμού και ανάθεσης εργασιών μεταφοράς όλων των δραστηριοτήτων που βρίσκονται στην προς παραχώρηση περιοχή, σύμφωνα με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.
Μόλις ενημερώθηκα έδωσα εντολή στο ΓΕΝ τον Ιανουάριο του 2010 να γίνουν όλες οι αναγκαίες εργασίες προκειμένου να διερευνηθεί το ενδεχόμενο συνολικής μεταφοράς των εγκαταστάσεων του ΠΝ σε άλλο σημείο, εφόσον το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων ή ο Δήμος Αθηναίων είναι σε θέση να αναλάβουν το κόστος».
Από την απάντηση του κ. Βενιζέλου συμπεραίνουμε ότι ο Υπουργός πολύ διπλωματικά βγάζει την ουρά του απ΄ έξω και πετάει το μπαλάκι (και το πολιτικό κόστος βεβαίως) για την κατασκευή του τζαμιού στην καρδιά της Αθήνας σε υπουργείο Παιδείας και Δήμο Αθηναίων. Αποζημιώστε το Π.Ν. και κάντε ό,τι σας φωτίσει ο Θεός και ο Αλλάχ μαζί, λέει ο κ. Βενιζέλος. Αφεριμ εφέντη!
Αναφέρει στην απάντησή του ο κ. Βενιζέλος:
«Προκειμένου να αποδεσμευθεί έκταση στο μεσαίο τμήμα του Ναυτικού Οχυρού Βοτανικού για την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους διαμορφώθηκε τον Ιούλιο του 2009 σχέδιο προγραμματικής σύμβασης μεταξύ του ΥΠΕΘΑ και του Δήμου Αθηναίων, το οποίο προέβλεπε:
(α) Να διατεθεί από το Υπουργείο Οικονομικών πίστωση ύψους 2.500.000 ευρώ στο ΓΕΝ για την εκτέλεση εργασιών κατασκευής νέων κτηρίων σε αντικατάσταση αυτών που βρίσκονται στον προς παραχώρηση χώρο.
(β) Να αποχαρακτηριστεί και να αποδεσμευτεί από το ΠΝ περιοχή έκτασης 17 στρεμμάτων.
(γ) Να ξεκινήσουν παράλληλα οι διαδικασίες διαγωνισμού και ανάθεσης εργασιών μεταφοράς όλων των δραστηριοτήτων που βρίσκονται στην προς παραχώρηση περιοχή, σύμφωνα με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.
Μόλις ενημερώθηκα έδωσα εντολή στο ΓΕΝ τον Ιανουάριο του 2010 να γίνουν όλες οι αναγκαίες εργασίες προκειμένου να διερευνηθεί το ενδεχόμενο συνολικής μεταφοράς των εγκαταστάσεων του ΠΝ σε άλλο σημείο, εφόσον το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων ή ο Δήμος Αθηναίων είναι σε θέση να αναλάβουν το κόστος».
Από την απάντηση του κ. Βενιζέλου συμπεραίνουμε ότι ο Υπουργός πολύ διπλωματικά βγάζει την ουρά του απ΄ έξω και πετάει το μπαλάκι (και το πολιτικό κόστος βεβαίως) για την κατασκευή του τζαμιού στην καρδιά της Αθήνας σε υπουργείο Παιδείας και Δήμο Αθηναίων. Αποζημιώστε το Π.Ν. και κάντε ό,τι σας φωτίσει ο Θεός και ο Αλλάχ μαζί, λέει ο κ. Βενιζέλος. Αφεριμ εφέντη!
Στους αθάνατους νεκρούς των οχυρών Μακεδονίας και Θράκης
Tο 1941 η Πατρίδα μας έγραψε λαμπρές σελίδες Δόξας στην Μάχη των Οχυρών. Των Οχυρών που δημιούργησε ο Εθνικός Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς, των Οχυρών που σήμερα αν κάποιος επιχειρούσε να τα κατασκευάσει δεν θα τα πετύχαινε με τον τρόπο που κατασκευάστηκαν την εποχή εκείνη. Ο Ελληνικός Στρατός υπήρξε ο μοναδικός Στρατός στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στον οποίο οι Γερμανοί, απέδωσαν τιμές, ο μοναδικός Στρατός του οποίου οι μπαρουτοκαπνισμένοι Αξιωματικοί και οπλίτες πέρασαν μπροστά από τα τμήματα της Βέρμαχτ, τα οποία ήταν σε στάση προσοχής.
Μάχη των Οχυρών. Η Εποποιΐα μιας Γενιάς. Η Γενιά μιας Εποποιίας. Το Οχυρό Ιστίμπεϊ, θύλακας αντίστασης, Οχυρό Μάχης, Πίστης και Αγώνα. Ένας από τους αξιωματικούς-υπερασπιστές, ο Όμηρος Παπαδόπουλος. Είχα την τιμή, να τον γνωρίσω προσωπικά. Και λέω τιμή γιατί μόνο τιμή μπορεί να νοιώσει κάποιος ο οποίος γνώρισε και μίλησε με έναν Αξιωματικό που ήταν στην κυριολεξία Εθνικός Αγωνιστής, με έναν Αξιωματικό που πολέμησε όπου υπήρχε πολεμική αναμέτρηση για την πατρίδα μας. Με τον άνθρωπο που υπήρξε υπασπιστής του Στρατηγού Γρίβα από την «Χ» μέχρι την ΕΟΚΑ.
Το βιβλίο αυτό είναι μία μαρτυρία, μία περιγραφή των μαχών του Ιστίμπεϊ από έναν από τους πολεμιστές του. Η αξία του τεράστια. Μέσα από τις σελίδες του, μεταφερόμαστε νοερά στις μάχες του Οχυρού. Κλείνουμε τα μάτια και αναλογιζόμαστε..
Σε καιρούς μίζερους, με τα εθνικά μας θέματα να βρίσκονται σε άσχημη φάση, με προσπάθειες αποσύνθεσης του εθνικού και κοινωνικού μας ιστού από δυνάμεις μέσα και έξω από την πατρίδα μας, βιβλία σαν και αυτό μας οπλίζουν με θάρρος και αισιοδοξία και μας κάνουν να νοιώθουμε υπερήφανοι για το ότι είμαστε Έλληνες.
Τάσος Δημητρακόπουλος
Μάχη των Οχυρών. Η Εποποιΐα μιας Γενιάς. Η Γενιά μιας Εποποιίας. Το Οχυρό Ιστίμπεϊ, θύλακας αντίστασης, Οχυρό Μάχης, Πίστης και Αγώνα. Ένας από τους αξιωματικούς-υπερασπιστές, ο Όμηρος Παπαδόπουλος. Είχα την τιμή, να τον γνωρίσω προσωπικά. Και λέω τιμή γιατί μόνο τιμή μπορεί να νοιώσει κάποιος ο οποίος γνώρισε και μίλησε με έναν Αξιωματικό που ήταν στην κυριολεξία Εθνικός Αγωνιστής, με έναν Αξιωματικό που πολέμησε όπου υπήρχε πολεμική αναμέτρηση για την πατρίδα μας. Με τον άνθρωπο που υπήρξε υπασπιστής του Στρατηγού Γρίβα από την «Χ» μέχρι την ΕΟΚΑ.
Το βιβλίο αυτό είναι μία μαρτυρία, μία περιγραφή των μαχών του Ιστίμπεϊ από έναν από τους πολεμιστές του. Η αξία του τεράστια. Μέσα από τις σελίδες του, μεταφερόμαστε νοερά στις μάχες του Οχυρού. Κλείνουμε τα μάτια και αναλογιζόμαστε..
Σε καιρούς μίζερους, με τα εθνικά μας θέματα να βρίσκονται σε άσχημη φάση, με προσπάθειες αποσύνθεσης του εθνικού και κοινωνικού μας ιστού από δυνάμεις μέσα και έξω από την πατρίδα μας, βιβλία σαν και αυτό μας οπλίζουν με θάρρος και αισιοδοξία και μας κάνουν να νοιώθουμε υπερήφανοι για το ότι είμαστε Έλληνες.
Τάσος Δημητρακόπουλος
Τρίτη 6 Απριλίου 2010
Σφαγές λευκών στην Νότιο Αφρική
Δολοφόνησαν τον ηγέτη του AWB, του κινήματος Αντίστασης των Λευκών
Πλήρωσε τις ιδέες του με το αίμα του! Ο 69χρονος ηγέτης των Αφρικάνερ της Νοτίου Αφρικής Eugene Terreblanche, ανυποχώρητος υποστηρικτής της Λευκής Κοινότητας και πρώην αστυνομικός, δολοφονήθηκε βάρβαρα με μασέτες από δύο μαύρους (16 και 21 ετών) το περασμένο Σάββατο στην οικία του στην περιοχή Ventersdorp.
Την ώρα που η φυλετική ένταση κλιμακώνεται, η αστυνομία έσπευσε να μιλήσει για «εργατική διαφορά» του θύματος με τους θύτες (οι οποίοι συνελήφθησαν), εκδοχή όμως που απορρίπτουν τα στελέχη του κόμματός του (Κίνημα για την Αντίσταση των Αφρικάνερ-AWB), κάνοντας λόγο για «δολοφονία ρίχνουν την ευθύνη για τη δολοφονία στον επικεφαλής της νεολαίας του Εθνικού Αφρικανού Κογκρέσου (ANC), Julius Malema, μιλώντας για «προτροπή σε μίσος» και «ηθική αυτουργία», καθώς πρόσφατα τραγούδησε δημοσίως ένα άσμα της εποχής του απαρτχάιντ που παρακινούσε σε δολοφονία των Μπόερς και των λευκών.
Μιλούν για κήρυξη πολέμου εναντίον τους
Το Κίνημα για την Αντίσταση των Αφρικάνερ ζήτησε από τα στελέχη του και τους υποστηρικτές του να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους και να μην αντιδράσουν άμεσα, αλλά ξεκαθάρισε ότι θα εκδικηθεί τη δολοφονία του ηγέτη του (ο οποίος φυλακίστηκε την περίοδο 2001-2004:
«Η δολοφονία του Terreblanche αποτελεί μια κήρυξη πολέμου των μαύρων εναντίον των λευκών. Θα αποφασίσουμε τις ενέργειες που θα πραγματοποιήσουμε για να εκδικηθούμε το θάνατό του», δήλωσε χαρακτηριστικά ο γενικός γραμματέας του Κινήματος, André Visagie, καλώντας παράλληλα τα κράτη που θα συμμετάσχουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου το καλοκαίρι, να μη στείλουν τις ομάδες τους σε μια «χώρα δολοφόνων».
Συστηματική εξόντωση των Λευκών
Από την πλευρά του, ο Νοτιοαφρικανός Πρόεδρος Jacob Zuma, απηύθυνε έκκληση για ηρεμία, δυόμισι μόλις μήνες πριν την πρώτη σέντρα στο Μουντιάλ (11 Ιουνίου). Όμως, η ανησυχία στη Νότιο Αφρική για την κλιμάκωση της φυλετικής βίας, εν κρύβεται. Ο André Thomashausen, καθηγητής Συγκριτικού Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Αφρικής (UNISA), δήλωσε στα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία ότι «η βάρβαρη και ιδιαίτερα βίαιη δολοφονία του Eugene Terreblanche καταχωρείται στο κάδρο εξίσου βίαιων αλλά και συστηματικών δολοφονιών λευκών Αφρικάνερ, ιδιοκτητών αγροκτημάτων, με έναν απολογισμό 4000 θυμάτων από το 1994». Σημειωτέον ότι μεταξύ τους περιλαμβάνονται και δεκάδες συμπατριώτες μας (περίπου 100).
Οι λευκοί θα κινητοποιηθούν
Ο André Thomashausen υπογράμμισε επίσης ότι «σε αυτό το πλαίσιο και δεδομένου ότι το Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο επέτρεψε στον ηγέτη της νεολαίας του Julius Malema, να κραυγάζει συνθήματα καλώντας στην εξόντωση των λευκών, χωρίς να αποδοκιμάζει και να τον καλεί να σιγήσει, ένα τέτοιο περιστατικό θα μπορούσε να κινητοποιήσει τις γραμμές των λευκών που έχουν πτωχεύσει από την πολιτική των θετικών διακρίσεων της κυβέρνησης και αισθάνονται περιθωριοποιημένοι και υπό απειλή φυσικής εξόντωσης και να τους ωθήσει να καταφύγουν σε δράσεις που θα ελκύουν το ενδιαφέρον του κόσμου στη διάρκεια του Μουντιάλ».
Η απειλή αυτή θα ήταν εντελώς απρόβλεπτη, τόνισε ο André Thomashausen, κάνοντας λόγο για «μια φορά που δεν θα βλέπαμε τους συνήθως υπόπτους αυτού του τύπου συμβάντων, δηλαδή την άκρα αριστερά ή τους φονταμενταλιστές ισλαμιστές». Επίσης, κατηγόρησε τον Πρόεδρο Zuma (που έστειλε τον αρμόδιο για θέματα δημόσιας τάξης υπουργό και τον αρχηγό της αστυνομίας στο Ventersdorp) ότι έχει ευθύνες για την κλιμάκωση της φυλετικής έντασης στη χώρα.
Πρότυπο η... Ζιμπάμπουε!
Ο καθηγητής άσκησε σκληρή κριτική στον Zuma, λέγοντας ότι αντί να απαγορεύσει στον Malema να τραγουδά το «Θάνατος στους Μπόερς», ο Πρόεδρος δήλωσε ότι ακόμα και ο Νέλσον Μαντέλα όταν ήταν νέος, τραγουδούσε ανάλογα τραγούδια! Τον κατηγόρησε μάλιστα ότι την περασμένη εβδομάδα, στη διάρκεια επίσκεψής του στη Ζιμπάμπουε, τόνισε ότι η χώρα αυτή (που εξοντώνει τους εναπομείναντες λευκούς κατοίκους), «αποτελεί μοντέλο για τις απαραίτητες κρατικοποιήσεις στη Νότια Αφρική». Σημειώνοντας δε και την κινητοποίηση στους κόλπους των Ινδών και των μιγάδων, δεν έκρυψε την ανησυχία του, λέγοντας ότι η υιοθέτηση εκ μέρους του Εθνικού Αφρικανού Κογκρέσου όλο και πιο ακραίας ρητορικής, με θέμα τις κρατικοποιήσεις των ιδιοκτησιών των λευκών και των ορυχείων, «προμηνύει δύσκολους καιρούς για τη Νότια Αφρική». Έκλεισε δε τις δηλώσεις του τονίζοντας πως «όταν οι ηγέτες επιβεβαιώνουν ότι η Ζιμπάμπουε είναι ο μοντέλο και η λύση για τα προβλήματα της Νότιας Αφρικής, αυτό ισούται με την δημιουργία της δυναμικής που θα βάλει τη χώρα στο δρόμο για το γκρεμό».
Πλήρωσε τις ιδέες του με το αίμα του! Ο 69χρονος ηγέτης των Αφρικάνερ της Νοτίου Αφρικής Eugene Terreblanche, ανυποχώρητος υποστηρικτής της Λευκής Κοινότητας και πρώην αστυνομικός, δολοφονήθηκε βάρβαρα με μασέτες από δύο μαύρους (16 και 21 ετών) το περασμένο Σάββατο στην οικία του στην περιοχή Ventersdorp.
Την ώρα που η φυλετική ένταση κλιμακώνεται, η αστυνομία έσπευσε να μιλήσει για «εργατική διαφορά» του θύματος με τους θύτες (οι οποίοι συνελήφθησαν), εκδοχή όμως που απορρίπτουν τα στελέχη του κόμματός του (Κίνημα για την Αντίσταση των Αφρικάνερ-AWB), κάνοντας λόγο για «δολοφονία ρίχνουν την ευθύνη για τη δολοφονία στον επικεφαλής της νεολαίας του Εθνικού Αφρικανού Κογκρέσου (ANC), Julius Malema, μιλώντας για «προτροπή σε μίσος» και «ηθική αυτουργία», καθώς πρόσφατα τραγούδησε δημοσίως ένα άσμα της εποχής του απαρτχάιντ που παρακινούσε σε δολοφονία των Μπόερς και των λευκών.
Μιλούν για κήρυξη πολέμου εναντίον τους
Το Κίνημα για την Αντίσταση των Αφρικάνερ ζήτησε από τα στελέχη του και τους υποστηρικτές του να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους και να μην αντιδράσουν άμεσα, αλλά ξεκαθάρισε ότι θα εκδικηθεί τη δολοφονία του ηγέτη του (ο οποίος φυλακίστηκε την περίοδο 2001-2004:
«Η δολοφονία του Terreblanche αποτελεί μια κήρυξη πολέμου των μαύρων εναντίον των λευκών. Θα αποφασίσουμε τις ενέργειες που θα πραγματοποιήσουμε για να εκδικηθούμε το θάνατό του», δήλωσε χαρακτηριστικά ο γενικός γραμματέας του Κινήματος, André Visagie, καλώντας παράλληλα τα κράτη που θα συμμετάσχουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου το καλοκαίρι, να μη στείλουν τις ομάδες τους σε μια «χώρα δολοφόνων».
Συστηματική εξόντωση των Λευκών
Από την πλευρά του, ο Νοτιοαφρικανός Πρόεδρος Jacob Zuma, απηύθυνε έκκληση για ηρεμία, δυόμισι μόλις μήνες πριν την πρώτη σέντρα στο Μουντιάλ (11 Ιουνίου). Όμως, η ανησυχία στη Νότιο Αφρική για την κλιμάκωση της φυλετικής βίας, εν κρύβεται. Ο André Thomashausen, καθηγητής Συγκριτικού Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Αφρικής (UNISA), δήλωσε στα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία ότι «η βάρβαρη και ιδιαίτερα βίαιη δολοφονία του Eugene Terreblanche καταχωρείται στο κάδρο εξίσου βίαιων αλλά και συστηματικών δολοφονιών λευκών Αφρικάνερ, ιδιοκτητών αγροκτημάτων, με έναν απολογισμό 4000 θυμάτων από το 1994». Σημειωτέον ότι μεταξύ τους περιλαμβάνονται και δεκάδες συμπατριώτες μας (περίπου 100).
Οι λευκοί θα κινητοποιηθούν
Ο André Thomashausen υπογράμμισε επίσης ότι «σε αυτό το πλαίσιο και δεδομένου ότι το Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο επέτρεψε στον ηγέτη της νεολαίας του Julius Malema, να κραυγάζει συνθήματα καλώντας στην εξόντωση των λευκών, χωρίς να αποδοκιμάζει και να τον καλεί να σιγήσει, ένα τέτοιο περιστατικό θα μπορούσε να κινητοποιήσει τις γραμμές των λευκών που έχουν πτωχεύσει από την πολιτική των θετικών διακρίσεων της κυβέρνησης και αισθάνονται περιθωριοποιημένοι και υπό απειλή φυσικής εξόντωσης και να τους ωθήσει να καταφύγουν σε δράσεις που θα ελκύουν το ενδιαφέρον του κόσμου στη διάρκεια του Μουντιάλ».
Η απειλή αυτή θα ήταν εντελώς απρόβλεπτη, τόνισε ο André Thomashausen, κάνοντας λόγο για «μια φορά που δεν θα βλέπαμε τους συνήθως υπόπτους αυτού του τύπου συμβάντων, δηλαδή την άκρα αριστερά ή τους φονταμενταλιστές ισλαμιστές». Επίσης, κατηγόρησε τον Πρόεδρο Zuma (που έστειλε τον αρμόδιο για θέματα δημόσιας τάξης υπουργό και τον αρχηγό της αστυνομίας στο Ventersdorp) ότι έχει ευθύνες για την κλιμάκωση της φυλετικής έντασης στη χώρα.
Πρότυπο η... Ζιμπάμπουε!
Ο καθηγητής άσκησε σκληρή κριτική στον Zuma, λέγοντας ότι αντί να απαγορεύσει στον Malema να τραγουδά το «Θάνατος στους Μπόερς», ο Πρόεδρος δήλωσε ότι ακόμα και ο Νέλσον Μαντέλα όταν ήταν νέος, τραγουδούσε ανάλογα τραγούδια! Τον κατηγόρησε μάλιστα ότι την περασμένη εβδομάδα, στη διάρκεια επίσκεψής του στη Ζιμπάμπουε, τόνισε ότι η χώρα αυτή (που εξοντώνει τους εναπομείναντες λευκούς κατοίκους), «αποτελεί μοντέλο για τις απαραίτητες κρατικοποιήσεις στη Νότια Αφρική». Σημειώνοντας δε και την κινητοποίηση στους κόλπους των Ινδών και των μιγάδων, δεν έκρυψε την ανησυχία του, λέγοντας ότι η υιοθέτηση εκ μέρους του Εθνικού Αφρικανού Κογκρέσου όλο και πιο ακραίας ρητορικής, με θέμα τις κρατικοποιήσεις των ιδιοκτησιών των λευκών και των ορυχείων, «προμηνύει δύσκολους καιρούς για τη Νότια Αφρική». Έκλεισε δε τις δηλώσεις του τονίζοντας πως «όταν οι ηγέτες επιβεβαιώνουν ότι η Ζιμπάμπουε είναι ο μοντέλο και η λύση για τα προβλήματα της Νότιας Αφρικής, αυτό ισούται με την δημιουργία της δυναμικής που θα βάλει τη χώρα στο δρόμο για το γκρεμό».
Πατησίων γωνία
του Δημήτρη Παπαγεωργίου
από τις φυλακές Κορυδαλλού
Νεκρός από τα πυρά ληστών έπεσε ιδιοκτήτης πρακτορείου ΠΡΟΠΟ στα Πατήσια.
Συνδέσεις
■Χωρίς Κορδόνια
Στον θάλαμό μου, στις φυλακές του Κορυδαλλού, ζουν 18 κρατούμενοι. 18 άτομα με τα οποία μοιράζομαι κάθε λεπτό της κάθε ημέρας, τους τελευταίους δύο μήνες και κάτι παραπάνω. 18 άτομα με τα οποία γνωρίζεσαι και μαθαίνεις αναγκαστικά όλη την ζωή τους, προκειμένου να περάσει η κάθε ημέρα. Προσωπικά, αισθάνομαι τυχερός που βιώνω αυτή την εμπειρία, καθώς έρχομαι σε επαφή με εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Αλλά αυτή είναι μία άλλη υπόθεση.
Εν προκειμένω, θα ασχοληθώ με την αντίδραση ενός από αυτούς, του Αχμέντ από την Συρία, στο άκουσμα της βομβιστικής επίθεσης στα Πατήσια: «Ποιος πάει και μένει στα Πατήσια πια;» Ο Αχμέντ μένει στον Κολωνό, για τον οποίο ισχυρίζεται ότι καμία σχέση δεν έχει με τα Πατήσια από πλευράς εγκληματικότητας. Γι’ αυτόν, το ζήτημα είναι οι Πακιστανοί και οι Βορειοαφρικανοί, που έχουν μετατρέψει την περιοχή σε ζούγκλα. Όταν το επόμενο πρωί συζητούσαμε τόσο για την βόμβα, όσο και για την δολοφονία του ιδιοκτήτη πρακτορείου ΠΡΟΠΟ από τους όποιας εθνικότητας ληστές, επανέλαβε την άποψη του για την κατάσταση στα Πατήσια.
Μία άποψη με ιδιαίτερη σημασία, καθώς επιβεβαιώνει όλους αυτούς που επί τόσα χρόνια φωνάζουν για την υποβάθμιση και την γκετοποίηση περιοχών της Αθήνας. Όλους αυτούς που επί τόσους μήνες, ενώ φώναζαν στην Πολιτεία για βοήθεια και την παρακαλούσαν να σκύψει στο πρόβλημα τους, αντιμετωπίστηκαν ως παρίες και περιθωριακοί από το σύστημα και ειδικότερα από τα αριστεροκρατούμενα ΜΜΕ, τα οποία τους αντιμετώπισαν ως εγκληματίες. Το περίεργο είναι ότι το ίδιο αυτό κύκλωμα σήμερα αναρωτιέται, γιατί η κατάσταση έχει φτάσει εκεί που έφτασε σε αυτές τις περιοχές, με καθημερινές ληστείες, δολοφονίες και μύρια όσα.
Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για «στρουθοκαμηλισμό». Να πει ότι οι άνθρωποι αυτοί χώνουν το κεφάλι τους στο χώμα, για να μη δουν το τι πραγματικά συμβαίνει γύρω τους. Αυτή όμως δεν είναι η αλήθεια. Οι άνθρωποι αυτοί κρύβονται πίσω από δάκτυλό τους. Γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει. Και φροντίζουν να αποφεύγουν τις «νάρκες», ζώντας σε «ασφαλείς» περιοχές. Απλά αρνούνται να παραδεχθούν το τι συμβαίνει, γιατί αυτό θα καθιστούσε «άκυρη» την ιδεοληψία τους. Γι’ αυτό και αναγκάζονται να κάνουν τους ... χαζούς όταν ασχολούνται με το ζήτημα της εγκληματικότητας.
Είναι ο «ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο», τον οποίο όλοι βλέπουν, αλλά για τον οποίο κανείς δεν συζητά. Και «ελέφαντας» είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων της τελευταίας εικοσαετίας στο μεταναστευτικό. Οι «ιθύνοντες» και οι «γνώστες» στα ΜΜΕ μιλούν για τον ρόλο της αστυνομίας, για την φτώχεια, για τα κοινωνικά προβλήματα. Τα πάντα θέτονται στο τραπέζι, εκτός από το μεταναστευτικό. Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω, γιατί το συγκεκριμένο ζήτημα είναι κάποιο είδος «ταμπού», ένα «τοτέμ» που κανείς δεν επιτρέπεται ν’ αγγίξει. Κι αν το κάνει, δεν είναι «σφαιρικός» ή «ανοικτόμυαλος», αλλά «ρατσιστής και ακροδεξιός» και άρα εν δυνάμει έγκλειστος στον Κορυδαλλό, όπως ο γράφων.
Είναι μια τρομακτική κατάσταση. Ο «αντιρατσισμός» που εκφράζουν ως πολιτική ορθότητα οι τηλεοπτικοί ταγοί του έθνους, έχει πάρει την μορφή θρησκείας, την οποία όποιος δεν αποδέχεται, πρέπει να υφίσταται τα μαρτύρια της «ιεράς εξέτασης». Ως λυδία λίθος για όλα τα προβλήματα, για «πάσα νόσον και μαλακίαν», παρουσιάζεται μία αξιοπερίεργη έννοια. Η «ανεκτικότητα» ή αγγλιστί «tolerance». Σε απλά ελληνικά τώρα: σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, όποιος κάνει την πάπια σε ό,τι συμβαίνει γύρω του, στην γειτονιά του, είναι de facto καλός άνθρωπος, ενώ όποιος τολμήσει να διαμαρτυρηθεί είναι μετενσάρκωση του Νέρωνα, έτοιμου να πετάξει στα λιοντάρια όποιον δεν ... γουστάρει.
Ως κοινωνικό φαινόμενο είναι απλό. Οι «ελίτ» του Παλαιού Ψυχικού, της Κηφισιάς και των τηλεοπτικών πλατό, αντιμετωπίζουν με θυμηδία και αηδία τα «λούμπεν» στοιχεία που στις φτωχογειτονιές τους τολμούν να θέλουν να υψώσουν τον λόγο. «Όλος ο κόσμος φοβάται» λένε στα τηλεοπτικά ρεπορτάζ όσοι Έλληνες ερωτούνται. «Δεν τολμάμε να βγούμε απ’ το σπίτι μας» λένε άλλοι. Και οι δημοσιογράφοι αναρωτιούνται, τι κάνει η αστυνομία. Μα τι να πρωτοκάνει η αστυνομία; Και να τους πιάσει, τι να τους κάνει; Πού να τους βάλει; Κάθε αστυνομικό τμήμα είναι γεμάτο. Και στις φυλακές; Πόσους να χωρέσουν; Αλλά οι περισσότεροι πολιτικοί και δημοσιογράφοι συνεχίζουν να ασχολούνται με άλλα αντί άλλων.
Ακούγαμε τόσον καιρό, ότι τα ζητήματα «ασφαλείας» στο εξωτερικό ανέβαζαν και κατέβαζαν κυβερνήσεις. Σιγά-σιγά θα μπούμε και σ’ αυτήν την κατάσταση και στην Ελλάδα. Τη στιγμή που φοβάσαι για τη ζωή σου, όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα. Ήδη αντιλαμβανόμενα το γεγονός τα κόμματα της Αριστεράς, κατηγορούν το ΛΑ.Ο.Σ. για εμπόριο φόβου. Όμως, δεν κάνει το ΛΑ.Ο.Σ. τις ληστείες, δεν βάζει το ΛΑ.Ο.Σ. τις βόμβες ούτε και έχει το ΛΑ.Ο.Σ. την ευθύνη του υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη». Αντιθέτως, αντιμετωπίζει το ζήτημα ρεαλιστικά.
Η ΝΔ από την πλευρά της, έχει μεγάλα βήματα να κάνει για να αποτινάξει την κληρονομιά του κ. Προκόπη Παυλόπουλου και των συν αυτώ. Πρέπει όμως να πούμε ότι η επίσκεψη του κ. Σαμαρά στο Α.Τ. Πατησίων ήταν μια κίνηση προς την σωστή κατεύθυνση.
Μεγαλύτερος ίσως εχθρός της ασφάλειας του πολίτη, είναι ο ίδιος ο υπουργός, υπεύθυνος για την προστασία του. Ο κ. Χρυσοχοΐδης φαίνεται ότι αντί να προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα που ταλανίζουν τον ελληνικό λαό, προσπαθεί να υλοποιήσει πολιτικές φαντασιώσεις του, σκεπτόμενος ίσως ένα χολιγουντιανό σενάριο για τη ζωή του. Κι εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι στην Αθήνα πέφτουν σαν τις μύγες.
από τις φυλακές Κορυδαλλού
Νεκρός από τα πυρά ληστών έπεσε ιδιοκτήτης πρακτορείου ΠΡΟΠΟ στα Πατήσια.
Συνδέσεις
■Χωρίς Κορδόνια
Στον θάλαμό μου, στις φυλακές του Κορυδαλλού, ζουν 18 κρατούμενοι. 18 άτομα με τα οποία μοιράζομαι κάθε λεπτό της κάθε ημέρας, τους τελευταίους δύο μήνες και κάτι παραπάνω. 18 άτομα με τα οποία γνωρίζεσαι και μαθαίνεις αναγκαστικά όλη την ζωή τους, προκειμένου να περάσει η κάθε ημέρα. Προσωπικά, αισθάνομαι τυχερός που βιώνω αυτή την εμπειρία, καθώς έρχομαι σε επαφή με εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Αλλά αυτή είναι μία άλλη υπόθεση.
Εν προκειμένω, θα ασχοληθώ με την αντίδραση ενός από αυτούς, του Αχμέντ από την Συρία, στο άκουσμα της βομβιστικής επίθεσης στα Πατήσια: «Ποιος πάει και μένει στα Πατήσια πια;» Ο Αχμέντ μένει στον Κολωνό, για τον οποίο ισχυρίζεται ότι καμία σχέση δεν έχει με τα Πατήσια από πλευράς εγκληματικότητας. Γι’ αυτόν, το ζήτημα είναι οι Πακιστανοί και οι Βορειοαφρικανοί, που έχουν μετατρέψει την περιοχή σε ζούγκλα. Όταν το επόμενο πρωί συζητούσαμε τόσο για την βόμβα, όσο και για την δολοφονία του ιδιοκτήτη πρακτορείου ΠΡΟΠΟ από τους όποιας εθνικότητας ληστές, επανέλαβε την άποψη του για την κατάσταση στα Πατήσια.
Μία άποψη με ιδιαίτερη σημασία, καθώς επιβεβαιώνει όλους αυτούς που επί τόσα χρόνια φωνάζουν για την υποβάθμιση και την γκετοποίηση περιοχών της Αθήνας. Όλους αυτούς που επί τόσους μήνες, ενώ φώναζαν στην Πολιτεία για βοήθεια και την παρακαλούσαν να σκύψει στο πρόβλημα τους, αντιμετωπίστηκαν ως παρίες και περιθωριακοί από το σύστημα και ειδικότερα από τα αριστεροκρατούμενα ΜΜΕ, τα οποία τους αντιμετώπισαν ως εγκληματίες. Το περίεργο είναι ότι το ίδιο αυτό κύκλωμα σήμερα αναρωτιέται, γιατί η κατάσταση έχει φτάσει εκεί που έφτασε σε αυτές τις περιοχές, με καθημερινές ληστείες, δολοφονίες και μύρια όσα.
Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για «στρουθοκαμηλισμό». Να πει ότι οι άνθρωποι αυτοί χώνουν το κεφάλι τους στο χώμα, για να μη δουν το τι πραγματικά συμβαίνει γύρω τους. Αυτή όμως δεν είναι η αλήθεια. Οι άνθρωποι αυτοί κρύβονται πίσω από δάκτυλό τους. Γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει. Και φροντίζουν να αποφεύγουν τις «νάρκες», ζώντας σε «ασφαλείς» περιοχές. Απλά αρνούνται να παραδεχθούν το τι συμβαίνει, γιατί αυτό θα καθιστούσε «άκυρη» την ιδεοληψία τους. Γι’ αυτό και αναγκάζονται να κάνουν τους ... χαζούς όταν ασχολούνται με το ζήτημα της εγκληματικότητας.
Είναι ο «ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο», τον οποίο όλοι βλέπουν, αλλά για τον οποίο κανείς δεν συζητά. Και «ελέφαντας» είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων της τελευταίας εικοσαετίας στο μεταναστευτικό. Οι «ιθύνοντες» και οι «γνώστες» στα ΜΜΕ μιλούν για τον ρόλο της αστυνομίας, για την φτώχεια, για τα κοινωνικά προβλήματα. Τα πάντα θέτονται στο τραπέζι, εκτός από το μεταναστευτικό. Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω, γιατί το συγκεκριμένο ζήτημα είναι κάποιο είδος «ταμπού», ένα «τοτέμ» που κανείς δεν επιτρέπεται ν’ αγγίξει. Κι αν το κάνει, δεν είναι «σφαιρικός» ή «ανοικτόμυαλος», αλλά «ρατσιστής και ακροδεξιός» και άρα εν δυνάμει έγκλειστος στον Κορυδαλλό, όπως ο γράφων.
Είναι μια τρομακτική κατάσταση. Ο «αντιρατσισμός» που εκφράζουν ως πολιτική ορθότητα οι τηλεοπτικοί ταγοί του έθνους, έχει πάρει την μορφή θρησκείας, την οποία όποιος δεν αποδέχεται, πρέπει να υφίσταται τα μαρτύρια της «ιεράς εξέτασης». Ως λυδία λίθος για όλα τα προβλήματα, για «πάσα νόσον και μαλακίαν», παρουσιάζεται μία αξιοπερίεργη έννοια. Η «ανεκτικότητα» ή αγγλιστί «tolerance». Σε απλά ελληνικά τώρα: σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, όποιος κάνει την πάπια σε ό,τι συμβαίνει γύρω του, στην γειτονιά του, είναι de facto καλός άνθρωπος, ενώ όποιος τολμήσει να διαμαρτυρηθεί είναι μετενσάρκωση του Νέρωνα, έτοιμου να πετάξει στα λιοντάρια όποιον δεν ... γουστάρει.
Ως κοινωνικό φαινόμενο είναι απλό. Οι «ελίτ» του Παλαιού Ψυχικού, της Κηφισιάς και των τηλεοπτικών πλατό, αντιμετωπίζουν με θυμηδία και αηδία τα «λούμπεν» στοιχεία που στις φτωχογειτονιές τους τολμούν να θέλουν να υψώσουν τον λόγο. «Όλος ο κόσμος φοβάται» λένε στα τηλεοπτικά ρεπορτάζ όσοι Έλληνες ερωτούνται. «Δεν τολμάμε να βγούμε απ’ το σπίτι μας» λένε άλλοι. Και οι δημοσιογράφοι αναρωτιούνται, τι κάνει η αστυνομία. Μα τι να πρωτοκάνει η αστυνομία; Και να τους πιάσει, τι να τους κάνει; Πού να τους βάλει; Κάθε αστυνομικό τμήμα είναι γεμάτο. Και στις φυλακές; Πόσους να χωρέσουν; Αλλά οι περισσότεροι πολιτικοί και δημοσιογράφοι συνεχίζουν να ασχολούνται με άλλα αντί άλλων.
Ακούγαμε τόσον καιρό, ότι τα ζητήματα «ασφαλείας» στο εξωτερικό ανέβαζαν και κατέβαζαν κυβερνήσεις. Σιγά-σιγά θα μπούμε και σ’ αυτήν την κατάσταση και στην Ελλάδα. Τη στιγμή που φοβάσαι για τη ζωή σου, όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα. Ήδη αντιλαμβανόμενα το γεγονός τα κόμματα της Αριστεράς, κατηγορούν το ΛΑ.Ο.Σ. για εμπόριο φόβου. Όμως, δεν κάνει το ΛΑ.Ο.Σ. τις ληστείες, δεν βάζει το ΛΑ.Ο.Σ. τις βόμβες ούτε και έχει το ΛΑ.Ο.Σ. την ευθύνη του υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη». Αντιθέτως, αντιμετωπίζει το ζήτημα ρεαλιστικά.
Η ΝΔ από την πλευρά της, έχει μεγάλα βήματα να κάνει για να αποτινάξει την κληρονομιά του κ. Προκόπη Παυλόπουλου και των συν αυτώ. Πρέπει όμως να πούμε ότι η επίσκεψη του κ. Σαμαρά στο Α.Τ. Πατησίων ήταν μια κίνηση προς την σωστή κατεύθυνση.
Μεγαλύτερος ίσως εχθρός της ασφάλειας του πολίτη, είναι ο ίδιος ο υπουργός, υπεύθυνος για την προστασία του. Ο κ. Χρυσοχοΐδης φαίνεται ότι αντί να προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα που ταλανίζουν τον ελληνικό λαό, προσπαθεί να υλοποιήσει πολιτικές φαντασιώσεις του, σκεπτόμενος ίσως ένα χολιγουντιανό σενάριο για τη ζωή του. Κι εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι στην Αθήνα πέφτουν σαν τις μύγες.
Δευτέρα 5 Απριλίου 2010
Φαντάζονται ή κατασκευάζουν «ακροδεξιά τρομοκρατία»;
Προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν ακόμα και την επίθεση που στοίχισε τη ζωή στον ανήλικο αλλοδαπό στα Πατήσια. Και αυτό το έκαναν, βάζοντας τα καθεστωτικά τους μέσα («Ελευθεροτυπία», zougla.gr), να «περάσουν» κάτι σενάρια της κακιάς ώρας, για να αντισταθμίσουν τη ζημιά από την αποκρουστική εικόνα της αιματοβαμμένης αριστεριστικής τρομοκρατίας, που ζωντάνεψε τον εφιάλτη του Αξαρλιάν, ανήλικο μάλιστα αυτή τη φορά και μετανάστη! Και ξεπήδησαν ανυπόστατες φήμες για «ακροδεξιά» τρομοκρατία, που ακόμα και οι χειροκροτητές της «ένοπλης δράσης» της άκρας αριστεράς, αρνήθηκαν να τις υιοθετήσουν. Κάποιοι κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια: επειδή δεν σέβονται την ανθρώπινη ζωή οι αριστεροί, δεν τη σέβονται και οι «ακροδεξιοί».
Ούτε το ίδιο το indymedia όμως έπεσε στην παγίδα, ενώ ακόμα και το ειδησεογραφικό portal του ΔΟΛ, το ανέβασε και μετά από λίγο το κατέβασε, πριν πέσουν ντομάτες και κλούβια αυγά. Τρομοκράτες της «άκρας Δεξιάς», που έστειλαν «προκήρυξη», που; Στη zougla.gr! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε; Πραγματικά παιδαριώδες το όλο «story» στη σύλληψή του, αν και καταλαβαίνουμε την ανάγκη του γνωστού αυτού τύπου να βγει με κάποιο τρόπο στο προσκήνιο, τώρα που η εφημερίδα του πάει κατά διαβόλου και η μπογιά του ξέφτισε!
Ποιος κοροϊδεύει ποιον;
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι ο άνθρωπος που προΐσταται, μαζί με τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση, στην επιχείρηση μετάλλαξης της ελληνικής κοινωνίας. Ο «Μικές» αρνήθηκε να κατανοήσει ότι από την εποχή της εξάρθρωσης ενός βραχίονα της 17Ν, η ριζοσπαστική αριστερά δεν τον «γουστάρει».
Από την αρχή, δεν έκρυψε την πρόθεσή του όμως ο Χρυσοχοΐδης: να «διαπραγματευτεί» με την άκρα αριστερά, την ώρα που θα εξάρθρωνε το πιο εξτρεμιστικό κομμάτι της «με το γάντι» (προφανώς αυτό που θα «έδιναν» οι υπηρεσίες που δεν θα χρειάζονταν κάποιο βραχίονα πια). Παράλληλα, θα εμφανιζόταν (στα καταγώγια) ότι συνέβαλε στον εξωραϊσμό της εικόνας της άκρας και ριζοσπαστικής αριστεράς, ενώ θα δημιουργούσε και ένα αντίπαλο δέος, για να τη βοηθήσει να βρει ένα πολιτικό raison d' etre και να εισπράξει τη στήριξή της στην προσπάθειά του να συμμαζέψει τα ερείπια που άφησε στη δημόσια τάξη ο Δεκέμβρης του 2008. Και άρχισε να φωνάζει στο υπουργείο κάτι απίθανους από «συνιστώσες» και γκρουπούσκουλα, για «διάλογο».
Εφευρέσεις και προβοκάτσιες
Το αντίπαλο δέος είναι η «φασιστική απειλή». Η «έννοια» αυτή βοηθούσε σε δύο κατευθύνσεις: την προαναφερόμενη, αλλά και την προληπτική καταστολή των όποιων αντιδράσεων, εν όψει της κατάθεσης του νομοσχεδίου για τη χορήγηση ελληνικής «ιθαγένειας» στους λαθρομετανάστες. Στο ΠΑΣΟΚ περίμεναν σφοδρότερες αντιδράσεις, που (δυστυχώς και πρέπει να ειπωθεί αυτό) δεν ήρθαν ποτέ. Με τον κατασταλτικό μηχανισμό που στήσανε οι του ΠΑΣΟΚ, με τις απίστευτες, αντισυνταγματικές και ανήθικες μεθοδεύσεις τους, αυτό το μήνυμα έδιναν. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι μονομερείς συλλήψεις στα επεισόδια της Πανόρμου, η προφυλάκιση του δημοσιογράφου Δημήτρη Παπαγεωργίου, όπως και οι αναίτιες προσαγωγές πριν την συγκέντρωση στην πλατεία Αμερικής. Σημειώνουμε εδώ τη δημιουργία της Υπηρεσίας Προστασίας του Πολιτεύματος (που στελεχώθηκε με «πράσινους» αστυνομικούς), που μοναδικό αντικείμενο έχει την παρακολούθηση της δράσης των πατριωτικών οργανώσεων.
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, μιλώντας στη δημόσια τηλεόραση μας κατέστησε κοινωνούς του ότι «έχει φίλους αναρχικούς», ενώ συνέχισε να κυνηγά τον πατριωτικό κόσμο και να εξευμενίζει, σε συνεργασία με τις δικαστικές αρχές, την εξτρεμιστική αριστερά. Οι συλληφθέντες-στελέχη της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς» αφήνονται ελεύθεροι, με τον τελευταίο μάλιστα μία ημέρα μετά την αιματηρή επίθεση στα Πατήσια κι ενώ η συνδεσμολογία της βόμβας (σωλήνες), φέρνει πολύ σε εκείνη που είχε τοποθετηθεί τον Ιούλιο του 2009 στη Θεσσαλονίκη, στο προξενείο της Χιλής, αλλά και σε εκείνες που χρησιμοποιήθηκαν στον «εμφύλιο» μεταξύ αριστεριστικών οργανώσεων και καταλήψεων, στη Θεσσαλονίκη.
Εδώ, ανακάλυψαν και πάλι, όπως και στο παρελθόν «ακροδεξιούς», την ώρα μάλιστα που οι ακροαριστερές ομάδες της Θεσσαλονίκης δεν έκρυβαν την κόντρα τους. Το περιστατικό με το διπλό εμπρησμό της συναγωγής στα Χανιά, ήταν επίσης χαρακτηριστικό.
Προβοκάτσια του κερατά, με τα καθεστωτικά ΜΜΕ να ανακαλύπτουν «αντισημιτισμό» και τα διεθνή να αναπαράγουν.
Φυσικά, ο Χρυσοχοΐδης έσπευσε να «απολογηθεί» με επιστολή του στην εφημερίδα του διεθνούς σιωνιστικού κερδοσκοπικού κεφαλαίου, την "Wall Street Journal", επικαλούμενος με περηφάνια τις 45 συλλήψεις στην Πανόρμου (εκ των οποίων πολλοί, ανήλικοι). Και πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, η ΕΛΑΣ ανακάλυψε τους Αμερικανούς και Βρετανούς δράστες των εμπρησμών! Φυσικά, ουδείς ζήτησε συγνώμη, εντός ή εκτός...
Είχαν προηγηθεί όμως και άλλα περιστατικά, που αποτυπώνουν τη λογική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ: η απαράδεκτη υιοθέτηση εκ μέρους του πρωθυπουργού από το βήμα της Βουλής των ανυπόστατων «καταγγελιών» κατά της ΕΛΑΣ για το θάνατο ενός Αφγανού τοξικομανή και σκληρού κακοποιού στη Νίκαια, η υπόθεση με τον Σύριο που κατήγγειλε «βεβήλωση» του Κορανίου προκαλώντας εκτεταμένα επεισόδια στην Αθήνα (με το σιγοντάρισμα της αριστεράς), για να συλληφθεί αργότερα για διαρρήξεις, του Χιλιανού που δήθεν κακοποιήθηκε (του εξέδωσαν μέχρι και πιστοποιητικό θανάτου) και... εξαφανίστηκε, χωρίς να προσέλθει στις δίκες του και πολλά άλλα.
Νομίζει ότι θα τα καταφέρει
Οι «ατυχίες» πολλές για τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη: η επίθεση στο ΑΤ Αγίας Παρασκευής με τους πολλούς τραυματίες, ο θάνατος του Λάμπρου Φούντα (στο σπίτι του οποίου βρέθηκαν απόρρητα έγγραφα της ΕΛΑΣ, με ό,τι αυτό σημαίνει), που «τελείωσε» τον υπουργό ΠΡΟΠΟ οριστικά στα μάτια της ριζοσπαστικής αριστεράς, η σύλληψη των τέκνων του «πράσινου» αντιπροέδρου της Βουλής Γρηγόρη Νιώτη, μεταξύ άλλων. Όμως, δεν πτοείται. Με τη συνεργασία του «προοδευτικού» καθεστωτικού Τύπου, νομίζει ότι θα τα καταφέρει. Πλανάται πλάνη οικτρά.
Χριστόφορος Πετρίδης
Ούτε το ίδιο το indymedia όμως έπεσε στην παγίδα, ενώ ακόμα και το ειδησεογραφικό portal του ΔΟΛ, το ανέβασε και μετά από λίγο το κατέβασε, πριν πέσουν ντομάτες και κλούβια αυγά. Τρομοκράτες της «άκρας Δεξιάς», που έστειλαν «προκήρυξη», που; Στη zougla.gr! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε; Πραγματικά παιδαριώδες το όλο «story» στη σύλληψή του, αν και καταλαβαίνουμε την ανάγκη του γνωστού αυτού τύπου να βγει με κάποιο τρόπο στο προσκήνιο, τώρα που η εφημερίδα του πάει κατά διαβόλου και η μπογιά του ξέφτισε!
Ποιος κοροϊδεύει ποιον;
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι ο άνθρωπος που προΐσταται, μαζί με τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση, στην επιχείρηση μετάλλαξης της ελληνικής κοινωνίας. Ο «Μικές» αρνήθηκε να κατανοήσει ότι από την εποχή της εξάρθρωσης ενός βραχίονα της 17Ν, η ριζοσπαστική αριστερά δεν τον «γουστάρει».
Από την αρχή, δεν έκρυψε την πρόθεσή του όμως ο Χρυσοχοΐδης: να «διαπραγματευτεί» με την άκρα αριστερά, την ώρα που θα εξάρθρωνε το πιο εξτρεμιστικό κομμάτι της «με το γάντι» (προφανώς αυτό που θα «έδιναν» οι υπηρεσίες που δεν θα χρειάζονταν κάποιο βραχίονα πια). Παράλληλα, θα εμφανιζόταν (στα καταγώγια) ότι συνέβαλε στον εξωραϊσμό της εικόνας της άκρας και ριζοσπαστικής αριστεράς, ενώ θα δημιουργούσε και ένα αντίπαλο δέος, για να τη βοηθήσει να βρει ένα πολιτικό raison d' etre και να εισπράξει τη στήριξή της στην προσπάθειά του να συμμαζέψει τα ερείπια που άφησε στη δημόσια τάξη ο Δεκέμβρης του 2008. Και άρχισε να φωνάζει στο υπουργείο κάτι απίθανους από «συνιστώσες» και γκρουπούσκουλα, για «διάλογο».
Εφευρέσεις και προβοκάτσιες
Το αντίπαλο δέος είναι η «φασιστική απειλή». Η «έννοια» αυτή βοηθούσε σε δύο κατευθύνσεις: την προαναφερόμενη, αλλά και την προληπτική καταστολή των όποιων αντιδράσεων, εν όψει της κατάθεσης του νομοσχεδίου για τη χορήγηση ελληνικής «ιθαγένειας» στους λαθρομετανάστες. Στο ΠΑΣΟΚ περίμεναν σφοδρότερες αντιδράσεις, που (δυστυχώς και πρέπει να ειπωθεί αυτό) δεν ήρθαν ποτέ. Με τον κατασταλτικό μηχανισμό που στήσανε οι του ΠΑΣΟΚ, με τις απίστευτες, αντισυνταγματικές και ανήθικες μεθοδεύσεις τους, αυτό το μήνυμα έδιναν. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι μονομερείς συλλήψεις στα επεισόδια της Πανόρμου, η προφυλάκιση του δημοσιογράφου Δημήτρη Παπαγεωργίου, όπως και οι αναίτιες προσαγωγές πριν την συγκέντρωση στην πλατεία Αμερικής. Σημειώνουμε εδώ τη δημιουργία της Υπηρεσίας Προστασίας του Πολιτεύματος (που στελεχώθηκε με «πράσινους» αστυνομικούς), που μοναδικό αντικείμενο έχει την παρακολούθηση της δράσης των πατριωτικών οργανώσεων.
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, μιλώντας στη δημόσια τηλεόραση μας κατέστησε κοινωνούς του ότι «έχει φίλους αναρχικούς», ενώ συνέχισε να κυνηγά τον πατριωτικό κόσμο και να εξευμενίζει, σε συνεργασία με τις δικαστικές αρχές, την εξτρεμιστική αριστερά. Οι συλληφθέντες-στελέχη της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς» αφήνονται ελεύθεροι, με τον τελευταίο μάλιστα μία ημέρα μετά την αιματηρή επίθεση στα Πατήσια κι ενώ η συνδεσμολογία της βόμβας (σωλήνες), φέρνει πολύ σε εκείνη που είχε τοποθετηθεί τον Ιούλιο του 2009 στη Θεσσαλονίκη, στο προξενείο της Χιλής, αλλά και σε εκείνες που χρησιμοποιήθηκαν στον «εμφύλιο» μεταξύ αριστεριστικών οργανώσεων και καταλήψεων, στη Θεσσαλονίκη.
Εδώ, ανακάλυψαν και πάλι, όπως και στο παρελθόν «ακροδεξιούς», την ώρα μάλιστα που οι ακροαριστερές ομάδες της Θεσσαλονίκης δεν έκρυβαν την κόντρα τους. Το περιστατικό με το διπλό εμπρησμό της συναγωγής στα Χανιά, ήταν επίσης χαρακτηριστικό.
Προβοκάτσια του κερατά, με τα καθεστωτικά ΜΜΕ να ανακαλύπτουν «αντισημιτισμό» και τα διεθνή να αναπαράγουν.
Φυσικά, ο Χρυσοχοΐδης έσπευσε να «απολογηθεί» με επιστολή του στην εφημερίδα του διεθνούς σιωνιστικού κερδοσκοπικού κεφαλαίου, την "Wall Street Journal", επικαλούμενος με περηφάνια τις 45 συλλήψεις στην Πανόρμου (εκ των οποίων πολλοί, ανήλικοι). Και πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, η ΕΛΑΣ ανακάλυψε τους Αμερικανούς και Βρετανούς δράστες των εμπρησμών! Φυσικά, ουδείς ζήτησε συγνώμη, εντός ή εκτός...
Είχαν προηγηθεί όμως και άλλα περιστατικά, που αποτυπώνουν τη λογική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ: η απαράδεκτη υιοθέτηση εκ μέρους του πρωθυπουργού από το βήμα της Βουλής των ανυπόστατων «καταγγελιών» κατά της ΕΛΑΣ για το θάνατο ενός Αφγανού τοξικομανή και σκληρού κακοποιού στη Νίκαια, η υπόθεση με τον Σύριο που κατήγγειλε «βεβήλωση» του Κορανίου προκαλώντας εκτεταμένα επεισόδια στην Αθήνα (με το σιγοντάρισμα της αριστεράς), για να συλληφθεί αργότερα για διαρρήξεις, του Χιλιανού που δήθεν κακοποιήθηκε (του εξέδωσαν μέχρι και πιστοποιητικό θανάτου) και... εξαφανίστηκε, χωρίς να προσέλθει στις δίκες του και πολλά άλλα.
Νομίζει ότι θα τα καταφέρει
Οι «ατυχίες» πολλές για τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη: η επίθεση στο ΑΤ Αγίας Παρασκευής με τους πολλούς τραυματίες, ο θάνατος του Λάμπρου Φούντα (στο σπίτι του οποίου βρέθηκαν απόρρητα έγγραφα της ΕΛΑΣ, με ό,τι αυτό σημαίνει), που «τελείωσε» τον υπουργό ΠΡΟΠΟ οριστικά στα μάτια της ριζοσπαστικής αριστεράς, η σύλληψη των τέκνων του «πράσινου» αντιπροέδρου της Βουλής Γρηγόρη Νιώτη, μεταξύ άλλων. Όμως, δεν πτοείται. Με τη συνεργασία του «προοδευτικού» καθεστωτικού Τύπου, νομίζει ότι θα τα καταφέρει. Πλανάται πλάνη οικτρά.
Χριστόφορος Πετρίδης
Κυριακή 4 Απριλίου 2010
ΕΟΚΑ 1η Απριλίου 1955
Αγαπημένοι συναγωνιστές και συναγωνίστριες, όλοι εμείς που αντιλαμβανόμαστε την Ελληνική Πατρίδα ως Έθνος, Αίμα και Φυλή και δεν καταδιώκουμε τους υπερασπιστές του Ελληνισμού αλλά πολεμούμε τους εχθρούς της Πατρίδας και του λαού αφυπνίζοντας συνειδήσεις και υπερασπιζόμενοι τα αδέλφια μας, δεν ξεχνούμε ποτέ τους Ήρωες.
Τους Ήρωες της καθημερινότητας που ήρθαν, φεύγουν, τσαλακώνονται, αλλά δεν λυγίζουν. Δεν ξεχνούμε τον παρασημοφορημένο αξιωματικό της Ομάδος Υποβρυχίων Καταστροφών του Λιμενικού Μας Σώματος που διώκεται από κάποιους ελληνόφωνους που απλώς έχουν μια κάποια ελληνική λαλιά και τίποτα άλλο επάνω τους ελληνικό.
Όπως δεν ξεχνούμε και τους Αετούς Πιλότους μας που μάχονται επίσης γενναία με τον δικό τους φόρο αίματος. Και φυσικά δεν ξεχνούμε την Ελληνική Μεγαλόνησο Κύπρο που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνικού Έθνους και έχει ποτίσει την διαδρομή της με ποταμούς από αίμα και δάκρυ.
Δεν ξεχνούμε τους ηρωικούς αγώνες της θρυλικής ΕΟΚΑ, της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών των Γρίβα, Αυξεντίου και των υπόλοιπων εθνομαρτύρων που δώσανε ό,τι πιο πολυτιμότερο διέθεταν στην Πατρίδα. Την ίδια την ζωή τους επάνω στο ωραιότερο άνθισμα των ελληνικών νιάτων τους.
Και αυτό το πράξανε όχι βέβαια για να δημιουργηθεί μια ανάπηρη τάχα ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά για να ενωθεί μια υπερήφανη Κύπρος με την Μητέρα Πατρίδα Ελλάδα. Ένας αγώνας που δεν στηριζόταν σε διζωνικότητες, ομοσπονδίες και κομματικά αλισβερίσια για την στήριξη κάποιου Ταλάτ, αλλά ακουμπούσε επάνω στον ακατάλυτο Δεσμό του Αίματος της Ελληνικής Φυλής και την εξίσου αρχέγονη Φωνή της Ελευθερίας των Ελλήνων.
Σπυρίδων Καραχάλιος
Η ανάσταση της ελπίδας
Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται σημαδεμένοι. Σημαδεμένοι με ένα συγκεκριμένο προορισμό σ' αυτόν τον πλανήτη, με μια συγκεκριμένη πορεία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι εκείνοι που μετά από τις μακρόχρονες αναζητήσεις τους στις ερήμους της φύσης και της ψυχής, ανοίγουν το δρόμο της ζωής με τα βήματά τους. Είναι αυτοί που φέρνουν το φως για μας τους πολλούς. Για να φωτίσουν τα δρώμενα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, για να μας κάνουν να δούμε την αλήθεια που βρισκόταν μπροστά μας και που ήταν θολή, σκοτεινή, άπιαστη πριν από τον ερχομό τους.
Αυτοί οι καταλύτες της συλλογικής εξέλιξης, παραμένουν βαθιά ριζωμένοι στην μνήμη του ανθρώπινου γένους που τους τιμά, τους ηρωοποιεί, τους θεοποιεί, ανάλογα με την συμβολή τους και τις κοινωνικές περιστάσεις των καιρών που έζησαν. Φεύγουν από τη ζωή φτωχοί και νέοι. Και γεμίζουν την ζωή με πλούτο και νιότη. Γιατί φεύγουν για να μείνουν αιώνια κοντά μας, σύμβολα ζωντανά των ιδανικών του ανθρώπου, παραδείγματα καθοριστικά στον αγώνα του για την απόδραση από τον ίδιο του τον εαυτό, τον ταπεινό, τον περιορισμένο, τον χωμάτινο.
«Χριστός Ανέστη» για μία ακόμη χρονιά στην δοκιμαζόμενη πολλαπλά χώρα μας, που τόσο χρειάζεται αυτή την Ανάσταση. Την Ανάσταση της ελπίδας για ένα αύριο πιο ανθρώπινο, πιο ειρηνικό, πιο δημιουργικό, πιο ελεύθερο. Της ελπίδας που ξεπηδά από τον αγώνα Του, για την κάθαρση του οίκου του Θεού από αυτούς που τον μετέτρεψαν σε οίκο εμπορίου. Της ελπίδας που προσφέρεται, μ' αυτή Του την συμβολική πράξη, σ' όλους τους νέους που ψάχνουν για νόημα στη ζωή. Της ελπίδας ότι υπάρχουν ακόμη πράγματα που ούτε πουλιούνται ούτε αγοράζονται. Αλλά κατακτιούνται με αγώνες σκληρούς και δύσκολους, εξωτερικούς και εσωτερικούς, αγώνες σιωπηρούς και επίμονους, που σαν ενσυνείδητο στόχο τους έχουν αυτό που τόσο επιθυμεί ο άνθρωπος της ψυχρής τεχνολογικής εποχής μας, και που δεν είναι τίποτε άλλο από τον εξανθρωπισμό του.
Χρίστος Γούδης
Αυτοί οι καταλύτες της συλλογικής εξέλιξης, παραμένουν βαθιά ριζωμένοι στην μνήμη του ανθρώπινου γένους που τους τιμά, τους ηρωοποιεί, τους θεοποιεί, ανάλογα με την συμβολή τους και τις κοινωνικές περιστάσεις των καιρών που έζησαν. Φεύγουν από τη ζωή φτωχοί και νέοι. Και γεμίζουν την ζωή με πλούτο και νιότη. Γιατί φεύγουν για να μείνουν αιώνια κοντά μας, σύμβολα ζωντανά των ιδανικών του ανθρώπου, παραδείγματα καθοριστικά στον αγώνα του για την απόδραση από τον ίδιο του τον εαυτό, τον ταπεινό, τον περιορισμένο, τον χωμάτινο.
«Χριστός Ανέστη» για μία ακόμη χρονιά στην δοκιμαζόμενη πολλαπλά χώρα μας, που τόσο χρειάζεται αυτή την Ανάσταση. Την Ανάσταση της ελπίδας για ένα αύριο πιο ανθρώπινο, πιο ειρηνικό, πιο δημιουργικό, πιο ελεύθερο. Της ελπίδας που ξεπηδά από τον αγώνα Του, για την κάθαρση του οίκου του Θεού από αυτούς που τον μετέτρεψαν σε οίκο εμπορίου. Της ελπίδας που προσφέρεται, μ' αυτή Του την συμβολική πράξη, σ' όλους τους νέους που ψάχνουν για νόημα στη ζωή. Της ελπίδας ότι υπάρχουν ακόμη πράγματα που ούτε πουλιούνται ούτε αγοράζονται. Αλλά κατακτιούνται με αγώνες σκληρούς και δύσκολους, εξωτερικούς και εσωτερικούς, αγώνες σιωπηρούς και επίμονους, που σαν ενσυνείδητο στόχο τους έχουν αυτό που τόσο επιθυμεί ο άνθρωπος της ψυχρής τεχνολογικής εποχής μας, και που δεν είναι τίποτε άλλο από τον εξανθρωπισμό του.
Χρίστος Γούδης
Σάββατο 3 Απριλίου 2010
KAΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΕΘΝΙΚΟΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ, ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ. ΕΙΘΕ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ ΝΑ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ, ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ, ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!!!
Πηγη: ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΕΛΤΣΙΟΣ http://xristos-beltsios.blogspot.com/2010/04/ka.html
ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΝΕ.Ο.Σ. ΝΕΑΣ ΜΗΧΑΝΙΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΑΜΠΡΗ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΛΑΜΠΡΗ.
ΕΥΧΟΜΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΝΑ ΦΩΤΙΣΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΙΝΗΣΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΣ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ.
ΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ
ΜΟΤΖΑΚΗΣ ΗΛΙΑΣ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΝΕ.Ο.Σ. ΝΕΑΣ ΜΗΧΑΝΙΩΝΑΣ
ΕΥΧΟΜΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΝΑ ΦΩΤΙΣΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΙΝΗΣΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΣ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ.
ΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ
ΜΟΤΖΑΚΗΣ ΗΛΙΑΣ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΝΕ.Ο.Σ. ΝΕΑΣ ΜΗΧΑΝΙΩΝΑΣ
Παρουσίαση του βιβλίου «Ματωμένες Μνήμες 1940-45» στην Θεσσαλονίκη
Το βιβλιοπωλείο «Αριστοτέλειο» και οι εκδόσεις «Πελασγός» σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Ιωάννη Μπουγά «Ματωμένες Μνήμες 1940-45» που θα γίνει στον χώρο του βιβλιοπωλείου (Ερμού 61) στην Θεσσαλονίκη την Τετάρτη 7 Απριλίου 2010 στις 7:00 μ.μ. Θα μιλήσουν ο δικηγόρος Δημήτρης Γαρούφας και ο δικηγόρος Οδυσσέας Τόσκας. Την εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Νίκος Χιδίρογλου
Καθήκον της ψυχής μας
Σε μια κοινωνία που η βίαιη μετάλλαξή της έχει αρχίσει να παγώνει τις καρδιές των ανθρώπων, το μήνυμα της Ανάστασης μετατρέπεται σε μήνυμα επανάστασης. Ίσως αυτό να είναι και το μεγάλο λάθος των αποδομητών της ελληνικότητας, καθώς με το να επιχειρούν να εξαφανίσουν την εθνική και θρησκευτική συνείδηση, την ιστορική μνήμη, τις κοινωνικές δομές αλλά και αυτήν την ίδια την εθνική σύσταση της ελληνικής κοινωνίας, ξύπνησαν το αρχέγονο ένστικτο της επιβίωσης στον Έλληνα.
Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως ακόμη και ο ήχος από τις καμπάνες των εκκλησιών αυτές τις μέρες, σε γειτονιές όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, η Βικτώρια, η Αττική, η Κυψέλη, η Πατησίων, αλλά και στα ακριτικά χωριά της πατρίδας μας, αποτελούν ένα μεγάλο μήνυμα αντίστασης. Μήνυμα αντίστασης ενάντια σε όλους εκείνους οι οποίοι κατάτρωνε ότι έχει απομείνει από την σάρκα αυτού του τόπου, και μάλιστα έχουν κάνει επάγγελμα αυτή τους την πράξη καθώς εισπράττουν εκατομμύρια ευρώ ως ΜΚΟ αλλά ακόμη και ως στελέχη της κυβέρνησης. Παρηγοριά στον Έλληνα και την Ελληνίδα λοιπόν ο ήχος της καμπάνας. Ίσως αυτό μόνο να έχει απομείνει σε πολλές περιοχές που να θυμίζει ακόμη Ελλάδα, που να θυμίζει ποια είναι η ψυχή αυτού του τόπου, μια ψυχή την οποία κατάντησαν ένα πτώμα περιφερόμενο στα τηλεοπτικά παράθυρα των βραδινών δελτίων και των τηλεσκουπιδιών. Έναν λαό λεβέντη που τον κατάντησαν να παρακαλεί να γίνει stage, έναν λαό περήφανο που τον ταπείνωσαν πετώντας του κατάμουτρα την κατάργηση της εθνικής του περηφάνιας ξεφτιλίζοντας την παρέλαση της εθνικής του εορτής. Έναν λαό που τον έκαναν να αισθάνεται ένοχος να πει ποιος είναι και τι είναι, που τον έκαναν να αισθάνεται ένοχος για την πείνα της Αφρικής και της Ασίας, ένας λαός που παρακολουθεί αποσβολωμένος ένα ολόκληρο κύκλωμα αρρωστημένων μυαλών (γεμάτων με χιλιάδες ευρώ φυσικά) να τον βομβαρδίζει κάθε ώρα και στιγμή για τα δικαιώματα των ξένων, μα ποτέ δεν άκουσε τίποτα για τα δικά του δικαιώματα. Αυτός που έστησε αυτή τη χώρα, που υπηρέτησε στρατιώτης στα χιόνια του Έβρου ή σε κάποιο απομονωμένο νησί του Αιγαίου, αυτός που βλέπει τα ταμεία, τον δήμο, την τράπεζα, το κράτος να του ζητούν να πληρώνει και πάλι να πληρώνει, βλέπει να γίνεται αυτός ένα περιθώριο σε μια νέα πραγματικότητα που δεν τον θέλει στην ίδια του την πατρίδα.
Αυτή νομίζουμε πως είναι και η βαθύτερη ουσία όλων αυτών των καταστάσεων που βιώνουμε όλον αυτόν τον καιρό. Όλα αυτά αποσκοπούν πέρα από κάθε αμφιβολία στην κοινή συνιστάμενη της ολικής μετάλλαξης της ελληνικής κοινωνίας. Είτε αυτό είναι οικονομική κρίση, είτε είναι «δικαιώματα μεταναστών» είτε είναι φορολογική και ασφαλιστική επιδρομή , είτε είναι «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», όλα τελικώς συγκλίνουν προς τον ίδιο τελικό στόχο. Να δημιουργηθεί ένα κράτος με τους Έλληνες να είναι μια θλιβερός ταπεινωμένος και φοβισμένος πληθυσμός. Ένας εφιάλτης που τον βλέπουμε να φτάνει κάθε μέρα ολοένα και ταχύτερα, χωρίς κανείς να μπορεί να σταθεί απέναντί του με το μίσος της επίθεσης. Ίσως ακόμη και εμείς οι ίδιοι βυθισμένοι μέσα στην τραγικότητα της εφήμερης καθημερινότητας, των αναγκών της στιγμής, των προσωπικών αδυναμιών και της φιλοδοξίας, αδυνατούμε να διακρίνουμε σαφώς την ουσία αυτού που πραγματικά έρχεται.
Κινδυνεύουμε να μας προσπεράσουν οι εξελίξεις που δραματικά πυκνώνουν την κοινωνία, καθιστώντας την οποιαδήποτε φωνή αντίστασης, ένα ποινικό μητρώο.
Ίσως εδώ να κρύβεται και το μεγάλο σφάλμα όλων αυτών των χρόνων ενός αγώνα: Το ότι το λεγόμενο εθνικιστικό κίνημα δεν κατόρθωσε ποτέ να παρουσιάσει στην κοινωνία έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής, έτσι ώστε αυτός να καταστεί μέσα από την πολιτική, αγωνιστική, ιδεολογική και κοινωνική ζύμωση, ένα αληθές βίωμα, το οποίο θα γεννούσε τους επαναστάτες του αύριο και θα οδηγούσε την μεγάλη κοινωνική μάζα στην αντίσταση ενάντια στην επερχόμενη καταστροφή της. Αυτή είναι μια σκέψη η οποία κανέναν δεν πρέπει να αφήνει αδιάφορο.
Τις τελευταίες ήμερες βυθισμένος μέσα σε σκέψεις, και αναλογιζόμενος την Εβδομάδα των Παθών, έρχεται και ξανάρχεται στο μυαλό μου ο φίλος μου Δημήτρης Παπαγεωργίου. Αυτός που σηκώνει τον δικό του σταυρό γινόμενος ο ίδιος ένας Μάρτυρας της δικής μας αντίστασης. Οι συζητήσεις μας, οι κοινές μας αναζητήσεις, το πάθος μας για αγώνα περιτριγυρίζουν την σκέψη μου. Σαν επίλογο αντιγράφω μια φράση του «Η δική μας «ρήξη» με το σύστημα δεν δημιουργείται μέσω της «ελίτ» αλλά της καλλιέργειας μίας βαθύτατα συλλογικής και ουσιαστικά πρακτικής συνείδησης αντίστασης». Νομίζω πως τα λόγια αυτά εκφράζουν την ουσία ολόκληρου του αγώνα μας. Βάστα τον σταυρό σου Δημήτρη. Η Ανάσταση ξημερώνει.
Ευάγγελος Χ. Χανιώτης
Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως ακόμη και ο ήχος από τις καμπάνες των εκκλησιών αυτές τις μέρες, σε γειτονιές όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, η Βικτώρια, η Αττική, η Κυψέλη, η Πατησίων, αλλά και στα ακριτικά χωριά της πατρίδας μας, αποτελούν ένα μεγάλο μήνυμα αντίστασης. Μήνυμα αντίστασης ενάντια σε όλους εκείνους οι οποίοι κατάτρωνε ότι έχει απομείνει από την σάρκα αυτού του τόπου, και μάλιστα έχουν κάνει επάγγελμα αυτή τους την πράξη καθώς εισπράττουν εκατομμύρια ευρώ ως ΜΚΟ αλλά ακόμη και ως στελέχη της κυβέρνησης. Παρηγοριά στον Έλληνα και την Ελληνίδα λοιπόν ο ήχος της καμπάνας. Ίσως αυτό μόνο να έχει απομείνει σε πολλές περιοχές που να θυμίζει ακόμη Ελλάδα, που να θυμίζει ποια είναι η ψυχή αυτού του τόπου, μια ψυχή την οποία κατάντησαν ένα πτώμα περιφερόμενο στα τηλεοπτικά παράθυρα των βραδινών δελτίων και των τηλεσκουπιδιών. Έναν λαό λεβέντη που τον κατάντησαν να παρακαλεί να γίνει stage, έναν λαό περήφανο που τον ταπείνωσαν πετώντας του κατάμουτρα την κατάργηση της εθνικής του περηφάνιας ξεφτιλίζοντας την παρέλαση της εθνικής του εορτής. Έναν λαό που τον έκαναν να αισθάνεται ένοχος να πει ποιος είναι και τι είναι, που τον έκαναν να αισθάνεται ένοχος για την πείνα της Αφρικής και της Ασίας, ένας λαός που παρακολουθεί αποσβολωμένος ένα ολόκληρο κύκλωμα αρρωστημένων μυαλών (γεμάτων με χιλιάδες ευρώ φυσικά) να τον βομβαρδίζει κάθε ώρα και στιγμή για τα δικαιώματα των ξένων, μα ποτέ δεν άκουσε τίποτα για τα δικά του δικαιώματα. Αυτός που έστησε αυτή τη χώρα, που υπηρέτησε στρατιώτης στα χιόνια του Έβρου ή σε κάποιο απομονωμένο νησί του Αιγαίου, αυτός που βλέπει τα ταμεία, τον δήμο, την τράπεζα, το κράτος να του ζητούν να πληρώνει και πάλι να πληρώνει, βλέπει να γίνεται αυτός ένα περιθώριο σε μια νέα πραγματικότητα που δεν τον θέλει στην ίδια του την πατρίδα.
Αυτή νομίζουμε πως είναι και η βαθύτερη ουσία όλων αυτών των καταστάσεων που βιώνουμε όλον αυτόν τον καιρό. Όλα αυτά αποσκοπούν πέρα από κάθε αμφιβολία στην κοινή συνιστάμενη της ολικής μετάλλαξης της ελληνικής κοινωνίας. Είτε αυτό είναι οικονομική κρίση, είτε είναι «δικαιώματα μεταναστών» είτε είναι φορολογική και ασφαλιστική επιδρομή , είτε είναι «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», όλα τελικώς συγκλίνουν προς τον ίδιο τελικό στόχο. Να δημιουργηθεί ένα κράτος με τους Έλληνες να είναι μια θλιβερός ταπεινωμένος και φοβισμένος πληθυσμός. Ένας εφιάλτης που τον βλέπουμε να φτάνει κάθε μέρα ολοένα και ταχύτερα, χωρίς κανείς να μπορεί να σταθεί απέναντί του με το μίσος της επίθεσης. Ίσως ακόμη και εμείς οι ίδιοι βυθισμένοι μέσα στην τραγικότητα της εφήμερης καθημερινότητας, των αναγκών της στιγμής, των προσωπικών αδυναμιών και της φιλοδοξίας, αδυνατούμε να διακρίνουμε σαφώς την ουσία αυτού που πραγματικά έρχεται.
Κινδυνεύουμε να μας προσπεράσουν οι εξελίξεις που δραματικά πυκνώνουν την κοινωνία, καθιστώντας την οποιαδήποτε φωνή αντίστασης, ένα ποινικό μητρώο.
Ίσως εδώ να κρύβεται και το μεγάλο σφάλμα όλων αυτών των χρόνων ενός αγώνα: Το ότι το λεγόμενο εθνικιστικό κίνημα δεν κατόρθωσε ποτέ να παρουσιάσει στην κοινωνία έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής, έτσι ώστε αυτός να καταστεί μέσα από την πολιτική, αγωνιστική, ιδεολογική και κοινωνική ζύμωση, ένα αληθές βίωμα, το οποίο θα γεννούσε τους επαναστάτες του αύριο και θα οδηγούσε την μεγάλη κοινωνική μάζα στην αντίσταση ενάντια στην επερχόμενη καταστροφή της. Αυτή είναι μια σκέψη η οποία κανέναν δεν πρέπει να αφήνει αδιάφορο.
Τις τελευταίες ήμερες βυθισμένος μέσα σε σκέψεις, και αναλογιζόμενος την Εβδομάδα των Παθών, έρχεται και ξανάρχεται στο μυαλό μου ο φίλος μου Δημήτρης Παπαγεωργίου. Αυτός που σηκώνει τον δικό του σταυρό γινόμενος ο ίδιος ένας Μάρτυρας της δικής μας αντίστασης. Οι συζητήσεις μας, οι κοινές μας αναζητήσεις, το πάθος μας για αγώνα περιτριγυρίζουν την σκέψη μου. Σαν επίλογο αντιγράφω μια φράση του «Η δική μας «ρήξη» με το σύστημα δεν δημιουργείται μέσω της «ελίτ» αλλά της καλλιέργειας μίας βαθύτατα συλλογικής και ουσιαστικά πρακτικής συνείδησης αντίστασης». Νομίζω πως τα λόγια αυτά εκφράζουν την ουσία ολόκληρου του αγώνα μας. Βάστα τον σταυρό σου Δημήτρη. Η Ανάσταση ξημερώνει.
Ευάγγελος Χ. Χανιώτης
Παρασκευή 2 Απριλίου 2010
Ποια σημαία κατέβασε ο κ. Μανώλης Γλέζος;
του Φίλιππου Κρομμύδα
Δύο ήταν τα γεγονότα τα οποία συγκλόνισαν την κοινή γνώμη της χώρας την εβδομάδα που μας πέρασε. Το ένα ήταν η κυκλοφορία του βίντεο της Τζούλιας Αλεξανδράτου, το άλλο ήταν η λιποθυμία του Μανώλη Γλέζου και η εσπευσμένη μεταφορά του στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Κάποιος αστυνομικός τον απώθησε βίαια και τον ψέκασε στο πρόσωπο με χημικά στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη όπου «αγωνιζόταν» και «αντιστεκόταν».
Ο άνθρωπος έχει και κάποια ηλικία, κοντεύει τα ενενήντα, έτσι δεν άντεξε την ταλαιπωρία. Τώρα θα μου πείτε τι δουλειά είχε αυτός ο ηλικιωμένος άνθρωπος να σπρώχνει και να βαράει αστυνομικούς που εκτελούσαν την υπηρεσία που τους ανέθεσε η Δημοκρατία μας. Φαίνεται ότι δεν καταλάβατε τι θα πει επαγγελματίας «αντιστασιακός». Αυτή είναι η δουλειά του, να «αντιστέκεται». Κι αυτοί δεν βγαίνουν ποτέ στην σύνταξη.
Πριν συνεχίσω όμως, θα ήθελα να κάνω μια έκκληση στον πρωθυπουργό και σε όλους τους άλλους ευαίσθητους, που αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Να κοιτάξουν όσο το δυνατόν πιο σύντομα να αλλάξουν την ονομασία του νοσοκομείου, από «Ευαγγελισμός» σε κάτι πιο ουδέτερο, κάτι που να μην συνδέεται αναγκαστικά με κάποια εθνικότητα, θρησκεία, πολιτισμό. Ας το ονομάσουν π.χ. νοσοκομείο «Ελευθέριος Βενιζέλος» ή «Μελίνα Μερκούρη» να είναι και πρωτότυπο.
Μετά την χορήγηση Ελληνικής ιθαγένειας σ’ όλο αυτό το πλήθος των αλλοθρήσκων, αλλοεθνών, αλλοφύλων και την μετατροπή της χώρας σε Βαβυλωνία, ασφαλώς θα υπάρχουν συνάνθρωποί μας οι οποίοι θα ενοχλούνται από το όνομα του νοσοκομείου, που του δίνει ρατσιστική χροιά. Πριν λοιπόν κατηγορηθούμε και εμείς ως ρατσιστές, και δεν θέλουν πολύ γι’ αυτό οι «υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», την έχουν ψωμοτύρι αυτή την κατηγορία, ας σπεύσουμε να προλάβουμε.
Τέλος όμως καλό όλα καλά. Μετά από δύο ημέρες ο κ. Γλέζος βγήκε από το νοσοκομείο, με αποκατεστημένη την υγεία του και τότε όλοι θαυμάσαμε, στην δήλωσή που έκανε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» το μεγαλείο της ψυχής του και την άπειρη καλοσύνη του που ασφαλώς θα οφείλονται στην αριστερή κουλτούρα του. «Δεν ζητώ σε καμία περίπτωση να τιμωρηθεί ο αστυνομικός, δήλωσε, που με ψέκασε με χημικά στο πρόσωπο, από 30 εκατοστά. Δεν το έκανα ποτέ στη ζωή μου, ούτε όταν μου έσπασαν το πόδι, γιατί πιστεύω ότι δεν επιλύονται έτσι τα ζητήματα».
Ευτυχώς που το δήλωσε, διότι δεν ήθελε και πολύ ο υπουργός «Προστασίας του αριστερού Πολίτη» κ. Χρυσοχοίδης, όπως και ο προκάτοχός του κ. Παυλόπουλος να χώσει μέσα δυο-τρεις αστυνομικούς που τόλμησαν να αγγίξουν αριστερό ή λαθρομετανάστη. Σ’ αυτήν την φαιδρή χώρα μόλις γίνεται κάποιο έγκλημα δεν φυλακίζονται συνήθως οι κακοποιοί που το διαπράττουν, αλλά οι αστυνομικοί που τους συλλαμβάνουν. Αυτό καθιερώθηκε πλέον ως έθιμο, γι’ αυτό φθάσαμε σ’ αυτή την φαρσοκωμωδία που λέγεται μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Και συνέχισε ο κ. Γλέζος. «Θα ήθελα όμως να συναντηθώ μαζί του απλώς για να τον ρωτήσω, γιατί το έκανε. Θέλω να καταλάβω την ψυχολογία του. Δεν είναι ζήτημα συγνώμης», προσέθεσε ο μεγάλος αγωνιστής. Τι ευγένεια! Σε αφήνει άναυδο! Τι ανωτερότητα! Ούτε καν συγνώμη δεν «απαιτεί». Από καθαρή ευγένεια ο κ. Γλέζος κάνει πως δεν καταλαβαίνει, ότι ο αστυνομικός δεν ευρίσκετο εκεί για να εκτελέσει διατεταγμένη υπηρεσία, όπως πιθανόν να πιστεύετε και εσείς, αλλά για λόγους ψυχολογικούς, για να ικανοποιήσει τα σαδιστικά και φασιστικά του ένστικτα δέρνοντας και βασανίζοντας αθώους δημοκρατικούς πολίτες που δεν είχαν κάνει απολύτως τίποτα.
Ο κ. Γλέζος το ξέρει αυτό, άλλα δεν θέλει να το πει ευθέως από λεπτότητα, για να μην προσβάλει την «ανθρώπινη» προσωπικότητα του αστυνομικού. Εδώ βρίσκεται η μεγαλοθυμία και ανωτερότητα του αγωνιστή. Θεωρεί ακόμα και τον αστυνομικό ... άνθρωπο. Μένω κατάπληκτος από την παραχώρηση. Θέτει το ζήτημα εντελώς παιδαγωγικά, δι’ ερωτήσεως. Θέλει να προβληματίσει τον αστυνομικό σε συνειδησιακό επίπεδο, να τον στρέψει σε μια ενδοσκόπηση σε μια αυτοκριτική να τον κάνει να διερωτηθεί, πώς είναι δυνατόν εγώ Θεέ μου να φθάσω να διαπράξω αυτό το ανοσιούργημα, αυτό το έγκλημα; Να σπρώξω τον Γλέζο; Μήπως μέσα μου ζει ένα τέρας; Μήπως είμαι Ναζί και δεν το ξέρω; Και τότε να μεταμεληθεί, να μετανοήσει πικρά και να ζητήσει συγνώμη από τον Θεό γιατί ο κ. Γλέζος δεν «απαιτεί» όπως έχω προαναφέρει συγνώμη.
Ξέρει ακόμα, ο κ. Γλέζος, ότι παρ’ όλη την βαρβαρότητα και το μίσος που κρύβει η ψυχή του αστυνομικού, κατά βάθος δεν είναι αυτός ο ίδιος, ο αστυνομικός, υπεύθυνος για ότι συνέβη. Υπεύθυνη είναι η πολιτεία, και δη το καπιταλιστικό εκπαιδευτικό μας σύστημα, που δεν φρόντισε να κρεμάσει σε όλα τα σχολεία της χώρας μια ... φωτογραφία του κ. Γλέζου, δίπλα στην φωτογραφία του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη ώστε να μάθει η νεολαία μας να τον αναγνωρίζει και να τον προσέχει. Ίσως δε να έπρεπε να μπαίνει και θέμα στο ΑΣΕΠ ή στις Πανελλήνιες η αναγνωρισιμότητα του κ. Γλέζου, χωρίς την επιτυχία στο οποίο να μην μπορεί κάποιος να προσληφθεί στα σώματα ασφαλείας ή να γίνεται δημόσιος υπάλληλος.
Πράγματι, όλες οι παραπάνω σκέψεις αποδείχτηκαν απόλυτα σωστές, διότι αμέσως μετά την έξοδο από το νοσοκομείο ο αστυνομικός επισκέφθηκε τον Μανώλη Γλέζο στο σπίτι του στο Νέο Ψυχικό, συνοδευόμενος από τον Ταξίαρχό του και φέρεται να ζήτησε πολλές φορές συγνώμη, από την ιστορική προσωπικότητα της Αριστεράς. Ο αστυνομικός απευθυνόμενος στο κ. Γλέζο, του είπε ότι δεν τον γνώριζε και πως ένιωσε ότι κινδύνευε με αποτέλεσμα να δράσει βασιζόμενος στο ένστικτό του, προσθέτοντας επίσης ότι στην σχολή δεν διδάσκονται ιστορία. Ο Μανώλης Γλέζος είχε την καλοσύνη να αποδεχθεί την συγνώμη αλλά δήλωσε, για μια ακόμη φορά, ότι δεν τον ενδιαφέρει η συγνώμη του αστυνομικού για την πράξη του, αλλά τον ενδιαφέρει «να κατανοήσει αυτό το νεαρό παιδί το πρόβλημα».
Απ’ «τ’ αυτί και στον δάσκαλο» λοιπόν. Έτσι σύρθηκε και ταπεινώθηκε ο έρημος ο αστυνομικός και αναγκάστηκε, υπό το βλέμμα του προϊσταμένου του, να ζητήσει συγνώμη επειδή έκανε την δουλειά του με ευσυνειδησία. Σύρθηκε από μια θλιβερή και αλλοτριωμένη φυσική και πολιτική ηγεσία που προκειμένου να εξασφαλίσει το γαλόνι της ή την ψήφο της ξεφτιλίζει τα πάντα και ξεφτιλίζεται και η ίδια.
Ανάγκασαν έναν ευσυνείδητο εργαζόμενο Έλληνα να ζητήσει συγνώμη από τον άνθρωπο ο οποίος το 1959 είχε καταδικαστεί για κατασκοπεία εις βάρος της Ελλάδος σε 5 χρόνια φυλακή, 4 χρόνια εκτόπιση και 8 χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων. Να ζητήσει συγνώμη από έναν άνθρωπο ο οποίος «διατράνωνε» από την «φωνή της αλήθειας» ότι η πατρίδα του είναι η Μόσχα. Κι όμως όχι μόνον προσκύνησαν τον άνθρωπο αυτόν αλλά και του απένειμαν τον τίτλο του επίτιμου καθηγητή της Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Πάτρας το 1996 και του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 2001. Στις δε 22 Ιανουαρίου 2008 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αντίθετα κανένας δεν θυμάται αυτούς που άφησαν τις ζωές τους και τα πόδια των από κρυοπαγήματα στην Αλβανία, στον Γράμμο, το Βίτσι, στου Μακρυγιάννη. Αυτούς που πεθαίνουν σήμερα άρρωστοι, ξεχασμένοι, χωρίς ασφάλεια, χωρίς αναγνώριση γιατί είχαν το φιλότιμο να πολεμήσουν για την Ελλάδα το 1974 στην Κύπρο.
Αυτό είναι το δράμα της Ελλάδος. Όποιος στρέφεται εναντίον της γίνεται ανδριάντας ενώ όποιος κάνει καλά την δουλειά του, όποιος έχει φιλότιμο τιμωρείται από τις ανάξιες πολιτικές, πνευματικές, ή φυσικές ηγεσίες, οι οποίες εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων αποτελούνται από περιφερόμενα μηδενικά, τα οποία πουλάν δημοκρατικότητα για να καλύψουν την μηδαμινότητά των. Από περιφερόμενα μηδενικά, τα οποία περιφέρονται σαν νυχτοφύλακες σε μια ατελείωτη πυκνή νύχτα και επιβλέπουν έναν λαό που κοιμάται ύπνο βαθύ βλέποντας τα όνειρα που του σερβίρει η Αριστερά. Περιφερόμενα μηδενικά χωρίς προσωπικότητα, χωρίς γνώσεις, χωρίς άποψη, χωρίς ικανότητες. Ετερόφωτοι, ανασφαλείς, από-ιδεολογικοποιημένοι, όμηροι της αναίδειας και της αυθάδειας της Αριστεράς, μοιραίοι για τον τόπο. Γιατί η Αριστερά είναι η ιδεολογία της αλλοτριώσεως, ο μηχανισμός του εκμηδενισμού της ανθρώπινης προσωπικότητας και ταυτοχρόνως της αναδείξεως των μηδενικών. Όποιος έρχεται σε επαφή μαζί της εκμηδενίζεται όπως οι αριθμοί όταν έρχονται σε επαφή με το μηδέν στον πολλαπλασιασμό.
Είναι νύχτα της 30ης προς την 31η Μαΐου του 1941. Η σκλαβωμένη Αθήνα κοιμάται βαθειά. Δυο σκιές γλιστρούν μέσα στην νύχτα. Τα διαπεραστικά των βλέμματα σχίζουν το σκοτάδι και πετάν σπίθες. Είναι δυο Ελληνόπουλα που η αδούλωτη ψυχή τους δεν τους αφήνει να κοιμηθούν. Θέλουν να ταπεινώσουν και να ξεφτιλίσουν τον κατακτητή της πατρίδας των. Έχουν συλλάβει και καταστρώσει ένα σατανικό σχέδιο. Θα κατεβάσουν την Ναζιστική σημαία που κυματίζει στον ιερό βράχο της Ακροπόλεως.
Τα ονόματά τους, δεν είναι Γιώργος Θαλάσσης και Κατερίνα, όπως πιθανόν να φανταστήκατε, ούτε διαβάζετε τον «Μικρό Ήρωα» του Στέλιου Ανεμοδούρα. Τα ονόματά των είναι Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας. Το εγχείρημα είναι δύσκολο και άκρως επικίνδυνο. Η Ακρόπολη είναι απόρθητη. Έχει μια πρόσβαση μόνον από τα προπύλαια και εκεί βρίσκεται μια διμοιρία από καμιά τριανταριά Γερμανούς. Τώρα, τι χρειάζονται τριάντα Γερμανοί για μια σκοπιά με τέσσερα νούμερα, που απαιτούνται για να φυλάν μια γερμανική σημαία, σε ένα ουσιαστικά απροσπέλαστο μέρος; Άγνωστο!
Μια άλλη απορία που γεννιέται είναι, υπάρχει στρατός στον κόσμο ο οποίος να αφήνει την νύχτα την σημαία του αναπεπταμένη; Την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα την βρήκα σε μια παραπομπή όπου αναφέρεται ότι στρατηγός της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού, δυστυχώς δεν αναφέρεται το όνομά του, μόνον το αρχικό Κ. επισκέφθηκε στην Γερμανία τον τότε Γερμανό φρούραρχο Αθηνών και τον ρώτησε γι’ αυτό. Η απάντηση που πήρε ήταν αρνητική και κατηγορηματική. Την νύχτα δεν υπάρχουν αναπεπταμένες στρατιωτικές σημαίες.
Τα Ελληνόπουλα όμως έχουν καταστρώσει ένα έξοχο σχέδιο. Πήγαν πρώτα στην Εθνική Βιβλιοθήκη, ή στην Μπενάκειο, δεν έχει διευκρινισθεί ακριβώς πού, σε άλλα κείμενα αναφέρεται η μία, σε άλλα η άλλη, πήραν την Εγκυκλοπαίδεια και πήγαν στην λέξη Ακρόπολη. Εκεί, στην εγκυκλοπαίδεια, με φωτογραφικό εγκέφαλο επεσήμαναν και αποστήθισαν όλες τις ρωγμές, τρύπες, μυστικές σπηλιές που έχει η Ακρόπολη, και με βάση αυτές τις πληροφορίες, από την εγκυκλοπαίδεια, και οπλισμένοι με έναν μικρό φακό κι ένα μαχαιράκι αναρριχήθηκαν στον ιερό βράχο και «με μια ... τελική έλξη έφτασαν επάνω». Πώς ακριβώς έγινε η αναρρίχηση και από πού δεν μπόρεσα να καταλάβω. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές τις οποίες βρήκα με πολλές ασάφειες και αοριστίες οι οποίες ποικίλουν από αφήγηση σε αφήγηση. Η άποψή μου είναι ότι μόνον ο άνθρωπος αράχνη μπορεί να ανέβη στην Ακρόπολη, και μάλιστα νύχτα, χωρίς να περάσει από τα Προπύλαια.
Τέλος πάντων οι δύο αγωνιστές κατά τις εννέα και μισή φθάνουν στον ιστό όπου «κυμάτιζε» η σημαία. Βέβαια για να κυματίζει μια πάνινη σημαία τέτοιου μεγέθους, 4x2 μέτρα αναφέρουν οι ήρωες, πρέπει, να φύσαγαν πολλά μποφόρ. Αφηγείται ο Σάντας: «Ψηλά κυμάτιζε η σημαία τους. Λύσαμε το συρματόσχοινο και τραβήξαμε για να την κατεβάσομε. Μα την είχαν μπλέξει στην κάτω άκρη της με τα τρία συρματόσχοινα που στήριζαν τον κοντό. Κρεμόμαστε κι οι δυο για να την κατεβάσομε μα δεν κατέβαινε. Αρχίσαμε τότε με την σειρά να σκαρφαλώνομε στον σιδερένιο κοντό για να την φτάσομε και να την κόψομε. Μα ήταν 20 μέτρα ο κοντός και λείος κι ήταν αδύνατο να την φτάσομε. Κουρασμένοι σταθήκαμε για λίγο κι απογοητευτήκαμε, σκεφτόμαστε τι να κάνομε. Να φύγομε χωρίς την σημαία τους λάφυρο, δεν το σκεφτήκαμε ούτε μια στιγμή. Και μέσα στην ένταση της σκέψης μας, σκεφτήκαμε ότι πρέπει να σπάσομε τα τρία συρματόσχοινα για να μπορέσομε να την κατεβάσομε. Αρχίσαμε τότε με τα χέρια μας, με τα δόντια μας, με ό,τι μπορούσαμε να προσπαθούμε να ξεκολλήσομε τα συρματόσχοινα απ' τους σκουριασμένους χαλκάδες με τους οποίους κρατιότανε στα γύρω μάρμαρα». Τελικά αφού έκοψαν τα συρματόσχοινα με τα δόντια των, τα κατάφεραν. Η σημαία, «το μισητό σύμβολο του φασισμού κατέβηκε». Δεν έχει διευκρινισθεί ακόμα μέχρι σήμερα ποιος ακριβώς την κατέβασε. Οι δύο ήρωες δεν μιλιούνταν μεταξύ των για περίπου μισό αιώνα γιατί διαφωνούσαν στο σημείο αυτό. Σήμερα όμως έχουν συμφιλιωθεί γιατί συμφώνησαν ότι δεν έχει καμιά σημασία ποιος ακριβώς την κατέβασε, άλλα το ότι κατέβηκε. Εν τούτοις το ποιος παραμένει ακόμα ασαφές.
Αμέσως έσκισαν από ένα κομμάτι από τον αγκυλωτό σταυρό και το υπόλοιπο το τύλιξαν και το πήραν μαζί τους. «Μετά», συνεχίζει ο Σάντας, «κατεβήκαμε απ’ το ίδιο μέρος. Για να την πάρομε μαζί μας, (την σημαία), ήταν αδύνατο γιατί η ώρα της κυκλοφορίας είχε περάσει. Τότε αποφασίσαμε να την κρύψομε μέσα στην ίδια τη σπηλιά, κάτω στο ξεροπήγαδο. Κατεβήκαμε σιγά-σιγά μέχρι κάτω, φτάσαμε στο χείλος του ξεροπήγαδου και την πετάξαμε όπως ήταν, τυλιγμένη σε μπόγο, μέσα». Αν είναι αδύνατο να σκαρφαλώσει κανείς στην Ακρόπολη, είναι εκατό φορές πιο αδύνατο να κατέβη από το «ίδιο μέρος» νύχτα, φορτωμένος με μια τεράστια σημαία. Η αδάμαστη θέληση όμως και η αποφασιστικότητα των ηρώων τους έκανε να τα καταφέρουν.
Η ώρα ήταν μία και μισή. Επί 4 ώρες προσπαθούσαν να κατεβάσουν την σημαία, χωρίς να εμφανισθεί κανένας Γερμανός σκοπός, χωρίς να γίνει καμία αλλαγή σκοπιάς καμία έφοδος. Οι στρατιώτες του πιο πειθαρχημένου και αυστηρού στρατού της Ευρώπης χασκογελούσαν, όπως άκουγαν από τόση απόσταση και παρά τον δυνατό αέρα, έπιναν κρασί και μπύρες, όπως διέκριναν με το αετίσιο μάτι των μέσα στο σκοτάδι, οι ήρωες μας, συζητούσαν για την μάχη της Κρήτης όπως καταλάβαιναν από τα άπταιστα Γερμανικά που γνώριζαν και διασκέδασαν έχοντας συντροφιά Ελληνίδες πόρνες τις οποίες ως πρώτη προτεραιότητα έσπευσαν να βρουν μόλις πάτησαν το πόδι των στην Αθήνα, τρεις μέρες πριν.
Όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα κανένα αντικειμενικό στοιχείο το οποίο να θεμελιώνει την άποψη ότι οι Γλέζος και Σάντας κατέβασαν την Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη. Πιστεύω δε ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, διότι αν υπήρχε θα μας το τρίβανε κάθε μέρα στα μούτρα. Η σημαία που πέταξαν στο ξεροπήγαδο δεν βρέθηκε ποτέ. Τα κομμάτια που πήρανε τα έκαψαν οι γονείς των. Η όλη αφήγηση είναι γεμάτη μελοδραματισμούς, κενά, και εκπέμπει μια ψεύτικη ατμόσφαιρα, όπως μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κάποιος. Σκοπός είναι να εγκλωβιστεί ο αφελής Έλληνας στο φιλότιμο του οποίου σκοπεύει.
Το μόνο στοιχείο που επιβεβαιώνει το εγχείρημα είναι η δήλωση του Γλέζου στον «Ριζοσπάστη» της 5/03/45 και του Σάντα στην «Ελευθερία» την ίδια μέρα. Προκαλεί έκπληξη αυτός ο ταυτοχρονισμός, όπως προκαλεί έκπληξη και ο χρόνος της ανακοινώσεως. Έξη μήνες μετά την αποχώρηση των Γερμανών; Γιατί; Γιατί τόσο αργά; Γιατί όχι στα Δεκεμβριανά που μια τέτοια ανακοίνωση θα ήταν πολύ χρήσιμη για τον αντιστασιακό ΕΛΛΑΣ;
Λέγεται ότι το Γερμανικό φρουραρχείο εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση: «Κατά τη νύκτα της 30ης προς την 31η Μαΐου υπεξηρέθη η επί της Ακροπόλεως κυματίζουσα Γερμανική Πολεμική Σημαία παρ' αγνώστων δραστών. Διενεργούνται αυστηραί ανακρίσεις. Οι ένοχοι και οι συνεργοί αυτών θα τιμωρηθώσι διά της ποινής του θανάτου». Πιστεύω ότι είναι πλαστή. Όχι μόνον διότι δεν τεκμηριώνεται από πουθενά, όχι μόνο διότι οι Γερμανοί δεν θα «ανακοίνωναν» κατ’ αυτόν τον τρόπο τα ρεζιλίκια των, άλλα και διότι δεν θα χρησιμοποιούσαν ποτέ την έκφραση «κυματίζουσα γερμανική σημαία», η οποία παραπέμπει σε ελληνικό ρομαντικό πατριωτισμό και όχι σε γερμανική αυστηρότητα.
Η δραματική όμως διάψευση έρχεται από κάπου αλλού, από τον χώρο της Αστρονομίας. Την εποχή εκείνη είχαμε νέα Σελήνη στις 26 Μαΐου, στις επτά περίπου το πρωί. Οπότε στις 30 Μαΐου που έλαβα χώρα το εγχείρημα η Σελήνη ήταν ένα έβδομο, δηλ. πολύ αμυδρή, και όχι ένα τέταρτο που μας λέει ο Σάντας. Περαιτέρω έδυσε στις δέκα και μισή. Οπότε εκφράσεις όπως «το φεγγαράκι μάς κοίταζε με συμπάθεια», «με το λιγοστό φως του φεγγαριού να λάμπει πάνω στα μάρμαρα», ή «σηκώσαμε τα κεφάλια μας να δούμε, ήταν ένα τέταρτο το φεγγάρι» που αναφέρει ο Σάντας είναι εντελώς ψευδείς. Γιατί φεγγάρι ουσιαστικά δεν υπήρχε...
Υπάρχει όμως μια άλλη σημαία που κατέβασε σίγουρα ο Μ. Γλέζος. Αυτή είναι η Ελληνική σημαία από την Μακεδονία. Όπως μετέδωσε το Γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων, «ο κ. Γλέζος ευρισκόμενος εις την Μόσχαν δια την παραλάβει το Βραβείου Λένιν εξεφράσθη επίσης υπέρ της λύσεως του προβλήματος των Μακεδονικών μειονοτήτων δια διαπραγματεύσεων, διετύπωσε δε την ελπίδα ότι τριμερείς βαλκανικαί διαπραγματεύσεις θα επέτρεπον εις δεδομένην στιγμήν την ιδρυσιν μιας αυτονόμου Μακεδονίας».
Θα ήταν ενδιαφέρον να ψάξουμε στα παλαιά τεύχη του «Μικρού Ήρωα». Δεν θα εκπλησσόμουν αν βρίσκαμε εκεί μια παρόμοια περιγραφή του κατεβάσματος της Γερμανικής σημαίας από την Ακρόπολη, όπως την περιγράφουν οι δύο ήρωές μας, οι δύο προσωπικότητες της Αριστεράς, αλλά γραμμένη με την ανεπανάληπτη φαντασία του Στέλιου Ανεμοδουρά, αυτή την φορά...
--------------------------------------------------------------------------------
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 19ης Μαρτίου 2010 της εφημερίδας Πρωινός Λόγος των Ιωαννίνων.
Δύο ήταν τα γεγονότα τα οποία συγκλόνισαν την κοινή γνώμη της χώρας την εβδομάδα που μας πέρασε. Το ένα ήταν η κυκλοφορία του βίντεο της Τζούλιας Αλεξανδράτου, το άλλο ήταν η λιποθυμία του Μανώλη Γλέζου και η εσπευσμένη μεταφορά του στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Κάποιος αστυνομικός τον απώθησε βίαια και τον ψέκασε στο πρόσωπο με χημικά στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη όπου «αγωνιζόταν» και «αντιστεκόταν».
Ο άνθρωπος έχει και κάποια ηλικία, κοντεύει τα ενενήντα, έτσι δεν άντεξε την ταλαιπωρία. Τώρα θα μου πείτε τι δουλειά είχε αυτός ο ηλικιωμένος άνθρωπος να σπρώχνει και να βαράει αστυνομικούς που εκτελούσαν την υπηρεσία που τους ανέθεσε η Δημοκρατία μας. Φαίνεται ότι δεν καταλάβατε τι θα πει επαγγελματίας «αντιστασιακός». Αυτή είναι η δουλειά του, να «αντιστέκεται». Κι αυτοί δεν βγαίνουν ποτέ στην σύνταξη.
Πριν συνεχίσω όμως, θα ήθελα να κάνω μια έκκληση στον πρωθυπουργό και σε όλους τους άλλους ευαίσθητους, που αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Να κοιτάξουν όσο το δυνατόν πιο σύντομα να αλλάξουν την ονομασία του νοσοκομείου, από «Ευαγγελισμός» σε κάτι πιο ουδέτερο, κάτι που να μην συνδέεται αναγκαστικά με κάποια εθνικότητα, θρησκεία, πολιτισμό. Ας το ονομάσουν π.χ. νοσοκομείο «Ελευθέριος Βενιζέλος» ή «Μελίνα Μερκούρη» να είναι και πρωτότυπο.
Μετά την χορήγηση Ελληνικής ιθαγένειας σ’ όλο αυτό το πλήθος των αλλοθρήσκων, αλλοεθνών, αλλοφύλων και την μετατροπή της χώρας σε Βαβυλωνία, ασφαλώς θα υπάρχουν συνάνθρωποί μας οι οποίοι θα ενοχλούνται από το όνομα του νοσοκομείου, που του δίνει ρατσιστική χροιά. Πριν λοιπόν κατηγορηθούμε και εμείς ως ρατσιστές, και δεν θέλουν πολύ γι’ αυτό οι «υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», την έχουν ψωμοτύρι αυτή την κατηγορία, ας σπεύσουμε να προλάβουμε.
Τέλος όμως καλό όλα καλά. Μετά από δύο ημέρες ο κ. Γλέζος βγήκε από το νοσοκομείο, με αποκατεστημένη την υγεία του και τότε όλοι θαυμάσαμε, στην δήλωσή που έκανε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» το μεγαλείο της ψυχής του και την άπειρη καλοσύνη του που ασφαλώς θα οφείλονται στην αριστερή κουλτούρα του. «Δεν ζητώ σε καμία περίπτωση να τιμωρηθεί ο αστυνομικός, δήλωσε, που με ψέκασε με χημικά στο πρόσωπο, από 30 εκατοστά. Δεν το έκανα ποτέ στη ζωή μου, ούτε όταν μου έσπασαν το πόδι, γιατί πιστεύω ότι δεν επιλύονται έτσι τα ζητήματα».
Ευτυχώς που το δήλωσε, διότι δεν ήθελε και πολύ ο υπουργός «Προστασίας του αριστερού Πολίτη» κ. Χρυσοχοίδης, όπως και ο προκάτοχός του κ. Παυλόπουλος να χώσει μέσα δυο-τρεις αστυνομικούς που τόλμησαν να αγγίξουν αριστερό ή λαθρομετανάστη. Σ’ αυτήν την φαιδρή χώρα μόλις γίνεται κάποιο έγκλημα δεν φυλακίζονται συνήθως οι κακοποιοί που το διαπράττουν, αλλά οι αστυνομικοί που τους συλλαμβάνουν. Αυτό καθιερώθηκε πλέον ως έθιμο, γι’ αυτό φθάσαμε σ’ αυτή την φαρσοκωμωδία που λέγεται μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Και συνέχισε ο κ. Γλέζος. «Θα ήθελα όμως να συναντηθώ μαζί του απλώς για να τον ρωτήσω, γιατί το έκανε. Θέλω να καταλάβω την ψυχολογία του. Δεν είναι ζήτημα συγνώμης», προσέθεσε ο μεγάλος αγωνιστής. Τι ευγένεια! Σε αφήνει άναυδο! Τι ανωτερότητα! Ούτε καν συγνώμη δεν «απαιτεί». Από καθαρή ευγένεια ο κ. Γλέζος κάνει πως δεν καταλαβαίνει, ότι ο αστυνομικός δεν ευρίσκετο εκεί για να εκτελέσει διατεταγμένη υπηρεσία, όπως πιθανόν να πιστεύετε και εσείς, αλλά για λόγους ψυχολογικούς, για να ικανοποιήσει τα σαδιστικά και φασιστικά του ένστικτα δέρνοντας και βασανίζοντας αθώους δημοκρατικούς πολίτες που δεν είχαν κάνει απολύτως τίποτα.
Ο κ. Γλέζος το ξέρει αυτό, άλλα δεν θέλει να το πει ευθέως από λεπτότητα, για να μην προσβάλει την «ανθρώπινη» προσωπικότητα του αστυνομικού. Εδώ βρίσκεται η μεγαλοθυμία και ανωτερότητα του αγωνιστή. Θεωρεί ακόμα και τον αστυνομικό ... άνθρωπο. Μένω κατάπληκτος από την παραχώρηση. Θέτει το ζήτημα εντελώς παιδαγωγικά, δι’ ερωτήσεως. Θέλει να προβληματίσει τον αστυνομικό σε συνειδησιακό επίπεδο, να τον στρέψει σε μια ενδοσκόπηση σε μια αυτοκριτική να τον κάνει να διερωτηθεί, πώς είναι δυνατόν εγώ Θεέ μου να φθάσω να διαπράξω αυτό το ανοσιούργημα, αυτό το έγκλημα; Να σπρώξω τον Γλέζο; Μήπως μέσα μου ζει ένα τέρας; Μήπως είμαι Ναζί και δεν το ξέρω; Και τότε να μεταμεληθεί, να μετανοήσει πικρά και να ζητήσει συγνώμη από τον Θεό γιατί ο κ. Γλέζος δεν «απαιτεί» όπως έχω προαναφέρει συγνώμη.
Ξέρει ακόμα, ο κ. Γλέζος, ότι παρ’ όλη την βαρβαρότητα και το μίσος που κρύβει η ψυχή του αστυνομικού, κατά βάθος δεν είναι αυτός ο ίδιος, ο αστυνομικός, υπεύθυνος για ότι συνέβη. Υπεύθυνη είναι η πολιτεία, και δη το καπιταλιστικό εκπαιδευτικό μας σύστημα, που δεν φρόντισε να κρεμάσει σε όλα τα σχολεία της χώρας μια ... φωτογραφία του κ. Γλέζου, δίπλα στην φωτογραφία του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη ώστε να μάθει η νεολαία μας να τον αναγνωρίζει και να τον προσέχει. Ίσως δε να έπρεπε να μπαίνει και θέμα στο ΑΣΕΠ ή στις Πανελλήνιες η αναγνωρισιμότητα του κ. Γλέζου, χωρίς την επιτυχία στο οποίο να μην μπορεί κάποιος να προσληφθεί στα σώματα ασφαλείας ή να γίνεται δημόσιος υπάλληλος.
Πράγματι, όλες οι παραπάνω σκέψεις αποδείχτηκαν απόλυτα σωστές, διότι αμέσως μετά την έξοδο από το νοσοκομείο ο αστυνομικός επισκέφθηκε τον Μανώλη Γλέζο στο σπίτι του στο Νέο Ψυχικό, συνοδευόμενος από τον Ταξίαρχό του και φέρεται να ζήτησε πολλές φορές συγνώμη, από την ιστορική προσωπικότητα της Αριστεράς. Ο αστυνομικός απευθυνόμενος στο κ. Γλέζο, του είπε ότι δεν τον γνώριζε και πως ένιωσε ότι κινδύνευε με αποτέλεσμα να δράσει βασιζόμενος στο ένστικτό του, προσθέτοντας επίσης ότι στην σχολή δεν διδάσκονται ιστορία. Ο Μανώλης Γλέζος είχε την καλοσύνη να αποδεχθεί την συγνώμη αλλά δήλωσε, για μια ακόμη φορά, ότι δεν τον ενδιαφέρει η συγνώμη του αστυνομικού για την πράξη του, αλλά τον ενδιαφέρει «να κατανοήσει αυτό το νεαρό παιδί το πρόβλημα».
Απ’ «τ’ αυτί και στον δάσκαλο» λοιπόν. Έτσι σύρθηκε και ταπεινώθηκε ο έρημος ο αστυνομικός και αναγκάστηκε, υπό το βλέμμα του προϊσταμένου του, να ζητήσει συγνώμη επειδή έκανε την δουλειά του με ευσυνειδησία. Σύρθηκε από μια θλιβερή και αλλοτριωμένη φυσική και πολιτική ηγεσία που προκειμένου να εξασφαλίσει το γαλόνι της ή την ψήφο της ξεφτιλίζει τα πάντα και ξεφτιλίζεται και η ίδια.
Ανάγκασαν έναν ευσυνείδητο εργαζόμενο Έλληνα να ζητήσει συγνώμη από τον άνθρωπο ο οποίος το 1959 είχε καταδικαστεί για κατασκοπεία εις βάρος της Ελλάδος σε 5 χρόνια φυλακή, 4 χρόνια εκτόπιση και 8 χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων. Να ζητήσει συγνώμη από έναν άνθρωπο ο οποίος «διατράνωνε» από την «φωνή της αλήθειας» ότι η πατρίδα του είναι η Μόσχα. Κι όμως όχι μόνον προσκύνησαν τον άνθρωπο αυτόν αλλά και του απένειμαν τον τίτλο του επίτιμου καθηγητή της Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Πάτρας το 1996 και του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 2001. Στις δε 22 Ιανουαρίου 2008 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αντίθετα κανένας δεν θυμάται αυτούς που άφησαν τις ζωές τους και τα πόδια των από κρυοπαγήματα στην Αλβανία, στον Γράμμο, το Βίτσι, στου Μακρυγιάννη. Αυτούς που πεθαίνουν σήμερα άρρωστοι, ξεχασμένοι, χωρίς ασφάλεια, χωρίς αναγνώριση γιατί είχαν το φιλότιμο να πολεμήσουν για την Ελλάδα το 1974 στην Κύπρο.
Αυτό είναι το δράμα της Ελλάδος. Όποιος στρέφεται εναντίον της γίνεται ανδριάντας ενώ όποιος κάνει καλά την δουλειά του, όποιος έχει φιλότιμο τιμωρείται από τις ανάξιες πολιτικές, πνευματικές, ή φυσικές ηγεσίες, οι οποίες εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων αποτελούνται από περιφερόμενα μηδενικά, τα οποία πουλάν δημοκρατικότητα για να καλύψουν την μηδαμινότητά των. Από περιφερόμενα μηδενικά, τα οποία περιφέρονται σαν νυχτοφύλακες σε μια ατελείωτη πυκνή νύχτα και επιβλέπουν έναν λαό που κοιμάται ύπνο βαθύ βλέποντας τα όνειρα που του σερβίρει η Αριστερά. Περιφερόμενα μηδενικά χωρίς προσωπικότητα, χωρίς γνώσεις, χωρίς άποψη, χωρίς ικανότητες. Ετερόφωτοι, ανασφαλείς, από-ιδεολογικοποιημένοι, όμηροι της αναίδειας και της αυθάδειας της Αριστεράς, μοιραίοι για τον τόπο. Γιατί η Αριστερά είναι η ιδεολογία της αλλοτριώσεως, ο μηχανισμός του εκμηδενισμού της ανθρώπινης προσωπικότητας και ταυτοχρόνως της αναδείξεως των μηδενικών. Όποιος έρχεται σε επαφή μαζί της εκμηδενίζεται όπως οι αριθμοί όταν έρχονται σε επαφή με το μηδέν στον πολλαπλασιασμό.
Είναι νύχτα της 30ης προς την 31η Μαΐου του 1941. Η σκλαβωμένη Αθήνα κοιμάται βαθειά. Δυο σκιές γλιστρούν μέσα στην νύχτα. Τα διαπεραστικά των βλέμματα σχίζουν το σκοτάδι και πετάν σπίθες. Είναι δυο Ελληνόπουλα που η αδούλωτη ψυχή τους δεν τους αφήνει να κοιμηθούν. Θέλουν να ταπεινώσουν και να ξεφτιλίσουν τον κατακτητή της πατρίδας των. Έχουν συλλάβει και καταστρώσει ένα σατανικό σχέδιο. Θα κατεβάσουν την Ναζιστική σημαία που κυματίζει στον ιερό βράχο της Ακροπόλεως.
Τα ονόματά τους, δεν είναι Γιώργος Θαλάσσης και Κατερίνα, όπως πιθανόν να φανταστήκατε, ούτε διαβάζετε τον «Μικρό Ήρωα» του Στέλιου Ανεμοδούρα. Τα ονόματά των είναι Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας. Το εγχείρημα είναι δύσκολο και άκρως επικίνδυνο. Η Ακρόπολη είναι απόρθητη. Έχει μια πρόσβαση μόνον από τα προπύλαια και εκεί βρίσκεται μια διμοιρία από καμιά τριανταριά Γερμανούς. Τώρα, τι χρειάζονται τριάντα Γερμανοί για μια σκοπιά με τέσσερα νούμερα, που απαιτούνται για να φυλάν μια γερμανική σημαία, σε ένα ουσιαστικά απροσπέλαστο μέρος; Άγνωστο!
Μια άλλη απορία που γεννιέται είναι, υπάρχει στρατός στον κόσμο ο οποίος να αφήνει την νύχτα την σημαία του αναπεπταμένη; Την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα την βρήκα σε μια παραπομπή όπου αναφέρεται ότι στρατηγός της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού, δυστυχώς δεν αναφέρεται το όνομά του, μόνον το αρχικό Κ. επισκέφθηκε στην Γερμανία τον τότε Γερμανό φρούραρχο Αθηνών και τον ρώτησε γι’ αυτό. Η απάντηση που πήρε ήταν αρνητική και κατηγορηματική. Την νύχτα δεν υπάρχουν αναπεπταμένες στρατιωτικές σημαίες.
Τα Ελληνόπουλα όμως έχουν καταστρώσει ένα έξοχο σχέδιο. Πήγαν πρώτα στην Εθνική Βιβλιοθήκη, ή στην Μπενάκειο, δεν έχει διευκρινισθεί ακριβώς πού, σε άλλα κείμενα αναφέρεται η μία, σε άλλα η άλλη, πήραν την Εγκυκλοπαίδεια και πήγαν στην λέξη Ακρόπολη. Εκεί, στην εγκυκλοπαίδεια, με φωτογραφικό εγκέφαλο επεσήμαναν και αποστήθισαν όλες τις ρωγμές, τρύπες, μυστικές σπηλιές που έχει η Ακρόπολη, και με βάση αυτές τις πληροφορίες, από την εγκυκλοπαίδεια, και οπλισμένοι με έναν μικρό φακό κι ένα μαχαιράκι αναρριχήθηκαν στον ιερό βράχο και «με μια ... τελική έλξη έφτασαν επάνω». Πώς ακριβώς έγινε η αναρρίχηση και από πού δεν μπόρεσα να καταλάβω. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές τις οποίες βρήκα με πολλές ασάφειες και αοριστίες οι οποίες ποικίλουν από αφήγηση σε αφήγηση. Η άποψή μου είναι ότι μόνον ο άνθρωπος αράχνη μπορεί να ανέβη στην Ακρόπολη, και μάλιστα νύχτα, χωρίς να περάσει από τα Προπύλαια.
Τέλος πάντων οι δύο αγωνιστές κατά τις εννέα και μισή φθάνουν στον ιστό όπου «κυμάτιζε» η σημαία. Βέβαια για να κυματίζει μια πάνινη σημαία τέτοιου μεγέθους, 4x2 μέτρα αναφέρουν οι ήρωες, πρέπει, να φύσαγαν πολλά μποφόρ. Αφηγείται ο Σάντας: «Ψηλά κυμάτιζε η σημαία τους. Λύσαμε το συρματόσχοινο και τραβήξαμε για να την κατεβάσομε. Μα την είχαν μπλέξει στην κάτω άκρη της με τα τρία συρματόσχοινα που στήριζαν τον κοντό. Κρεμόμαστε κι οι δυο για να την κατεβάσομε μα δεν κατέβαινε. Αρχίσαμε τότε με την σειρά να σκαρφαλώνομε στον σιδερένιο κοντό για να την φτάσομε και να την κόψομε. Μα ήταν 20 μέτρα ο κοντός και λείος κι ήταν αδύνατο να την φτάσομε. Κουρασμένοι σταθήκαμε για λίγο κι απογοητευτήκαμε, σκεφτόμαστε τι να κάνομε. Να φύγομε χωρίς την σημαία τους λάφυρο, δεν το σκεφτήκαμε ούτε μια στιγμή. Και μέσα στην ένταση της σκέψης μας, σκεφτήκαμε ότι πρέπει να σπάσομε τα τρία συρματόσχοινα για να μπορέσομε να την κατεβάσομε. Αρχίσαμε τότε με τα χέρια μας, με τα δόντια μας, με ό,τι μπορούσαμε να προσπαθούμε να ξεκολλήσομε τα συρματόσχοινα απ' τους σκουριασμένους χαλκάδες με τους οποίους κρατιότανε στα γύρω μάρμαρα». Τελικά αφού έκοψαν τα συρματόσχοινα με τα δόντια των, τα κατάφεραν. Η σημαία, «το μισητό σύμβολο του φασισμού κατέβηκε». Δεν έχει διευκρινισθεί ακόμα μέχρι σήμερα ποιος ακριβώς την κατέβασε. Οι δύο ήρωες δεν μιλιούνταν μεταξύ των για περίπου μισό αιώνα γιατί διαφωνούσαν στο σημείο αυτό. Σήμερα όμως έχουν συμφιλιωθεί γιατί συμφώνησαν ότι δεν έχει καμιά σημασία ποιος ακριβώς την κατέβασε, άλλα το ότι κατέβηκε. Εν τούτοις το ποιος παραμένει ακόμα ασαφές.
Αμέσως έσκισαν από ένα κομμάτι από τον αγκυλωτό σταυρό και το υπόλοιπο το τύλιξαν και το πήραν μαζί τους. «Μετά», συνεχίζει ο Σάντας, «κατεβήκαμε απ’ το ίδιο μέρος. Για να την πάρομε μαζί μας, (την σημαία), ήταν αδύνατο γιατί η ώρα της κυκλοφορίας είχε περάσει. Τότε αποφασίσαμε να την κρύψομε μέσα στην ίδια τη σπηλιά, κάτω στο ξεροπήγαδο. Κατεβήκαμε σιγά-σιγά μέχρι κάτω, φτάσαμε στο χείλος του ξεροπήγαδου και την πετάξαμε όπως ήταν, τυλιγμένη σε μπόγο, μέσα». Αν είναι αδύνατο να σκαρφαλώσει κανείς στην Ακρόπολη, είναι εκατό φορές πιο αδύνατο να κατέβη από το «ίδιο μέρος» νύχτα, φορτωμένος με μια τεράστια σημαία. Η αδάμαστη θέληση όμως και η αποφασιστικότητα των ηρώων τους έκανε να τα καταφέρουν.
Η ώρα ήταν μία και μισή. Επί 4 ώρες προσπαθούσαν να κατεβάσουν την σημαία, χωρίς να εμφανισθεί κανένας Γερμανός σκοπός, χωρίς να γίνει καμία αλλαγή σκοπιάς καμία έφοδος. Οι στρατιώτες του πιο πειθαρχημένου και αυστηρού στρατού της Ευρώπης χασκογελούσαν, όπως άκουγαν από τόση απόσταση και παρά τον δυνατό αέρα, έπιναν κρασί και μπύρες, όπως διέκριναν με το αετίσιο μάτι των μέσα στο σκοτάδι, οι ήρωες μας, συζητούσαν για την μάχη της Κρήτης όπως καταλάβαιναν από τα άπταιστα Γερμανικά που γνώριζαν και διασκέδασαν έχοντας συντροφιά Ελληνίδες πόρνες τις οποίες ως πρώτη προτεραιότητα έσπευσαν να βρουν μόλις πάτησαν το πόδι των στην Αθήνα, τρεις μέρες πριν.
Όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα κανένα αντικειμενικό στοιχείο το οποίο να θεμελιώνει την άποψη ότι οι Γλέζος και Σάντας κατέβασαν την Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη. Πιστεύω δε ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, διότι αν υπήρχε θα μας το τρίβανε κάθε μέρα στα μούτρα. Η σημαία που πέταξαν στο ξεροπήγαδο δεν βρέθηκε ποτέ. Τα κομμάτια που πήρανε τα έκαψαν οι γονείς των. Η όλη αφήγηση είναι γεμάτη μελοδραματισμούς, κενά, και εκπέμπει μια ψεύτικη ατμόσφαιρα, όπως μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κάποιος. Σκοπός είναι να εγκλωβιστεί ο αφελής Έλληνας στο φιλότιμο του οποίου σκοπεύει.
Το μόνο στοιχείο που επιβεβαιώνει το εγχείρημα είναι η δήλωση του Γλέζου στον «Ριζοσπάστη» της 5/03/45 και του Σάντα στην «Ελευθερία» την ίδια μέρα. Προκαλεί έκπληξη αυτός ο ταυτοχρονισμός, όπως προκαλεί έκπληξη και ο χρόνος της ανακοινώσεως. Έξη μήνες μετά την αποχώρηση των Γερμανών; Γιατί; Γιατί τόσο αργά; Γιατί όχι στα Δεκεμβριανά που μια τέτοια ανακοίνωση θα ήταν πολύ χρήσιμη για τον αντιστασιακό ΕΛΛΑΣ;
Λέγεται ότι το Γερμανικό φρουραρχείο εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση: «Κατά τη νύκτα της 30ης προς την 31η Μαΐου υπεξηρέθη η επί της Ακροπόλεως κυματίζουσα Γερμανική Πολεμική Σημαία παρ' αγνώστων δραστών. Διενεργούνται αυστηραί ανακρίσεις. Οι ένοχοι και οι συνεργοί αυτών θα τιμωρηθώσι διά της ποινής του θανάτου». Πιστεύω ότι είναι πλαστή. Όχι μόνον διότι δεν τεκμηριώνεται από πουθενά, όχι μόνο διότι οι Γερμανοί δεν θα «ανακοίνωναν» κατ’ αυτόν τον τρόπο τα ρεζιλίκια των, άλλα και διότι δεν θα χρησιμοποιούσαν ποτέ την έκφραση «κυματίζουσα γερμανική σημαία», η οποία παραπέμπει σε ελληνικό ρομαντικό πατριωτισμό και όχι σε γερμανική αυστηρότητα.
Η δραματική όμως διάψευση έρχεται από κάπου αλλού, από τον χώρο της Αστρονομίας. Την εποχή εκείνη είχαμε νέα Σελήνη στις 26 Μαΐου, στις επτά περίπου το πρωί. Οπότε στις 30 Μαΐου που έλαβα χώρα το εγχείρημα η Σελήνη ήταν ένα έβδομο, δηλ. πολύ αμυδρή, και όχι ένα τέταρτο που μας λέει ο Σάντας. Περαιτέρω έδυσε στις δέκα και μισή. Οπότε εκφράσεις όπως «το φεγγαράκι μάς κοίταζε με συμπάθεια», «με το λιγοστό φως του φεγγαριού να λάμπει πάνω στα μάρμαρα», ή «σηκώσαμε τα κεφάλια μας να δούμε, ήταν ένα τέταρτο το φεγγάρι» που αναφέρει ο Σάντας είναι εντελώς ψευδείς. Γιατί φεγγάρι ουσιαστικά δεν υπήρχε...
Υπάρχει όμως μια άλλη σημαία που κατέβασε σίγουρα ο Μ. Γλέζος. Αυτή είναι η Ελληνική σημαία από την Μακεδονία. Όπως μετέδωσε το Γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων, «ο κ. Γλέζος ευρισκόμενος εις την Μόσχαν δια την παραλάβει το Βραβείου Λένιν εξεφράσθη επίσης υπέρ της λύσεως του προβλήματος των Μακεδονικών μειονοτήτων δια διαπραγματεύσεων, διετύπωσε δε την ελπίδα ότι τριμερείς βαλκανικαί διαπραγματεύσεις θα επέτρεπον εις δεδομένην στιγμήν την ιδρυσιν μιας αυτονόμου Μακεδονίας».
Θα ήταν ενδιαφέρον να ψάξουμε στα παλαιά τεύχη του «Μικρού Ήρωα». Δεν θα εκπλησσόμουν αν βρίσκαμε εκεί μια παρόμοια περιγραφή του κατεβάσματος της Γερμανικής σημαίας από την Ακρόπολη, όπως την περιγράφουν οι δύο ήρωές μας, οι δύο προσωπικότητες της Αριστεράς, αλλά γραμμένη με την ανεπανάληπτη φαντασία του Στέλιου Ανεμοδουρά, αυτή την φορά...
--------------------------------------------------------------------------------
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 19ης Μαρτίου 2010 της εφημερίδας Πρωινός Λόγος των Ιωαννίνων.
Πέμπτη 1 Απριλίου 2010
«Πασχαλινό τραπέζι Αγάπης» στη Ν. Μηχανιώνα
Ο Δήμος Μηχανιώνας για όγδοη συνεχή χρονιά παραθέτει το πασχαλινό «τραπέζι αγάπης» προς όλους τους εξυπηρετούμενους των προγραμμάτων «Βοήθεια στο σπίτι» και «Μονάδα Κοινωνικής Μέριμνας» την Τετάρτη 7 Απριλίου 2010 στις 12:00 στην αίθουσα του Κ.Α.Π.Η. Νέας Μηχανιώνας.
Η εκδήλωση αυτή προσφοράς και αγάπης που καθιερώθηκε και έγινε θεσμός, πραγματοποιείται την περίοδο των Χριστουγέννων και του Πάσχα και αποδεικνύει το κοινωνικό πρόσωπο του Δήμου, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στη φροντίδα όλων των συνανθρώπων μας που έχουν ανάγκη βοήθειας. Ο Δήμος Μηχανιώνας, μέσα στο πλαίσιο της Κοινωνικής Πολιτικής που εφαρμόζει, στηρίζει τους συνδημότες μας με οργανωμένες δράσεις, όπως το καθημερινό συσσίτιο απόρων, το πρωτοπόρο Κοινωνικό Παντοπωλείο και τα προγράμματα της «Μονάδας Κοινωνικής Μέριμνας» και «Βοήθειας στο Σπίτι».
Στο «Πασχαλινό τραπέζι Αγάπης» αναμένεται η συμμετοχή 200 ατόμων, στους οποίους θα δοθούν δέματα με τρόφιμα και δώρα προς όλους τους αναξιοπαθούντες συνδημότες προσφέροντας χαμόγελα αισιοδοξίας και ανθρωπιάς στο πνεύμα του μηνύματος της Αναστάσεως του Κυρίου.
Η COSMOTE, στο πλαίσιο του προγράμματος Εταιρικής Υπευθυνότητας που εφαρμόζει, δίνει το παρών και στηρίζει τις ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες και της ελληνικής περιφέρειας, ενισχύοντας αξιόλογες πρωτοβουλίες όπως του Δήμου Μηχανιώνας.
Η εκδήλωση αυτή προσφοράς και αγάπης που καθιερώθηκε και έγινε θεσμός, πραγματοποιείται την περίοδο των Χριστουγέννων και του Πάσχα και αποδεικνύει το κοινωνικό πρόσωπο του Δήμου, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στη φροντίδα όλων των συνανθρώπων μας που έχουν ανάγκη βοήθειας. Ο Δήμος Μηχανιώνας, μέσα στο πλαίσιο της Κοινωνικής Πολιτικής που εφαρμόζει, στηρίζει τους συνδημότες μας με οργανωμένες δράσεις, όπως το καθημερινό συσσίτιο απόρων, το πρωτοπόρο Κοινωνικό Παντοπωλείο και τα προγράμματα της «Μονάδας Κοινωνικής Μέριμνας» και «Βοήθειας στο Σπίτι».
Στο «Πασχαλινό τραπέζι Αγάπης» αναμένεται η συμμετοχή 200 ατόμων, στους οποίους θα δοθούν δέματα με τρόφιμα και δώρα προς όλους τους αναξιοπαθούντες συνδημότες προσφέροντας χαμόγελα αισιοδοξίας και ανθρωπιάς στο πνεύμα του μηνύματος της Αναστάσεως του Κυρίου.
Η COSMOTE, στο πλαίσιο του προγράμματος Εταιρικής Υπευθυνότητας που εφαρμόζει, δίνει το παρών και στηρίζει τις ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες και της ελληνικής περιφέρειας, ενισχύοντας αξιόλογες πρωτοβουλίες όπως του Δήμου Μηχανιώνας.
Γιάννης Μερτίκας: Η μόνη λύση είναι η απέλαση
Πριν δύο εβδομάδες, στον δεύτερο πιο εμπορικό δρόμο της Αθήνας, την Αγίου Μάρκου, λίγα μέτρα από το Α.Τ. Ακροπόλεως, ο Γιάννης Μερτίκας, παλιός έμπορος της περιοχής, ξυλοκοπήθηκε από έναν παράνομο μικροπωλητή, επειδή του ζήτησε να απομακρυνθεί μπροστά από το μαγαζί του. Ο ίδιος, εν αντιθέσει με τους περισσοτέρους συναδέλφους του δεν φοβάται να μιλήσει. Τον βρήκαμε και μας περιέγραψε το περιστατικό, καθώς και το ποια είναι γνώμη του για το πώς πρέπει να επιλυθεί το πρόβλημα.
συνέντευξη στον Παναγιώτη Δούμα
Πόσα χρόνια έχετε κατάστημα στην Αθήνα;
33 χρόνια είναι το μαγαζί αυτό.
Το πρόβλημα με τους παρανόμους μικροπωλητές από πότε έχει ξεκινήσει;
Περίπου δέκα χρόνια. Κάθε χρόνο γίνεται και χειρότερο. Κάποτε είχα οκτώ πωλήτριες. Κι έχω μείνει εγώ με τον γιό μου. Και είμαστε δύο, περισσότερο για ασφάλεια, όχι για τίποτε άλλο. Εκεί μας καταντήσανε. Τα τελευταία τρία χρόνια το πρόβλημα είναι τεράστιο. Δεν ενδιαφέρεται κανείς. Κανείς! Εμείς μέχρι τα τελευταία 4-5 χρόνια δείξαμε ανοχή, γιατί πιάναμε λεφτά και δεν μας ένοιαζε. Ήταν και λίγοι. Τώρα έχουν γίνει χιλιάδες.
Είναι η δεύτερη φορά που τρώω ξύλο. Την πρώτη φορά ήταν από έναν μαύρο. Είμαι διεθνής στο ξύλο. Όσο για το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη είναι για να γελάς. Πήγαμε μαζί με τον αντιπρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου εδώ από πίσω, στο Αστυνομικό Τμήμα Ακροπόλεως και του διοικητή του φάνθηκε περίεργο ότι πενήντα μέτρα από το Αστυνομικό Τμήμα έφαγα ξύλο. Και δεν μπορούν να μας προστατεύσουν. Όσο για τους φόρους, ξέρουν από πού θα τους πάρουν.
Τεράστια τα διαφυγόντα
Εσείς, απ' ό,τι βλέπω πουλάτε δερμάτινα είδη και ειδικά τσάντες, προϊόντα που κατ' εξοχήν διακινούνται από παρανόμους μικροπωλητές. Έχετε διαπιστώσει κάποιες συνέπειες ως προς τον τζίρο της επιχειρήσεώς σας;
Τεράστιες! Δεν ξέρω αν πρέπει να κινηθούμε και να ζητήσουμε διαφυγόντα κέρδη. Υπάρχουν ολόκληρες κατηγορίες εμπορευμάτων, όπως π.χ. τα πορτοφόλια, τα οποία σκέφτομαι να τα πετάξω. Δεν έχει νόημα να μου πιάνουν χώρο και δεν υπάρχει κάποιος που θα τ' αγόραζε για να τα ξεπουλήσω. Αν πας λίγο πιο κάτω θα δεις να τα πουλάνε αυτοί σε τιμές πολύ μικρότερες από αυτές που τ' αγόρασα. Χωρίς παραστατικά, χωρίς δημοτικά τέλη, χωρίς φορολόγηση, χωρίς καν άδεια παραμονής. Κάποιος πρέπει να μας δώσει πίσω τα λεφτά που χάσαμε...
Από ποιον θα τα ζητήσετε;
Από τον Δήμο κι από κάθε άλλο υπεύθυνο. Όποιος και να ‘ναι. Πρέπει να κινηθεί ο Εμπορικός Σύλλογος και να κάνουμε μηνύσεις κατά παντός υπευθύνου. Στην Αστυνομία, στην Δημοτική Αστυνομία, στο Υπουργείο Εσωτερικών, στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Πρέπει όμως να κινηθούμε μαζί όλοι. Γιατί εγώ μόνος μου δεν μπορώ να τα καταφέρω. Ήταν πρώτα κάτι Κινέζες, οι οποίες, όταν τους έλεγα να φύγουν έφευγαν αμέσως. Τώρα φέρνουν μπράβους μαζί τους. Δικούς τους, Κινέζους, για να τις προστατεύουν. Από τέτοιον το έφαγα το ξύλο. Από έναν τέτοιον μπράβο. Γύρισε και μου είπε: «Φώναξε την Αστυνομία!». Δεν την φοβούνται, διότι ξέρουν ότι δεν λειτουργεί τίποτε.
Οι έμποροι είναι κότες
Για πείτε μας λίγο για το συγκεκριμένο περιστατικό. Πώς ξεκίνησε; Απ' ό,τι ξέρω, ήταν μία κοπέλα, η οποία πουλούσε κούκλες...
Ναι, κι αυτός πουλούσε παιχνίδια. Τους είπα να μην κάτσουν μπροστά στο μαγαζί και να φύγουν. Γύρισε και μου είπε: «Εγώ δεν φεύγω. Φέρε Αστυνομία, αν θες». Μπαίνω μέσα και κάνω την κίνηση αυτή ότι τάχα παίρνω τηλέφωνο, εκεί αυτός. Δεν κουνιόταν. Βλέποντας ότι δεν έφευγε, του λέω: «Αν δεν φύγεις σε τρία λεπτά, θα βγω και θα σου τα κλωτσήσω τα πράγματα». Τίποτε αυτός. Μόλις με είδε που πλησίαζα, μου ‘ριξε μία μ' ένα αεροπλάνο στο κεφάλι και με πέταξε κάτω. Κι έφαγα και μία μπουνιά, τρέχοντας να τον πιάσω μαζί μ' ένα γείτονα. Δυστυχώς, όλοι οι γείτονες έμποροι είναι κότες...
Κρύφτηκαν;
Κρύφτηκαν. Κατάλαβες; Να μην εκτεθούν. Φοβούνται τα μαγαζιά τους, μην τα κάψουν, μην τα σπάσουν. Μη σκοτώσουν τα παιδιά τους. Δεν βλέπουν ότι κάθε μέρα που περνάει κλείνουμε. Πεθαίνουμε. Αργοπεθαίνουμε. Είμαστε στις τράπεζες και παίρνουμε δάνεια για να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας μετά από 33 χρόνια αγώνα. Και δεν μας προστατεύει κανείς.
Υπάρχει σίγουρα χρηματισμός
Πώς πιστεύετε ότι μπορεί να λυθεί το συγκεκριμένο θέμα;
Δεν υπάρχει πολιτική βούληση για να λυθεί το θέμα.
Δηλαδή, την περασμένη Παρασκευή, που κάποιοι συνάδελφοι κατέθασαμε μία μήνυση κατά του δημάρχου, του αντιδημάρχου και της φυσικής ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ. δεν πρέπει να τρέφουμε καμμία ελπίδα;
Όχι βέβαια, εάν δεν υπάρξει απόφαση για να τους καθαρίσουν... Όπως στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε δύο μέρες τους μαζέψανε. Και τώρα μας κοροϊδεύουν. Περνάνε και κάνουν τον μπαμπούλα. Δεν λύνεται το θέμα έτσι. Κι από πίσω χρηματίζεται κόσμος. Αλλά δεν μπορούμε να τ' αποδείξουμε. Ούτε εγώ μπορώ να τ' αποδείξω. Χρηματίζονται όλοι!
Εσείς δηλαδή, πώς πιστεύετε ότι μπορεί να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα. Διότι όλοι επικαλούνται το ίδιο επιχείρημα. Ο κύριος Παπαδάκης, π.χ., ο αντιδήμαρχος που είναι υπεύθυνος για την δημοτική αστυνομία λέει ότι είναι πάρα πολλοί...
Να παραιτηθούν! Και η Αστυνομία, και η ηγεσίας της Αστυνομίας και η δημαρχία και το Υπουργείο Οικονομικών έχουν ευθύνη. Αν δεν μπορούν να κάνουν αποτελεσματικά την δουλειά τους να παραιτηθούν. Δεν υπάρχει όμως, όπως σας είπα, η πολιτική βούληση για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα.
Ωραία, ας πούμε ότι έρχεται κάποιος, ο οποίος έχει την βούληση να το αντιμετωπίσει. Τι πρέπει να κάνει;
Να τους απελάσει. Αφού είναι παράνομοι. Ελάχιστοι από αυτούς έχουν χαρτιά. Σήμερα, έκαναν σκούπα. Απ' ό,τι έμαθα, επειδή έγινε η μήνυση εις βάρος τους, έκανα μήνυση κι εγώ, τις τελευταίες ημέρες τους κυνηγούν περισσότερο. Οι περισσότεροι που πιάνουν δεν έχουν χαρτιά. Τι τους κάνουν αυτούς; Πάντως δεν τους απελαύνουν. Μετά από μια μέρα είναι πάλι στο δρόμο. Αν δεν απελαθούν, δεν έχει νόημα να συζητάμε.
Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Μερτίκα.
συνέντευξη στον Παναγιώτη Δούμα
Πόσα χρόνια έχετε κατάστημα στην Αθήνα;
33 χρόνια είναι το μαγαζί αυτό.
Το πρόβλημα με τους παρανόμους μικροπωλητές από πότε έχει ξεκινήσει;
Περίπου δέκα χρόνια. Κάθε χρόνο γίνεται και χειρότερο. Κάποτε είχα οκτώ πωλήτριες. Κι έχω μείνει εγώ με τον γιό μου. Και είμαστε δύο, περισσότερο για ασφάλεια, όχι για τίποτε άλλο. Εκεί μας καταντήσανε. Τα τελευταία τρία χρόνια το πρόβλημα είναι τεράστιο. Δεν ενδιαφέρεται κανείς. Κανείς! Εμείς μέχρι τα τελευταία 4-5 χρόνια δείξαμε ανοχή, γιατί πιάναμε λεφτά και δεν μας ένοιαζε. Ήταν και λίγοι. Τώρα έχουν γίνει χιλιάδες.
Είναι η δεύτερη φορά που τρώω ξύλο. Την πρώτη φορά ήταν από έναν μαύρο. Είμαι διεθνής στο ξύλο. Όσο για το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη είναι για να γελάς. Πήγαμε μαζί με τον αντιπρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου εδώ από πίσω, στο Αστυνομικό Τμήμα Ακροπόλεως και του διοικητή του φάνθηκε περίεργο ότι πενήντα μέτρα από το Αστυνομικό Τμήμα έφαγα ξύλο. Και δεν μπορούν να μας προστατεύσουν. Όσο για τους φόρους, ξέρουν από πού θα τους πάρουν.
Τεράστια τα διαφυγόντα
Εσείς, απ' ό,τι βλέπω πουλάτε δερμάτινα είδη και ειδικά τσάντες, προϊόντα που κατ' εξοχήν διακινούνται από παρανόμους μικροπωλητές. Έχετε διαπιστώσει κάποιες συνέπειες ως προς τον τζίρο της επιχειρήσεώς σας;
Τεράστιες! Δεν ξέρω αν πρέπει να κινηθούμε και να ζητήσουμε διαφυγόντα κέρδη. Υπάρχουν ολόκληρες κατηγορίες εμπορευμάτων, όπως π.χ. τα πορτοφόλια, τα οποία σκέφτομαι να τα πετάξω. Δεν έχει νόημα να μου πιάνουν χώρο και δεν υπάρχει κάποιος που θα τ' αγόραζε για να τα ξεπουλήσω. Αν πας λίγο πιο κάτω θα δεις να τα πουλάνε αυτοί σε τιμές πολύ μικρότερες από αυτές που τ' αγόρασα. Χωρίς παραστατικά, χωρίς δημοτικά τέλη, χωρίς φορολόγηση, χωρίς καν άδεια παραμονής. Κάποιος πρέπει να μας δώσει πίσω τα λεφτά που χάσαμε...
Από ποιον θα τα ζητήσετε;
Από τον Δήμο κι από κάθε άλλο υπεύθυνο. Όποιος και να ‘ναι. Πρέπει να κινηθεί ο Εμπορικός Σύλλογος και να κάνουμε μηνύσεις κατά παντός υπευθύνου. Στην Αστυνομία, στην Δημοτική Αστυνομία, στο Υπουργείο Εσωτερικών, στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Πρέπει όμως να κινηθούμε μαζί όλοι. Γιατί εγώ μόνος μου δεν μπορώ να τα καταφέρω. Ήταν πρώτα κάτι Κινέζες, οι οποίες, όταν τους έλεγα να φύγουν έφευγαν αμέσως. Τώρα φέρνουν μπράβους μαζί τους. Δικούς τους, Κινέζους, για να τις προστατεύουν. Από τέτοιον το έφαγα το ξύλο. Από έναν τέτοιον μπράβο. Γύρισε και μου είπε: «Φώναξε την Αστυνομία!». Δεν την φοβούνται, διότι ξέρουν ότι δεν λειτουργεί τίποτε.
Οι έμποροι είναι κότες
Για πείτε μας λίγο για το συγκεκριμένο περιστατικό. Πώς ξεκίνησε; Απ' ό,τι ξέρω, ήταν μία κοπέλα, η οποία πουλούσε κούκλες...
Ναι, κι αυτός πουλούσε παιχνίδια. Τους είπα να μην κάτσουν μπροστά στο μαγαζί και να φύγουν. Γύρισε και μου είπε: «Εγώ δεν φεύγω. Φέρε Αστυνομία, αν θες». Μπαίνω μέσα και κάνω την κίνηση αυτή ότι τάχα παίρνω τηλέφωνο, εκεί αυτός. Δεν κουνιόταν. Βλέποντας ότι δεν έφευγε, του λέω: «Αν δεν φύγεις σε τρία λεπτά, θα βγω και θα σου τα κλωτσήσω τα πράγματα». Τίποτε αυτός. Μόλις με είδε που πλησίαζα, μου ‘ριξε μία μ' ένα αεροπλάνο στο κεφάλι και με πέταξε κάτω. Κι έφαγα και μία μπουνιά, τρέχοντας να τον πιάσω μαζί μ' ένα γείτονα. Δυστυχώς, όλοι οι γείτονες έμποροι είναι κότες...
Κρύφτηκαν;
Κρύφτηκαν. Κατάλαβες; Να μην εκτεθούν. Φοβούνται τα μαγαζιά τους, μην τα κάψουν, μην τα σπάσουν. Μη σκοτώσουν τα παιδιά τους. Δεν βλέπουν ότι κάθε μέρα που περνάει κλείνουμε. Πεθαίνουμε. Αργοπεθαίνουμε. Είμαστε στις τράπεζες και παίρνουμε δάνεια για να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας μετά από 33 χρόνια αγώνα. Και δεν μας προστατεύει κανείς.
Υπάρχει σίγουρα χρηματισμός
Πώς πιστεύετε ότι μπορεί να λυθεί το συγκεκριμένο θέμα;
Δεν υπάρχει πολιτική βούληση για να λυθεί το θέμα.
Δηλαδή, την περασμένη Παρασκευή, που κάποιοι συνάδελφοι κατέθασαμε μία μήνυση κατά του δημάρχου, του αντιδημάρχου και της φυσικής ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ. δεν πρέπει να τρέφουμε καμμία ελπίδα;
Όχι βέβαια, εάν δεν υπάρξει απόφαση για να τους καθαρίσουν... Όπως στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε δύο μέρες τους μαζέψανε. Και τώρα μας κοροϊδεύουν. Περνάνε και κάνουν τον μπαμπούλα. Δεν λύνεται το θέμα έτσι. Κι από πίσω χρηματίζεται κόσμος. Αλλά δεν μπορούμε να τ' αποδείξουμε. Ούτε εγώ μπορώ να τ' αποδείξω. Χρηματίζονται όλοι!
Εσείς δηλαδή, πώς πιστεύετε ότι μπορεί να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα. Διότι όλοι επικαλούνται το ίδιο επιχείρημα. Ο κύριος Παπαδάκης, π.χ., ο αντιδήμαρχος που είναι υπεύθυνος για την δημοτική αστυνομία λέει ότι είναι πάρα πολλοί...
Να παραιτηθούν! Και η Αστυνομία, και η ηγεσίας της Αστυνομίας και η δημαρχία και το Υπουργείο Οικονομικών έχουν ευθύνη. Αν δεν μπορούν να κάνουν αποτελεσματικά την δουλειά τους να παραιτηθούν. Δεν υπάρχει όμως, όπως σας είπα, η πολιτική βούληση για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα.
Ωραία, ας πούμε ότι έρχεται κάποιος, ο οποίος έχει την βούληση να το αντιμετωπίσει. Τι πρέπει να κάνει;
Να τους απελάσει. Αφού είναι παράνομοι. Ελάχιστοι από αυτούς έχουν χαρτιά. Σήμερα, έκαναν σκούπα. Απ' ό,τι έμαθα, επειδή έγινε η μήνυση εις βάρος τους, έκανα μήνυση κι εγώ, τις τελευταίες ημέρες τους κυνηγούν περισσότερο. Οι περισσότεροι που πιάνουν δεν έχουν χαρτιά. Τι τους κάνουν αυτούς; Πάντως δεν τους απελαύνουν. Μετά από μια μέρα είναι πάλι στο δρόμο. Αν δεν απελαθούν, δεν έχει νόημα να συζητάμε.
Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Μερτίκα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
