Για μία νέα Εθνεγερσία

του Χρήστου Χαρίτου
μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ.


Θυμάμαι ακόμη τις σκέψεις μου όταν διάβασα το 1995 το βιβλίο του δεξιού δημοσιογράφου Κώστα Κόλμερ «Η χρεοκοπία της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας». Συμφωνούσα απόλυτα με τα επαληθεύσιμα συμπεράσματα του Κόλμερ, ότι το κράτος της μεταπολιτεύσεως ήταν ένα βαθύτατα αριστερό κράτος, ήμασταν «η τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης». Ένα διεφθαρμένο πελατειακό κράτος στην κατεύθυνση «σε διορίζω – με ψηφίζεις», το οποίο δεν παράγει τίποτα, απομυζά τους πόρους του ιδιωτικού τομέα και ελέγχεται από τις αριστερές συντεχνίες του δημοσίου. Αυτό το κράτος ήταν έως σήμερα η χαρά του κάθε αριστερού.

Επί 36 χρόνια, όλοι εμείς που ανήκουμε στην πατριωτική Δεξιά, υποστηρίζαμε την νομοτελειακή χρεοκοπία της μεταπολιτεύσεως, για να εισπράττουμε ύβρεις και λοιδορίες από την κατεστημένη Αριστερά, συνοδευόμενες από την ιδεολογική δειλία της κρατικοδίαιτης Νέας Δημοκρατίας. Και φθάσαμε σήμερα να ακούμε τον Μανώλη Καψή στο Mega, στις 30 Απριλίου, να κατηγορεί τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για τις κρατικοποιήσεις του Ανδρεάδη το 1975! Άνοιξαν οι ντουλάπες της μεταπολιτεύσεως και βγήκαν έξω όλοι οι σκελετοί και μας κυνηγούν.

Ακούμε όλο αυτό το διάστημα τον κ. Παπανδρέου να μας μιλάει για την «επιβίωση του έθνους», για τον «εθνικό αγώνα» και τα ρέστα. Ποιος τα λέει αυτά; Ο άνθρωπος που κατήργησε το επίθετο «Εθνική» από το υπουργείο Παιδείας. Αυτός, που χαρίζει την Ελληνική ιθαγένεια στον κάθε λαθρομετανάστη που βρίσκεται παρανόμως στην πατρίδα μας. Αυτός, που μόνος βγήκε να μιλήσει υπέρ του σχεδίου Ανάν, το οποίο έφτυσαν το 80% των Κυπρίων. Αυτός, που έβαλε υποψήφια υπερνομάρχη πριν 4 χρόνια στην Θράκη την Καραχασάν, μέλος της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης».

Κάτι τέτοια άκουγε ο συντηρητικός Samuel Johnson το 1775 και είπε το περίφημο «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο του κάθε απατεώνα». Διότι ο κ. Παπανδρέου ποσώς ενδιαφέρεται για το έθνος. Του είναι άγνωστη η σημασία αυτής της λέξεως, του φαίνεται «ακροδεξιό στερεότυπο». Ο κ. Παπανδρέου ενδιαφέρεται για την διάσωση του πολιτικού κατεστημένου και του ΠΑΣΟΚ. Θέλει να διασώσει όλους αυτούς που παίρνουν μέρος στο πάρτυ των βρικολάκων από το 1974 έως σήμερα, αλλάζοντας το «φαίνεσθαι», όχι το «είναι».

Ποιοι θέλουν να διαχειρισθούν σήμερα την χρεοκοπία του Ελληνικού κράτους; Αυτοί που μας οδήγησαν στην λαιμητόμο, μας λένε να τους αφήσουμε να διαπραγματευθούν την εκτέλεση της ποινής με τον δήμιο! Διότι περί αυτού πρόκειται. Αν όλο το προηγούμενο διάστημα η όλη μας ύπαρξη ήταν μία Ύβρη, σήμερα ήρθε η Νέμεση. Η επόμενη ημέρα του ΔΝΤ πρέπει να είναι μία νέα Εθνεγερσία, όχι μία νέα μεταπολίτευση. Με πρόσωπα και ιδέες που αναγνωρίζουν την αξία της εθνικής συλλογικότητας και της κοινωνικής λογοδοσίας και όχι ανακύκλωση του υπάρχοντος πολιτικού βόθρου, σοσιαλιστικής ή φιλελεύθερης κατευθύνσεως.

Αν γίνει αυτό, τότε η Νέμεση θα έχει νόημα. Διότι θα μας δώσει ταυτότητα και πεπρωμένο. Θα βρούμε ξανά τον Ελληνικό μας εαυτό, θα γίνουμε ξανά έθνος πολεμιστών, φιλοσόφων και εμπόρων. Η μεταπολίτευση θα αποτελεί μία κακή ανάμνηση του χθες. Θα πορευθούμε με πίστη στο εθνικό μας μέλλον. Αν όχι, θα εξαφανισθούμε. Θα γίνουμε αυτό που είπε ο Αχιλλέας στην Ιλιάδα: Άχθος αρούρης.


--------------------------------------------------------------------------------
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 8ης Μαΐου 2010 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.