Σκόπιμοι παραχαράκτες

Η κυριαρχία της Αριστεράς στον πολιτικό κόσμο και στα ΜΜΕ, έχει σηματοδοτήσει μια πρωτοφανή παραχάραξη, ακόμη και αποσιώπηση της ιστορίας. Τόσο στην εκπαίδευση όσο και στα πανεπιστήμια η μελέτη της ιστορίας έχει τοποθετηθεί ολοκληρωτικά κάτω από την αριστερή ιδεοληψία. Αν θα θέλαμε να θέσουμε το ερώτημα γιατί συμβαίνει αυτό, σίγουρα η απάντηση δεν θα τόσο απλή. Θα έλεγαν ορισμένοι, συμβαίνει γιατί είναι προδότες, είναι όμως το θέμα ήταν τόσο απλοποιημένο ; Η κάστα των ανθρώπων οι οποίοι ελέγχουν την μόρφωση των Ελλήνων, αλλά και τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, διακατέχεται από ένα ψυχωτικό και παθολογικό μίσος εναντίον της Ελλάδας. Αυτό το οποίο πράττουν το κάνουν συνειδητά, δεν τους εξαναγκάζει κανείς, πέραν όμως αυτού του γεγονότος, αποτελεί μια πραγματικότητα πως για να λάβεις θέση στην δημόσια ζωή, οφείλεις να διαπραγματεύεσαι την κοινωνική πραγματικότητα υπό το πρίσμα μόνο της αριστεράς, σε οποιαδήποτε πολιτική παράταξη και αν ανήκεις.
Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Οι μέρες που πέρασαν είναι γραμμένες στην ελληνική ιστορία με μια πρωτοφανή δόξα. Η Ελλάδα έπειτα από το έπος του 1940, συνεχίζει να μάχεται αυτή τη φορά εναντίον του Γ Ράιχ. Στιγμές μεγαλείου και δόξης, έννοιες άλλωστε τόσο άμεσες με την ελληνική φυλή. Τα οχυρά της «Γραμμής Μεταξά» προκαλούν στις προελαύνουσες μεραρχίες του Γ Ράιχ την πρώτη τους ήττα, οι Γερμανοί τα έχουν χάσει, καθώς πουθενά στην Ευρώπη δεν έχουν συναντήσει αντίσταση, ουδείς τολμά να τους πολεμήσει, όλοι το βάζουν στα πόδια στη θέα των σιδηρόφρακτων γερμανικών λεγεώνων, όλοι πλην των Ελλήνων. Το οχυρό Μαλιάγκα είναι μαυρισμένο από τις εκρήξεις, και ένας Έλληνας στρατιώτης αναγράφει στους τοίχους «Μολών Λαβέ». Οι Γερμανοί ζητούν την παράδοση του οχυρού και τότε ο στρατιώτης που γνώριζε τη γερμανική γλώσσα τους μεταφέρει το μήνυμα του διοικητή του οχυρού, «Όταν πεθάνουμε όλοι ελάτε να πάρετε το οχυρό».
Πέρα από κάθε αμφιβολία οι Αξιωματικοί και οι στρατιώτες που πολέμησαν στη «Γραμμή Μεταξά» είναι ισάξιοι του Λεωνίδα και των τριακοσίων, σε αυτούς τους Έλληνες ακόμη και οι Γερμανοί υποκλίθηκαν μπροστά τους. Όταν το μέτωπο κατέρρευσε και επήλθε η συνθηκολόγηση μόνο τότε σταμάτησαν να πολεμούν οι άνδρες των οχυρών. Κανείς από τους διοικητές των γερμανικών μονάδων δεν είπε ποτέ ότι κατέλαβε κάποιο οχυρό, αλλά προήρχοντο για να τα παραλάβουν και οδηγούσαν τον αποχωρούντα Έλληνα διοικητή προ της γερμανικής φρουράς η οποία εγκαθίστατο εκεί, για να την επιθεωρήσει! Μάλιστα η φρουρά των Γερμανών στεκόταν προσοχή και παρουσίαζε όπλα προ των Ελλήνων πολεμιστών!
Όλα αυτά δεν χωρούν στην «αναθεωρημένη ιστορία» της αριστεράς.
Πρέπει όλοι ντρεπόμαστε για το πώς επιτρέψαμε σε μια κάστα διεφθαρμένων και αργυρώνητων γραικύλων να αλλοιώσει την ιστορία της πατρίδας μας. Δεν θα ακούσετε ούτε μια λέξη για τη μάχη αυτή. Και αυτό γιατί το 1941 η Ελλάδα δεν είχε φαύλους πολιτικάντηδες, αλλά ένα εθνικό και λαϊκό καθεστώς, είχε πρωθυπουργό έναν ενάρετο άνδρα τον Αλέξανδρο Κορυζή, διάδοχο του Ιωάννη Μεταξά, και τη δόξα των οχυρών δεν την έγραψαν διάφοροι δολοφόνοι της ΟΠΛΑ και της «αντίστασης» αλλά Έλληνες αξιωματικοί και στρατιώτες. Το έπος του 1941 δεν έχει θέση στην πολυπολιτισμική εκπαίδευση, δεν χωρά στα σάπια ΜΜΕ. Οι διάφοροι τηλεοπτικοί ιστορικοί διαφώτιστες (αν και πλέον άνεργοι) δεν θα κάνουν μια εκπομπή για το κλέος της «Γραμμής Μεταξά». Το νεοελλαδικό κρατίδιο δεν θα τιμήσει τις ημέρες αυτές, δεν θα χρηματοδοτήσει τηλεοπτικές παραγωγές, όπως κάνει για τους «ήρωες» της «αντίστασης». Οι πένες των ανθελλήνων δε θα γράψουν μια γραμμή γι' αυτούς που δόξασαν την ιδέα του ελληνικού έθνους. Είναι ακόμη μεγαλύτερο το μίσος τους για τους ήρωες εκείνους διότι αυτοί ήταν οι μόνοι που πολέμησαν τους Γερμανούς, και έτσι φυσικά δεν μπορούν να τους χαρακτηρίσουν «φασίστες». Έτσι δε τους μένει άλλη επιλογή από την αποσιώπηση και την παραχάραξη της ιστορικής πραγματικότητας. Η διδαχή των ημερών της «Γραμμής Μεταξά» ανυψώνει την εθνική συνείδηση και υπερηφάνεια των Ελλήνων, καταδεικνύει το υπερέχειν της ελληνικής φυλής, δημιουργεί αισθήματα εθνικής ανάτασης σε καιρούς παρακμής. Αλλά το σημαντικότερο είναι πως αναδεικνύει την αξία του Έλληνα, και αυτό είναι που τους τρομάζει. Θέλουν έναν λαό χωρίς ιστορική μνήμη, χωρίς εθνική ψυχή, χωρίς συνείδηση της αξίας του, γιατί μόνο έναν τέτοιο λαό μπορούν να χειραγωγούν και να κατευθύνουν. Έναν λαό που θα πρέπει να γνωρίζει ως μοναδική του ιστορία τον «συνωστισμό» της Σμύρνης, τους «ήρωες» της Μακρονήσου, αλλά και το πόσο εγκληματίες ήταν οι Έλληνες μετανάστες το 1920 στην Αμερική!

Ευάγγελος Χ. Χανιώτης