Ιωάννης Μεταξάς, ο εθνικός επαναστάτης

«Πάλι για τον Μεταξά θα γράψεις;» με ρώτησε ένας καλοπροαίρετος φίλος της εφημερίδας. Για να συμπληρώσει λέγοντας «τον Μεταξά τον έχει αναλάβει η Ιστορία, τι περισσότερο μπορείς να γράψεις γι' αυτόν», ενώ λίγο πιο συνωμοτικά «εξάλλου δεν είναι πολιτικώς ορθό να μιλά σήμερα κανείς για έναν δικτάτορα».
Ειδικά για το τελευταίο η απάντηση είναι εύκολη και αβίαστη. Στον «ΕΚ» ποτέ δεν θελήσαμε να καταπιαστούμε με ότι είναι πολιτικώς ορθό ή καθωσπρέπει , αντίθετα θέλουμε να πηγαίνουμε ενάντια στο ρεύμα της εποχής αυτής που βάζει στην λήθη τα πρόσωπα και τα γεγονότα της εθνικής μας ιστορίας. Όσο για το τι μπορεί ακόμη να ειπωθεί για τον Ιωάννη Μεταξά, πιστεύουμε πολλά.
Γι' αυτό σήμερα δεν θα αναφερθούμε ούτε στην επέτειο του ΟΧΙ, ούτε στην προετοιμασία, στρατιωτική και ηθική, της χώρας ώστε να μπορέσει αυτό να πραγματωθεί. Δεν θα μιλήσουμε επίσης για το καθεστώς της 4ης Αυγούστου που συμπληρώνει 73 χρόνια ιστορίας την επομένη Τρίτη. Δεν θα πούμε για το φιλεργατικό και φιλοαγροτικό χαρακτήρα του, ούτε για την Ιδεολογία του Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού.
Σήμερα θέλουμε να γράψουμε και να αναφερθούμε στο πρόσωπο Ιωάννης Μεταξάς. Στον «μπάρμπα - Γιάννη» του απλού λαού και των στρατιωτών του Βορειοηπειρωτικού Μετώπου. Στον άνθρωπο που πάνω και περισσότερο από όλα υπήρξε ένας στρατιωτικός. Δεν υπήρξε πολιτικός και όσες φορές προσπάθησε να παίξει αυτό τον ρόλο, απέτυχε. Αντίθετα όλες του οι πράξεις και οι σκέψεις διαπνέονταν από την νοοτροπία εκείνη των αξιωματικών του περασμένου αιώνα. Αυτή την νοοτροπία που ο ίδιος γλαφυρά περιγράφει στο ημερολόγιο του λέγοντας όταν εισήλθε στην Σχολή Ευελπίδων «ότι θέτω το ξίφος μου στην υπηρεσία της Πατρίδος και του Βασιληά μου».
Αυτό το ξίφος ο Ιωάννης Μεταξάς δεν το θηκάρωσε ποτέ και το έδωσε στην Ελλάδα υπηρετώντας την τόσο στα πεδία των μαχών όσο και ως κυβερνήτης της. Και η μεγαλύτερη στιγμή της ζωής του, υπήρξε όταν αυτός ο πιστός στρατιώτης πήρε την απόφαση και έγινε Επαναστάτης καταλύοντας ένα αποτυχημένο κοινοβουλευτισμό για να εφαρμόσει τις εθνικές ιδέες του και έστω για λίγα χρόνια να δώσει μία ανάσα ζωής και δημιουργίας σε αυτόν τον τόπο.
Αυτή του την στάση τιμούμε περισσότερο από όλο το έργο του και γι' αυτό θέλουμε να τον θυμόμαστε: ως έναν εθνικό επαναστάτη.

Δημήτρης Ζαφειρόπουλος
dzafeiropoulos@elkosmos.gr