Πολεμική αεροπορία: πάντοτε πολεμική;

Σήμερα 8 Νοεμβρίου, γιορτάζει η Πολεμική μας Αεροπορία. Γιορτάζουν τα ελληνικά φτερά, οι φύλακες του εναέριου χώρου μας, οι πιλότοι που καθημερινά βρίσκονται αντιμέτωποι με την τουρκική επιθετικότητα. Πέρασαν δεκαετίες από την στιγμή εκείνη του Φεβρουαρίου του 1912, οπότε και έγινε η πρώτη στρατιωτική πτήση στην πατρίδα μας, με πιλότο τον Εμμανουήλ Αργυρόπουλο. Από τότε μέχρι σήμερα η Αεροπορία μας, έδωσε και αυτή ονόματα στο Πάνθεον των ηρώων αυτού του τόπου. Μωραϊτίνης, Μουτούσης, Καμπέρος. Στον πόλεμο του 40 ο Μητραλέξης, ο αποκαλούμενος και Έλληνας Καμικάζι. Στην Κύπρο το 1974 ο γενναίος Σκαμπαρδώνης. Και αργότερα οι Σιαλμάς και Ηλιάκης. Κοντά τους και τα γεράκια των ελικοπτέρων του Πολεμικού Ναυτικού Καραθανάσης, Βλαχάκος και Γιαλοψός. Πάντοτε οι αεροπόροι στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση του εθνικού μας εναέριου χώρου. Σε μία περίοδο που τα εθνικά θέματα βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή και που η επιθετικότητα των τούρκων έχει φτάσει στο απροχώρητο, η ύπαρξη μίας σύγχρονης και ισχυρής Πολεμικής Αεροπορίας, αποτελεί εγγύηση για την ασφάλεια όλων των Ελλήνων. Αποτελεί εκτός από αποτρεπτικό παράγοντα και ταυτόχρονα ισχυρό εφόδιο σε διαπραγματεύσεις και συμφωνίες. Η Πολεμική μας Αεροπορία θεωρείται από τις τρεις καλύτερες στον κόσμο. Γιατί εκτός όλων των άλλων οι πιλότοι της εμπλέκονται σε αναχαιτίσεις και επεισόδια σχεδόν καθημερινά. Και βέβαια το πολιτικό κατεστημένο και μέρος των ΜΜΕ σκοπίμως αποφεύγει να τα προβάλλει όλα αυτά. Σε μία εποχή που οι αξίες δοκιμάζονται και πρότυπα καταρρέουν, σε μία εποχή που κυριαρχεί ο καταναλωτισμός, ο ισοπεδωτισμός των πάντων και οι νεοταξικές λογικές, δεν πρέπει να προβάλλονται πρότυπα ηρωικά, πρότυπα καθημερινών ανθρώπων, που όμως είναι ήρωες. Δεν έχει σημασία αν δεν γίνεται επισήμως πόλεμος. Για αυτούς πόλεμος είναι η κάθε ημέρα. Είναι ήρωες γιατί διεξάγουν έναν καθημερινό αγώνα για την υπερηφάνεια αυτού του τόπου. Έναν αγώνα στον οποίον έχουν την ικανότητα να υποτάξουν τα όποια συναισθήματα τους σε εντολές που λαμβάνουν από τις εκάστοτε ηγεσίες. Γιατί θέλει πραγματικά τεράστιο ψυχικό απόθεμα να μην προχωρήσει κάποιος σε κατάρριψη τουρκικού αεροσκάφους. Θέλει τεράστια ψυχική δύναμη. Την οποία οι πιλότοι μας την έχουν. Το ελλαδικό κράτος, δεκαετίες τώρα έχει αρχίσει το γνωστό τροπάριο με την οικονομία. Το κράτος, που έχει την δυνατότητα να ξοδεύει εκατομμύρια ευρώ για διάφορες κουταμάρες, επιδιώκει την οικονομία να την κάνει στα καύσιμα των αεροσκαφών και στις αγορές των οπλικών συστημάτων εν γένει. Εκεί που θα πρέπει να είμαστε θεαματικά ισχυροί, όλα οδηγούν στην μίζερη λύση της μείωσης των αμυντικών δαπανών, από τις οποίες πρωτίστως πλήττεται η Αεροπορία μας. Να μην ξοδεύουμε καύσιμα, θα είναι η επίσημη δικαιολογία. Οι λιμουζίνες των υπουργών, δεν κινούνται με καύσιμα προφανώς, αλλά με ελαιόλαδο. Εκεί δεν τίθεται θέμα οικονομίας. Ούτε στις πολυτελείς δεξιώσεις του προεδρικού μεγάρου. Μόνο η άμυνα θα πρέπει να δείχνει φτωχότερη. Και η μέθοδος του πολιτικού κατεστημένου και των ΜΜΕ γνωστή. Θα αρχίσει μία φιλολογία γύρω από την οικονομία, από τα όσα ξοδεύονται για τις πτήσεις πάνω από το Αιγαίο μας, για το ότι όλα αυτά είναι ανώφελα αφού πόλεμος δεν πρόκειται να γίνει κλπ. Θα βρεθούν και κάποιοι «στρατιωτικοί» να τα στηρίξουν όλα αυτά και σταδιακά θα σταματήσουν να πετούν πολεμικά αεροσκάφη πάνω από το Αιγαίο. Την Πολεμική Αεροπορία θα προσπαθήσουν να την κάνουν «Αεροπορία προστασίας του πολίτη» ή κάτι τέτοιο. Θα επιχειρήσουν να την κάνουν απόλυτα διακοσμητική. Ενώ οι εχθροί μας τούρκοι, θα συνεχίζουν την επιθετική τους τακτική. Μα εμείς είμαστε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην οποία το πολιτικό μας κατεστημένο επιθυμεί να βάλει και τους τούρκους, με αναχαιτίσεις θα ασχολούμαστε; Θα ενοχληθεί ο Τσίπρας, τα ΜΜΕ και διάφοροι νεοταξικοί αριστεροί και φιλελεύθεροι πρακτορίσκοι. Χαιρετούμε τους πιλότους μας. Τους δηλώνουμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας και ειδικά η νεολαία μας είναι μαζί τους. Και ξέρουμε ότι σε πείσμα διαφόρων εντολών και νουθετήσεων από τις πολιτικές ηγεσίες, σε δεδομένη στιγμή θα πράξουν το καθήκον τους.