του Γιώργου Πισσαλίδη *
Την Μεγάλη Δευτέρα, ένα χρόνο σχεδόν μετά την παγκόσμια πρεμιέρα τους στο Ζάππειο, οι «300 Σπαρτιάτες», η συμφωνική ροκ όπερα του Δημήτρη Κατή εμφανίστηκε στο «Θέατρο Πολιτών» του Περιστερίου, μαγεύοντας ένα ποικίλο κοινό. Ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στο συμφωνικό έργο του, που μετρά βραβεύσεις από τον αμερικάνικο Τύπο και το Χόλυγουντ, ενώ παραμένει ελληνοκεντρικό και ευρωκεντρικό.
Σε ηλικία 16 χρονών είχε ηχογραφήσει το πρώτο του δίσκο συμφωνικού ροκ «Δωριείς, Επιστροφή στην Γη». Για αυτόν τον δίσκο είχε βραβευτεί ως ο νεώτερος Έλληνας συνθέτης. Μετά από αυτό, θα δημιουργήσει τους «Εξόριστους», ένα συγκρότημα του επικού μέταλ με ελληνικό στίχο, που ο πρώτος τους ομώνυμος δίσκος σε παραγωγή Μάνου Ξυδούς θα γίνει πλατινένιος (60.000 αντίτυπα). Παράλληλα θα γίνει τακτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ και θα παρουσιάζει την Metalmania την ΕΤ1 και την ιστορικού περιεχομένου εκπομπή «Ο Χορός των Δαναών» στον νεοϊδρυθέντα 98,4 FM.
Το 2000 έγραψε το έργο «Πύρινη Πορεία, από την Γένεση έως την Ευρώπη», σε στίχους του πατέρα του ποιητή και δημοσιογράφο Κώστα Κατή. Την επόμενη χρονιά θα παρουσιάσει το έργο στην ΕΣΗΕΑ και θα δεχθεί συγχαρητήρια για το θέμα και την μουσική του από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο, τον Πρόεδρο της Ελληνικής Βουλής Απόστολο Κακλαμάνη, τον φιλόσοφο Ευγένιο Μουτσόπουλο και τον νομπελίστα επιστήμονα Χρήστο Ζερεφό.
Τα επόμενα χρόνια θα κυκλοφορήσει τις συλλογές συμφωνικής κινηματογραφικής μουσικής με τίτλους Epic Drama και Orchestral 1. Το 2004 συνεργάσθηκε με τον διάσημο αφηγητή Τζο Λαμάτσια (ABC, CNN, HBO, Miramax) και τον Άγγλο τενόρο Τζέημς Έντουαρντς της «Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου» για να εκδώσει το μουσικό έργο «Εurope, Hymn and Duty» (Ευρώπη: Ύμνος και Καθήκον) σε στίχους του πατέρα του Κώστα Κατή, «μια μικρή συνεισφορά στην ιστορική πορεία της Ηνωμένης Ευρώπης». Σε αυτό το έργο ο Κωνσταντίνος και παράλληλα ο Δημήτρης Κατής θεωρούν ότι: «Όλα τα καλά πράγματα γεννήθηκαν και ξεκίνησαν εδώ και μεταφέρθηκαν -από την Ευρώπη- παντού: η Φιλοσοφία, η Επιστήμη , η Δημοκρατία και η Άμιλλα. Και τώρα καθώς ο 21ος αιώνας καλπάζει προς το σημείο ακμής του, η Ευρώπη έχει ένα μεγάλο καθήκον προς όλους τους λαούς του πλανήτη: να σφυρηλατήσει μια ενότητα ανάμεσα στα έθνη της, να έλξει δύναμη από την ένδοξη Ιστορία της και από το ρωμαλέο παρόν της, και με το λαμπρό φως των ευγενών της ιδεών να διαλύσει την σκοτεινή καταχνιά που απλώνεται απειλητικά σε όλο το ανθρώπινο είδος». Αντίτυπο του έργου στάλθηκε στον αντιπρόεδρο της Κομισιόν, Γκύντερ Φερχόιγκεν, ο οποίος αφού του απέστειλε τις θερμότερες ευχαριστίες του έγραψε: «Είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπεις κανείς ότι ένα έργο έχει δημιουργηθεί από δική σας πρωτοβουλία αφιερωμένη να υπενθυμίσει και να προωθήσει τις κοινές ευρωπαϊκές ρίζες και αξίες».
Το 2006 η Συμφωνική του Κιέβου ερμήνευσε το έργο του Arrogance and Fear. Ο Δημήτρης Κατής είναι επίσης μέλος του American Composers Forum και ονόματα της μουσικής και κινηματογραφικής βιομηχανίας, όπως ο Μπαντ Καρ, μουσικός σύμβουλος στις ταινίες του Όλιβερ Στόουν και ο Μπομπ Ράις, ο πολυβραβευμένος μουσικός σύμβουλος στην κλασσική ταινία «Μπεν Χουρ» έχουν πει τα καλύτερα λόγια για την μουσική του. Το 2007 και το 2009 θα βραβευτεί από το διεθνούς φήμης έγκυρο περιοδικό Billboard (το οποίο κάθε εβδομάδα εκδίδει τις διάφορες λίστες επιτυχιών) στις κατηγορίες κλασσικής και κινηματογραφικής μουσικής. Παράλληλα θα αποκτήσει το δικό του αστέρι στην λεωφόρο του Χόλυγουντ. Έτσι ο Δημήτρης Κατής γίνεται ο τρίτος εν ζωή παγκόσμιος Έλληνας συνθέτης μετά τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Όσον αφορά τους «300 Σπαρτιάτες», πρωτοπαρουσιάστηκαν τον Ιούνιο του 2009 στο Ζάππειο υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών και του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Ασφάλισης. Για αυτό το έργο του συνεργάσθηκε με τον μπάσο της Λυρικής Σκηνής Χρήστο Αμβρατζή, την ηθοποιό Άννα Ρεζαν- Κριτσέλη, καθώς και την χορογράφο Κατερίνα Λυκούδη με κορυφαία χορεύτρια την Όλγα Πιλιάκη. Το δε συγκρότημα του αποτελείται από τους Αντώνη Χανιώτη (βιολί και φωνή), τους Τάσο Κατσούλη και Νάσο Ζουρνή (κήμπορντς), την Έβελυν Ξιούφα (φωνή και πιάνο), τον Νεζέρη (κιθάρες) και την Καίτη Παντζάρη (τσέλλο). Τέλος ο ίδιος ο Δημήτρης Κατής παίζει κιθάρα (θεωρείται από τους καλύτερους στην Ελλάδα) και ηλεκτρικό πιάνο, ενώ διευθύνει το συγκρότημα.
Η βραδιά στο «Θέατρο Πολιτών» ξεκίνησε με δύο βιντεοκλίπ του Δημήτρη Κατή, τον «Χρησμό» και το «Όνειρο του Ιππότη», που μας έβαλαν για τα καλά στο πνεύμα της βραδιάς. Το πρώτο κομμάτι ήταν στην ουσία το «Europe: Hymn and Duty», που για μας υπενθυμίζει ότι η Ελλάδα στους Μηδικούς Πολέμους πολέμαγε για την υπεράσπιση της Ευρώπης. Αξίζει νομίζουμε να αναφέρουμε κάποιους από τους στίχους: «Εσύ που γεννάς τους ήρωες και τους σοφούς / στείλε μακριά το σάλπιγμα της σάλπιγγας / Έτσι που να ακουστεί η φωνή της Αρμονίας / Και να απλωθεί το μήνυμα της ομόνοιας / Ανέβα ψηλά (στους ουρανούς) και στηρίξου στον Ήλιο / Στολισμένη με το χρυσό του στεφάνι / Έτσι που η Θεά της Αγάπης θα λάμπει μακριά / με τον πρώτους κρυφούς πόθους της νεολαίας». Και αφού εξυμνήσει την Ευρώπη για την Λογική, την Επιστήμη, την Φιλοσοφία και την Δημοκρατία της, θα προτείνει την ομόνοια των λαών και θα αναφωνήσει: «Ω Ευρώπη! Μητέρα και Θυγατέρα ένδοξων εθνών».
Όσο για τα υπόλοιπα κομμάτια συμπεριλαμβάνουν τόσο τα επικά συμφωνικά κομμάτια όπως το The Gathering of the Tribes, αλλά και παλιότερες μέταλ μπαλάντες, όπως το «It Hurts Me». Προσωπικά μας άρεσε το συμφωνικό στυλ του Κατή και ειδικά τα κομμάτια, που εμπνέονται από την δημοτική Παράδοση. Τέλος η χορογραφία της Κατερίνας Λυκούδη παρουσίαζε τις γυναίκες της Σπάρτης να φέρνουν την ασπίδα και την στολή στον Λεωνίδα και στο τέλος να νικάει ουσιαστικά τον στρατό των Περσών, αν και ηττημένος. Αν και χρειαζόταν μια μεγαλύτερη σκηνή, όπως του Ζαππείου για να αποδώσει τα μέγιστα.
Γενικά ένα έργο που μας κάνει να νοιώθουμε περήφανοι για την Ιστορία και είναι καιρός, όπως έχει δηλώσει και ο Δημήτρης Ιατρόπουλος, «να υποκλιθούμε στο καινούργιο που φέρνει ο Δημήτρης Κατής» στο πολιτιστικό όραμα της Ελλάδος.
* Ο Γιώργος Πισσαλίδης έχει σπουδάσει Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και είναι κριτικός κινηματογράφου. Κείμενα του για τον κινηματογράφο έχουν δημοσιευθεί στο «Ποπ & Ροκ», την «Ελληνική Αγωγή» την «Τόλμη» (περιοδικό της Αρχιεπισκοπής), το «Τότε» και σε έντυπα του πατριωτικού χώρου.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 10ης Απριλίου 2010 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου