Η εκδίκηση της Δεξιάς

του Χρίστου Γούδη Καθηγητή Πανεπιστημίου Πατρών Προέδρου του Ιδρύματος Ίων Δραγούμης

Φωτογραφία από τις εσωκομματικές εκλογές στην Νέα Δημοκρατία.

Το όνομα του ρόδου είναι ρόδο, άντε τριαντάφυλλο, ποτέ μολόχα.
Το όνομα της Δεξιάς είναι Δεξιά, άντε Κεντροδεξιά, ποτέ «μεσαίος χώρος».
Από το βιβλίο «Η κουλτούρα της Δεξιάς»

Η προσέλευση περίπου 800.000 ψηφοφόρων στις πρόσφατες εκλογές ανάδειξης αρχηγού της ΝΔ και η επικράτηση από τον πρώτο γύρο του υποψηφίου που επανέφερε στο προσκήνιο τον όρο «Δεξιά», για να χαρακτηρίσει τον πολιτικό προσανατολισμό της ΝΔ, αξίζει ενός σύντομου σχολιασμού.

Το θετικό της όλης διαδικασίας δεν αφορά τόσο το πρόσωπο που επελέγη ως ο νέος ηγέτης της ΝΔ, όσο την τελική επαναφορά στην σύγχρονη πολιτική σκηνή της μέχρι πρότινος απαξιωμένης -ακόμα και, ή μάλλον κυρίως, από την ίδια την ΝΔ- «Δεξιάς». Κατά ένα ειρωνικό τρόπο η επιλογή των ψηφοφόρων της ΝΔ (συνεπικουρουμένων και από αυτούς που ανήκουν σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς) δικαίωσε την σημειολογία του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κατά τρόπο μαζικό και απέρριψε την απουσία ιδεολογίας της ΝΔ, που μέχρι σήμερα επικαλυπτόταν από την πομφόλυγα του «μεσαίου χώρου», η οποία διερράγη οριστικά μετά την πρόσφατη εκλογική της ήττα.

Το εάν η επάνοδος σε έναν όρο που εκφράζει αρχές και αξίες μιας ευρύτερης παράταξης αποτελεί ένα φραστικό τεχνητό πυροτέχνημα της νέας ηγεσίας της ΝΔ ή όντως θα εκφραστεί πολιτικά στο ίδιο μήκος κύματος με αυτό που εκπορεύεται σήμερα από τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό, ο χρόνος θα δείξει. Επί του παρόντος η εκ νέου αναζήτηση ιδεολογικής ταυτότητας της ΝΔ στις ρίζες της ευρύτερης παράταξης, όπως αυτές εκφράζονται από τον ΛΑ.Ο.Σ., καταδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι η εκδίκηση της Ιστορίας είναι σκληρή για όσους προσπαθούν να πηδήξουν πάνω από την σκιά τους.