Τα σκαλιά της βουλής αξίζουν πιο πολύ από το σπίτι του Παλαμά!

γράφει ο Δημήτρης Παπαγεωργίου

Mε... ανακούφιση μάθαμε, την εβδομάδα που πέρασε, ότι η Ελληνική Βουλή ενέκρινε δαπάνη 200.000 ευρώ, για να αντικατασταθούν τα μάρμαρα που βρίσκονται στην είσοδο της Βουλής. Κανονικά, για τα μάρμαρα αυτά θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένα μικρό ηρώο, αφού τόσα άντεξαν, τόσα άκουσαν και τόσα είδαν κατά την διάρκεια της "κοινοβουλευτικής" τους θητείας.
Οπότε θα χαραχθούν κάτι σαν διάδρομοι ώστε οι βουλευτές και ιδίως οι βουλευτίνες να μην κινδυνεύουν να βρεθούν στο έδαφος χωρίς τη γόβα τους. Αφορμή από ότι καταλαβαίνουμε, ήταν διάφορα "ατυχήματα" τα οποία είχαν βουλευτίνες με ψηλές γόβες αλλά και "υπερτραφείς" βουλευτές. Μια τέτοια άτυχη στιγμή είχε μια μέρα και ο Θόδωρος Πάγκαλος, όχι προς Θεού δεν έχασε την γόβα του... αλλά το έδαφος κάτω από τα πόδια του, με αποτέλεσμα να σωριαστεί λίγο πριν ανέβει τα σκαλιά της Βουλής. Φυσικά σίγουρα θα υπάρχουν και άλλες τέτοιες περιπτώσεις καθώς, δεν είναι λίγοι οι βουλευτές που έχουν κάποια... παραπάνω κιλά!

Αλλά για τον Παλαμά, δεν έχουν λεφτά
Και ενώ χρήματα για τον... εξωραϊσμό του περιβάλλοντος της Βουλής - που πέρα από τα αστεία μια χαρά μας φαίνεται ήδη - υπάρχουν, όπως υπάρχουν και για διάφορες πολυπολιτισμικές φιέστες, δεν υπάρχουν χρήματα για την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας. Αυτό αποδεικνύεται από επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσαν οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. Άδωνις Γεωργιάδης, Ηλίας Πολατίδης και Αθανάσιος Πλεύρης στην Βουλή, σχετικά με το σπίτι του Κωστή Παλαμά στην Αθήνα. Ρώτησαν οι τρεις βουλευτές του ΛΑΟΣ, τον κύριο Γερουλάνο: κατ' αρχάς, για ποιους λόγους δεν έχει γίνει η αναπαλαίωση και η συντήρηση της οικίας του Κωστή Παλαμά στην Πλάκα; Αλλά και το τι προτίθεται να πράξει το Υπουργείο σας για την αποτροπή της κατάρρευσης του κτηρίου όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο μέγιστος Εθνικός μας ποιητής;
Η απάντηση του Γερουλάνου είναι αλήθεια ότι είναι κάπως... διφορούμενη. Κατ' αρχάς, ο υπουργός, επιβεβαιώνει το «στάτους» του σπιτιού στο οποίο πέθανε ο Κωστής Παλαμάς, αναφερόμενος στον χαρακτηρισμό του ως «ιστορικό διατηρητέο μνημείο, και την προστασία του από τις διατάξεις του νόμου. Αμέσως μετά αναφέρεται στο αίτημα της «φερόμενης ιδιοκτήτριας» Μαρίας Γεωργίου, η οποία ζήτησε την άρση χαρακτηρισμού του κτηρίου. Και η οποία απορρίφθηκε το 2004.
Αμέσως μετά όμως, ο κ. Γερουλάνος, σε μια δήλωση η οποία δεν τιμά καθόλου την χώρα που ανέδειξε τον Πολιτισμό, αλλά ούτε και το υπουργείο του οποίου ηγείται, μας λέει ότι «μετά από σχετική έρευνα των υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού, η απαλλοτρίωση ή απευθείας εξαγορά του κτιρίου κρίθηκε ασύμφορη».
Προσπαθεί βέβαια, αμέσως μετά, να «χρυσώσει το χάπι» αναφερόμενος στην νομοθεσία, η οποία λέει ότι «ο κύριος ή ο νομέας μνημείου υποχρεούται να μεριμνά για την άμεση εκτέλεση των εργασιών συντήρησης, στερέωσης ή προστασίας ετοιμόρροπου μνημείου χωρίς υπαίτια καθυστέρηση, με δική του δαπάνη και υπό την εποπτεία και τις υποδείξεις της αρμόδιας Υπηρεσίας». Βέβαια δεν μας λέει, ποια υπηρεσία του Υπουργείου... ελέγχει την εφαρμογή αυτού του νόμου...
Αλλά φυσικά το βάρος της διατήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας μας, δεν μπορεί να αφήνεται στα χέρια του κάθε ιδιώτη, που μπορεί να έχει ή να μην έχει την οικονομική ιδιότητα να διατηρήσει σε καλή κατάσταση τα εθνικά μας μνημεία. Επί της ουσίας ο υπουργός Πολιτισμού, αποφεύγει να απαντήσει στο τι σκοπεύει να κάνει το κράτος, επί του συγκεκριμένου ζητήματος. Εκτός και αν δεν σκοπεύει να κάνει τίποτε. Ίσως οι προτεραιότητες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, είναι διαφορετικές. Και οι διάφορες «πολιτιστικές» φιέστες στις οποίες ξοδεύονται εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ή οι παχυλοί μισθοί κάποιων χρυσοκανθάρων, έχουν μεγαλύτερη σημασία, από την διατήρηση των εθνικών μας μνημείων. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης, το σπίτι του Εθνικού ποιητή, σίγουρα θα είχε αναδειχθεί. Αντ' αυτού, εμείς το εγκαταλείπουμε.
Ας ελπίσουμε, ότι κάποια δραματική αλλαγή θα λάβει χώρα στο άμεσο μέλλον. Αλλιώς θα δούμε και αυτό το σπίτι, να γίνεται... μεζονέτα, ή μονοκατοικία με πισίνες, όπως έχει γίνει και με άλλους χώρους, ακόμη και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος στην Πλάκα.