Τα πράγματα δεν πάνε καλά, η ελληνική ύπαιθρος κινδυνεύει να οδηγηθεί σε πτώχευση και ερήμωση. Όσοι διαβάζουν ιστορία γνωρίζουν ότι πριν γίνει μια κατάκτηση σε έναν τόπο πάντα θα έχει προηγηθεί μια οικονομική εξαθλίωση. Απελπισία και απόγνωση επικρατεί πλέον στα αγροτικά νοικοκυριά, λόγω του υψηλού κόστους ζωής που έχει φέρει τα τελευταία χρόνια η ακρίβεια από μια αγορά που είναι αχαλίνωτη.
Οι αγρότες έχουν να αντιμετωπίσουν το υψηλό κόστος παραγωγής, τις εξευτελιστικές τιμές που αναγκάζονται να πουλάνε το προϊόν τους, που συνεχώς συμπιέζονται προς τα κάτω και τον ανταγωνισμό από τα εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα του εξωτερικού - που έρχονται σε κύματα όπως και οι λαθρομετανάστες - με αποτέλεσμα να πλουτίζουν οι ξένοι αγρότες και να οδηγούνται σε πτώχευση οι συμπατριώτες μας. Μας λένε να είμαστε «ανθρωπιστές» και να βοηθάμε τους φτωχούς λαούς, αλλά τώρα κανείς ξένος δεν θέλει να μας βοηθήσει στην δύσκολη οικονομική κρίση που περνάμε. Μόνο να μας δανείσουν θέλουν με υψηλά επιτόκια οι διεθνείς κερδοσκόποι.
Ο αγρότης και Γραμματέας της Δημοτικής Επιτροπής του ΛΑΟΣ Θηβών κ. Νικόλαος Τούτουζας μιλά στον «ΕΚ» και θυμάται ότι «ήταν μικρό παιδάκι όταν το έπαιρνε από το χέρι ο πατέρας του και πήγαινε σε αγροτικές κινητοποιήσεις και έφτασε ο καιρός να κρατά από το χέρι το δικό του γιο. Ποτέ δεν πρόσεξαν τους αγρότες όπως τους τραπεζίτες ή τους υπόλοιπους επιχειρηματίες αλλά πάντα τους πέταγαν ένα κομμάτι ψωμί για να μη φωνάζουν. Βλέπετε η οικονομική απαξίωση ήρθε μετά από χρόνια κοινωνικής απαξίωσης για όλους αυτούς τους ακρίτες της υπαίθρου».
συνέντευξη στον Α. Μ. Παϊρισάδη
«Ποιος να φταίει για όλα αυτά;», τον ρωτάμε....
«Φταίνε όλοι αυτοί που μας κυβέρνησαν», μας απαντά και προσθέτει:
«Αυτοί που επί σειρά ετών είχαν συμφωνήσει και υπέγραψαν την καταδίκη του Έλληνα αγρότη. Όλοι αυτοί που άλλα μας έλεγαν εμάς εδώ στην πατρίδα και άλλα υπέγραφαν στο εξωτερικό. Φτάσαμε στο σημείο λόγω χρεών να κάνουμε συνεταίρους τους τραπεζίτες. Σας προκαλώ να μου δείξετε έναν αγρότη που να μην χρωστά στην Αγροτική ή σε κάποια άλλη τράπεζα. Φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε οικονομικό βάρος τους γονείς μας, που με τα 330 ευρώ που παίρνουν σύνταξη το μήνα δεν τους φτάνουν για να ζήσουν. Γνώριζαν πολύ καλά το αποτέλεσμα, ήξεραν ότι οδηγούσαν τον Έλληνα αγρότη σταδιακά στην ομηρία των επιδοτήσεων που σύντομα θα σταματήσουν. Κατασκεύασαν έναν αγρότη που κάθε χρόνο θα έπρεπε να περιμένει το κρατικό επίδομα για να επιβιώσει. Από παραγωγός μεταμορφώθηκε σε κρατικοδίαιτο υπάλληλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τώρα του λένε ότι θα σταματήσουν να τον μισθοδοτούν θα πάψουν να πηγαίνουν οι επιδοτήσεις απευθείας στον αγρότη. Αλλά ούτε επενδύσεις γίνονται αφού μας λένε ότι δεν έχουν χρήματα αλλά δεν απαντούν που πήγαν τα χρήματα του φορολογούμενου λαού. Έχει εξαφανιστεί το χρήμα και δεν μας λένε που έχει πάει. Τον κλέφτη ξέρω ότι πρέπει να τον τιμωρείς και να φέρνεις πίσω τα κλοπιμαία. Οδηγούσαν τον Έλληνα αγρότη στην εξαθλίωση ενώ την ίδια στιγμή κάποια λαμόγια πλούτιζαν με τον κόπο του.
Όλοι αυτοί που κυβέρνησαν την Ελλάδα μεθόδευσαν με τις αποφάσεις τους να ευτελιστεί η καλλιέργεια των βασικών αγροτικών προϊόντων (καπνού, βαμβακιού, δημητριακών). Δεν είχαν στρατηγικό σχεδιασμό και δεν ήθελαν να κάνουν κανένα έλεγχο, έτσι κατάφεραν να καταστρέψουν τον υδροφόρο ορίζοντα από τα νιτρικά των λιπασμάτων και την εντατική καλλιέργεια.
Οι αγρότες είναι περήφανοι άνθρωποι και δεν ζητάνε ελεημοσύνη μα εμπορικές τιμές για τα προϊόντα τους, ώστε να μπορούν να ζήσουν με τις οικογένειές τους στην ύπαιθρο. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την οικονομική κρίση πρέπει να στραφούμε στην παραγωγή προϊόντων και ο πρωτογενής αγροτικός τομέας είναι η «βαριά» βιομηχανία της χώρας μας. Το βασικότερο μέλημα των πατριωτών είναι να μείνει η αγροτική παραγωγή στα χέρια των Ελλήνων και οι καταναλωτές να προτιμάνε τα ελληνικά προϊόντα και όχι τα εισαγόμενα αγνώστου ταυτότητας και ποιότητας.
Σήμερα δεν υπάρχει κανένα προϊόν που να φέρνει εισόδημα στον αγρότη. Μας μιλούσαν για ελεύθερη αγορά αλλά δεν μας εξηγούσαν πως θα ανταγωνιστεί ο Έλληνας αγρότης τις «ελεύθερες» εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από τις τρίτες χώρες. Οι τιμές των εισαγόμενων προϊόντων είναι εξευτελιστικές (0,13 λεπτά το κιλό σιτάρι, 0,10 λεπτά το κιλό καλαμπόκι) όμως η τιμή του ψωμιού στο 1,60 ευρώ τα 700 γραμμάρια, μαντέψτε ποιοι πλουτίζουν. Βλέπετε το μεροκάματο στις χώρες αυτές είναι από 1 μέχρι 5 δολάρια και το κοινωνικό κόστος παραγωγής (ασφάλιση, προστασία της μητρότητας, αποφυγή της παιδικής εργασίας, σύνταξη κ.α.) είναι ανύπαρκτο. Έτσι εισάγονται κοινοτικό από τις εξωκοινοτικές χώρες του πρώην ανατολικού μπλόκ μεγάλες ποσότητες κακής ποιότητας κτηνοτροφικού μαλακού σιταριού που γίνεται ψωμί και καλαμποκιού που «βαφτίζουν» κοινοτικό, ενώ από τις μεσογειακές χώρες εισάγουν φρουτολαχανικά με επικίνδυνα υπολείμματα. Τα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούν εκεί είναι πάμφθηνα, είναι αυτά που καλώς αποκλείστηκαν σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί άφηναν υπολείμματα καρκινογόνα και που οι πολυεθνικές βέβαια δεν τα πέταγαν αλλά τα διέθεταν σε αυτές τις χώρες. Έτσι με τις αποφάσεις της Κομισιόν οι επικίνδυνες αυτές τροφές έρχονται με πλάγιο τρόπο στο πιάτο το δικό μας και των παιδιών μας. παιδιών μας. Και βέβαια τα μέσα ενημέρωσης δεν λένε κουβέντα για όλα αυτά απλά μας κάνουν δωρεάν μαθήματα μαγειρικής. Βλέπετε είναι ανώδυνο να εμφανίζεις ένα όμορφο πιάτο στην τηλεόραση από το να χτυπάς μια πολυεθνική.
Μας λένε για δημοκρατικές αποφάσεις αλλά δεν μας απαντούν με πιο τρόπο δίνουν έγκριση να κυκλοφορούν μεταλλαγμένες τροφές στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ποιοι κερδοσκόποι κερδίζουν και ποια λόμπυ κυκλοφορούν στις αίθουσες των Βρυξελλών και ταΐζουν τα στόματα των υπάλληλων γραφειοκρατών.
Ζητούμε από την πατρίδα να μας προστατεύσει από το διεθνιστικό εφιάλτη που έρχεται να τσακίσει την αγροτιά. Πρέπει να μας βοηθήσουν όλοι οι Έλληνες, γιατί αν πάψουμε να παράγουμε τροφή τότε θα είναι όλοι οι συμπατριώτες μας όμηροι των εισαγωγών.
Θέλουμε να παραμείνουμε στη γη των προγόνων μας που τόσο αγαπάμε και να μπορέσουμε να την κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας. Γιατί εμείς οι αγρότες φυλάμε την ελληνική ύπαιθρο και αν φύγουμε και την αφήσουμε να ερημωθεί, σύμφωνα με τον φυσικό νόμο του «κενού», κάποιοι άλλοι θα έρθουν να την κατακτήσουν».
Το δυναμισμό των γειτόνων μας απέναντι στο δικό μας «κενό» εξουσίας έρχεται να αναδείξει με δραματικό τρόπο ο Βούλγαρος πρωθυπουργόε (έχει ζητήσει αποζημιώσεις ύψους 20 δις από την Τουρκία για τους 250.000 Βούλγαρους πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη το 1913!) και η (είτε το θέλουμε είτε όχι πολύ αποτελεσματική) παρέμβασή του για να ανοίξουν τα μπλόκα των Ελλήνων αγροτών στον Προμαχώνα και να μπορέσουν να διέλθουν τα βουλγαρικά φορτηγά.
Μετά τα Ίμια για ακόμη μια φορά οι Έλληνες υπουργοί, αντί να πηγαίνουν εκεί που υπάρχει το πρόβλημα για να το λύσουν, προτιμούν να «συνωστίζονται» στα τηλεοπτικά παράθυρα της Αθήνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου