| του Γιώργου Πισσαλίδη |
 |
) «Ο Ανίκητος»: Μία αγιογραφία του Νέλσον Μαντέλα. |
) Και ο πραγματικός Μαντέλα. |
) Το τραγούδι που τελικά απελευθέρωσε τον Νέλσον Μαντέλα. |
) Μαντέλα-Πιενάρ: το όνειρο που δεν εκπληρώθηκε. |
) «Σκοτώστε τον Μπόερ, σκοτώστε τον αγρότη»: σύνθημα του ANC. |
) Σαμποτάζ στο Μουντιάλ των βιασμών και της γενοκτονίας. |
Συνδέσεις |
Προβάλλεται από τις 28 Ιανουαρίου, ο «Ανίκητος», η τελευταία ταινία του Κλιντ Ήστγουντ, για την προσπάθεια του Νέλσον Μαντέλα (Μόργκαν Φρήμαν) να ενώσει μαύρους και λευκούς μέσα από την στήριξη των Σπρίνγκμποκς, της πλειοψηφικά λευκής εθνικής ομάδας του ράγκμπι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1995.
Πρόκειται για μια ιστορία συγχώρεσης και συμφιλίωσης, καθότι οι Σπρίνγκμποκς ήταν η ομάδα-σύμβολο του απαρτχάιντ. Έτσι στην ταινία, πολλοί μαύροι αναρωτιούνται γιατί ο Μαντέλα στηρίζει τους Σπρίνγκμποκς. Εκείνος δε, τους απαντά: «Η συγχώρεση απελευθερώνει την ψυχή. Απομακρύνει τον φόβο». Μια συμφιλίωση που αποκορυφώνεται στην σκηνή που ο Μαντέλα απένειμε το κύπελλο στον αρχηγό των Σπρίνγκμποκς, Φρανσουά Πιενάρ (Ματ Ντέμον), φορώντας το πράσινο τζάκετ της εθνικής ράγκμπι με το νούμερο 6 του Πιενάρ. Μάλιστα αυτή θεωρείται η στιγμή που γεννήθηκε η νέα Νότια Αφρική (Έθνος του Ουράνιου Τόξου). O Μόργκαν Φρήμαν πιστεύεις ότι ήταν γεννημένος για να υποδυθεί τον Νέλσον Μαντέλα. Ήταν όμως αυτός ο πραγματικός Μαντέλα;
Από το 1984, που οι «Σπέσιαλς» τραγούδησαν «Απελευθερώστε τον Νέλσον Μαντέλα», υπάρχει μια προσπάθεια αγιοποίησης του πρώην αρχηγού του «Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου» (ANC) και Προέδρου της Δημοκρατίας της Νότιας Αφρικής. Για τους «προοδευτικούς» όλου του κόσμου, από τον Μπόνο μέχρι το Χόλυγουντ, ο Μαντέλα αξίζει κάθε τιμή για το γεγονός ότι κατάργησε το απαρτχάιντ και επέβαλε μια κοινωνία ισότητας για μαύρους και λευκούς. Θα μπορούσε και να ανακηρυχτεί Άγιος, σαν την Μητέρα Τερέζα.
Εκείνο όμως που αγνοούν πολλοί, είναι ότι η Νότια Αφρική δεν ήταν το φρικτό κράτος που περιέγραφαν τα συστημικά ΜΜΕ. Αλλιώς γιατί όλοι όσοι είχαν φυλετικό ή οικονομικό πρόβλημα στις γύρω χώρες, κατέφευγαν εκεί; Σίγουρα δεν ήταν τέλειο κράτος δικαίου, όμως στην διάρκεια της δεκαετίας του ’80 είχε μπει σε μια πορεία δημοκρατικοποίησης και ισότητας για όλους, ειδικά στον τομέα του αθλητισμού.
Όμως σύμφωνα με τον Νόαμ Τσόμσκι, οι διαδηλώσεις ενάντια στο απαρτχάιντ προωθούντο από τις μεγάλες δυτικές εταιρείες που ήθελαν καινούργιους πελάτες σε μια χώρα που άλλαζε από παραδοσιακή κοινωνία (αγροκτήματα και εξόρυξη διαμαντιών κ.λπ.), σε μια κοινωνία καταναλωτών, βασισμένη στην βιομηχανική παραγωγή. Όπως λέει και ο ίδιος: «Για τον Καπιταλισμό η απόλυτη ιδιότητα του ανθρώπου είναι αυτή του παραγωγού και καταναλωτή, εναλλάξιμα γρανάζια που καταναλώνουν ότι σκουπίδι παράγεται. Οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα που τους κάνει να ξεχωρίζουν, όπως ταύτιση με βάση την Φυλή είναι για τον Καπιταλισμό αναποτελεσματική, αν όχι ενοχλητική».
Εκείνο όμως που προτιμούν να ξεχνούν όλοι αυτοί οι «προοδευτικοί» λευκοί, είναι ότι ο Μαντέλα και οι συναγωνιστές του στο «Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο» (ANC) είναι κομμουνιστές. Ο ίδιος ο Μαντέλα είχε γράψει ένα εγχειρίδιο με τίτλο «Πώς να γίνεις καλός κομμουνιστής». Εκεί διαβάζουμε: «Κάτω από μια Κομμουνιστική Κυβέρνηση, η Νότια Αφρική θα είναι η χώρα της αφθονίας. Τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα θα σταματήσουν να υπάρχουν μόνο για τους λευκούς. Θα είναι εξ’ ίσου μοιρασμένα σε λευκούς και μη-λευκούς».
Έτσι, ο Μαντέλα δεν συνελήφθη για τις ιδέες του, αλλά γιατί είχε στην κατοχή του 210.000 χειροβομβίδες, 48.000 νάρκες προσωπικού και 1.500 ωρολογιακές βόμβες, που θα χρησιμοποιούσε εναντίον αθώων πολιτών για την κυριαρχία του Κομμουνισμού. Μάλιστα στοχεύοντας περισσότερο τους μαύρους αντικομουνιστές, παρά τους λευκούς. Στην φυλακή όπου έμεινε 27 χρόνια δεν ξέχασε την ιδεολογία του. Έτσι όταν απελευθερώθηκε το 1991, η πρώτη φωτογραφία που έβγαλε ήταν με τον λευκό αρχηγό του Κομμουνιστικού Κόμματος της Νοτίου Αφρικής Τζο Σλόβο, ενώ η πρώτη χώρα που επισκέφθηκε επίσημα ήταν η Κούβα του Κάστρο.
Όμως εκεί που η Νότια Αφρική υπό την κυβέρνηση Μπόθα ήταν μια πλούσια χώρα, με τον Μαντέλα κατέληξε μια εξαθλιωμένη τριτοκοσμική χώρα με τον μεγαλύτερο βαθμό εγκληματικότητας, βιασμών και AIDS στον κόσμο. Σε σημείο που σήμερα σχεδόν παρακαλά τους λευκούς που εγκατέλειψαν την χώρα, να γυρίσουν πίσω!
Το χειρότερο όμως είναι η αντιμετώπιση των Λευκών, που η ταινία του Ίστγουντ θεωρεί ότι ο Μαντέλα συγχώρεσε και εφάρμοσε ενωτική πολιτική. Κατ’ αρχήν ακόμα και σήμερα, ο Νέλσον Μαντέλα τραγουδά δημόσια τον ύμνο του «Δόρατος του Έθνους», του ένοπλου βραχίονα του ANC, με στίχους όπως: «Εμείς, τα μέλη του «Δόρατος του Έθνους» αναλαμβάνουμε την υποχρέωση να σκοτώσουμε τους λευκούς».
Επίσης η γυναίκα του, Γουίνι Μαντέλα είχε δηλώσει κάποτε: «Η Νότια Αφρική θα απελευθερωθεί μόνο με τα κολιέ και τα σπίρτα». Για όσους δεν ξέρουν, τα «κολιέ» είναι μια μέθοδος κατά την οποία περνάς από το κεφάλι κάποιου, δύο-τρεις σαμπρέλες αυτοκινήτου για να τον ακινητοποιήσεις και μετά τον περιχύνεις με βενζίνη και τον καις.
Έτσι από το 1994, που ο Μαντέλα και οι μαύροι κομμουνιστές του ANC ανέβηκαν στην εξουσία, έχουν δολοφονηθεί 3.000 λευκοί με την μέθοδο των κολιέ. Ο δε αριθμός των λευκών ανδρών, γυναικών και παιδιών που έχουν βιασθεί και βασανισθεί είναι πολλαπλάσιος. Στο 85% των περιπτώσεων δεν κλάπηκε τίποτα. Οπότε μένει το κίνητρο του μίσους κατά των λευκών. Σε αυτούς θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και 95 Έλληνες που βρήκαν παρόμοιο θάνατο, μόνο την πρώτη χρονιά της εξουσίας του Μαντέλα.
Η κυβέρνηση του Θομπ Μπέκι δεν κάνει τίποτα, παρόλο που από την εποχή του Μαντέλα υπάρχει επίσημο παρατηρητήριο για το θέμα. Εξ’ άλλου γιατί να το κάνει, όταν ο αποθανών υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και στις δύο κυβερνήσεις, Πήτερ Μοκάμπα ήταν αυτός που επινόησε τα σλόγκαν του ANC, όπως «Σκότωσε τον Μπόερ, Σκότωσε τον αγρότη»; Πιστεύεται δε ότι όταν πεθάνει ο Μαντέλα, δεν θα μείνει ζωντανός λευκός στην Νότια Αφρική. Έτσι οι λευκοί της Νότιας Αφρικής παίρνουν μαθήματα αυτοάμυνας και πολέμου για να προστατέψουν τον εαυτό τους και την οικογένεια τους από τους φονιάδες του ANC.
Μην περιμένετε όμως να δείτε τίποτα από όλα αυτά στον «Ανίκητο», γιατί ο δεξιός Κλιντ Ίστγουντ είναι και αυτός θύμα της παραπληροφόρησης των ΜΜΕ.
* Ο Γιώργος Πισσαλίδης έχει σπουδάσει Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και είναι κριτικός κινηματογράφου. Κείμενα του για τον κινηματογράφο έχουν δημοσιευθεί στο «Ποπ & Ροκ», την «Ελληνική Αγωγή» την «Τόλμη» (περιοδικό της Αρχιεπισκοπής), το «Τότε» και σε έντυπα του πατριωτικού χώρου.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 30ης Ιανουαρίου 2010 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου