Προς τον Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων
Συμφώνως με καταγγελίες πολιτών, επισημαίνεται ότι, σε νέα τηλεοπτική διαφήμιση, της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας «VODAFONE», εμφανίζεται να μιλάει κάποιος «υπάλληλος» καταστήματος κινητής τηλεφωνίας, για να «κλείσει» πακέτο συμφωνίας με πελάτη, αλλά πίσω του στο φόντο, υπάρχουν ανηρτημένες, επάνω σε έπιπλο, δύο σημαίες, εκ των οποίων η αριστερή, είναι η γνωστή από παλαιότερες σχετικές απόπειρες αντεθνικής προπαγάνδας, σημαία της δήθεν «ΚρητικήςΠολιτείας»!
Είναι εξόχως περίεργο, το πώς και το γιατί, επελέγη από εκατοντάδες άλλες σημαίες χωρών, η συγκεκριμένη, που τελικώς (όπως όλοι γνωρίζουν) δεν υφίσταται!
ΕΡΩΤΑΤΑΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ
1. Είναι σε γνώση του Υπουργείου σας, η νέα τηλεοπτική διαφήμιση της «VODAFONE», με την εντελώς περίεργη και ασυνήθιστη επιλογή «προβολής» (;) μιας ψευδοσημαίας, που δεν υφίσταται και η παρουσίασή της, που αποτελεί καθαρώς αντεθνική και απαράδεκτη προπαγάνδα; Ποια είναι η τοποθέτηση του Υπουργείου;
2. Ποια άμεσα μέτρα προτίθεται να λάβει το Υπουργείο, για να μην ξαναπροβληθούν παρομοίων τύπων «διαφημιστικά» στις τηλεοπτικές μας οθόνες;
Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011
Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011
«Εθνικός Κομμουνισμός και Εθνικός Μπολσεβικισμός»: Οι κομμουνιστές μπροστά στο Έθνος
του Γιώργου Πισσαλίδη
Μαθήματα εθνικισμού σε αριστερούς έρχεται να δώσει το τελευταίο βιβλίο του Γιάννη Κολοβού, «Εθνικός Κομμουνισμός και Εθνικομπολσεβικισμός» (Εκδόσεις «Πελασγός»). Ένα βιβλίο που εκδόθηκε λίγες μέρες μετά την αντίστοιχη εργασία του Κιτσίκη, αλλά που είναι πιο ολοκληρωμένη επιστημονικά.
Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της Ελληνικής Αριστεράς είναι ότι θεωρεί το έθνος, την εθνική ταυτότητα και συνείδηση ως δευτερεύοντες η επίπλαστους παράγοντες σε σχέση με τους οικονομικο-κοινωνικούς. Αυτό την οδηγεί σε κορυφαία λάθη τόσο στην ανάγνωση, όσο και στις λύσεις που δίνει σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Θεωρεί μάλιστα ότι η ευημερία και επίλυση του οικονομικού θέματος θα κάνουν τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τις εθνικές, θρησκευτικές και πολιτιστικές διαφορές και εντάσεις. Αυτό την κάνει να υποστηρίζει ύποπτα νεφελώματα, όπως ο πολυπολιτισμική κοινωνία.
Αυτές τις επικίνδυνες ψευδαισθήσεις, έρχεται να διαλύσει το βιβλίο του Γιάννη Κολοβού βασισμένο σε στοιχεία από πανεπιστημιακούς καθηγητές και σοβιετολόγους, αλλά κυρίως στην πορεία του ίδιου του Κομμουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη και τον Τρίτο Κόσμο. Το βιβλίο αποτελείται από δύο μονογραφίες («Εθνικός Κομμουνισμός και Εθνικός Μπολσεβικισμός» και «Ο παράγων «Εθνότητες» και η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης») και αποδεικνύουν την αμηχανία των κομμουνιστών απέναντι στην ιδέα του Έθνους, από την επομένη μάλιστα της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Αυτό συνέβη γιατί οι Μαρξ και Ένγκελς θεωρώντας ότι η προλεταριακή επανάσταση θα ξεσπάσει παντού, δεν θα χρειαζόταν κράτη και σύνορα. Έτσι οι θεωρητικοί του ιστορικού υλισμού δεν είχαν προβλέψει πως θα ήταν το κομμουνιστικό κράτος. Αυτό το λάθος το συνειδητοποίησε ο Λένιν, όταν αναγκάσθηκε να δημιουργήσει την ΕΣΣΔ. Συνειδητοποίησε επίσης ότι ο πατριωτισμός και οι παραδοσιακές αξίες βοηθούν την ενίσχυση της εξουσίας και της γεωπολιτικής ισχύος της χώρας, ενώ ο διεθνισμός ουδέποτε έγινε αποδεκτός από τους αγρότες, που αποτελούσαν την πλειοψηφία του αχανούς κράτους. Έτσι έβαλε πρώτος τα θεμέλια του εθνικού κομμουνισμού.
«Μπορεί να είναι ο κομμουνισμός να είναι εθνικός;» μπορεί να αναρωτηθούν οι αναγνώστες μας. Και όμως ήταν ο Στάλιν, που μίλησε για «σοσιαλισμό σε μία χώρα», προσαρμόζοντας τον διεθνισμό στις εθνικές παραδόσεις του Ρώσικου λαού (ειδικά την εποχή του Πατριωτικού Πολέμου) και μετέτρεψε την Κομμουνιστική Διεθνή σε έκφραση του Σοβιετικού πατριωτισμού και όργανο της Σοβιετικής ηγεμονίας.
Όταν οι κομμουνιστές ηγέτες θέλησαν να ξεφύγουν από τον σοβιετικό ιμπεριαλισμό και την ιδεολογική ορθοδοξία, ήταν στις παραδόσεις των λαών τους που στράφηκαν. Έτσι γεννήθηκε ο εθνικός κομμουνισμός με τους Τίτο, Κάστρο και Μάο. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του μελετητή Ουίλλιαμ Χάγκεν: «Ο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο βαλκανικός κομμουνισμός υπήρξε εθνικιστικός παρόλη την διεθνιστική του φρασεολογία». Όπως και η απάντηση του Γιαρουζέλσκι στην ερώτηση αν είναι πρώτα πατριώτης και μετά κομμουνιστής. «Φυσικά και είμαι πρώτα πατριώτης. Όφειλα να είμαι ρεαλιστής και να υπηρετήσω την πατρίδα μου ακόμα και κάτω από αυτό το νέο καθεστώς ... σκεφτόμενος ότι οφείλω να υπηρετώ την Πολωνία σε ένα ρεαλιστικό πλαίσιο». Δηλώσεις που θα παραξενέψουν τους πατριώτες, αλλά και που απαντούν στην επί δεκαετίες προδοτική στάση του ΚΚΕ.
Αντίθετα ο εθνικός σταλινισμός του Τσαουσέσκου συνδύαζε εθνικιστικές τάσεις και αυστηρή κομμουνιστική ορθοδοξία. Γράφει σχετικά ο Βλαντιμήρ Τσισμεάνου: «Η ρητορική του ήταν ακλόνητα σωβινιστική, αντι-Ουγγρική, με εμμονή στην ανάγκη να εδραιωθεί μία τελείως ομοιογενής εθνική κοινότητα». Μάλιστα επισημαίνει και «ξενοφοβικά ξεσπάσματα του conducator, την εκ μέρους του ρομαντικοποίηση του αρχαϊκού παρελθόντος της χώρας, την παθιασμένη ταύτιση με μυθολογικούς Θράκες-Δάκες ηγέτες και εξουσιομανείς φεουδάρχες πρίγκιπες, την γοητεία με τον οργανικό συντεχνιασμό και την παλινόρθωση συμβόλων τόσο μιλιταριστικών, όσο και λαϊκών (volkish). Το αν ήταν πραγματικός Ρουμάνος εθνικιστής η παλαιομοδίτης καιροσκόπος μένει να μελετηθεί».
Ενδιαφέρουσα είναι η ανάλυση περί εθνικομπολσεβικισμού, που αποτελεί κράμα του παραδοσιακού Ρωσικού εθνικισμού και μπολσεβικισμού, θυμίζοντας την μεγάλη τσαρική ισχύ και τις ρωσοκεντρικές παραδόσεις. Και ενώ αυτή πατριωτική ιδεολογία στην δεκαετία του ’30, θεωρείτο ότι ανήκε στον κομμουνισμό, σήμερα υπό την ηγεσία των Ντούγκιν και Λιμόνωφ είναι μέρος του επαναστατικού εθνικισμού. Χαρακτηρίζεται δε, από «λατρεία του Ρωσικού λαού στα όρια του ρατσισμού, λατρεία του ηρωισμού και της στρατιωτικής πειθαρχίας και άσβεστο μίσος κατά της Δύσης και των Εβραίων» (Τζων Ντάνλοπ). Πάντως ο συγγραφέας του βιβλίου φαίνεται να συμφωνεί με την άποψη που δεν θεωρεί ως εθνικομπολσεβίκους, εθνικοεπαναστάτες όπως ο Ερνστ Γιούνγκερ και «αριστερούς» εθνικοσοσιαλιστές, όπως ο Όττο Στράσερ, καθότι δεν ενδιαφέρονταν για εγκαθίδρυση του κομμουνισμού.
Η μονογραφία «Ο παράγων «εθνότητες» και η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης» είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, καταδεικνύοντας την αμφισημία των Σοβιετικών απέναντι στις διάφορες εθνότητες. Έτσι από το δικαίωμα των διαφόρων Δημοκρατιών για αυτοδιάθεση που υποστήριζε αρχικά ο Λένιν, σύντομα πέρασε στην απαγόρευση της αυτοδιάθεσης και την ομοσπονδιακή λύση. Αυτή όμως η ομοσπονδιακή λύση (η αφομοίωση) δεν επιτεύχθηκε ούτε με την ρωσοποίηση, μέσω της επιβολής της ρωσικής γλώσσας ως κυρίαρχης, ούτε με την τόνωση εθνικών παραδόσεων και την πολιτική «θετικών διακρίσεων». Αντίθετα, μαζί με τις πολιτιστικές διαφορές (ιδίως την θρησκεία) και την γενοκτονία ολόκληρων εθνικών ομάδων (Ουκρανία 1932-1933), αυτά τα μέτρα ώθησαν τις μειονότητες σε περιχαράκωση στην εθνική ταυτότητα και σε εθνικιστικά κινήματα ανεξαρτησίας. Μάλιστα για πολλούς μελετητές είναι ο εθνικισμός και όχι η δημοκρατία που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην διάλυση της ΕΣΣΔ. Με άλλα λόγια, μόλις βρέθηκε η ευκαιρία, οι διάφοροι λαοί της Σοβιετικής Ένωσης ζήτησαν εθνικά κράτη για τους εαυτούς τους.
Όμως όλα αυτά δεν δείχνει να τα κατανοεί η αριστερή πολιτική και διανόηση στην Ελλάδα. Έτσι συνεχίζουν να μιλούν για «εθνικιστικά και φοβικά παραληρήματα του ΚΚΕ» και να κάνουν κηρύγματα υπέρ της πολυπολιτισμικότητας. Και αυτό παρόλο που ο Μαρξ είχε γράψει ότι «σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας». Όμως το βιβλίο του Κολοβού αποδεικνύει μεταφέροντας τα διδάγματα από την πολυεθνική Σοβιετική Ένωση στην πολυπολιτισμική Ελλάδα του σήμερα, ότι ούτε η οικονομική ευημερία, ούτε η πολιτική των «θετικών διακρίσεων» θα αποτρέψουν τους εθνικούς, πολιτιστικούς και θρησκευτικούς ανταγωνισμούς ανάμεσα σε Έλληνες και λαθρομετανάστες. Το μόνο που θα καταφέρουν είναι να κάνουν τους Έλληνες, όπως έγινε και με τους Ρώσους, να νοιώθουν ότι χάνουν την προνομιακή θέση τους ως κυρίαρχη εθνότητα μέσα στην ίδια τους την πατρίδα.
Συντομευμένη έκδοση του άρθρου δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 15ης Ιανουαρίου 2011 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.
Μαθήματα εθνικισμού σε αριστερούς έρχεται να δώσει το τελευταίο βιβλίο του Γιάννη Κολοβού, «Εθνικός Κομμουνισμός και Εθνικομπολσεβικισμός» (Εκδόσεις «Πελασγός»). Ένα βιβλίο που εκδόθηκε λίγες μέρες μετά την αντίστοιχη εργασία του Κιτσίκη, αλλά που είναι πιο ολοκληρωμένη επιστημονικά.
Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της Ελληνικής Αριστεράς είναι ότι θεωρεί το έθνος, την εθνική ταυτότητα και συνείδηση ως δευτερεύοντες η επίπλαστους παράγοντες σε σχέση με τους οικονομικο-κοινωνικούς. Αυτό την οδηγεί σε κορυφαία λάθη τόσο στην ανάγνωση, όσο και στις λύσεις που δίνει σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Θεωρεί μάλιστα ότι η ευημερία και επίλυση του οικονομικού θέματος θα κάνουν τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τις εθνικές, θρησκευτικές και πολιτιστικές διαφορές και εντάσεις. Αυτό την κάνει να υποστηρίζει ύποπτα νεφελώματα, όπως ο πολυπολιτισμική κοινωνία.
Αυτές τις επικίνδυνες ψευδαισθήσεις, έρχεται να διαλύσει το βιβλίο του Γιάννη Κολοβού βασισμένο σε στοιχεία από πανεπιστημιακούς καθηγητές και σοβιετολόγους, αλλά κυρίως στην πορεία του ίδιου του Κομμουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη και τον Τρίτο Κόσμο. Το βιβλίο αποτελείται από δύο μονογραφίες («Εθνικός Κομμουνισμός και Εθνικός Μπολσεβικισμός» και «Ο παράγων «Εθνότητες» και η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης») και αποδεικνύουν την αμηχανία των κομμουνιστών απέναντι στην ιδέα του Έθνους, από την επομένη μάλιστα της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Αυτό συνέβη γιατί οι Μαρξ και Ένγκελς θεωρώντας ότι η προλεταριακή επανάσταση θα ξεσπάσει παντού, δεν θα χρειαζόταν κράτη και σύνορα. Έτσι οι θεωρητικοί του ιστορικού υλισμού δεν είχαν προβλέψει πως θα ήταν το κομμουνιστικό κράτος. Αυτό το λάθος το συνειδητοποίησε ο Λένιν, όταν αναγκάσθηκε να δημιουργήσει την ΕΣΣΔ. Συνειδητοποίησε επίσης ότι ο πατριωτισμός και οι παραδοσιακές αξίες βοηθούν την ενίσχυση της εξουσίας και της γεωπολιτικής ισχύος της χώρας, ενώ ο διεθνισμός ουδέποτε έγινε αποδεκτός από τους αγρότες, που αποτελούσαν την πλειοψηφία του αχανούς κράτους. Έτσι έβαλε πρώτος τα θεμέλια του εθνικού κομμουνισμού.
«Μπορεί να είναι ο κομμουνισμός να είναι εθνικός;» μπορεί να αναρωτηθούν οι αναγνώστες μας. Και όμως ήταν ο Στάλιν, που μίλησε για «σοσιαλισμό σε μία χώρα», προσαρμόζοντας τον διεθνισμό στις εθνικές παραδόσεις του Ρώσικου λαού (ειδικά την εποχή του Πατριωτικού Πολέμου) και μετέτρεψε την Κομμουνιστική Διεθνή σε έκφραση του Σοβιετικού πατριωτισμού και όργανο της Σοβιετικής ηγεμονίας.
Όταν οι κομμουνιστές ηγέτες θέλησαν να ξεφύγουν από τον σοβιετικό ιμπεριαλισμό και την ιδεολογική ορθοδοξία, ήταν στις παραδόσεις των λαών τους που στράφηκαν. Έτσι γεννήθηκε ο εθνικός κομμουνισμός με τους Τίτο, Κάστρο και Μάο. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του μελετητή Ουίλλιαμ Χάγκεν: «Ο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο βαλκανικός κομμουνισμός υπήρξε εθνικιστικός παρόλη την διεθνιστική του φρασεολογία». Όπως και η απάντηση του Γιαρουζέλσκι στην ερώτηση αν είναι πρώτα πατριώτης και μετά κομμουνιστής. «Φυσικά και είμαι πρώτα πατριώτης. Όφειλα να είμαι ρεαλιστής και να υπηρετήσω την πατρίδα μου ακόμα και κάτω από αυτό το νέο καθεστώς ... σκεφτόμενος ότι οφείλω να υπηρετώ την Πολωνία σε ένα ρεαλιστικό πλαίσιο». Δηλώσεις που θα παραξενέψουν τους πατριώτες, αλλά και που απαντούν στην επί δεκαετίες προδοτική στάση του ΚΚΕ.
Αντίθετα ο εθνικός σταλινισμός του Τσαουσέσκου συνδύαζε εθνικιστικές τάσεις και αυστηρή κομμουνιστική ορθοδοξία. Γράφει σχετικά ο Βλαντιμήρ Τσισμεάνου: «Η ρητορική του ήταν ακλόνητα σωβινιστική, αντι-Ουγγρική, με εμμονή στην ανάγκη να εδραιωθεί μία τελείως ομοιογενής εθνική κοινότητα». Μάλιστα επισημαίνει και «ξενοφοβικά ξεσπάσματα του conducator, την εκ μέρους του ρομαντικοποίηση του αρχαϊκού παρελθόντος της χώρας, την παθιασμένη ταύτιση με μυθολογικούς Θράκες-Δάκες ηγέτες και εξουσιομανείς φεουδάρχες πρίγκιπες, την γοητεία με τον οργανικό συντεχνιασμό και την παλινόρθωση συμβόλων τόσο μιλιταριστικών, όσο και λαϊκών (volkish). Το αν ήταν πραγματικός Ρουμάνος εθνικιστής η παλαιομοδίτης καιροσκόπος μένει να μελετηθεί».
Ενδιαφέρουσα είναι η ανάλυση περί εθνικομπολσεβικισμού, που αποτελεί κράμα του παραδοσιακού Ρωσικού εθνικισμού και μπολσεβικισμού, θυμίζοντας την μεγάλη τσαρική ισχύ και τις ρωσοκεντρικές παραδόσεις. Και ενώ αυτή πατριωτική ιδεολογία στην δεκαετία του ’30, θεωρείτο ότι ανήκε στον κομμουνισμό, σήμερα υπό την ηγεσία των Ντούγκιν και Λιμόνωφ είναι μέρος του επαναστατικού εθνικισμού. Χαρακτηρίζεται δε, από «λατρεία του Ρωσικού λαού στα όρια του ρατσισμού, λατρεία του ηρωισμού και της στρατιωτικής πειθαρχίας και άσβεστο μίσος κατά της Δύσης και των Εβραίων» (Τζων Ντάνλοπ). Πάντως ο συγγραφέας του βιβλίου φαίνεται να συμφωνεί με την άποψη που δεν θεωρεί ως εθνικομπολσεβίκους, εθνικοεπαναστάτες όπως ο Ερνστ Γιούνγκερ και «αριστερούς» εθνικοσοσιαλιστές, όπως ο Όττο Στράσερ, καθότι δεν ενδιαφέρονταν για εγκαθίδρυση του κομμουνισμού.
Η μονογραφία «Ο παράγων «εθνότητες» και η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης» είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, καταδεικνύοντας την αμφισημία των Σοβιετικών απέναντι στις διάφορες εθνότητες. Έτσι από το δικαίωμα των διαφόρων Δημοκρατιών για αυτοδιάθεση που υποστήριζε αρχικά ο Λένιν, σύντομα πέρασε στην απαγόρευση της αυτοδιάθεσης και την ομοσπονδιακή λύση. Αυτή όμως η ομοσπονδιακή λύση (η αφομοίωση) δεν επιτεύχθηκε ούτε με την ρωσοποίηση, μέσω της επιβολής της ρωσικής γλώσσας ως κυρίαρχης, ούτε με την τόνωση εθνικών παραδόσεων και την πολιτική «θετικών διακρίσεων». Αντίθετα, μαζί με τις πολιτιστικές διαφορές (ιδίως την θρησκεία) και την γενοκτονία ολόκληρων εθνικών ομάδων (Ουκρανία 1932-1933), αυτά τα μέτρα ώθησαν τις μειονότητες σε περιχαράκωση στην εθνική ταυτότητα και σε εθνικιστικά κινήματα ανεξαρτησίας. Μάλιστα για πολλούς μελετητές είναι ο εθνικισμός και όχι η δημοκρατία που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην διάλυση της ΕΣΣΔ. Με άλλα λόγια, μόλις βρέθηκε η ευκαιρία, οι διάφοροι λαοί της Σοβιετικής Ένωσης ζήτησαν εθνικά κράτη για τους εαυτούς τους.
Όμως όλα αυτά δεν δείχνει να τα κατανοεί η αριστερή πολιτική και διανόηση στην Ελλάδα. Έτσι συνεχίζουν να μιλούν για «εθνικιστικά και φοβικά παραληρήματα του ΚΚΕ» και να κάνουν κηρύγματα υπέρ της πολυπολιτισμικότητας. Και αυτό παρόλο που ο Μαρξ είχε γράψει ότι «σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας». Όμως το βιβλίο του Κολοβού αποδεικνύει μεταφέροντας τα διδάγματα από την πολυεθνική Σοβιετική Ένωση στην πολυπολιτισμική Ελλάδα του σήμερα, ότι ούτε η οικονομική ευημερία, ούτε η πολιτική των «θετικών διακρίσεων» θα αποτρέψουν τους εθνικούς, πολιτιστικούς και θρησκευτικούς ανταγωνισμούς ανάμεσα σε Έλληνες και λαθρομετανάστες. Το μόνο που θα καταφέρουν είναι να κάνουν τους Έλληνες, όπως έγινε και με τους Ρώσους, να νοιώθουν ότι χάνουν την προνομιακή θέση τους ως κυρίαρχη εθνότητα μέσα στην ίδια τους την πατρίδα.
Συντομευμένη έκδοση του άρθρου δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 15ης Ιανουαρίου 2011 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.
Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011
Παλιανθρωπιά των Τούρκων στην Πόλη
Ενώ ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος ήταν έτοιμος, πάνω στην Εξέδρα που ειδικά είχε στηθεί, για την τελετή του Σταυρού, βγήκε από το διπλανό τζαμί και άρχισε ο Τούρκος Ιμάμης τις ψαλμωδίες του που, σύμφωνα με όσα μας είπαν, τις τράβηξε δύο φορές παραπάνω από τον κανονικό χρόνο.
Φανερά εκνευρισμένος ο κ. Βαρθολομαίος, είπε «αφήστε τον να τελειώσει» και μετά έριξε τον Σταυρό, που του έφυγε από τα χέρια και έπεσε στην Εξέδρα, όπου τον σήκωσαν για να τον ρίξει στη θάλασσα.
Οι Τούρκοι, ξέρουν να είναι παλιάνθρωποι.
Φανερά εκνευρισμένος ο κ. Βαρθολομαίος, είπε «αφήστε τον να τελειώσει» και μετά έριξε τον Σταυρό, που του έφυγε από τα χέρια και έπεσε στην Εξέδρα, όπου τον σήκωσαν για να τον ρίξει στη θάλασσα.
Οι Τούρκοι, ξέρουν να είναι παλιάνθρωποι.
Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010
Παύλος Μελάς: πάντα επίκαιρος
Οι εθνικιστές και οι πατριώτες, τίμησαν για μία ακόμη χρονιά την μνήμη του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά. Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Επιτροπής Μνήμης και Τιμής Παύλου Μελά, εκατοντάδες εθνικιστές και πατριώτες βρέθηκαν στο μνημείο του Ήρωα, έξω από την Λέσχη Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων. Στην εκδήλωση παρευρέθησαν μεταξύ άλλων συναγωνιστές από κυπριακές και βορειοηπειρωτικές οργανώσεις, μέλη νεολαιίστικων οργανώσεων, πατριωτικών συλλόγων και σωματείων. Την εκδήλωση χαιρέτησαν μεταξύ άλλων ο βουλευτής και υποψήφιος περιφερειάρχης Αδωνις Γεωργιάδης, ο εκδότης Λεωνίδας Γεωργιάδης, ο εκδότης του «Ελεύθερου Κόσμου» Δημήτρης Ζαφειρόπουλος ο καθηγητής και πρόεδρος του Ιδρύματος «Ιων Δραγούμης» Χρήστος Γούδης, ο πρόεδρος της Νεολαίας του ΛΑΟΣ Γιάννης Παναγιωτακόπουλος, ο διοργανωτής της εκδήλωσης εκδότης Γιάννης Γιαννάκενας, ο δικηγόρος Φώτης Χαρίτος κ.α. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο δημοσιογράφος και εκδότης του «PATRIA» Δημήτρης Παπαγεωργίου, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο νόημα της θυσίας του Παύλου Μελά σε σχέση με την σημερινή κατάσταση της παγκοσμιοποίησης και της αλλοίωσης του εθνικού και κοινωνικού ιστού, τονίζοντας το πόσο επίκαιρα παρά ποτέ είναι τα μηνύματα του Μακεδονικού Αγώνα, αναφερόμενος μεταξύ άλλων στον αγώνα που γίνεται σήμερα για να κρατηθούν ελεύθερες οι γειτονιές της Αθήνας. Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων και η εκδήλωση έκλεισε με τον Εθνικό Ύμνο.
Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010
Αν ζούσε σήμερα ο Παύλος...
Σε κάποια δημόσια υπηρεσία στο κέντρο, μπαίνοντας μέσα τις προάλλες, βίωσα μία ευχάριστη έκπληξη, όταν σε σημείο κοντά στην είσοδο είδα έναν πίνακα του ήρωα του Μακεδονικού Αγώνα, Παύλου Μελά. Δεν περίμενα ότι στην καθημερινότητα της Αθήνας του 2010, θα έβλεπα τον αγαπημένο μου ήρωα Παύλο Μελά, σε κεντρικό σημείο. Ο Παύλος Μελάς έπεσε πολεμώντας για την Μακεδονία μας. Ο ηρωικός καπετάν Μίκης Ζέζας, ψευδώνυμο που αποτελείται από τα ονόματα των δύο του παιδιών του, ήταν από τους πρωτοπόρους για τον αγώνα για την Μακεδονία μας, αφού πριν ακόμα ανεβεί στα βουνά της, είχε κινητοποιήσει φορείς και άτομα, υποστηρίζοντας αυτό που και ο Ίωνας Δραγούμης έλεγε: πως πρέπει να βοηθήσουμε την Μακεδονία μας. Το οικογενειακό του περιβάλλον θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίζαμε σήμερα «κατεστημένο» της εποχής. Ήταν γιος του Μιχαήλ Μελά και σύζυγος της Ναταλίας Δραγούμη. Οικογένεια αριστοκρατών, με την ουσιαστική έννοια του όρου και όχι με την ψεύτικη και κενή έννοια που της δίνουμε σήμερα. Αν όπως έλεγε ο λαός μας «καθόταν στα αυγά του, θα ζούσε μία ζωή άνετη, θα ζούσε πλουσιοπάροχα και θα εξελισσόταν στην ιεραρχία του στρατεύματος, αφού ήταν αξιωματικός του Πυροβολικού. Όμως οι τύχες των ανθρώπων, πολλές φορές καθορίζονται από αποφάσεις και επιλογές. Ο Παύλος Μελάς δεν προτίμησε την ηρεμία, δεν θέλησε να γίνει ζευγολάτης, όπως λέει και ο ποιητής. Με το όπλο στον ώμο και με τις σφαίρες σταυρωτά, ανέβηκε με τους άντρες του να πολεμήσουν, όταν οι περισσότεροι από τους συνομήλικούς του προτίμησαν την άνεση και την ασφάλεια του αστικού περιβάλλοντος της εποχής. Άντεξε κακουχίες, κρύο, παγωνιά, περπατούσε αυτός και οι άντρες του δεκάδες χιλιόμετρα καθημερινά για να φέρει εις πέρας την αποστολή του, γνωρίζοντας ότι ο θάνατος παραμονεύει κάθε στιγμή. Παρ' όλα αυτά συνέχισε, δεν υπολόγισε τίποτα και όπως είναι η μοίρα κάθε ήρωα, συνάντησε το θάνατο τον Οκτώβριο του 1904, στο χωριό Στάτιστα, περνώντας στο Πάνθεον των Ηρώων αυτού του τόπου..
Σαν ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη του μεγάλου μακεδονομάχου Παύλου Μελά, η Επιτροπή Μνήμης και Τιμής Παύλου Μελά, σας προσκαλεί στην 8η ετήσια εκδήλωση τιμής που διοργανώνει την Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010 στις 7:00 μ.μ. στο μνημείο του ήρωα (Πλατεία Παύλου Μελά) έξω από τη Λέσχη Αξιωματικών. Κεντρικός ομιλητής ο δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού "PATRIA" Δημήτρης Παπαγεωργίου.Θα χαιρετίσουν βουλευτές και εκπρόσωποι πατριωτικών φορέων και εντύπων. Μετά τους χαιρετισμούς θα ακολουθήσει κατάθεση στεφάνων. Την εκδήλωση συντονίζει ο εκδότης Ιωάννης Γιαννάκενας.
Αν ζούσε σήμερα ο Παύλος... Αν είχαμε το ίδιο σκηνικό όπως και τότε... Αν έπαιρνε την ίδια ηρωική απόφαση όπως πήρε τότε... Αν έφευγε πάλι να πάει να πολεμήσει για το ιδανικό του... Το σύστημα θα τον αντιμετώπιζε σαν τρελό, σαν περιθωριακό. Θα του έβαζε την ταμπέλα του φασίστα, θα τον κατηγορούσαν ότι θέτει σε κίνδυνο τις διεθνείς σχέσεις της χώρας μας. Κατά πάσα πιθανότητα θα τον έδιναν οι ίδιοι στους κομιτατζήδες και τους τούρκους, όπως έδωσαν τον Οτσαλάν πριν κάποια χρόνια, όπως θέλουν να δώσουν τους εθελοντές πολεμιστές που πολέμησαν στο πλευρό των Σέρβων στην πρώην Γιουγκοσλαβία, παρουσιάζοντας τους σαν σφαγείς και δολοφόνους. Θα ήταν ο κακός της υποθέσεως, ο επικίνδυνος. Που αντί να ζήσει στην άνεση και στην ηρεμία, προτιμά να πολεμήσει... Ίσως και να τον χαρακτήριζαν και τρομοκράτη... Γιατί δυστυχώς, οι πλειοψηφίες των ανθρώπων που ζουν και κινούνται δίπλα μας, δεν έχουν ψυχή, δεν έχουν καρδιά. Δεν είναι σε θέση να κάνουν κάτι άλλο, κάτι πιο τρανό και πιο μεγάλο... Όπως και να 'χει το ζήτημα, ο Παύλος Μελάς, ο καπετάν Μίκης-Ζέζας, το παλικάρι που πολέμησε και έπεσε για την Μακεδονία μας, ζει και θα ζει πάντα στις ψυχές και στις συνειδήσεις μας. Για μας δεν έφυγε ποτέ. Γιατί απλά «του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται».Τάσος Δημητρακόπουλος
Σαν ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη του μεγάλου μακεδονομάχου Παύλου Μελά, η Επιτροπή Μνήμης και Τιμής Παύλου Μελά, σας προσκαλεί στην 8η ετήσια εκδήλωση τιμής που διοργανώνει την Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010 στις 7:00 μ.μ. στο μνημείο του ήρωα (Πλατεία Παύλου Μελά) έξω από τη Λέσχη Αξιωματικών. Κεντρικός ομιλητής ο δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού "PATRIA" Δημήτρης Παπαγεωργίου.Θα χαιρετίσουν βουλευτές και εκπρόσωποι πατριωτικών φορέων και εντύπων. Μετά τους χαιρετισμούς θα ακολουθήσει κατάθεση στεφάνων. Την εκδήλωση συντονίζει ο εκδότης Ιωάννης Γιαννάκενας.
Αν ζούσε σήμερα ο Παύλος... Αν είχαμε το ίδιο σκηνικό όπως και τότε... Αν έπαιρνε την ίδια ηρωική απόφαση όπως πήρε τότε... Αν έφευγε πάλι να πάει να πολεμήσει για το ιδανικό του... Το σύστημα θα τον αντιμετώπιζε σαν τρελό, σαν περιθωριακό. Θα του έβαζε την ταμπέλα του φασίστα, θα τον κατηγορούσαν ότι θέτει σε κίνδυνο τις διεθνείς σχέσεις της χώρας μας. Κατά πάσα πιθανότητα θα τον έδιναν οι ίδιοι στους κομιτατζήδες και τους τούρκους, όπως έδωσαν τον Οτσαλάν πριν κάποια χρόνια, όπως θέλουν να δώσουν τους εθελοντές πολεμιστές που πολέμησαν στο πλευρό των Σέρβων στην πρώην Γιουγκοσλαβία, παρουσιάζοντας τους σαν σφαγείς και δολοφόνους. Θα ήταν ο κακός της υποθέσεως, ο επικίνδυνος. Που αντί να ζήσει στην άνεση και στην ηρεμία, προτιμά να πολεμήσει... Ίσως και να τον χαρακτήριζαν και τρομοκράτη... Γιατί δυστυχώς, οι πλειοψηφίες των ανθρώπων που ζουν και κινούνται δίπλα μας, δεν έχουν ψυχή, δεν έχουν καρδιά. Δεν είναι σε θέση να κάνουν κάτι άλλο, κάτι πιο τρανό και πιο μεγάλο... Όπως και να 'χει το ζήτημα, ο Παύλος Μελάς, ο καπετάν Μίκης-Ζέζας, το παλικάρι που πολέμησε και έπεσε για την Μακεδονία μας, ζει και θα ζει πάντα στις ψυχές και στις συνειδήσεις μας. Για μας δεν έφυγε ποτέ. Γιατί απλά «του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται».Τάσος Δημητρακόπουλος
Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010
H Πλατεία Αττικής πάλι στους Έλληνες!!!
Σήμερα όπως γνωρίζετε, είχε ανακοινωθεί από τους επαγγελματίες αντιρατσιστές εκδήλωση στην Πλατεία Αττικής με σκοπό να εκφοβίσουν τους Έλληνες κατοίκους της περιοχής.
Από νωρίς το μεσημέρι στην πλατεία βρισκόταν αστυνομική δύναμη!(τι έκαναν από τόσο νωρίς; διασφάλιζαν τον χώρο;;;)
Λίγο μετά τις 5 στην πλατεία έφτασαν γύρω στα 80 άτομα από τον χώρο των χρήσιμων ηλίθιων, η παρουσία τους τόνωσε το ηθικό των επιδοτούμενων αντιρατσιστών οι οποίοι επιδόθηκαν σε έναν αγώνα να μαζέψουν πόρτα-πόρτα όλους τους αλλοδαπούς της περιοχής.
Λίγο μετά τις 6 είχαν καταφέρει να γεμίσουν ένα μεγάλο κομμάτι της πλατείας με αλλοδαπούς, οι οποίοι, σίγουρα ήταν παραπάνω από το 80% του συνόλου των συγκεντρωμένων.
Αφού όλοι μαζί, λέρωσαν τον χώρο με όποιο τρόπο μπορούσαν...αφού έκαναν την επαναστατική τους γυμναστική και αφού χόρτασαν να ακούν αφγανούς και άλλους να ορυόνται στις γλώσσες τους από τα μεγάφωνα...η ώρα πέρασε και έπρεπε να φύγουν...
Φυσικά δεν πήγαν προς τον Άγιο Παντελέημονα γιατί η ΕΜΥ είχε δώσει νεφώσεις και μπορεί να έβρεχε...
δεν πήγαν προς τον Σταθμό Λαρίσης γιατί ούτε και εκεί δεν ήταν καλός ο καιρός...
προς Σεπόλια-Περιστέρι θα χανόντουσαν...οπότε ξεκινήσανε να κάνουν την επαναστατική τους πορεία προς τον Άγιο Νικόλαο!!!!!
Και εκεί διαλυθήκαν ησύχως(Έφυγαν με τον ΗΣΑΠ)...και πήγαν όλοι σπίτι ικανοποιημένοι πως έκαναν και σήμερα το καθήκον τους...
Συνοπτικά
Η Εκδήλωση είχε απόλυτη επιτυχία!
Οι αντιρατσιστές δικαιολόγησαν τις επιδοτήσεις...
Οι χρήσιμοι ηλίθιοι έβγαλαν το μεροκάματο...
Και οι γνωστές μυστακιοφόρες αγωνίστριες με τα ταγάρια όλο και κάποιο λαθρομετανάστη θα βρήκαν να καλυφθούν και για απόψε και έτσι ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...
Να επισημάνουμε ένα δύο πράγματα προς ενημέρωση...
1) Η εκδήλωση άρχισε στις 6....στις 8.30 η πλατεία είχε ξεβρωμίσει και οι Έλληνες κάτοικοι την είχαν ξαναπάρει!
2) Την ώρα που γινόταν εκδήλωση στην Αττική...γύρω από τους αναρχοεπιδοτουμενοχασανηδες υπήρχαν δύο διμοιρίες και αυτές σε απόσταση 100 μέτρων τουλάχιστον....την ίδια ώρα στον Άγιο Παντελεήμονα...χωρίς να έχει ανακοινωθεί καμία εκδήλωση υπήρχαν 5 διμοιρίες!
3) Ήδη στο διαδίκτυο έκαναν την εμφάνιση τους οι γνωστοί σεναριογραφοί των επιδοτούμενων οι οποίοι προσπαθούν να στήσουν επιθέσεις κατοίκων σε αλλοδαπούς, επεισόδια και ότι άλλο τους βγει για να διατηρήσουν το θέμα μιας και έχει πολύ χρήμα και όσο και αν είναι μαζεμένες οι εποχές τέτοιες εκδηλώσεις πάντα επιδοτούνται αδρά.
4) Την ίδια ώρα που οι μπαχαλάκηδες βρωμίζαν προσωρινά την Αττική... ΚΑΙ 4η πλατεία μπήκε σιγά-σιγά για αρχή στην διαδικασία αυτοπροστασίας από μεριάς των κατοίκων!!! Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε γράψει για 3...από εχθές όμως είναι 4!!! Αγιος Παντελεήμονας, Πλατεία Αττικής και άλλες δύο που δεν τις γράφουμε για αυτονόητους λόγους...αν και σε λίγο καιρό τις γραφουμε δεν τις γράφουμε θα είναι εμφανής η διαφορά...
Υ.Σ από την εκδήλωση υπάρχει άφθονο υλικό μιας και καλυπτόταν από 4 βιντεοκάμερες των "εξαφανισμένων"...
http://www.greekalert.com/2010/10/blog-post_2382.html
Από νωρίς το μεσημέρι στην πλατεία βρισκόταν αστυνομική δύναμη!(τι έκαναν από τόσο νωρίς; διασφάλιζαν τον χώρο;;;)
Λίγο μετά τις 5 στην πλατεία έφτασαν γύρω στα 80 άτομα από τον χώρο των χρήσιμων ηλίθιων, η παρουσία τους τόνωσε το ηθικό των επιδοτούμενων αντιρατσιστών οι οποίοι επιδόθηκαν σε έναν αγώνα να μαζέψουν πόρτα-πόρτα όλους τους αλλοδαπούς της περιοχής.
Λίγο μετά τις 6 είχαν καταφέρει να γεμίσουν ένα μεγάλο κομμάτι της πλατείας με αλλοδαπούς, οι οποίοι, σίγουρα ήταν παραπάνω από το 80% του συνόλου των συγκεντρωμένων.
Αφού όλοι μαζί, λέρωσαν τον χώρο με όποιο τρόπο μπορούσαν...αφού έκαναν την επαναστατική τους γυμναστική και αφού χόρτασαν να ακούν αφγανούς και άλλους να ορυόνται στις γλώσσες τους από τα μεγάφωνα...η ώρα πέρασε και έπρεπε να φύγουν...
Φυσικά δεν πήγαν προς τον Άγιο Παντελέημονα γιατί η ΕΜΥ είχε δώσει νεφώσεις και μπορεί να έβρεχε...
δεν πήγαν προς τον Σταθμό Λαρίσης γιατί ούτε και εκεί δεν ήταν καλός ο καιρός...
προς Σεπόλια-Περιστέρι θα χανόντουσαν...οπότε ξεκινήσανε να κάνουν την επαναστατική τους πορεία προς τον Άγιο Νικόλαο!!!!!
Και εκεί διαλυθήκαν ησύχως(Έφυγαν με τον ΗΣΑΠ)...και πήγαν όλοι σπίτι ικανοποιημένοι πως έκαναν και σήμερα το καθήκον τους...
Συνοπτικά
Η Εκδήλωση είχε απόλυτη επιτυχία!
Οι αντιρατσιστές δικαιολόγησαν τις επιδοτήσεις...
Οι χρήσιμοι ηλίθιοι έβγαλαν το μεροκάματο...
Και οι γνωστές μυστακιοφόρες αγωνίστριες με τα ταγάρια όλο και κάποιο λαθρομετανάστη θα βρήκαν να καλυφθούν και για απόψε και έτσι ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...
Να επισημάνουμε ένα δύο πράγματα προς ενημέρωση...
1) Η εκδήλωση άρχισε στις 6....στις 8.30 η πλατεία είχε ξεβρωμίσει και οι Έλληνες κάτοικοι την είχαν ξαναπάρει!
2) Την ώρα που γινόταν εκδήλωση στην Αττική...γύρω από τους αναρχοεπιδοτουμενοχασανηδες υπήρχαν δύο διμοιρίες και αυτές σε απόσταση 100 μέτρων τουλάχιστον....την ίδια ώρα στον Άγιο Παντελεήμονα...χωρίς να έχει ανακοινωθεί καμία εκδήλωση υπήρχαν 5 διμοιρίες!
3) Ήδη στο διαδίκτυο έκαναν την εμφάνιση τους οι γνωστοί σεναριογραφοί των επιδοτούμενων οι οποίοι προσπαθούν να στήσουν επιθέσεις κατοίκων σε αλλοδαπούς, επεισόδια και ότι άλλο τους βγει για να διατηρήσουν το θέμα μιας και έχει πολύ χρήμα και όσο και αν είναι μαζεμένες οι εποχές τέτοιες εκδηλώσεις πάντα επιδοτούνται αδρά.
4) Την ίδια ώρα που οι μπαχαλάκηδες βρωμίζαν προσωρινά την Αττική... ΚΑΙ 4η πλατεία μπήκε σιγά-σιγά για αρχή στην διαδικασία αυτοπροστασίας από μεριάς των κατοίκων!!! Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε γράψει για 3...από εχθές όμως είναι 4!!! Αγιος Παντελεήμονας, Πλατεία Αττικής και άλλες δύο που δεν τις γράφουμε για αυτονόητους λόγους...αν και σε λίγο καιρό τις γραφουμε δεν τις γράφουμε θα είναι εμφανής η διαφορά...
Υ.Σ από την εκδήλωση υπάρχει άφθονο υλικό μιας και καλυπτόταν από 4 βιντεοκάμερες των "εξαφανισμένων"...
http://www.greekalert.com/2010/10/blog-post_2382.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
