Εθνικισμός ή βαρβαρότητα

Τις τελευταίες ημέρες η πολιτική ατζέντα έχει επικεντρωθεί γύρω από το σύνθημα που χρησιμοποίησε ο Γιώργος Παπανδρέου «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» και την κατηγορία που του απεύθυνε ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ότι προσβάλλει τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας. Η κουβέντα όπως συνήθως αποπροσανατολίστηκε από τους «κουκουλοκονδυλοφόρους» των ελληνικών ΜΜΕ οι οποίοι προσπάθησαν να μας πείσουν ότι τέτοιου είδους αριστερίστικα συνθήματα είναι «διαχρονικά» και απαραίτητα για την πρόοδο της κοινωνίας μας.
Εμείς αντί άλλου θα τους προτείναμε να περάσουν μία βόλτα από τα στενά και τις πλατείες της Αθήνας, γύρω από την Πλατεία Ομονοίας. Εκεί που η βαρβαρότητα έχει γίνει πλέον καθεστώς, εκεί που στην πράξη καταργείται κάθε είδους αποδεκτή κοινωνική συμπεριφορά από ομάδες αλλοδαπών, που πιστεύουν ότι η Πειραιώς είναι η νέα Καμπούλ. Θα τους προτείναμε να περιδιαβούν λίγο την Γερανίου, για να καταλάβουν τι σημαίνει εκβαρβαρισμός των κοινωνικών σχέσεων. Θα τους προτείναμε να φύγουν λίγο από τα καφέ του Ψυρρή και της Βαλαωρίτου, γνωστά στέκια αριστερόστροφων δημοσιογράφων και να περπατήσουν λίγο τους δρόμους των συγχρόνων γκέτο όπου συντελείται μία εντυπωσιακότατη οπισθοδρόμηση της κοινωνικής συνοχής.
Αν κάποιος σήμερα αντιστρέψει το σύνθημα που χρησιμοποίησε ο Γιώργος Παπανδρέου σε «εθνικισμός ή βαρβαρότητα» δεν θα εκφράζει κάποια φιλοσοφική ανησυχία, δεν θα προβάλλει ένα σύνθημα σε πολιτικό επίπεδο, αλλά θα παρουσιάζει την ωμή πραγματικότητα, όπως αυτή τουλάχιστον αποτυπώνεται στις μη «in» περιοχές της Αθήνας.
Γιατί τελικά αυτό συμβαίνει σήμερα στην κοινωνία μας ως αποτέλεσμα της συστηματικής εισβολής τριτοκοσμικών, οι οποίοι μεταβάλλουν σιγά - σιγά σε Τρίτο κόσμο και την ίδια την πατρίδα μας, η οποία όσα ελαττώματα και αν έχει είναι σαφώς προτιμότερη ως κοινωνική δομή από τις αντίστοιχες πακιστανικές ή αφγανικές.
Και αυτή ακριβώς είναι η αγωνία των κατοίκων από κάθε περιοχή της Αθήνας, που φωνάζουν διαρκώς για το πρόβλημα της μετανάστευσης, το οποίο ευτυχώς πλέον δεν αποτελεί πια ταμπού παρά μόνο στα μυαλά κάποιων «συνασπισμένων» οι οποίοι έχουν χάσει την επαφή της με τα μαζικά στρώματα της κοινωνίας, αποκομμένοι και εγκλωβισμένοι σε μια «επαναστατική θολούρα».
Δεν είναι μόνο η εγκληματικότητα, δεν είναι μόνο η πλήρης περιφρόνηση των βασικών κανόνων υγιεινής, δεν είναι μόνο η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Είναι πολλά ακόμη απλά πράγματα. Είναι η πλήρης καταστροφή κάθε πολιτισμικού στοιχείου, που οι Έλληνες θεωρούν ως δεδομένο. Και αν αυτή την στιγμή στην Μ. Βρετανία έχει ανοίξει η κουβέντα περί ισλαμικών δικαστηριών με βάση τον νόμο της Σαρία, στα στενά της Αθήνας ήδη αυτή εφαρμόζεται στον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό παρανόμων τζαμιών.
Και αντί το ελληνικό κράτος να σταθεί δίπλα στους πολίτες του, προσπαθώντας να τους βοηθήσει, επιδεικνύει μια ολοένα και αυξανόμενη ανοχή στον σταδιακό εκβαρβαρισμό της πατρίδας μας. Γιατί αυτό συμβαίνει. Η εθνολογική και πολιτισμική αλλοίωση των ευρωπαϊκών πληθυσμών, που υποκαθίστανται από τα πλήθη Ασιατών και Αφρικανών μεταναστών δεν μπορεί παρά να οδηγήσει ολόκληρη την Ευρώπη και μαζί τη χώρα μας σε ένα νέο μεσαίωνα. Από τον οποίο δεν ξέρουμε αν ποτέ θα βγούμε.
Γι' αυτό αν υπάρχει μία επιλογή ως προς το «ή βαρβαρότητα» αυτή δεν μπορεί παρά να είναι ο εθνικισμός και η προάσπιση του κοινωνικού μας ιστού.

Δημήτρης Παπαγεωργίου