Μπορεί η επιλογή της κ. Τζαβέλλα για την πρώτη θέση του ευρωψηφοδελτίου να τράβηξε όλα τα φώτα της δημοσιότητας, όμως άλλος είναι αυτός που δίνει το κομματικό στίγμα σε αυτό, τουλάχιστον σύμφωνα με τον ίδιο.
Ο λόγος για τον Θάνο Πλεύρη, με τον οποίο συναντηθήκαμε μία μόλις εβδομάδα μετά ανακοίνωσή της υποψηφιότητάς του στην δεύτερη θέση του ευρωψηφοδελτίου του ΛΑΟΣ, για μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη. Μιλήσαμε όχι μόνο για τις ευρωεκλογές και το ποσοστό που θέτει ως πήχη αλλά και για άλλα θέματα, όπως το μεταναστευτικό, την δίκη του πατέρα του αλλά και την Α΄ Αθηνών
συνέντευξη στον Δημήτρη Παπαγεωργίου
Ο Θάνος Πλεύρης αφήνει το ελληνικό κοινοβούλιο και ατενίζει το ευρωπαϊκό. Πώς αισθάνεσαι με αυτήν την προοπτική;
Εμένα, προτεραιότητά μου ήταν πάντα το εθνικό κοινοβούλιο και η Α΄ Αθηνών. Θεωρώ όμως ότι αυτή τη στιγμή, πολλά ζητήματα που μαστίζουν τον Έλληνα και αναφέρομαι κυρίως στο μεταναστευτικό, στα εθνικά θέματα αλλά και στην οικονομική κρίση, μπορούν καλύτερα να αντιμετωπιστούν μέσα από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Υπό αυτήν την έννοια, θεωρώ ότι έχω να προσφέρω στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, αλλά πάντοτε θα βρίσκεται στο μυαλό μου η Α΄ Αθηνών.
Μετά από δύο χρόνια εκπροσώπησης της Α΄ Αθηνών στο εθνικό κοινοβούλιο, τι είναι αυτό που σε έκανε περισσότερο περήφανο και τι αυτό που σε ενόχλησε;
Κοίτα τι γίνεται. Κατ' αρχήν μέσα στο κοινοβούλιο, αυτό που με έχει λυπήσει πάρα πολύ, είναι το γεγονός ότι δυστυχώς ο βουλευτής δεν έχει καμία σχεδόν αρμοδιότητα. Βρισκόμαστε σε ένα πρωθυπουργοκεντρικό κυβερνητικό πρότυπο, όπου η κυβέρνηση κάνει ό,τι θέλει και δεν μπορείς να αλλάξεις ούτε ένα κόμμα. Αυτό που με έκανε περήφανο είναι ότι κάποια θέματα του πατριωτικού χώρου, που ήταν ταμπού μέσα στο κοινοβούλιο, επιτέλους με την παρουσία μας ακούστηκαν. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα ιστορικά γεγονότα όπως ο Γράμμος, το Βίτσι, ο Ιωάννης Μεταξάς, που δεν ακούγονταν ποτέ στο κοινοβούλιο. Αναφέρομαι και στα υπαρκτά προβλήματα του σήμερα. Όπως για τη μετανάστευση, για την οποία ακούστηκε επιτέλους ότι είναι πρόβλημα και όχι... ευλογία.
Ο ΛΑΟΣ είναι ένα κόμμα το οποίο θα το ονομάζαμε ευρωσκεπτικιστικό αν μη τι άλλο. Ποιες οι θέσεις που θα υπερασπιστείτε στην Ευρωβουλή σχετικά με τις σχέσεις ΕΕ-εθνικών κρατών, τις μεταφορές εξουσίας;
Εμείς πιστεύουμε σε μια Ευρώπη της συνεργασίας. Αλλά όχι σε ένα ολοκληρωτικό σύστημα, όπου τα έθνη-κράτη δεν θα παίζουν κανένα ρόλο. Εμείς θέλουμε να ενισχυθεί ο ρόλος των εθνών -κρατών. Δεν θέλουμε μια Ευρώπη απλών πολιτών και πολυεθνικών. Θέλουμε την Ευρώπη των εθνών. Τα έθνη να έχουν στενή συνεργασία μεταξύ τους, αλλά να έχουν και κυριαρχικά δικαιώματα και κυριαρχικές αποφάσεις σε ότι έχει να κάνει με την λειτουργία τους. Έχουμε φτάσει στο σημείο, αυτή τη στιγμή, οι Πολιτείες των ΗΠΑ να έχουν πολύ περισσότερες αρμοδιότητες, από ό,τι έχουν τα έθνη - κράτη της Ευρώπης. Για εμένα, αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης: να της δώσουμε μια ώθηση προς την κατεύθυνση της διατήρησης των εθνών και των εθνικών ταυτοτήτων και όχι μια κατεύθυνση που θέλει την παγκοσμιοποίηση με μεταναστευτική ροή και με ανθρώπους που τελικά δεν θα έχουν καμία ιστορική αναφορά και θα είναι απλοί καταναλωτές.
Η προεκλογική εκστρατεία για τις 7 Ιουνίου έχει ήδη ξεκινήσει. Ποιοι είναι οι άξονες της πολιτικής, που θέλεις να τονίσεις εσύ ως Θάνος Πλεύρης;
Εγώ πιστεύω ότι η πολιτική μας, στη συγκεκριμένη φάση, πρέπει να έχει τρεις συγκεκριμένους πυλώνες. Ο πρώτος πυλώνας είναι το μεταναστευτικό. Πρέπει επιτέλους να διαπραγματευθούμε με την ΕΕ. Πώς θα φύγει από την Ελλάδα, όλη αυτή η τεράστια μεταναστευτική ροή που υπάρχει προς την χώρα μας. Αλλά και γενικότερα από την Ευρώπη. Γιατί το μεταναστευτικό είναι κάτι που πλήττει γενικότερα τις χώρες εισόδου: Ελλάδα και Ισπανία, αλλά στη συνέχεια και όλη την ΕΕ. Πιστεύω λοιπόν ότι μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορούμε να ασκήσουμε πίεση π.χ. στην Τουρκία για να δέχεται την επαναπροώθηση, αλλά και γενικά σε όλες τις χώρες που στέλνουν μετανάστες, να τους παίρνουν πίσω και επιτέλους ξεκάθαρα να υπάρξει ποσόστωση. Οι μετανάστες δεν είναι θέμα αν είναι «καλοί» ή «κακοί». Είναι πάρα πολλοί και δεν μπορεί να τους αντέξει η Ελλάδα. Το δεύτερο στοιχείο και θεμελιώδης πυλώνας, είναι τα εθνικά μας θέματα. Και όταν λέμε εθνικά θέματα, εννοούμε το Σκοπιανό, όπου πρέπει επιτέλους μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να φύγουμε από οποιαδήποτε σύνθετη ονομασία. Μακεδονία δεν μπορεί εκχωρηθεί με οποιονδήποτε τρόπο. Για το Βορειοηπειρωτικό, όπου ξεκάθαρα πρέπει να μιλήσουμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών και για τη θέση αυτής της μειονότητας μέσα στην οποιαδήποτε εξέλιξη της Αλβανίας. Και τέλος για τα ελληνοτουρκικά, είτε αφορά την αποφυγή σχεδίων τύπου Ανάν για το Κυπριακό, αλλά κυρίως στη μη-ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό που θέλουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα κόμματα της αριστεράς, πρέπει με κάθε τρόπο να το αποφύγουμε. Δεν είναι δυνατόν ένα μη ευρωπαϊκό έθνος όπως η Τουρκία, να έχει θέση στην Ενωμένη Ευρώπη.
Μου άρεσε που έθεσες το Κυπριακό, στα ελληνοτουρκικά. Οι περισσότεροι πολιτικοί δεν το βλέπουν έτσι...
Για μένα η Κύπρος αντιμετωπίζεται ως το αυτό έθνος. Το ελληνικό. Και ως ελληνικό έδαφος. Εγώ το βλέπω από αυτήν την οπτική γωνία. Από εκεί και πέρα μπορεί για συγκεκριμένους λόγους, πολιτικής, πιέσεων και λοιπά, να υπάρχουν δύο κράτη, η Κύπρος και η Ελλάδα, αλλά υπάρχει ένα έθνος, ένα έδαφος.
Η μετανάστευση μπορεί να εξαφανίσει το Έθνος
Εσύ ποιο θεωρείς το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδος σήμερα;
Αυτή τη στιγμή, το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας είναι η λαθρομετανάστευση, σε συνδυασμό με την υπογεννητικότητα. Η οικονομική κρίση που μας μαστίζει είναι κάτι το οποίο θα περάσει. Και τα έθνη δεν επιβίωσαν μόνο με βάση οικονομικά κριτήρια. Πράγματι, αυτή τη στιγμή, κάποιος που το ακούει και βγαίνει το σπίτι του στην πλειστηριασμό ή πεινάει ή είναι άνεργος, βλέπει ως πολύ πεζή την ανάλυση που κάνω. Όμως, η μετανάστευση είναι αυτή που μπορεί να εξαφανίσει το ελληνικό έθνος. Και όχι μόνο το ελληνικό αλλά όλα τα έθνη της Ευρώπης. Θεωρώ ότι εκεί πρέπει να επικεντρωθεί η συζήτηση, να γίνει μια κουβέντα χωρίς παρωπίδες, εμείς θα ακούσουμε όλες τις απόψεις. Για εμάς η μοναδική λύση είναι η σωστή φύλαξη των συνόρων, ώστε να κοπεί η μεταναστευτική ροή και σωστή φύλαξη σημαίνει ότι κάποιοι θα καταλάβουν ότι δεν μπορούν να μπαίνουν στην Ελλάδα με ευκολία. Και το δεύτερο είναι η ποσόστωση. Πρέπει αυτή την στιγμή οι μετανάστες να είναι σε ένα αριθμό ποσοστού, που δεν θα επηρεάζει τον εγχώριο πληθυσμό. Εάν δεν γίνουν αυτά τα δύο, σε είκοσι χρόνια μπορεί να έχουμε ξεπεράσει την οικονομική κρίση, αλλά δεν θα υπάρχει ελληνικό έθνος για να αναφερόμαστε. Απλώς θα υπάρχουν κάποιοι πολίτες που θα κατοικούν σε ένα έδαφος που λέγεται Ελλάδα, χωρίς να γνωρίζουν ποιοι ήταν κάποτε σε αυτόν εδώ τον χώρο.
Εφόσον το θεωρείς ως το σημαντικότερο πρόβλημα, όπως είπες, γιατί δεν σε είδαμε σε κάποια από τις εκδηλώσεις που έκαναν οι επιτροπές κατοίκων στην Αθήνα;
Εγώ με αυτές τις επιτροπές σε όλα τα επίπεδα είχα συνεργασία. Και με τον Άγιο Παντελεήμονα και με την Ομόνοια. Προσπαθήσαμε να τους βοηθήσουμε να προβάλουν το αίτημά τους ως είχε. Θεώρησα και τους το είπα από την πρώτη στιγμή, ότι αυτές οι εκδηλώσεις δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να δίνουμε δικαίωμα ότι πάνε να καπελωθούν. Είτε από οργανώσεις, είτε από κόμματα. Πρέπει να δοθεί το μήνυμα στην κεντρική εξουσία, ότι ο κόσμος δεν αντέχει άλλο.
Θεωρούσα λοιπόν ότι η παρουσία μου σε αυτές τις εκδηλώσεις μπορεί για εμένα μικροκομματικά να είχε πολύ μεγάλο όφελος, αλλά δεν θα έκανε καλό στις κινήσεις των πολιτών, γιατί θα έδινε το έναυσμα στα ΜΜΕ να γυρίσουν και να πουν ότι αυτές τις εκδηλώσεις τις οργανώνουμε εμείς. Ενώ στην πραγματικότητα ήταν αυθόρμητες εκδηλώσεις των κατοίκων, τις οποίες ξεκάθαρα το λέω, τις στηρίζω απόλυτα. Τους οποίους τους έχω συναντήσει, τους έχω πει πώς πρέπει να ετοιμάσουν επιστολές, να ασκήσουν πίεση. Αλλά θεωρώ πως όταν γίνονται, δεν πρέπει να προσπαθεί κανένας να τις καπελώσει.
Ο πήχης του ΛΑΟΣ είναι στους δύο ευρωβουλευτές
Αν μιλούσαμε με ποσοστά. Τι θα ήταν επιτυχία και τι αποτυχία για τον ΛΑΟΣ; Πού θέτεις τον πήχη;
Ο ΛΑΟΣ ουσιαστικά βρέθηκε στο κοινοβούλιο, από την πορεία που είχε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Γιατί στις εθνικές εκλογές του 2004 δεν μπήκαμε στο εθνικό. Είδε όμως ο κόσμος τις επιτυχίες που είχαμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μας πριμοδότησε και μας έβαλε στο εθνικό κοινοβούλιο. Μία κλισέ απάντηση, θα ήταν το να σου πω ότι θέλουμε πάνω από το 4,2% που είχαμε πάρει την προηγούμενη φορά. Δεν είναι αυτή ειλικρινής απάντηση όμως. Ειλικρινής απάντηση είναι ότι από τη στιγμή που στη δεύτερη θέση βρίσκεται βουλευτής, ο πήχης έχει πάει σε ποσοστό επιπέδου που θα έχει το κόμμα δύο ευρωβουλευτές. Από εκεί και πέρα, οποιοδήποτε νούμερο και αν έλθει, θα προσπαθήσουμε να το αξιολογήσουμε και να δούμε αν είναι θετικό ή αρνητικό.
Πολιτικά, η επιλογή της κ. Τζαβέλα τι πιστεύεις ότι σηματοδοτεί για τον ΛΑΟΣ;
Πολιτικά για τον ΛΑΟΣ, η επιλογή της κ. Τζαβέλα έχει τις εξής αναφορές. Πρώτον, ότι εμείς επιλέγουμε ανθρώπους, οι οποίοι έχουν εργαστεί. Η κ. Τζαβέλα έχει εργαστεί, έχει εργαστεί και σε μεγάλα συγκροτήματα, πράγμα το οποίο δείχνει ότι τουλάχιστον ως επαγγελματίας, ως επιστήμονας ήταν άξια και βρέθηκε σε αυτές τις θέσεις. Δεν θεωρούμε ότι τα προβλήματα θα μας τα λύσουν άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν δουλέψει, όπως ο κ. Αλαβάνος και ο κ. Τσίπρας. Θα τα λύσουν οι άνθρωποι που βρέθηκαν μέσα στο σύστημα, είδαν τις αδυναμίες του συστήματος και ξέρουν πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν την όποια οικονομική κρίση. Για τα θέματα λοιπόν της οικονομίας θεωρούμε ότι η κ. Τζαβέλα ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή. Από εκεί και πέρα, με τη βοήθεια την δική μου, θα έχουμε την καλύτερη δυνατή παρουσία που θα εκφράζει και τον σκληρό πυρήνα του κόμματος και τις ιδεολογικές δομές του κόμματος, που είναι το μεταναστευτικό και τα εθνικά θέματα. Αλλά και τη σωστή οικονομική πορεία και λύσεις για τη διέξοδο από την οικονομική κρίση, που μπορεί μια τεχνοκράτης, μια ρεαλίστρια, να φέρει πιο πρακτικές προτάσεις.
Αναδείξαμε θέματα που θα είχαν ξεχαστεί
Με δεδομένη τη δυναμική παρουσία του Γ. Καρατζαφέρη στο ευρωκοινοβούλιο, πιστεύεις ότι ως επόμενη γενιά, θα καταφέρετε να ανταποκριθείτε;
Πράγματι ο Γ. Καρατζαφέρης, που μου έκανε την τιμή να με προτείνει για την δεύτερη θέση του ευρωκοινοβουλίου, προκειμένου αν θέλετε να δώσω και το κομματικό στίγμα σε αυτό το ευρωψηφοδέλτιο, θεωρώ ότι έδωσε ένα πολύ μεγάλο αγώνα στο ευρωκοινοβούλιο. Έναν αγώνα που έφερε θέματα εθνικά, στην πρώτη γραμμή και σίγουρα αυτόν τον αγώνα θέλουμε να τον συνεχίσουμε. Γενικότερα, η παρουσία του Γ. Καρατζαφέρη και του ΛΑΟΣ στο εθνικό και ευρωπαϊκό κοινοβούλιο έφερε στην επικαιρότητα θέματα, που είχαν ξεχαστεί.
Είμαι δεξιός, πιστεύω στην ελευθερία του λόγου
Ένα σχόλιο για την αθώωση της εφημερίδας μας και του πατέρα σου Κώστα Πλεύρη, του οποίου ήσουν και δικηγόρος.
Αυτή την αθώωση την θεωρώ πολύ σημαντική, υπό την εξής έννοια: η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου, δεν είναι δυνατόν με ποινικούς νόμους, να απαγορεύει στον οποιονδήποτε να έχει την αντίληψη που θέλει και να την προωθεί. Εγώ υπερασπίστηκα τον πατέρα μου και τον «ΕΚ». Και για τους βιολογικούς λόγους, αλλά πρωτίστως γιατί πιστεύω ότι ένας άνθρωπος που έχει όλα αυτά τα χρόνια κάποιες ιδέες, δεν μπορούμε σε ένα δημοκρατικό καθεστώς να λέμε ότι εσύ, επειδή δεν συμφωνείς με την δημοκρατία, δεν μπορείς να έχεις τις δικές σου απόψεις. Η ελευθερία του λόγου είναι απόλυτη για όλους. Το όποιο βιβλίο ή η όποια θέση είναι ανυπόστατη, κρίνεται από την κοινή γνώμη, κρίνεται με άλλα βιβλία. Και το λέω ξεκάθαρα. Για το βιβλίο της κυρίας Ρεπούση, κάναμε έναν πολύ μεγάλο αγώνα, να μην βρεθεί στα σχολεία. Εάν αύριο η κ. Ρεπούση βγάλει (σ.σ. Το έχει ήδη βγάλει) αυτό το βιβλίο στο εμπόριο, δεν θα δεχόμουν ποτέ να της κάνει κάποιος μία μήνυση ώστε να μην μπορεί να έχει αυτές τις θέσεις. Να τις έχει. Εγώ μπήκα στο σημείο και λέω «ο καθένας μπορεί να έχει θέσεις, να τις βγάζει προς τα έξω» και σε καμία περίπτωση το ποινικό Δίκαιο, με ποινικοποίηση απόψεων και ιδεών δεν προωθεί τη δημοκρατία. Αντιθέτως, θέτει την ταφόπλακα στην ελευθερία του λόγου. Υπ' αυτήν την έννοια και με δεδομένες όλες τις πιέσεις που υπήρξαν, αυτή η απόφαση σημαίνει ότι στην Ελλάδα έχουμε βαθιά ριζωμένη μέσα μας την ελευθερία του λόγου.
Μετά από δύο χρόνια παρουσίας στο Ευρωκοινοβούλιο, υπάρχουν αυτοί που σε προσδιορίζουν ακόμη ως τον "γιό του Πλεύρη, του ρατσιστή, του τάδε, του δείνα". Εσύ όμως, πώς αυτοπροσδιορίζεσαι πολιτικά;
Κατ' αρχήν εγώ, από την πρώτη στιγμή, είχα πει σε μια συνέντευξη σε εσάς στον «ΕΚ», ότι προτιμώ να με λένε γιό του φασίστα, παρά γιό του κλέφτη, του απατεώνα. Με τον πατέρα μου έχω διαφωνίες σε θέματα πολιτικής και ιδεολογίας. Σε πολλά συμφωνώ, σε πολλά διαφωνώ. Από εκεί και πέρα είναι λάθος κάποιος να με αυτοπροσδιορίζει μόνο και μόνο για τον πατέρα μου. Εγώ, αν έπρεπε να προσδιορίσω στο φάσμα που υπάρχει σήμερα τον εαυτό μου, σίγουρα θα τον προσδιόριζα στη δεξιά. Δεν ντράπηκα ποτέ να πω ότι είμαι δεξιός και οπωσδήποτε θα τον προσδιόριζα σε όσα θέματα έχουν να κάνουν με την πατριωτική, εθνική ιδεολογία. Τώρα από εκεί και πέρα, μπορούν να έχουν πέσει τα στεγανά δεξιάς και αριστεράς, οπωσδήποτε ο εθνικός χώρος είναι αυτόνομος, όμως η απάντηση στην παγκοσμιοποίηση, δεν μπορεί να είναι το προλεταριάτο και η μαρξιστική αντίληψη. Απάντηση στην παγκοσμιοποίηση πρέπει να είναι η σφυρηλάτηση και η ενίσχυση των εθνικών κρατών. Και αυτό πιστεύω.
Πηγη: Ελευθερος κοσμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου