Το επί τέσσερα χρόνια κλειστό Αρχαιολογικό Μουσείο άνοιξε και πάλι τις πύλες του, ανανεωμένο και εμπλουτισμένο με νέα ευρήματα
Στην περιοχή όπου έλαβαν χώρα μερικές από τις σημαντικότερες μάχες στον ελλαδικό χώρο τη Χαιρώνεια άρχισε να λειτουργεί και πάλι από χθες το Αρχαιολογικό Μουσείο της. Κλειστό τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια, δεδομένου ότι στο κτίριο είχαν προκληθεί σοβαρές ζημιές από τους σεισμούς του 1981 αλλά και με επιτακτική την ανάγκη βελτίωσης των υποδομών του, το ανανεωμένο σήμερα μουσείο, το οποίο βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με το αναστηλωμένο ταφικό μνημείο του Λέοντος της Χαιρωνείας, μπορεί και πάλι να αποτελεί σημείο αναφοράς της ιστορίας και του αρχαίου πολιτισμού της Βοιωτίας.
Πρόκειται για ένα ισόγειο λιθόκτιστο κτίριο με κεραμίδια, ιδρυμένο (1903-1907) για να στεγάσει τα ευρήματα από τις πρώτες ανασκαφές της Αρχαιολογικής Εταιρείας υπό την εποπτεία του αρχαιολόγου Γεωργίου Σωτηριάδη στον τύμβο των Μακεδόνων που έπεσαν στη μάχη του 338 π.Χ.- στη συνέχεια προστέθηκαν και άλλα αρχαία. Γι΄ αυτό η νέα έκθεση η οποία διοργανώθηκε με την επιστημονική επιμέλεια της αρχαιολόγου δρος Ελενας Κουντούρη καλύπτει πλέον το διάστημα από τους προϊστορικούς ως τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Ας σημειωθεί εξάλλου ότι το έργο επισκευής και ενίσχυσης του κτιρίου πραγματοποιήθηκε με αυτεπιστασία της Θ΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων υπό τη γενική εποπτεία του προϊσταμένου της δρος Βασιλείου Αραβαντινού .
O προθάλαμος δεν μπορεί παρά να είναι αφιερωμένος στην ιστορική φυσιογνωμία της αρχαίας Χαιρώνειας και της ευρύτερης περιοχής της, με στοιχεία για τις δύο κρισιμότερες πολεμικές συρράξεις της αρχαιότητας: του 338 π.Χ. μεταξύ Μακεδόνων υπό τον Φίλιππο Β΄ και της Συμμαχίας των Αθηναίων και του 86 π.Χ. μεταξύ Ρωμαίων και Μυθριδάτη ΣΤ΄ (βασίλειο του Πόντου). Από τα σημαντικότερα ευρήματα αυτής της ενότητας είναι όπλα, αγγεία και μικροαντικείμενα τα οποία προέρχονται από τον τύμβο των πεσόντων Μακεδόνων καθώς και από το πολυάνδριο όπου τάφηκαν οι μέχρις ενός πεσόντες 300 θηβαίοι ιερολοχίτες.
Η προϊστορία της Βόρειας Βοιωτίας παρουσιάζεται στην επόμενη αίθουσα, με πρώτο εντυπωσιακό εύρημα το ομοίωμα ενός οικίσκου ο οποίος χρονολογείται από τη Μέση Νεολιθική εποχή (5800-5300 π.Χ.) και αποτελεί ένα από τα λίγα ακέραια ομοιώματα σπιτιού που έχουν διασωθεί από τους χρόνους αυτούς. Επίσης, εκτίθενται εργαλεία και άλλα αντικείμενα της Νεολιθικής εποχής, ενώ η Εποχή του Χαλκού (3η και 2η χιλιετία π.Χ.) παρουσιάζεται μέσα από ευρήματα που χρησιμεύουν ως μαρτυρίες για την τροφή, τις τελετουργικές συνεστιάσεις και τα σκεύη των ανθρώπων, τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία, τις οικοτεχνικές δραστηριότητες και το εμπόριο. Από τα σημαντικότερα εκθέματα είναι ο «θησαυρός» χάλκινων εργαλείων από τον Ορχομενό, που τοποθετείται περίπου στο 1200 π.Χ. και αποτελεί μάλλον συλλογή μεταλλοτεχνίτη.
Σ την τελευταία αίθουσα αναπτύσσονται ευρήματα των ιστορικών χρόνων που προέρχονται από τις νεκροπόλεις, μια ενότητα είναι αφιερωμένη στη λατρεία (δύο χάλκινες ομφαλωτές φιάλες, δύο ανάγλυφα με παράσταση νεκρόδειπνου, μαρμάρινο τρίμορφο αγαλμάτιο Εκάτης, χάλκινο σείστρο), μια άλλη στη ζωή, στο σπίτι (χάλκινες περόνες και δαχτυλίδια με πήλινη προτομή Διονύσου, συμποσιακά αγγεία, πήλινα ειδώλια «Ταναγραίων», χάλκινο κάτοπτρο και είδη γυναικείου καλλωπισμού), ενώ περιλαμβάνεται και συλλογή νομισμάτων.
Από τα γλυπτά της έκθεσης ξεχωρίζουν ο κούρος, πιθανότατα παριανού εργαστηρίου (550-540 π.Χ.), τμήμα επιτύμβιας στήλης από τη Χαιρώνεια και σφαίρα με ανάγλυφες προτομές του Ηλιου και της Σελήνης (τέλη 1ου αι. π.Χ.- αρχές 1ου αι. μ.Χ.). Στο κέντρο της αίθουσας δεσπόζει άγαλμα της Κυβέλης από τη Λιβαδειά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου