Παύλος Μελάς: Παρών!

Μικρό παιδί ήμουν όταν διάβαζα «Τα Μυστικά του Βάλτου», το μνημειώδες αυτό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα για τον Μακεδονικό Αγώνα, ένα έπος της Ελληνικής Ιστορίας. Και όταν μιλάμε για Μακεδονικό Αγώνα, το όνομα που έρχεται αμέσως στο μυαλό, είναι ένα: Παύλος Μελάς. Ότι δεν μπορούσαν να μας δώσουν τα σχολικά βιβλία για τον Παύλο Μελά, ευτυχώς το μάθαμε από άλλα βιβλία, από διηγήσεις και από την ομώνυμη ελληνική ταινία, που εννοείται ότι δεν έχει προβληθεί ποτέ από την ελληνική τηλεόραση, και ούτε πρόκειται ποτέ.
Συμπληρώνονται φέτος 105 χρόνια από την ηρωική θυσία του παλικαριού, του αξιωματικού, του αγωνιστή, του ευπατρίδη, μα πάνω από όλα του ΕΛΛΗΝΑ Παύλου Μελά. Του Παύλου Μελά που προερχόταν από μία από τις πιο πλούσιες και αριστοκρατικές οικογένειες της εποχής εκείνης, του Παύλου Μελά που θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει μία άλλη ζωή, ήρεμη, μία ζωή νοικοκυραίων. Αυτό όμως δεν ταίριαζε στην ιδεολογία και την κοσμοαντίληψη του. Δεν θέλησε όπως λέει ο ποιητής να γίνει ζευγολάτης. Προτίμησε το ηρωικό μονοπάτι, επέλεξε την ηρωική αντίληψη και θέση ζωής. Θα μπορούσε να έμενε στην Αθήνα, θα μπορούσε απλά να συνέχιζε την καριέρα του σαν αξιωματικός του Πυροβολικού που ήταν, χωρίς προβλήματα, χωρίς καμία ταλαιπωρία. Δεν έγινε όμως έτσι. Το μικρό παιδί που όταν συζητούσαν οι δικοί του για την Μακεδονία εκείνο έκλαιγε, το παιδί που μπήκε στην Σχολή Ευελπίδων έχοντας ως προορισμό του να πολεμήσει για να γίνει η Ελλάδα πιο μεγάλη, πιο τρανή, για να αγκαλιάσει και την υπόδουλη τότε Μακεδονία, δεν θα ζούσε μία μέτρια καθημερινή ζωή. Η Ιστορία, που σε τακτά διαστήματα συναντά την Δόξα στην πατρίδα μας, είχε διαλέξει τον εκλεκτό της. Ο Παύλος δεν θα γινόταν ένας καριερίστας αξιωματικός. Θα γινόταν το σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα. Άραγε ποιος επώνυμος νεοέλληνας θα έκανε κάτι τέτοιο στις μέρες μας; Ποιος εκπρόσωπος του κατεστημένου τη π ολιτικής και της οικονομίας θα άφηνε τον γιο του όχι να πολεμήσει, αλλά να ταλαιπωρηθεί λίγο στην στρατιωτική του θητεία; Ο Μελάς, ήταν αριστοκράτης. Προερχόταν από την υψηλή κοινωνική και οικονομική τάξη της εποχής. Μίας αριστοκρατίας όμως που πονούσε για την Πατρίδα, μίας αριστοκρατίας που έβγαζε εθνικούς αγωνιστές.
Βρισκόμαστε σε μία περίοδο που θα ληφθούν αποφάσεις για το όνομα των Σκοπίων. Με ηγεσίες που από ότι φαίνεται δεν θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, όπως δεν στάθηκαν δεκαετίες τώρα. Εδώ η νεοελληνική πολιτεία άφησε να γκρεμισθεί ουσιαστικά το πατρικό του Μελά στην Κηφισιά, και τελικά υπήρξε κάποιο ενδιαφέρον από πλευράς του υπουργείου Πολιτισμού, επειδή νέοι εθνικιστές κινητοποιήθηκαν. Σημεία των καιρών.. Δυστυχώς η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, πριν ακόμα αναλάβει ουσιαστικά, προχώρησε στην κατάργηση του υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης. Ο Παπανδρέου ο νεώτερος, καταργεί το υπουργείο, που ο ίδιος ο πατέρας του, ο Ανδρέας Παπανδρέου, είχε ονομάσει έτσι, για εθνικούς λόγους. Από όλα τα προβλήματα που υπάρχουν, η κατάργηση του υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης ήταν αυτό που απασχόλησε περισσότερο τους νεοταξικούς αμερικανοτραφείς σοσιαλίζοντες. Μαζί και οι κάθε λογής αριστεριστές και οικολόγοι. Έτσι είναι. Ότι δεν κατάφεραν οι κομιτατζήδες και οι τούρκοι μογγόλοι, το κατάφερε ο «μεσολαβητής» Νίμιτς, μέσω των εντεταλμένων προς τούτο υπαλλήλων του.
Δεν ξεχνούμε ποτέ τον ηρωικό Παύλο Μελά, τον καπετάν Μίκη Ζέζα. Στεκόμαστε προσοχή ενώπιον Του, και ενώπιον όλων των νεκρών του Μακεδονικού Αγώνα.

Τάσος Δημητρακόπουλος