ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΑΚΟΥΣΜΑΤΑ


Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Ν.Ε. ΛΑ.Ο.Σ ΛΑΡΙΣΑΣ (Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ) ΓΙΑ ΤΟΥΣ "ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ"

Εποικισμός και «αριστερή» υποκρισία

«Έλληνες στο ικρίωμα, μετανάστες στο απυρόβλητο!»

Δίχως αμφιβολία, ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα θέματα στην ελληνική κοινωνία, ένα από τα πιο σοβαρά ζητήματα που απασχολούν τον μέσο Έλληνα πολίτη, είναι αυτό της παρουσίας εκατομμυρίων μεταναστών στην χώρα μας. Ταυτοχρόνως, το ζήτημα αυτό - τις συνέπειες του οποίου βιώνουμε σε καθημερινό επίπεδο - αποτελεί κι ένα «ταμπού» για την πλειοψηφία των έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Είναι ένα θέμα που, κυριολεκτικώς, απαγορεύεται να συζητείται! Οποιαδήποτε τοποθέτηση επί του αντικειμένου, που ξεφεύγει από την δογματική θέση του επιδοτούμενου «αντιρατσισμού», ακόμη κι αν αυτή διατυπώνεται με επιχειρήματα αμιγώς πολιτικά, κοινωνικά και επιστημονικά, είναι καταδικασμένη εκ των προτέρων ως «ρατσιστική» και «φασιστική»!

Είναι τέτοια η πλύση εγκεφάλου που διενεργείται μέσω των καθεστωτικών ΜΜΕ, που τυχόν διάλογος πάνω στο θέμα του μεταναστευτικού προβλήματος καταλήγει σχεδόν πάντοτε σε δριμεία σύγκρουση, με τον «αντιρατσιστή» δημοσιογράφο να εκτοξεύει κάθε είδους ύβρεις και αφορισμούς σε οποιονδήποτε έχοντα αντίθετη γνώμη, σε σημείο που ο αρνητής του «πολυπολιτισμικού και πολυφυλετικού παραδείσου» να ταυτίζεται στο μυαλό του μέσου θεατή ή αναγνώστη, με ό,τι πιο βδελυρό και μισάνθρωπο έχει εμφανιστεί ποτέ.

Βλέπουμε, λοιπόν, κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί, με επιχειρήματα λογικά και τεκμηριωμένα, να παρουσιάσει τις αρνητικές συνέπειες κοινωνικές, πολιτισμικές ή οικονομικές της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης – ως μέσου στα χέρια της καπιταλιστικής πολυπολιτισμικής παγκοσμιοποίησης για την αποδόμηση και αποσύνθεση των εθνικών κοινωνιών - να φθάνει στο σημείο να στηλιτεύεται και να αφορίζεται ως «ρατσιστής» από τους ινστρούχτορες της «πολυφωνικής δημοκρατίας». Πρόκειται για ένα παιχνίδι εντυπωσιασμού, το οποίο αναμφίβολα βολεύει τους υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης «αντιρατσιστές», καθώς η συζήτηση για το μεταναστευτικό μετατοπίζεται εντέχνως από την σφαίρα του πραγματικού, στην αναζήτηση της ιδεολογικής προέλευσης του «αντιφρονούντος», ο οποίος σπεύδει σε δηλώσεις μετανοίας του τύπου: «δεν είμαι ρατσιστής, δεν είμαι εθνικιστής, δεν είμαι φασίστας, δεν είμαι ακροδεξιός».

Με αυτά τα χιλιοειπωμένα τσιτάτα έχουν καταφέρει να παραπλανήσουν έναν ολόκληρο λαό, προσβλέποντας, διά της συνεχούς επανάληψής τους, να εξουθενώσουν ηθικά οποιονδήποτε τολμήσει να αρθρώσει μια λέξη ενάντια στον πρωτοφανή και άνευ προηγουμένου μαζικό εποικισμό της χώρας μας από απειράριθμους βαλκανικούς και τριτοκοσμικούς συρφετούς, πολιτικά και πολιτισμικά καθυστερημένους, που προωθεί με κάθε τρόπο ο διεθνής καπιταλισμός. Η μαζική εισαγωγή της μαύρης εργασίας έδωσε γιγάντιες διαστάσεις στη φτώχεια και την εξαθλίωση: ντόπιων και ξένων. Η νέα εισαγώγιμη δουλεία έριξε στην καταστροφή, στη φτώχεια και στην αθλιότητα, νέα μεγάλα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού. Τα εκατομμύρια των εισαγόμενων αλλοδαπών δούλων δεν προκάλεσαν μόνο μια καταστροφή ανάλογη σε εκατομμύρια των Ελλήνων εργαζόμενων, αλλά επέβαλαν όρους δουλείας στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Όταν εισάγεις ό,τι το πιο καθυστερημένο και αντιδραστικό, πρόθυμο να δουλέψει για ένα ξεροκόμματο, χωρίς ασφάλεια, χωρίς ωράρια, χωρίς καμιά αγωνιστική ή εθνική συνείδηση, τότε αλώνεις τα πάντα και επιβάλλεις τη φρίκη μιας νέας δουλείας: ντόπιων και εισαγόμενων. Αναμφισβήτητα ο σκοπός του μεγάλου κεφαλαίου είναι η αναζήτηση μιας απόλυτα υποτακτικής εργατικής τάξης, παραιτημένης από κάθε εργατικό δικαίωμα. Σκοπός των υπερεθνικών καπιταλιστικών ελίτ εξουσίας είναι η κατεδάφιση των κεκτημένων και η άλωση των αντιστάσεων και ιδιαίτερα η διάλυση των λαών εκείνων που αντιστέκονται, που έχουν ανυπόταχτο πνεύμα, Ιστορία και πολιτικούς αγώνες. Όπως ο ελληνικός λαός.

Αυτή τη δουλεία που αποτελεί «ευλογία» για τους καπιταλιστές πλουτοκράτες, γιατί συσσωρεύει αχαλίνωτα τα κέρδη τους, αλλά κόλαση για την ελληνική κοινωνία, γιατί τη διαλύει ιστορικά, εθνικά, πολιτισμικά και την αποσαρθρώνει κυριολεκτικά, την εμφανίζουν τα φερέφωνα του καθεστώτος και οι «αριστεροί» αμερικανοτσολιάδες σαν ανθρωπιστική μέριμνα(!) υπέρ των πεινασμένων αλλοδαπών, των νέων δούλων!!! Και οποιαδήποτε αντίδραση απέναντι σε αυτή την φρίκη τη χαρακτηρίζουν «ρατσιστική» και όχι αντίδραση αυτοάμυνας, έστω τυφλή, των κολασμένων. Η αυτοάμυνα των κατεστραμμένων και απελπισμένων δυσφημίζεται σαν «ρατσιστική»! Πλήρες αναποδογύρισμα της πραγματικότητας και κυνική ισοπέδωση της επαναστατικής θεωρίας. Κάθε ένας, λοιπόν, που θα τολμήσει να καταγγείλει την απάνθρωπη τακτική του πολυπολιτισμικού παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, ο οποίος εισάγει εκατοντάδες χιλιάδες εξαθλιωμένους ανθρώπους χρησιμοποιώντας τους ως ΔΟΥΛΟΥΣ – με όσες παρενέργειες έχει αυτό στον ντόπιο πληθυσμό (αύξηση εγκληματικότητας, αύξηση ανεργίας, χαμηλά ημερομίσθια, άθλιες συνθήκες εργασίας, γκετοποίηση κ.ο.κ.) βαπτίζεται αυτομάτως από τις «αντιρατσιστικές» ύαινες ως… μέλος της Κου-Κλουξ-Κλάν ή ως δεσμοφύλακας στο Άουσβιτς!

Το πού αποσκοπούν με την ιδεολογική αυτή τρομοκρατία είναι φανερό: στο να κάμψουν την αντίθεση του μέσου Έλληνα στην πληθυσμιακή και πολιτισμική αλλοίωση, χαρακτηρίζοντας αυτή του την αντίθεση ως… ακροδεξιά νοοτροπία, που πρέπει πάραυτα να αποβάλει. Έτσι, όποιος καταφέρεται εναντίον της εισβολής των ξένων, κατατάσσεται αυτομάτως στους οπαδούς του φασισμού!

Κι ενώ μπροστά σ’ αυτό το ακανθώδες πρόβλημα η Αριστερά θα έπρεπε να στέκεται πρωτοπόρα, αναδεικνύοντάς το σε όλες του τις πτυχές και καταγγέλλοντας με δριμύτητα τους δωσίλογους του επιδοτούμενου αντιρατσισμού, απεναντίας βλέπουμε μια Αριστερά κουρασμένη, παραζαλισμένη, απλό θεατή των κοσμογονικών εξελίξεων που συντελούνται σε διεθνές επίπεδο την τελευταία δεκαπενταετία. Ταυτιζόμενη ουσιαστικά με τις νεοταξικές επιταγές της καπιταλιστικής κοσμοπολίτικης παγκοσμιοποίησης, και γαλουχημένη με θεωρίες και μορφές δράσης από την εποχή του… Μεσοπολέμου, η καθεστωτική Αριστερά αδυνατεί να εισχωρήσει στο βάθος των γεγονότων, αρκούμενη σε μία στείρα και άνευ αντικρίσματος καταδίκη του «εθνικισμού» και του «ρατσισμού». Αδυνατεί να αντιληφθεί ο μεταμοντέρνος αστός της «προοδευτικής» αριστεροσύνης τις ασύλληπτες – και καθόλου αθώες - προεκτάσεις του μεταναστευτικού ζητήματος. Και πολύ περισσότερο, απαγορεύει και στους άλλους να τις αντιληφθούν, πιστεύοντας προφανώς ότι η νυχτερινή θητεία του κάποτε στο στρατόπεδο του μαρξισμού, του παραχωρεί ες αεί και το… παπικό αλάθητο!

Η ελληνική κοινωνία έχει γεμίσει από πολυπολιτισμικές «μαφίες» που αλληλοσφάζονται, λεηλατούν και τρομοκρατούν περιοχές και συνοικίες των Αθηνών, καθώς και τοπικές κοινωνίες στην επαρχία. Παρατηρείται, λοιπόν, το φαινόμενο, κάθε φορά που κάποιες τοπικές κοινωνίες ξεσηκώνονται ενάντια στην στείρα αντιλαϊκή αντιρατσιστική προπαγάνδα των εξουσιαστών, οι αυτόκλητοι υποστηρικτές των λαϊκών στρωμάτων, να ξεσηκώνονται με λύσσα κατά των κοινωνιών αυτών, εναντίον των οποίων ασχημονούν και βιοπραγούν. Το αξίωμα του «αντιρατσιστή» πολιτικού, μεγαλοδημοσιογράφου, καναλάρχη κ.ο.κ. έχει καταστεί και το επίσημο δόγμα της εγχώριας θολοκουλτούρας: ποτέ, πουθενά και για κανένα λόγο ο λαθρομετανάστης δεν φταίει για κάτι, αν και η εισβολή του στην χώρα και η ανασφάλιστη εργασία είναι αδίκημα. Υπαίτιος είναι μόνο ο Έλληνας «ρατσιστής», ο οποίος τον ωθεί στο έγκλημα, μέσω της καταπίεσης που του ασκεί! Μέσα σε μια τέτοια κόλαση κοινωνικής αποσάθρωσης και εξαθλίωσης διογκούνται, στο πιο ευαίσθητο τμήμα της κοινωνίας, την νεολαία, οι ενστικτώδεις βίαιες αντιδράσεις. Συνακόλουθα σφυρηλατούνται και οι αλυσίδες καθοδήγησης και διοχέτευσης αυτής της τυφλής βίας εναντίον των λαϊκών κινημάτων και της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα. Γεμίσαμε από κουκουλοφόρους και από «συμμορίες» βανδαλιστών χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Γεγονότα όπως το κάψιμο αγωνιστικών εθνικών συμβόλων, βανδαλισμοί κατά της Εκκλησίας και πολλά παρόμοια δεν υπήρχαν πριν από μερικά χρόνια. Αυτά είναι τα «φρούτα» της Νέας Εποχής...

Το επαναλαμβάνω για να καρφωθεί σαν πρόκα στο μυαλό μας. Σήμερα μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, η εισαγωγή ξένων εργατών είναι εφιαλτική απειλή για τους λαούς της Ευρώπης. Επιχειρείται όχι μόνο ο αφανισμός όλων των αγωνιστικών κεκτημένων, αλλά η πολτοποίηση της συνείδησής τους, η διάλυσή τους. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα επιχειρείται η απόσυρση των Ελλήνων εργαζομένων και η αντικατάστασή της από στοιχεία ταξικά καθυστερημένα και πλήρως χειραγωγημένα. Τα πολυεθνικά κέντρα εξουσίας μέσω της πολιτικής των «ανοικτών συνόρων» και της εισαγωγής εργατών θέλουν να επιβάλουν την «ισότητα» στον κατώτατο παρανομαστή: όλοι θα είναι σκλάβοι και ίσοι στη σκλαβιά. Ο Μαρξ το έχει διατυπώσει καθαρά: «Ο σκοπός της εισαγωγής εργατών από τους εργοδότες είναι η διαιώνιση της σκλαβιάς». Γι’ αυτό όσοι αναλύουν τη ζοφερή αυτή εικόνα χαρακτηρίζονται «ρατσιστές» από τους έμμισθους υπαλλήλους του καθεστώτος. Είναι γνωστό όμως ότι υπάρχουν δύο ειδών ζωντανά όντα. Εκείνα που έχουν μια σπονδυλική στήλη και συνεπώς μπορούν να βαδίζουν ευθυτενώς και εκείνα που δεν έχουν, είναι ασπόνδυλα μαλάκια και συνεπώς δεν μπορούν παρά να έρπουν ή να κολλάνε σαν παράσιτα σε άλλους. Τα πιο επικίνδυνα παράσιτα της παγκοσμιοποίησης είναι οι μεταμοντέρνοι νεοαριστεροί αυλικοί και λακέδες της εξουσίας.

Πιστεύουμε ακράδαντα πως ήρθε πλέον η ώρα, περισσότερο από ποτέ, η Αριστερά να αφουγκρασθεί την βάση της και να πάψει να κωφεύει απέναντι στο πιο εκρηκτικό ζήτημα της εποχής μας, που είναι το μεταναστευτικό. Τα παραδείγματα από την ευρωπαϊκή «πολυπολιτισμική» εμπειρία είναι πολλά και διαρκώς αυξανόμενα. Τα γεγονότα στα προάστια των Παρισίων και οι βόμβες στο μετρό του Λονδίνου θα έπρεπε να μας προβληματίζουν, διότι αυτοί που πρωταγωνίστησαν ήταν μετανάστες τρίτης γενεάς. Αντ’ αυτού, μπροστά σ’ αυτόν τον εποικισμό της χώρας ο πολιτικός κόσμος του ελλαδικού μικροκόσμου επιμένει να βαυκαλίζεται με κλισέ και στερεότυπα περί «ενσωμάτωσης» και «πολυπολιτισμικής συνύπαρξης».

Ιστορική υπόμνηση. Ο Μαρξ εναντιώθηκε στην εισαγωγή εργατών που έφεραν οι Άγγλοι βιομήχανοι για να πάρουν πίσω τις αυξήσεις μισθών που είχαν κερδίσει οι Άγγλοι εργάτες. Κινητοποίησε την Εργατική Διεθνή για να το αποτρέψει. Και αυτό σε μια εποχή που ο καπιταλισμός αναπτυσσόταν ταχύτατα.
Ο Τρότσκι θεωρούσε προδοσία της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας την υποστήριξή της στη μετανάστευση Ευρωπαίων εργατών στην Αμερική κατά τα χρόνια της ύφεσης που ακολούθησαν το κραχ του 1929.

Ν.Ε. ΛΑ.Ο.Σ. Λάρισας



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου