του Χρήστου Χαρίτου
μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ.
Με το πέρας των εκλογών διάβασα το βιβλίο του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ «Αι Αιρέσεις του Παπισμού», το οποίο αποτελεί μία πλήρη ιστορική και δογματική καταγραφή των διαφορών της Ορθοδοξίας με την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία. Για εμάς τους λαϊκούς που δεν έχουμε μία σαφή εικόνα αυτών των διαφορών, το βιβλίο αυτό είναι μία μεγάλη ευκαιρία για να μάθουμε και να εμβαθύνουμε στα θέματα που επισημοποιήθηκαν με το Σχίσμα του 1054.
Το βιβλίο του Σεβασμιότατου επεξηγεί με ευκρίνεια το συνοδικό-δημοκρατικό σύστημα της Ορθοδόξου Εκκλησίας έναντι της Παπικής. Αυτό δεν είναι ένα απλό διαδικαστικό ζήτημα, αλλά σχετίζεται με το ότι η Αλήθεια της Πίστεως ενυπάρχει εις την Εκκλησία ως Σώμα με κεφαλή τον Χριστό και όχι στην ανθρώπινη εξουσία του Πάπα. Τέτοια δε προσωποπαγής εξουσία δεν απορρέει ούτε από την Καινή Διαθήκη, ούτε από την πατερική παράδοση. Αξίζει να διαβαστεί το κεφάλαιο που αναφέρει τον τρόπο με τον οποίο ο Παπισμός ιδεολογικοποίησε και διαστρέβλωσε την παρουσία του Αποστόλου Πέτρου στην Ρώμη προκειμένου να αυτοαναγορευθεί σε «πρώτη Εκκλησία».
Στην συνέχεια του βιβλίου εξιστορείται το Σχίσμα ως μία ιμπεριαλιστική επέμβαση των Λατίνων προκειμένου να επιβάλουν τα πρωτεία της Ρώμης, καθώς και η προσπάθεια αλώσεως της Ορθοδοξίας με την σύνοδο της Φλωρεντίας το 1439, η οποία προσέκρουσε στην πεισματική άρνηση του Μάρκου του Ευγενικού. Αυτό δείχνει ότι ένας μόνος άνθρωπος μπορεί να αναλάβει ένα τεράστιο πνευματικό βάρος, αρκεί να διαθέτει πίστη, θέληση και καθαρή καρδιά.
Στο τέλος του βιβλίου, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πειραιώς καταγράφει όλες τις μεγάλες δογματικές διαφορές με την παπική εκκλησία: το filioque, το οποίο επιφέρει σύγχυση και αλλοίωση στην τρισυπόστατη φύση του Θεού, την άσπιλο σύλληψη της Θεοτόκου, στον τρόπο του βαπτίσματος, στην Θεία Κοινωνία (οι καθολικοί δεν λαμβάνουν αίμα Χριστού παρά μόνο σώμα), τα άζυμα, το ευχέλαιο, την αγαμία του κλήρου, την άρνηση της Θείας Ευχαριστίας στα καθολικά παιδιά έως 7 ετών.
Είναι πραγματικά πολύ μεγάλος ο κατάλογος των δογματικών διαφορών με την Παπική εκκλησία, διαφορές που είναι μεγίστης σημασίας, όπως είναι το filioque, το βάπτισμα και η Θεία Κοινωνία. Προφανώς, για όσους δεν ζουν μέσα στο Σώμα της Εκκλησίας αυτά είναι λεπτομέρειες. Για όσους δε εμφορούνται και από τις οικουμενιστικές διδαχές ενός θρησκευτικού συγκρητισμού όλα αυτά είναι πταίσματα. Για την Ορθοδοξία όμως αυτά είναι ζητήματα ουσίας που έχουν να κάνουν με την λατρεία του Θεού και την αληθινή Του υπόσταση.
Διαβάζοντας το βιβλίο του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ο κάθε καλόπιστος αναγνώστης καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα: ότι η Ορθοδοξία αποτελεί την μόνη Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Ότι οι Έλληνες με την γλώσσα τους και το πνεύμα τους διέσωσαν την αληθινή Πίστη. Σε μία εποχή πνευματικής απαξιώσεως κάθε αλήθειας και πτώσεως του ανθρώπου σε μία ατέρμονη χοϊκότητα, το βιβλίο του Σεβασμιότατου έρχεται να ξυπνήσει τις συνειδήσεις μας από τον λήθαργο. Όσο είναι ακόμη καιρός, όσο υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που άνω θρώσκουν.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 20ης Οκτωβρίου 2009 της εφημερίδας Εν Πειραιεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου