Τους τελευταίους όμως μήνες κάτι άλλαξε. Η περιοχή ήλθε στο επίκεντρο της συζήτησης σχετικά με το μεταναστευτικό, από την στιγμή που οι κάτοικοι της περιοχής, αυτοοργανώθηκαν και αποφάσισαν να αντιδράσουν σε αυτό, το οποίο οι περισσότεροι έβλεπαν ως την αναπόφευκτη αντικατάστασή τους, από την νέα «γενιά» των Αθηναίων, με καταγωγή από την Ασία και την Αφρική…
Οι «τολμηρές» εκδηλώσεις τους, στα τέλη του προηγούμενου χρόνου, δεν θα είχαν ιδιαίτερης τύχης, αν απλά τους άφηναν να τις κάνουν. Είναι περισσότερο από σίγουρο, ότι η αντίδραση θα … «εξατμιζόταν», όπως άλλωστε γίνεται τις περισσότερες φορές στις νεοελληνικές κοινωνίες.
Η Αριστερά όμως, δεν μπορούσε, απλά να αφήσει το θέμα να … πέσει κάτω. Δεν μπορούσε, μέσα στην αλαζονεία της, να επιτρέψει απλά, στους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα, να διαδηλώνουν ενάντια σε αυτά, που εδώ και τόσο καιρό προσπαθεί να προβάλλει ως … δεδομένα. Και έτσι είχαμε το πρωτοφανές, για την χώρα μας τουλάχιστον φαινόμενο, της διοργανώσεως αντιδιαδηλώσεων από συλλογικότητες και κόμματα της … «αριστεράς» εναντίον των εκδηλώσεων των κατοίκων.
Και δεν ήταν μόνο οι αντιδιαδηλώσεις. Υπήρξαν και άλλα γεγονότα, τα οποία όμως δεν είδαν το φως της δημοσιότητας. Υπήρξαν ολόκληρες εκστρατείες, διοργανωμένες από καταλήψεις αναρχικών της περιοχής (βλ. Βίλλα Αμαλίας), με μοναδικό σκοπό την κατατρομοκράτηση των κατοίκων. Ανώνυμες απειλητικές επιστολές στάλθηκαν σε κατοίκους, που πρωτοστατούσαν. Υπήρξαν τηλεφωνήματα, και ευθείες απειλές στην μέση του δρόμου, προπηλακισμοί, ακόμη και γυναικών, που συμμετείχαν στις διαμαρτυρίες των κατοίκων.
Ταυτόχρονα το «συστηματικό» κομμάτι της αριστεράς, ξεκινούσε μια διαδικασία «φασιστοποίησης» όλων των κατοίκων, θέλοντας να τους παρουσιάσει ως «υποκινούμενους» και «υπηρέτες» ακραίων.
Δεν πρέπει δε, να παραλείψουμε και τις δύο «καταδρομικές» επιδρομές των αναρχικών στην Πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα, που και πάλι μοναδικό σκοπό είχαν να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους.
Τους στρίμωξαν πάρα πολύ
Αυτό που δεν είχαν λάβει υπ΄ όψιν, στους σχεδιασμούς τους, οι διάφορες «συνιστώσες» της ακροαριστεράς όμως, όπως δεν κάνουν συνήθως, επειδή δεν συνάδει με την υλιστική ψυχολογία τους, ήταν η ανθρώπινη φύση. Δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι οι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα ήταν πραγματικά απελπισμένοι. Γιατί όσοι είχαν την δυνατότητα, είχαν ήδη φύγει από την περιοχή. Αυτοί που έμειναν εκεί ήταν αυτοί που δεν είχαν πουθενά αλλού να πάνε. Και η ολοκληρωτική επίθεση, την οποία δέχτηκαν από την αρχή, τους στρίμωξε σε μια γωνία. Έχασαν από την αρχή το «ένδυμα» της πολιτικής ορθότητας. Οπότε από εκεί και πέρα τα πράγματα μπορούσαν να πάνε μόνο καλύτερα. Περικυκλωμένοι από λαθρομετανάστες, εγκληματίες, με τις δολοφονίες στην Αχαρνών καθημερινό φαινόμενο και καταδικασμένοι από τα ΜΜΕ και τους πολιτικά ορθούς κύκλους, οι κάτοικοι κατάλαβαν ότι απέμειναν μόνοι τους να υπερασπιστούν τις συνθήκες ζωής τους, αν όχι την ίδια την ζωή τους.
Επίκεντρο της διαμάχης
Ήταν δεδομένο ότι αργά ή γρήγορα, το μεταναστευτικό θα γινόταν πρώτο θέμα στην επικαιρότητα. Τα ΜΜΕ το κράτησαν κάτω από το χαλί, όσο περισσότερο μπορούσαν. Αλλά πλέον η αγανάκτηση ήταν τέτοια, που δεν μπορούσε να γίνει τίποτε. Οι ακρότητες της αριστεράς τον Δεκέμβρη, της ίδιας αριστεράς, που καταφερόταν κατά των κατοίκων, άνοιξαν ένα παραθυράκι για τους τελευταίους, καθώς έγινε κατανοητό, ότι δεν ήταν αυτοί που προσπαθούσαν να επιβάλλουν με βίαιο τρόπο τις απόψεις τους. Αν δει κανείς την κάλυψη των δραστηριοτήτων τους, πριν και μετά τον Δεκέμβρη, θα παρατηρήσει δύο εντελώς διαφορετικές εικόνες.
Στο πλευρό των κατοίκων, τέθηκαν από την αρχή των δραστηριοτήτων τους, όλοι οι φορείς και κόμματα που υποστήριζαν τον έλεγχο στην μετανάστευση. Βουλευτές του ΛΑΟΣ, περιόδευσαν στην περιοχή, ενώ και μικρότερα κόμματα, έκαναν τις δικές τους επαφές με τους κατοίκους.
Και ενώ η ένταση γύρω από την πλατεία ανέβαινε, τόσο στρεφόταν σε αυτή το βλέμμα του κόσμου. Ξαφνικά ο Άγιος Παντελεήμονας και η μικρή παιδική χαρά του, την οποία κλείδωσαν οι κάτοικοι, άνοιξαν οι αναρχικοί, ξανακλείδωσαν οι κάτοικοι, ξαναάνοιξαν οι αριστερές οργανώσεις, ξανακλείδωσαν οι κάτοικοι, έγινε το επίκεντρο του νούμερο ένα (για κάποιο καιρό τουλάχιστον) θέματος της επικαιρότητας. Όταν οι «αντι-ρατσιστικές» πορείες έφτασαν με συγκρουσιακή διάθεση στον Άγιο Παντελεήμονα, την Τρίτη, αντιμετώπισαν την οργή των κατοίκων και όσων τους συμπαραστέκονταν. Την Πέμπτη, που ξαναυπήρχε αντιρατσιστική πορεία, από νωρίς το απόγευμα, δεκάδες νέοι στην πλειοψηφία τους, ήταν μαζεμένοι στην Πλατεία, για να βοηθήσουν τους κατοίκους. Η εικόνα που αντίκριζε κανείς φτάνοντας μπροστά στην Πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα ήταν εντυπωσιακή.
Το πείραμα συνεχίζεται
Οι εκλογές και τα ποσοστά που απέσπασαν στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα, οι σχηματισμοί που αντιτίθενται στην άνευ όρων μετανάστευση ήταν ενδεικτικοί της νοοτροπίας των κατοίκων. Και έπαιξαν καταλυτικό ρόλο, ως μία μίνι – δημοσκόπηση, δίχως την ενδιάμεση παρουσία «δακτύλων», του τι θα μπορούσε να γίνει σε ολόκληρη την χώρα, αν το μεταναστευτικό αφεθεί στα χέρια της αριστεράς και των «υπάκουων» σε αυτήν υπουργών της κυβέρνησης. Τα αποτελέσματα, σίγουρα προβλημάτισαν πολλούς.
Το πείραμα συνεχίζεται, με την κυβέρνηση να δίνει σημεία «Σαρκοζί», αλλά και τον κόσμο να θέλει περισσότερα. Ίσως το καλοκαίρι να είναι ήσυχο στην Πλατεία. Από τον Σεπτέμβρη όμως, σίγουρα θα έχουμε εξελίξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου