11η Σεπτεμβρίου: Η ημέρα που άλλαξαν πολλά…

Την 11η Σεπτεμβρίου 2001, οι Αμερικανοί δέχθηκαν ένα τεράστιο πλήγμα. Οι δίδυμοι πύργοι της Νέας Υόρκης, ένα σύμβολο του καπιταλιστικού συστήματος, αυτό το τεράστιο οικοδόμημα, πέφτει ύστερα από τρομοκρατικό κτύπημα με αεροπλάνο, το οποίο είχε προηγουμένως καταληφθεί . Οι ισλαμιστές που το κατέλαβαν το οδήγησαν πάνω στους δίδυμους πύργους με αποτέλεσμα την δημιουργία πολλαπλών εκρήξεων και την καταρρευσή τους. Την ίδια ημέρα άλλο αεροπλάνο κατέπεσε στην μία πλευρά του Πενταγώνου!
Και τα δύο κτυπήματα ήταν φοβερά σχεδιασμένα, θα έλεγε κανείς κτυπήματα προπαγανδιστικά, ψυχολογικού πολέμου. Οι αμερικανοί εκείνη την ημέρα, φάνηκαν αδύναμοι. Μία υπερδύναμη που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν υπολόγιζε τίποτα και κανέναν, μία υπερδύναμη με ιδεολογία υλιστική, μία χώρα που κυριαρχεί ο καταναλωτισμός και ο ευδαιμονισμός, μία αντίληψη που ποτέ δεν σεβάσθηκε λαούς, θρησκείες, πολιτισμούς, μόνο και μόνο για να επιβάλλει τις απόψεις και τις αντιλήψεις της, εκείνη την ημέρα δοκιμάσθηκε. Το σήμα κατατεθέν της Νέας Υόρκης, μετά τον πύργο της ελευθερίας, καταπέφτει με χιλιάδες νεκρούς. Το Πεντάγωνο, η καρδιά των ενόπλων δυνάμεων των Αμερικανών βάλλεται και εκείνο, απλά ο σχεδιασμός του κτυπήματος εκεί δεν έφερε τα αναμενόμενα, αφού επλήγη μόνο μία πλευρά του Πενταγώνου. Πολλά ακούσθηκαν και γράφτηκαν. Η συνωμοσιολογία ανθεί στις ημέρες μας. Καθένας είχε να πει και κάτι. Υπάρχουν όμως ερωτήματα τα οποία δεν έχουν απαντηθεί ακόμα. Κατά σύμπτωση, οι εβραίοι που δούλευαν στους πύργους, την ημέρα εκείνη δεν πήγαν στις εργασίες τους. Ήξεραν κάτι; Τους είχαν ενημερώσει; Ποιοι και γιατί; Μήπως το κτύπημα βόλευε τα σχέδια των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών; Μήπως ήταν το άλλοθι για να αρχίσουν οι Αμερικανοί τις επεμβάσεις όπου ήθελαν με πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας; Μήπως με αυτό τον τρόπο δημιούργησαν ένα ανάλογο κλίμα και στην υπόλοιπη Ευρώπη; Οι ισλαμιστές , οι οποίοι έπραξαν ό,τι έπραξαν, ήταν τελείως ελεύθεροι, ήταν ελεγχόμενοι; Ο Μπιν Λάντεν δεν είχε εκπαιδευθεί από τους αξιωματικούς των ειδικών δυνάμεων και από πράκτορες της CIA την περίοδο που ήταν χρήσιμος στους Αμερικανούς, γιατί πολεμούσε τους «κακούς σοβιετικούς»; Μήπως δεν δημιουργούν τεχνητές εντάσεις και αποσταθεροποιήσεις με κάθε τρόπο, προκειμένου να πετυχαίνουν κάθε φορά τους στόχους τους;
Έτσι λοιπόν οι «κοσμοκράτορες» Αμερικανοί, αυτοί που εκφράζουν την ισοπεδωτική ιδεολογία της Νέας Τάξης πραγμάτων, αυτοί που χώρισαν τον κόσμο σε κομμάτια μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτοί που καταδίκασαν ιδεολογίες και απόψεις, βρέθηκαν ξαφνικά να είναι αδύναμοι.
Ένα είναι βέβαιο: ανεξάρτητα από το τι μπορεί να πιστεύει κάποιος σε φιλοσοφικό ή θρησκευτικό επίπεδο η αλαζονεία κάποια στιγμή τιμωρείται. Αυτό ακριβώς συνέβη και με τους Αμερικανούς...