εκδότη του περιοδικού «Ενδοχώρα»
δημοτικού συμβούλου Θεσσαλονίκης του ΛΑ.Ο.Σ.
) Ούτε «δημοκρατικός», ούτε «στρατός» δεν ήταν ο λεγόμενος «Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας». |
Τον τελευταίο καιρό η ηγεσία του ΚΚΕ αναλίσκεται σε μία μεθοδευμένη προσπάθεια για την καθαγίαση και την αποενοχοποίηση της εγκληματικής δράσεως του λεγομένου «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας». Και λέω «μεθοδευμένη», γιατί δεν αφήνει καμία ευκαιρία να πάει χαμένη, σε μία προσπάθεια ταυτίσεως του ΔΣΕ με τις αντιστασιακές οργανώσεις που το ΚΚΕ έλεγχε.
Ως γνωστόν, η ΠΕΑΕΑ (Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης) είναι ένα δευτεροβάθμιο όργανο που ελέγχεται από το ΚΚΕ. Αφού λοιπόν, η ηγεσία του ΚΚΕ εκμεταλλεύθηκε τον πόθο των Ελλήνων για ελευθερία, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, παρασύροντας στους μηχανισμούς του ανθρώπους πιστούς σε αγνά πατριωτικά ιδανικά, που καμία σχέση δεν είχαν με τα φληναφήματα των διεθνιστικών ιδεολογημάτων, προσπαθεί σήμερα να ταυτίσει τον αντεθνικό και εγκληματικό ρόλο του ΔΣΕ με τον δικό τους άδολο αγώνα για ελευθερία. Έτσι, σε κάθε αναφορά, επιστολή, αίτημα, ανακοίνωση της ΠΕΑΕΑ εμφανίζονται δίπλα και τα αρχικά του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας» (ΔΣΕ). Η από κοινού αυτή εμφάνιση των δύο ονομάτων αποσκοπεί στην αποενοχοποίηση του ΔΣΕ, που προσπαθούν να τον λούσουν με την αίγλη των οργανώσεων της εθνικής αντιστάσεως.
Ο ΔΣΕ, όμως, δεν έκανε αντίσταση. Άλλα πράγματα έκανε. Έστρεψε τα όπλα του εναντίον της νομίμου κυβερνήσεως της πατρίδας μας, λήστεψε, βίασε, σκότωσε ομαδικά, απήγαγε 28.000 Ελληνόπουλα και τα γενιτσαροποίησε στις πρώην ανατολικές χώρες, έγινε αιτία να μην συμμετάσχει η χώρα μας στη μεταπολεμική μοιρασιά (με αποτέλεσμα πανάρχαια ελληνικά εδάφη, όπως η Βόρειος Ήπειρος, να παραμένουν ακόμη αλύτρωτα), κατέστρεψε με τον Συμμοριτοπόλεμο τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της πατρίδας μας, με αποτέλεσμα να οδηγήσει το μεγαλύτερο μέρος του ενεργού ελληνικού πληθυσμού στην ξενιτιά.
Ο ΔΣΕ δεν ήταν φυσικά ούτε «δημοκρατικός», αλλά ούτε και «στρατός». Ένα μάτσο από εγκληματίες κατσαπλιάδες ήταν που δεν σεβάστηκε την ανάγκη του έθνους και του λαού για εθνική ομόνοια και κοινωνική συνεργασία. Το μόνο που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα από τον τίτλο του είναι το «Ελλάδας». Ήταν δηλαδή μία συμμορία που απλώς δρούσε στον χώρο της Ελλάδας. Ούτε καν δηλαδή ένα σύνολο Ελλήνων, αφού ανάμεσά τους βρίσκονταν και πολλοί μισθοφόροι από άλλες βαλκανικές χώρες (κυρίως Βούλγαροι), που φυσικά αγωνίζονταν για τους δικούς τους σκοπούς, στο πλαίσιο της επαίσχυντης συμφωνίας τους με το ΚΚΕ για «ανεξάρτητη» Μακεδονία.
Όλα αυτά είναι γνωστά στους παλαιότερους, αλλά δυστυχώς ελάχιστα γνωστά στους νεώτερους. Το πρόβλημα είναι ότι ακόμη και αυτοί που τα γνωρίζουν δείχνουν στις μέρες μας, στο σύνολό τους, απρόθυμοι να τα καταδικάσουν απερίφραστα. Όταν, λ.χ., κάποιοι «κομμουνιστοφάγοι» (στα καφενεία και με ανώδυνες μουρμούρες την ώρα που αγορεύει κάποιος αριστερός συνάδελφός τους) δημοτικοί σύμβουλοι στον δήμο Θεσσαλονίκης ψηφίζουν θετικά σε αιτήματα των ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ για δημοτική χορηγία σε εκδρομές «τιμής και μνήμης» που διοργανώνουν σε περιοχές όπου οι αμετανόητοι αυτοί σφαγείς έγιναν αιτία να χάσουν τη ζωή τους χιλιάδες Έλληνες, τότε τί να πει κανείς; Ώρες - ώρες η υποκρισία περισσεύει...
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 3ης Σεπτεμβρίου 2009 της εφημερίδας Στόχος.
Πηγη: Ελληνικες γραμμες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου