Στη Μυτιλήνη από τις 25-31 Αυγούστου έλαβε χώρα το «αντιρατσιστικό» "No Border Camp" με κεντρικό σύνθημα «Η καταστολή δεν έχει θέση στο δικό μας πλοίο» με συμμετοχή ακτιβιστών απ' όλη την Ευρώπη και με την υποστήριξη κομμάτων της αριστεράς (ιδιαιτέρως του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μετείχαν και πολλά στελέχη του ΚΚΕ). Στόχος των «αντιρατσιστών» η έκφραση αλληλεγγύης στους λαθρομετανάστες, η προπαγάνδα για κατάργηση των συνόρων, η αποδόμηση της λειτουργίας του κράτους και η διασπορά αντεθνικών ιδεών και πρακτικών, κάτω από τον μανδύα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» (η προστασία των οποίων, είναι γι' αυτούς επιλεκτική και μάλλον ...έχει σύνορα). Πρέπει να σημειωθεί ότι στη Λέσβο ο αριθμός των λαθρομεταναστών αυξάνεται συνεχώς, η κυβέρνηση αδυνατεί να δώσει λύση στο θέμα και η Ε.Ε. «νύπτει τας χείρας της», ενώ οι «ευαισθητοποιημένοι «ανθρωπιστές» αρνούνται να δουν την πραγματικότητα και να εξετάσουν τα βαθύτερα αίτια αλλά και τα αποτελέσματα. Σημεία των καιρών....Οι προθέσεις των "No Borders" και των ακολούθων τους διαφάνηκαν εξ' αρχής. Η πρώτη τους ενέργεια ήταν η παρεμπόδιση του αγήματος του Στρατού το απόγευμα της Κυριακής 23 Αυγούστου. [Γιατί άραγε όταν κατασκήνωσαν πριν κάποια χρόνια στο Δικελί της Τουρκίας, μιας χώρας που αποτελεί βασική πύλη μετάβασης και εκμετάλλευσης λαθρομεταναστών, και καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν προσπάθησαν να σταματήσουν το άγημα;] Στη συνέχεια, ακολούθησαν βίαιες καταλήψεις χώρων (δημόσιων πάρκων, δρόμων, κτιρίων, κλπ), «απελευθέρωση» 400-500 λαθρομεταναστών (με ό,τι αυτό συνεπάγεται...), πορείες διαμαρτυρίας που περιλάμβαναν βάψιμο τοίχων και αγαλμάτων (δηλ. φθορά και βεβήλωση δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας), πέτρες, λοστούς, προπηλακισμούς σε διαφωνούντες (όπως αυτός ενός ηλικιωμένου από κάποιον θερμόαιμο ακτιβιστή... υπήρξαν όμως και αρκετές άλλες περιπτώσεις), κ.α. Ο φόβος πρόκλησης «ζημιών διαμαρτυρίας» ήταν διαρκής και οι ντόπιοι βρίσκονταν συνεχώς σε ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ, φανερά ενοχλημένοι. Οι ντόπιοι έβλεπαν μια ομάδα νεαρών επισκεπτών να επιχειρεί να επιβάλλει με διαφόρους απολυταρχικούς τρόπους, με «ανθρωπιστικές βόμβες» και με «δημοκρατική» βία, τον δικό της νόμο στην πόλη. Παρά ταύτα, σεσημασμένοι κονδυλοφόροι του τοπικού τύπου έκαναν λόγο για ...ειρηνικές διαμαρτυρίες, για άσκηση υπέρμετρης βίας από την «βάρβαρη» αστυνομία, για «συμβολικές» καταλήψεις, σπεύδοντας να ωραιοποιήσουν τα πάντα (μονάχα την παρεμπόδιση του αγήματος δε μπόρεσαν να ωραιοποιήσουν...), αποσιωπώντας μεγάλης έκτασης γεγονότα, τα οποία μπορεί να επιβεβαιώσει πλήθος αυτόπτων μαρτύρων. Κάποιοι άλλοι, πλήρως κυριαρχημένοι από το δόγμα της Νέας Τάξης (θυμίζοντας την αίρεση των Καθαρών), παραβλέποντας όλα τα παραπάνω αλλά και την άποψη του απλού πολίτη, έκαναν λόγο για «κατασκευή σκηνικών τρόμου»... Αξίζει να αναφερθεί ότι δικηγόρος των "No Borders" ήταν η κ. Κούρτοβικ, η δικηγόρος της «17 Νοέμβρη», γεγονός που επίσης πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Μήπως λοιπόν υπάρχει ένα ιδιότυπο «άσυλο» για χάρη της αριστεράς; Αν λάμβαναν χώρα οι ανάλογες πρακτικές από «δεξιούς», η αντιμετώπιση θα ήταν η ίδια, ή μήπως θα μιλούσαμε για «επικίνδυνες απολυταρχικές πρακτικές»; Ας μην εθελοτυφλούμε λοιπόν... αν μας ενδιαφέρει η αλήθεια.
Η τελευταία νύχτα παραμονής των ανθρωπιστών-εκπολιτιστών (Κυριακή 30 Αυγούστου) τους επεφύλασσε μια ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΠΛΗΞΗ. Από την προηγούμενη μέρα υπήρχαν πληροφορίες ότι οι "No Borders" θα επιχειρούσαν και πάλι να σταματήσουν το στρατιωτικό άγημα. Η υποστολή της Σημαίας έγινε κανονικά. Στη συνέχεια, το άγημα προχωρούσε περιφρουρούμενο από αρκετούς πολίτες. Στην πορεία μαζεύονταν όλο και περισσότεροι... Στο τέλος, δίχως καμία πρότερη οργάνωση μαζεύτηκαν καμιά 500αριά Μυτιληνιοί στο χώρο όπου είχαν αυθαιρέτως στήσει την κατασκήνωσή τους οι "No Borders" καταλαμβάνοντας το δημόσιο πάρκο του Δημοτικού Θεάτρου και διαμορφώνοντας το κατά βούληση, μετατρέποντας το κέντρο της πόλης σε ένα μεγάλο τσαντίρι. Το πλήθος των Μυτιληνιών (έμοιαζε ωσάν προεκλογική συγκέντρωση μεγάλου κόμματους στις οποίες μαζεύεται κόσμος απ' όλο το νησί) εξασφάλισε την ομαλή διέλευση του στρατιωτικού αγήματος (μέσα σε χειροκροτήματα) και εξέφρασε την αγανάκτησή του για την τρομοκρατική συμπεριφορά των "No Borders" όλες αυτές τις ημέρες. Οι πολίτες περιφρούρησαν το άγημα μέχρι το σημείο που βρίσκονταν οι ακτιβιστές που όμως αυτή τη φορά δεν τόλμησαν να το παρεμποδίσουν. Οι Μυτιληνιοί κατέβασαν και πήραν μαζί τους το κεντρικό πανό των "No Borders" και τους γιουχάρισαν. Οι ακτιβιστές αδράνησαν στα «αντροκαλέσματα» του αγανακτησμένου πλήθους που παρέμεινε πεισματικά στον ίδιο χώρο για την επόμενη μισή ώρα, περιμένοντας κάποια αντίδραση, η οποία δεν ήρθε ποτέ... Οι ντόπιοι έδωσαν το αυστηρό τους μήνυμα. Η Αστυνομία δε χρειάστηκε καν να επέμβει... Η είδηση όμως θάφτηκε.
Οι "No Borders" απέτυχαν παταγωδώς στη Μυτιλήνη. Και το γνωρίζουν καλά. Μπορεί ο Δήμος Μυτιλήνης κατά πρώτο λόγο, και η Νομαρχία κατά δεύτερο, στο πλαίσιο του «πολιτικά ορθού» επιδεικνύοντας μια πρωτοφανής πολιτικάντικη δειλία, να τους παραχώρησαν χώρο και να τους έδειξαν ανοχή, μπορεί οι εφημερίδες μεγαλύτερης κυκλοφορίας (δείτε "ΑΙΟΛΙΚΑ ΝΕΑ" και "ΕΜΠΡΟΣ") να προέβαλλαν τις ενέργειές και να υπεράσπισαν το «δίκιο» τους, αλλά ο κόσμος τους έδωσε ένα καλό μάθημα που ποτέ δε θα ξεχάσουν (αυτή, κύριοι της αριστεράς και του δογματισμού, δεν είναι «δύναμη του λαού» ή μήπως ο λαός σε αυτή την περίπτωση είναι οι στρατευμένοι ...no borders;). Ωστόσο δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα:
·Γιατί κάποιοι επιμένουν να ονειροβατούν... «βλέποντας το δάχτυλο και όχι το δέντρο»;
·Γιατί μια σημαντική μερίδα τοπικών δημοσιογράφων (βλ. εφημερίδες «Αιολικά Νέα» και «Εμπρός») προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, να περάσουν την πολιτική τους άποψη και όχι να μεταφέρουν την είδηση, να κατασκευάσουν μια άλλη πραγματικότητα, παραβλέποντας και αποκρύπτοντας σοβαρά στοιχεία και γεγονότα (όντας πιστοί υπηρέτες του συστήματος, όντας μη έχοντας ηθικούς ενδοιασμούς και κώδικα δεοντολογίας, όντας μη καταρτισμένοι στη δημοσιογραφία); Γιατί όταν καλούνται να δείξουν υπευθυνότητα και σοβαρότητα φροντίζουν να επιτίθενται κατά της Αστυνομίας καταλογίζοντας σε αυτή «βίαιες πρακτικές» και δημιουργώντας «κλίμα», τη στιγμή που η κοινή γνώμη επιθυμεί περισσότερη και αποτελεσματικότερη αστυνόμευση, πιστεύοντας ότι μάλιστα ότι το κράτος είναι ανίκανο σε αυτό τον τομέα; Μήπως σκοπός αυτών των τοπικών δημοσιογράφων είναι ο καταλογισμός ευθυνών βάσει των συμφερόντων και των μικροπολιτικών τους σκοπιμοτήτων; Συμφέροντα και σκοπιμότητες μπορεί να υπάρχουν παντού, αλλά γιατί τέτοια «κατρακύλα» στη Λέσβο; Ας τα λάβουν όλα αυτά υπόψην τους οι πολίτες...
Παρά ταύτα, οι εφημερίδες μικρότερης κυκλοφορίας (με λιγότερες εξαρτήσεις) τόλμησαν να πουν το αυτονόητο και να μιλήσουν «έξω απ' τα δόντια». Δείτε:
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ" 1/9/2009
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ" (1) 31/8/2009
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ" (2) 31/8/2009
Και όπως έγραψε, κατ' εξαίρεση, μια τοπική εφημερίδα: «Έχουν αυτιά να ακούσουν τη δυσφορία του κόσμου ή ακούν μόνο τις σειρήνες των ολίγων»;
ένας Μυτιληνιός Πατριώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου