Διζωνική ή Απελευθέρωση-Επιστροφή;

του Ανδρέα Σταυρίδη ταξίαρχου ε.α. από Τριμίθι Κερύνειας

Η τουρκική και η τουρκοκυπριακή σημαία στον κατεχόμενο Πενταδάκτυλο.

Δεν μας ξάφνιασαν. Τις ζήσαμε και το 2004 και 2008 (Δημοψήφισμα και Προεδρικές Εκλογές αντίστοιχα). Αναφερόμαστε στις δημοσκοπήσεις φυσικά, κυλιόμενες και έκτακτες, επιστημονικές και πρόχειρες-παραπλανητικές. Εργολαβικά κατευθυνόμενες και ανεξάρτητες. Οι πρώτες πλουσιοπάροχα επιδοτημένες από την UNOPS και την USAID προς την πλατφόρμα του ΝΑΙ και άλλους το 2004 και το 2008, από γνωστά κέντρα λήψης αποφάσεων για πολιτική εξόντωση του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου και αποδόμησης της εθνοπρεπούς πολιτικής του.

Επανήλθαν, λοιπόν, στο προσκήνιο δριμύτερες χρονικά και ποιοτικά αυξανόμενες, όσον προχωρούν, οι διεξαγόμενες ενδοκυπριακές συνομιλίες. Αυτό εκτιμούμε ότι δεν είναι τυχαίο. Διαβάσαμε λοιπόν στον ημερήσιο τύπο ότι οι Κερυνειώτες δηλώνουν σε ποσοστό 1 στους 4 σε διενεργηθείσα δημοσκόπηση ότι δεν τους ενοχλεί να επιστρέψουν στον ελληνικό, κατεχόμενο βορρά, υπό Τουρκοκυπριακή διοίκηση. Επισημαίνουμε όμως, υπό Τουρκική διοίκηση και όχι υπό Τουρκοκυπριακή όπως διατείνονται, για να εξηγούμαστε.

Απευθυνόμενος στους συνεπαρχειώτες μου Κερυνειώτες τους καλώ: Να πάτε λοιπόν. Να πάτε διότι θα πάει στο Δίκωμο κι ο Πρόεδρος μας ο κύριος Χριστόφιας. Το έχει εξαγγείλει από το φθινόπωρο του 2008, το μόνο που δεν μας είπε, είναι εάν θα πάει συν γυναιξί και τέκνοις. Γι’ αυτό επαγρυπνεί, αγωνίζεται και προσπαθεί. Μόνο που διερωτώμαι. Όσοι πάτε θα σας δοθεί πίσω άραγε η δική σας περιουσία, το δικό σας σπίτι, το πατρικό σας ή θα σας πετάξουν κάπου σ’ ένα σπίτι, που θα ενοικιάζετε μέσω του διαχειριστή Αχμέτ και θα είναι ίσως το ίδιο το δικό σας σπίτι, γιατί όχι, ή του Καρεφυλλίδη, της Ελένης Σταύρου, μπορεί του Λιβέρδου ή του Σολωμού του πογιατζιή, ποιός ξέρει; Το πρωινό σας γάλα θα σας το φέρνει ο Ταλάτ ή Φατμά, μα δεν θα σας φωνάζει πια «πε εφέντιμ», αλλά «πε κιοπέκ» (ρε γιε του σκύλου), θα το αντέχετε; Ε, δεν θα είναι φυσικά το γάλα, σε γυάλινο δοχείο που θα τριγιαλλοκοπά, φροντισμένο με επιμέλεια από τα χέρια της κυρά Ελένης του Σταυρή του Λόρτου, αλλά σ’ ένα βρώμικο πλαστικό, τσακισμένο, ελεεινό δοχείο του Ταλάτ και της Φατμά, έτοιμο να σας δηλητηριάσει. Αυτό θα είναι το ξημέρωμα σας μα και η τύχη σας.

Πάτε λοιπόν. Δεν θα μπορείτε πια να καλείτε για ταξί τον Ευαγορή, ούτε και τον Παντελή, αλλά τον Αρναούτ και τον Αλή από την Ανατολία. Θα τους λέτε «δεξιά παρακαλώ στον Αρχάγγελο» και θα παίρνετε γι’ απάντηση ορθά κοφτά: «Αρχάγγελο εν έσιει πε κιοπέκ, μόνο μιναρέ τζιαι χότζια αγναντούμ;» Να πάτε, μην αμελήσετε. Μην αναζητήσετε όμως ιερέα. Όχι δεν θα βρείτε. Πού παπάς για να σας λειτουργήσει; Μα πού, σε ποια εκκλησιά να ευλογήσει, εξομολογήσει εσάς, να μεταλάβει, να βαφτίσει τα παιδιά σας, να τα παντρέψει. Α, και τα εγγόνια σας. Πού παπάς για αγιασμό κι ευχέλαιο, μνημόσυνο, κηδεία; Ποια κηδεία, σε ποιο κοιμητήριο; Θ’ ανάβει κανείς από σας, του άλλου το καντήλι; Ποιους και πόσους θ’ αφήσουν από εσάς γι’ αυτά και για τ’ άλλα; Να πάτε λοιπόν. Πάτε, για να φάτε στην μούρη αχόρταγα, την επαναπροσέγγιση, την πολυπολιτισμικότητα και την ανοχή της διαφορετικότητας. Σας ευχόμαστε λοιπόν και εις έτη πολλά, όχι χριστιανικά και ελληνικά, αλλά από τ’ άλλα, είπαμε χωρίς «Σε γνωρίζω από την κόψη», «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ», «Χριστός Ανέστη» και «Χριστός γεννάται δοξάσατε».

Α ναι, ξέχασα τα παιδιά. Τα παιδιά τι θα γίνουν; Θα έχουν σχολείο; Θα το βρουν άραγε; Κι αν το βρουν μήπως θα ‘ναι πλημμυρισμένο από τουρκάκια και εποικάκια; Δεν φταίνε φυσικά αυτά. Αλήθεια, ποιός θα ‘ναι ο δάσκαλος; Ο Κώστας Πατσαλίδης, η Γκλόρια Λοϊζίδου, ο Χιωτέλης ή ο Σολέας; Ποιος; Ποια; Τι ρωτώ. Πόσο αφελής και ρομαντικός είμαι, μα και γραφικός ταυτόχρονα.

Ναι ξέχασα τις πραγματικότητες, έτσι δεν είναι κύριε Πρόεδρε; Σημαία μας ο σεβασμός στις πραγματικότητες. Αυτό λέει κι ο Ερντογάν εξάλλου, κι ο Γκόρντον και ο Μουν. Θα είναι οπωσδήποτε ο Τζιαφέρ. Ποιος άλλος, ο κάθε επιτήδειος Τζιαφέρ. Παλιά του τέχνη κόσκινο και δάσκαλος και πολιτικός αναλυτής και προπαγανδιστής κι εκφωνητής κι εκβιαστής και Τουρκοκύπριος αγωνιστής και μέλος της ΤΜΤ και ανακριτής αιχμαλώτων μα κυρίως εκτελεστής. Τζιαφέρ, Ντενκτάς, Ταλάτ αυτοί λοιπόν θα ‘ναι. Θα σας λένε κάθε λεπτό: «Σκάστε λοιπόν μια κι έξω. Δεν υπάρχει πια εδώ στην Κερύνεια ούτε «Ελευθερία» και «Φιλελεύθερος», ούτε ΡΙΚ, ούτε «η ώρα του Εθνοφρουρού» όπως παλιά. Εδώ υπάρχουν μόνο Τζιαφέρ, Ταλάτ, μιναρές και ημισέληνος, Μπαϋράκ, Βολκάν και Ταξίμ. Καταλάβετέ το».

Να πάτε λοιπόν. Να πάτε και σεις και τα παιδιά σας, βέβαια, εκεί στο Ελληνικό Γυμνάσιο. Μόνο που δεν θα σας υποδεχτεί ο Τάκης ο Κάιζερ γιατί είναι αγνοούμενος. Φρόντισαν βλέπετε και γι’ αυτό. Καταλάβατε; Αγνοούμενος. Έχετε αγνοούμενους στην οικογένειά σας; Εάν όχι πάτε και θα καταλάβετε. Η ελληνική σημαία δεν θα κυματίζει περήφανη στον ψηλό ιστό της. Στην θέση της ένα ασπροκόκκινο πανί με τα γνωστά σύμβολα. Όχι, σας διαβεβαιώνω, δεν θα ανατριχιάσετε ποτέ ξανά, ούτε θα βουρκώσετε από εθνική έξαρση. Ποτέ ξανά. Ένα πνίχτη στο λαιμό, μια μαύρη θολούρα στην σκέψη σας, ντροπή γι’ αυτή σας την πράξη κι ένας ανείπωτος πόνος πάντα θα σας βασανίζουν, κάθε στιγμή, σε κάθε σας βήμα και βλέμμα. Αυτά θα ‘ναι τα δώρα σας που εσείς επιλέξετε.

Πάτε λοιπόν. Δεν θα ξαναδείτε ούτε εσείς, ούτε τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας, στον εξώστη του Γυμνασίου τον Αθανάσιο Μερεμέτη, τον Χρίστο Μουρούζη ούτε την Ιωάννα Ιωαννίδου και την Ελένη Σταυρόπουλου ν’ αγναντεύουν την πλημμυρισμένη από ελληνόπουλα πλατεία του Γυμνασίου, αλλά κάποιες ξένες, αλλόκοτες, παράξενες φάτσες να μολύνουν κάθε ιερό, εκπαιδευτικό, χριστιανικό και ελληνικό χώρο, τον Ιμπραχήμ, την Εμινέ, την Αϊσιέ κι άλλους, κι άλλους πολλούς. Και ερωτώ, είναι δικά τους; Τα έφεραν μαζί τους κι από πού; Πάτε λοιπόν, αναγνωρίστε τους, στηρίξτε τους. Ερινύες θα σας συνοδεύουν στον ύπνο και στον ξύπνιο σας.

Τολμήστε λοιπόν. Πάτε εκεί στο Γυμνάσιο. Είπαμε και τα παιδιά και τα εγγόνια σας μην τα ξεχάσετε. Πάτε να μορφωθείτε όλοι για τον Κεμάλ, την ημισέληνο, τους μιναρέδες, το ναμάζι και το νέο σας πολιτισμό που θα «χαίρεστε», διότι αυτόν θα έχετε. Δεν θα χρειάζεται πια να ξέρετε ούτε για Όμηρο, Περικλή, Θουκυδίδη, ‘21 και Κολοκοτρώνη, ‘40 και Δαβάκη, ‘55 και ΕΟΚΑ, ‘74 - Πραξικόπημα και Εισβολή. Γι’ αυτή ειδικά θα σας εκπαιδεύσουν με μαεστρία. Αυτοί δεν εισέβαλαν, δεν σκότωσαν, δεν βίασαν, δεν κατέστρεψαν, δεν έκλεψαν, δεν εξαφάνισαν ούτε σκότωσαν αιχμαλώτους, αυτοί δεν, δεν, πόσα δεν; «Η Αϊσέ ποτέ δεν ήλθε για διακοπές» στην Κύπρο, το ξέρετε; Αυτοί τίποτα δεν έκαναν. Για όλα φταίμε εμείς. Εμείς οι Ελληνοκύπριοι, ο Γρίβας κι ο Μακάριος. Η ΤΜΤ και η Τουρκία καθόλου δεν φταίνε. Ούτε και οι Άγγλοι φυσικά. Το Κυπριακό λένε κάποιοι, κι ο Πρόεδρος μας, είναι πρόβλημα μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και η λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους, μπράβο μας. Πείσαμε τους πάντες. Δεν υπάρχει εισβολή, κατοχή, εποικισμός, νεκροί, αγνοούμενοι, σφετερισμός και τα τόσα άλλα. Αυτές είναι πραγματικότητες, ιερές μάλιστα για κάποιους. Δεν πρέπει να τις αγγίζουμε.

Πάτε λοιπόν μην τυχόν και δεν πάτε και δεν γίνετε ήρωες. Ξέρετε οι ήρωες δεν πεθαίνουν ποτέ. Μόνο που εσείς δεν θα γίνετε ήρωες, γιατί κανένας δεν θα μείνει από εσάς, που να σας ξέρει, να γράψει κάτι για σας και την ιστορία σας. Πάτε και μην ξεχάσετε να κάνετε ένα μνημόσυνο. Ένα μνημόσυνο στον τάφο του Ανδρέα Λιβέρδου και των τόσων άλλων πεσόντων. Λέμε, αν μπορέσετε, ξαναλέμε, και μια δέηση για την τύχη των αγνοουμένων. Αν μπορέσετε, αν θα σας επιτρέψει ο Αλής. Κι αν δεν μπορέσετε, θα τ’ αντέξετε; Οι ψυχές των πεσόντων θα σας περιτριγυρίζουν κι αυστηρά κι επίμονα θα σας ρωτούν, αυτό είναι το χρέος σας; Έτσι το αντιλαμβάνεστε; Μα γιατί; Γιατί;

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κύριος Χριστόφιας και κάποιοι άλλοι, καλούν όλους εμάς, ιδιαίτερα τους εκτοπισμένους να μας κάνουν μάθημα για την λύση και τους όρους της. Για ποια λύση δεν μας είπαν. Ας μας πουν πρώτα ποια θα ‘ναι η λύση καθαρά και ξάστερα όχι με μισόλογα και εμείς θ’ αποφασίσουμε τι θα ρωτήσουμε για να «μορφωθούμε», όχι ανάποδα. Δεν μπορούμε να διαβάζουμε ανάποδα. Αν είναι η Διζωνική, τότε ξέρουμε πολλά, δεν χρειάζονται σπατάλες για «ιδιαίτερα» μαθήματα μέσω της εξαγγελθείσας εθνικής παραπαιδείας. Τρέξετε λοιπόν πρώτοι, γονυπετείς μπροστά στον Πρόεδρο λύσης και τους άλλους ξέρετε, αυτούς, που στηρίζουν την λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους, την χωρίς όρους Διζωνική, χωρίς το σωστό περιεχόμενο και της αψυχολόγητης αποδοχής και εφαρμογής μονόδρομων και δουλοπρεπών πρακτικών, της επαναπροσέγγισης, της ευελιξίας, της κατανόησης, της συνύπαρξης, της διαφορετικότητας και της πολυπολιτισμικότητας, χωρίς την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων, της εξασφάλισης επαρκών εγγυήσεων, την εξασφάλιση της ασφάλειας και οπωσδήποτε της πρόταξης, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας. Πάρτε λοιπόν τις ευχές των πιο πάνω, λουστείτε με τα «νάματα τους» και ξεκινάτε.

Μην ξεχνάτε, αύριο, μεθαύριο, προ της λύσης μη χάνετε καιρό. Ξεκινάτε! Πάτε να «εξαγνιστείτε» στον ελληνικό κατεχόμενο βορρά, δίπλα στο μνημείο του Κεμάλ και του Καραογλάνογλου. Κερυνειώτες ξυπνάτε! Ενημερωθείτε και ενεργήστε σωστά προτού να είναι αργά. Ειλικρινά όλοι μα όλοι θέλουμε να πάμε, όμως ποτέ υπό το κράτος ζυγού κι εξευτελισμού. Αλήθεια τι σημαίνει μονόδρομη επαναπροσέγγιση - λύση Διζωνικής; Μήπως «βαριά κατάρα στην ψυχή και στο κορμί το ίδιο, στον ύπνο σας, στον ξύπνιο σας, στο σπίτι σας το ίδιο;» Εσείς πάτε. Εμείς μένουμε, μένουμε και επιμένουμε. «Μόν’ η απελευθέρωση δεν θα ‘ναι πια κατάρα ποτέ, ποτέ Διζωνική, κι ας ζούμε στην αντάρα».

Σημείωση: Δεν μας χωρίζει τίποτε με τους αγνούς, φιλήσυχους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας. Η αναφορά σε μουσουλμανικά ονόματα παραπέμπει στους εποίκους, τους εκ Τουρκίας κάθε λογής παράνομους, ένοπλους και άοπλους που έχουν κατακλείσει τον Ελληνικό Βορρά και τα Τουρκοκυπριακά εξτρεμιστικά στοιχεία που από το 1955 μέχρι σήμερα, καταδυναστεύουν τους ίδιους τους απλούς Τουρκοκύπριους με υπόδειξη της Άγκυρας.