Χωρίς κορδόνια

του Δημήτρη Παπαγεωργίου από τις φυλακές Κορυδαλλού

Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου ομιλητής σε παλαιότερη εκδήλωση του περιοδικού Patria.

Θα μπορούσα στις πρώτες αυτές γραμμές που καταφέρνω να γράψω να αναφερθώ σε πολλά από όσα έλαβαν χώρα τις ημέρες αυτές που πέρασαν. Στις «αδικίες», τις ξεκάθαρα πολιτικές αποφάσεις και την προσωπική μου στοχοποίηση. Γι’ αυτά όμως έχουμε χρόνο. Ούτε και θα αναφερθώ στα όσα συνέβησαν το πρωί του περασμένου Σαββάτου στην πλατεία της οδού Πανόρμου, ούτε και στην στάση των διαφόρων μεγαλοστελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που παρήλαυναν από την ΓΑΔΑ, διευθύνοντας κατ’ ουσία τις κινήσεις των αστυνομικών. Θα πω απλά ότι έχει περάσει ήδη μία εβδομάδα και ακόμη δεν έχω πάει σε ιατροδικαστή για το δολοφονικό κτύπημα που δέχτηκα στο κεφάλι. Δεν γνωρίζω αν αυτό γίνεται για να προστατευθούν οι «αντιρατσιστές».

Αντί όλων αυτών θα αναφερθώ στην έννοια της Ελευθερίας, όπως την βιώνω την τελευταία εβδομάδα. Έγκλειστος αυτήν την στιγμή στο Κορυδαλλό και αφού πέρασα τέσσερις ημέρες στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, η ελευθερία είναι το κύριο θέμα που κλωθογυρίζει στο μυαλό μου. Και αρχίζω σιγά-σιγά να συνειδητοποιώ ότι χρειάστηκε να πληρώσω αυτό το τίμημα για να επιβεβαιώσω την πραγματική έννοια της ελευθερίας.

Βρίσκομαι εδώ μέσα περιτριγυρισμένος από τοίχους, λουκέτα, κάμερες και ανθρώπους, οι οποίοι ως σκοπό έχουν το να περιορίζουν την κίνησή μου. Παρ’ όλα αυτά όμως, αισθάνομαι πραγματικά ελεύθερος. Γιατί ελευθερία δεν είναι το «laissez faire - laissez passer» του οικονομικού φιλελευθερισμού. Ελευθερία είναι το να μένεις σταθερός στις δικές σου αρχές, στα δικά σου πιστεύω, στα δικά σου ιδανικά, ακόμη κι αν κάποιες φορές πρέπει να το πληρώσεις. Η ελευθερία δεν μπορεί να σου χαρισθεί μακροπρόθεσμα. Πρέπει να την κατακτήσεις.

Δεν γνωρίζω πόσο θα κρατήσει αυτή η δοκιμασία. Δεν γνωρίζω για πόσο καιρό θα συνεχίσω να στερούμαι την παρουσία προσφιλών μου ατόμων και της οικογένειάς μου. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι απέτυχαν και θα συνεχίσουν να αποτυγχάνουν στο να με μετατρέψουν σε ένα ανελεύθερο άτομο. Πιστεύω όσα πίστευα και όπως πριν θα συνεχίσω να τα λέω δυνατά.

* Μία μικρή επεξήγηση: Το χωρίς κορδόνια που είναι ο τίτλος τόσο αυτού του κειμένου όσο και του blog που θα προσπαθήσω να ενημερώνω, προέρχεται από την στιγμή στην οποία όταν εισέρχεσαι στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, εκτός από όλα τα υπόλοιπα προσωπικά σου αντικείμενα, σου αφαιρούν και τα κορδόνια των παπουτσιών σου, δήθεν για να μην μπορείς να αυτοκτονήσεις. Αποτυγχάνουν όμως να σου στερήσουν το πνεύμα σου.