 |
) «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών»: η απόλυτη δεξιά ταινία της δεκαετίας. |
) Οι «300» θυμίζουν ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται. |
) «Αγαπητέ Φράνκι»: αναζήτηση πατέρα για μια ημέρα ή για μια ζωή; |
) Ο εθνικιστικός «Άνεμος χορεύει το κριθάρι». |
) «Ο Άνθρωπος που έγινε θρύλος»: «Ότι και να μας συμβεί δεν κλέβουμε». |
) Το «Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και ... Άνοιξη» διδάσκει στον άνθρωπο την αρμονία με την φύση. |
) Ο Παναγιώτης Φαρμάκης στην «Αγέλαστη Πέτρα». |
) Η Ποκαχόντας του «Άγνωστου Κόσμου»: πιο χριστιανή από τους δήθεν χριστιανούς. |
) Για τους «Απίθανους» η οικογένεια είναι η μεγαλύτερη περιπέτεια που αξίζει να ζήσει κανείς. |
) «Ο δρόμος προς την Ελευθερία»: ιδανικό πάντρεμα θρησκείας και πολιτικής και υπέρ συλλογής υπογραφών για καίρια θέματα. |
) «Εκατομμύρια»: η πίστη και η φιλανθρωπία του Ντέμιαν σώζουν τον κόσμο. |
) Για τους «Επίλεκτους» βαρώνοι των ναρκωτικών και διεφθαρμένοι αστυνομικοί είναι ένα και το αυτό. |
) Ο Τζετ Λι στον «Ήρωα» του Ζανγκ Γιμού. |
) «Η επιστροφή»: ένα υπερβατικό αριστούργημα. |
) «Dogville»: η όμορφη Γκρέης στην αφιλόξενη Ντόγκβιλ. |
) «Dark Knight»: απαντήστε στους τρομοκράτες με τα ίδια μέσα. |
) «Οι ζωές των άλλων» υπενθύμισαν τον τρόμο της Στάζι. |
Τελείωσε μια ακόμα κινηματογραφική δεκαετία. Ποιες όμως είναι οι ταινίες που θα πρέπει να θυμόμαστε από την περίοδο 2000-2009;
Η αλφαβητική λίστα που ακολουθεί είναι οι ταινίες που μας ικανοποίησαν αισθητικά και εξύμνησαν αξίες όπως η ελευθερία, το προσωπικό όραμα και ο αγώνας για ξεπέρασμα των δυσκολιών της ζωής που εμποδίζουν την αυτο-ολοκλήρωση του ατόμου. Αυτές όμως οι αξίες είναι πάντα συνδεδεμένες με μία ηθική στάση ζωής και τις ιδέες του Εθνικού Κράτους (Έθνος, Φυλή, Πίστη, Οικογένεια, Παράδοση). Επίσης έχουμε συμπεριλάβει ταινίες που έθεσαν έναν ηθικό προβληματισμό για την φύση του ανθρώπου, η κριτίκαραν τον κομμουνισμό και την φιλελεύθερη παρακμή. Έχουμε λοιπόν και λέμε:
300 του Ζακ Σνάϊντερ (2007). Η κατά Φρανκ Μίλλερ απεικόνιση της Μάχης των Θερμοπυλών.
Αγαπητέ Φράνκι της Σόνα Άουερμπαχ (Dear Frankie, 2004). Αφού για χρόνια απαντά η ίδια στα γράμματα του γιου της στον υποτιθέμενο ναυτικό πατέρα του, η Λίζι (Έμιλυ Μόρτιμερ) θα πρέπει κάποια στιγμή να προσλάβει ένα ναύτη (Τζέραλντ Μπάτλερ) για να παραστήσει για μια μέρα τον πατέρα του γιού της. Μια συγκινητική ιστορία για την αγάπη μιας μητέρας που κάνει τα πάντα για να προστατέψει τον γιο της από την αλήθεια για τον πατέρα του.
Αγέλαστη Πέτρα του Φίλιππου Κουτσάφτη (2000). Ένα εξαιρετικό, λιτό ντοκιμαντέρ για την Ελευσίνα της ιστορικής μνήμης που χάνεται.
Ο Άγνωστος Κόσμος του Τέρενς Μάλικ (A New World, 2006). Λυρικό αριστούργημα για την σύγκρουση Ινδιάνων και πρώτων αποίκων, μέσα από τον έρωτα της Ποκαχόντας και του κάπταιν Σμιθ, με την πρώτη να δρα πιο χριστιανικά από τους υποτιθέμενους Χριστιανούς και τελικά να ασπάζεται τον Χριστιανισμό.
Ο Άγραφος Νόμος της Δύσης του Κέβιν Κόστνερ (Open Range, 2003). Η παλιομοδίτικη ηθική δύο περιπλανώμενων αγελαδάρηδων (Κέβιν Κόστνερ, Ρόμπερτ Ντυβάλ) και το δικαίωμα τους για ελεύθερη βοσκή εναντίον ενός διαφθαρμένου σερίφη και ενός μεγαλοτσιφλικά που κυβερνά την πόλη τυραννικά.
O Άνεμος Χορεύει το Κριθάρι του Κεν Λόατς (The Wind Shakes the Barley, 2006). Το εθνικιστικό αριστούργημα για τον Αγώνα για την Ιρλανδική Ανεξαρτησία (1919-1921) και τον εμφύλιο που ακολούθησε μέσα από τις ιστορίες των απλών αγωνιστών.
Ο Άνθρωπος που έγινε θρύλος του Ρον Χάουαρντ (Cinderella Man, 2005). Η πραγματική ιστορία του πρωταθλητή πυγμαχίας Τζέημς Μπράντοκ (Ράσελ Κρόου), που από άνεργος στην περίοδο του Κραχ έγινε η ελπίδα ενός ολόκληρου Έθνους. Μία ταινία που εξυμνεί το προσωπικό όνειρο σε συνδυασμό με την ηθική στάση ζωής, την φιλία, την Πίστη και πάνω από όλα την οικογένεια.
Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας ... και Άνοιξη του Κιμ Κι Ντουκ (2003). Ένα πνευματικό αριστούργημα οικουμενικής εμβέλειας για τον έλεγχο των παθών ως αναγκαίο για την ύπαρξης αρμονίας με τον εαυτό μας και την Φύση και με τον άνθρωπο να αδυνατεί να ακολουθήσει μία τέτοια ζωή με τραγικά αποτελέσματα.
Οι Απίθανοι του Μπραντ Μπερντ (The Incredibles, 2004). Μια οικογένεια υπερηρώων αναγκάζεται από την κυβέρνηση να καταπιέσει τις υπεράνθρωπες της δυνάμεις και να ζει μια συνηθισμένη βαρετή ζωή. Όμως μία κρυφή αποστολή θα τους ξαναβάλει στην δράση. Αριστουργηματικό καρτούν της Pixar που εξυμνεί τον θεσμό του γάμου και της οικογένειας, τον ηρωισμό, και την ηθική στάση ζωής και που η αμερικάνικη Αριστερά αποκάλεσε «φασιστικό».
Ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών του Πήτερ Τζάκσον (2001, 2002, 2003). Το βραβευμένο έπος της Μέσης Γης που εξυμνεί τον ηρωισμό, την φιλία και την αφοσίωση, μιλά για την φύση του σωστού ηγέτη και την ηθική πάλη του ανθρώπου με τον κακή πλευρά του εαυτού του, ενώ καταδικάζει την φυλετική επιμιξία και την οικολογική καταστροφή.
Το Βασίλειο των Ουρανών του Ρίντλεϋ Σκοτ (Kingdom of Heaven, 2005). Την περίοδο των Σταυροφοριών, ο Βάλιαντ του Ιμπελίν (Ορλάντο Μπλουμ), μετατρέπεται από άσημο σιδηρουργό σε ιππότη και στέλνεται να υπερασπισθεί την Ιερουσαλήμ και τους κατοίκους της από τον Σαλαντίν.
Dark Knight του Κρίστιαν Νόλαν (2008). Για να αντιμετωπίσει τον Τζόκερ (Χηθ Λέντζερ), που δρα σαν τρομοκράτης, ο Μπάτμαν (Κρίστιαν Μπέηλ) επινοεί καινούργιες μεθόδους παρακολούθησης, σπρώχνει τα όρια του Νόμου και γενικά του απαντάει στα ίσα, δεχόμενος τα πυρά Τύπου και κοινού.
Dogville του Λαρς φον Τριέρς (2003). Στην δεκαετία του ΄30, η πανέμορφη Γκρέης (Νίκολ Κίντμαν), κυνηγημένη από εγκληματίες βρίσκει καταφύγιο στην απόμακρη κωμόπολη της Ντόγκβιλ. Όμως σύντομα ανακαλύπτει ότι η φιλοξενία και η καλοσύνη των κατοίκων είναι σχετικές. Μια αλληγορία για την φύση του κακού που μπορεί να γεννηθεί παντού. Κυρίως όμως το γκρέμισμα του μύθου της Αριστεράς, ότι το κακό ταιριάζει στους πλούσιους και δυνατούς, ενώ οι φτωχοί και ταπεινοί είναι καλόκαρδοι και γενναιόδωροι.
Δεσμοί Διαζυγίου του Νόα Μπορενμπάουμ (The Squid and the Whale, 2005). Μέσα από την πραγματική ιστορία του διαζυγίου των γονιών του, ο Μπορενμπάουμ εξαπολύει το «κατηγορώ» του ενάντια στην «προοδευτική» διανόηση της δεκαετίας του ‘70 και του ‘80.
Ο Δρόμος προς την Ελευθερία του Μάικλ Άπτεντ (Amazing Grace, 2006). Η ιστορία του βουλευτή των Συντηρητικών Ουίλλιαμ Ουίλμπερφορς, που η αναγεννημένη Πίστη του, τον ενέπνευσε στον 25ετή αγώνα για την κατάργηση του δουλεμπορίου.
Εκατομμύρια του Ντάνυ Μπόυλ (Millions, 2004). H πίστη και η φιλανθρωπία του εννιάχρονου Ντέμιαν, γίνονται μεταδοτικές σε αυτήν την γλυκιά κομεντί.
Ελ Γκρέκο του Γιάννη Σμαραγδή (2007). Η δημοφιλής βιογραφία του διάσημου Κρητικού ζωγράφου ως καλλιτέχνη δεμένο με τις ρίζες του και ενάντιο σε κάθε καταπιεστικό μηχανισμό.
Οι Επίλεκτοι του Χοσέ Παντίλα (Tropa de Elite, 2007). Το βραζιλιάνικο αντίστοιχο του «300» που εξύμνησε τον ηρωισμό και το αδιάφθορο των ειδικών δυνάμεων της στρατιωτικής Αστυνομίας του Ρίο.
Η Επιστροφή του Αντρέϊ Ζβιαντγκίτσεφ (2003). O πατέρας δύο παιδιών επιστρέφει απρόσμενα μετά από μια μακρά απουσία και τους παίρνει σε ένα ταξίδι επτά ημερών, για να τους διδάξει με αυστηρό τρόπο τις μεγάλες αξίες της ζωής. Ένα υπερβατικό αριστούργημα στην καλύτερη παράδοση του Ταρκόφσκι (Θυσία) και του Κισλόφσκι (Δεκάλογος), γεμάτο αναφορές στον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης, το παλιό Σοβιετικό καθεστώς ή την δυσκολία που έχουν οι άνθρωποι να κατανοήσουν την σιωπή του Θεού.
Οι Ζωές των Άλλων του Φλόριαν Χένκελ φον Ντάουνσμπεργκ (Das Leben der Anderen, 2007). Ο καταπιεστικός μηχανισμός της Στάζι και η ηθική εξέγερση του καλύτερου πράκτορα της, που πληρώνει το τίμημα.
Gran Torino του Κλίντ Ήστγουντ (2008). Μία εξύμνηση των παραδοσιακών αξιών και ένα χριστιανικό πρότυπο αυτοθυσίας από ένα πολιτικά μη-ορθό ήρωα.
Hotel Rwanda του Τέρρυ Τζωρτζ (2004). Ένα αληθινό παράδειγμα χριστιανικής συμπεριφοράς στην διάρκεια της γενοκτονίας των Τούτσι από τους Χούτου.
Ηunger του Στηβ Μακ Κουήν (2008). Η απεργία πείνας του Μπόμπυ Σαντς και των εθνικιστών συναγωνιστών του IRA το 1981.
Ήμασταν Κάποτε Στρατιώτες του Ράνταλ Γουάλλας (We Were Soldiers, 2002). O Mελ Γκίμπσον σε μια πατριωτική ταινία για την μάχη του Ία Ντρανγκ στο Βιετνάμ, τον Νοέμβριο του 1965.
O Ήρωας του Ζανγκ Γιμού (2002). Μία εξτραβαγκάντζα χορογραφημένων πολεμικών τεχνών με ένα σαιξπηρικό προβληματισμό για τον ρόλο της σκληρής δικαιοσύνης και του οίκτου στην σωστή διακυβέρνηση.
Θα Χυθεί Αίμα του Πωλ Τόμας Άντερσον (There Will Be Blood, 2007). Μια παραβολή για την ανθρώπινη απληστία τοποθετημένη στην Αμερική της εξόρυξης πετρελαίου και της Θρησκευτικής Αναγέννησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου