Η αχίλλειος πτέρνα του συστήματος

του Παναγιώτη Καράμπελα
υποψήφιου ευρωβουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ.
πρώην προέδρου της ΝΕ.Ο.Σ.

Αποτελεί γεγονός ότι οι Έλληνες πολίτες που θα κληθούν να ψηφίσουν στις Ευρωεκλογές, λίγη έως καθόλου ενημέρωση έχουν για το τι συμβαίνει στο κέντρο αποφάσεων της Ε.Ε. Η εδώ προεκλογική περίοδος πέρασε κυνηγώντας πότε παπαγαλάκια, πότε «ιπτάμενους» επιχειρηματίες και πότε ... βαρβάρους. Σε τίποτα δεν έγινε σοφότερος ο Έλληνας και καμία νέα γνώση δεν απεκόμισε περί του τι συμβαίνει και πως συμβαίνει η όποια αλλαγή στη ζωή του μέσω Βρυξελλών. Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, που εκτός από οργή για τα σκάνδαλα, οι Έλληνες νοιώθουν και ως χάσιμο χρόνου την συμμετοχή τους στις Ευρωεκλογές.

Βεβαίως, συμφέρει το δικομματισμό η απαξίωση της όλης διαδικασίας, γιατί κατ’ αυτόν τον τρόπο ασχολούνται -και ψηφίζουν- μόνο τα ... δικά τους παιδιά. Η προσπάθειά τους, όμως, να αφεθεί στο σκοτάδι ο Ελληνικός λαός και να μας σύρουν στην αποχή, έχει σαν ουσιαστική αφετηρία την ίσως κυριότερη και πιο πηγαία ανεπάρκειά τους:

Το σύστημα δεν μπορεί να παράξει ηγέτες. Δεν μπορεί να φτιάξει ανθρώπους που θα εμπνεύσουν και θα πείσουν τον Ελληνικό λαό να τους ακολουθήσει, σχεδόν όπου τους πάνε! Το σύστημα δεν έχει εκείνη τη προσωπικότητα, όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Καποδίστριας ή ακόμα και ο Γέρος της Δημοκρατίας, που θα ελκύει τα πλήθη σε τέτοιο βαθμό που να μην χρειάζονται οι σχεδόν συνωμοσιολογικές πρακτικές απενεργοποίησης του λαού. Δεν μπορούν να μας πείσουν και γι’ αυτό μας διώχνουν από τις κάλπες. Μας φοβούνται γιατί δεν μας ελέγχουν. Τόσο ποταποί είναι.

Πως θα μπορούσαν, όμως, να βγάλουν ηγέτες, όταν «χτίζουν» τους ανθρώπους τους χωρίς τον κοινό παρονομαστή μεταξύ των Ελλήνων, εκείνη την δύναμη που μας καθοδηγούσε πάντα έστω και την τελευταία στιγμή στο να πάρουμε τη σωστή απόφαση: την Φιλοπατρία; Πως να καταλάβουν τις κινήσεις του Γιώργου Καρατζαφέρη και ποια κινητήριος δύναμη τον φέρνει πάντα ένα βήμα εμπρός απ' αυτούς; Πως να καταλάβουν την απήχηση των απόψεών του με κλάσμα μόνο της προβολής τους;

Εκεί, λοιπόν, καταδικασμένοι υποσημείωση της Ιστορίας θα παραμείνουν και οι τωρινοί «διαχειριστές» της χώρας μας να απορούν, πώς τα Έθνη προοδεύουν με ηγέτες που μνημονεύονται και πως αυτοκρατορίες καταρρέουν και εξαφανίζονται μπροστά στο ξέσπασμα των περιφρονημένων υπηκόων τους!