Η «καθ΄ημάς Δεξιά»

Πλεονάκις επολέμησάν με εκ νεότητός μου,
και γαρ ούκ ηδυνήθησάν μοι.
Ψαλμός ΡΚΗ΄

Στην αρχή σε αγνοούν,
μετά προσπαθούν να σε γελοιοποιήσουν,
μετά να σε πολεμήσουν,
και μετά τους νικάς.
Μαχάτμα Γκάντι

Η «καθ' ημάς Δεξιά» έχει κοινά σημεία με την «καθ' ημάς Ανατολή», με το λυχνάρι του Αλαντίν και τις χίλιες και μία νύχτες, με τον γέρο του βουνού στο κάστρο του Αλαμούτ, τους χασισίμπ και σαλιμπίμ (τους Salvatores Dei Καθαρούς, ιππότες του Ναού και τροβαδούρους-μαχητές της Προβηγκίας), την Σανκριλά, την αναζήτηση της κιβωτού που χάθηκε στο Αραράτ, τον Προμηθέα Δεσμώτη των θεών στον Καύκασο, τον Ιάσωνα με την Αργώ και το ταξίδι των ναυτών του στην Κολχίδα, την Ιφιγένεια στην Ταυρική, και με την ταυροκαθαψία, την άλωση της Τροίας - «έσσεται ήμαρ» -, τη διέλευση του Γρανικού, τον Γόρδιο Δεσμό,
την έρημο της Γεδρωσίας,
του Σινά,
την έρημο των ασκητών,
και την φωνή βοώντος εις την έρημο, την αναζήτηση του υπερβατικού επί πτερύγων των ανέμων, των αδαμάστων και πνεόντων όπου δεί, και με
τον μύθο,
την μυθολογία,
την μυθοπλασία
και με το πέρασμά τους στο επέκεινα, τον Θάνατο και την Ανάσταση, τον Μυστικό τον Δείπνο και το Δισκοπότηρο, την Λόγχη και το Αίμα του Χριστού, την Ανατέλλουσα Αυγή στην Θούλη την Υπερβορεία.
Η «καθ' ημάς Δεξιά» είναι μεταφυσική, υπερφυής, και πνευματική. Φωνή αύρας λεπτής στην έρημο, ανατολικά της Εδέμ, ενάντια στα αδιέξοδα της υλικής ευμάρειας της Γης των «Ερπετών» και των «Ακρίδων» της «Επαγγελίας».
Η «καθ' ημάς Δεξιά» δεν είναι δεξιά (έρπουσα, σαυροειδής και διαπλέκουσα). Δεν είναι τα κλεφτρόνια, οι τσανακογλύφτες και οι χαμαιλέοντες, τα υπερ-αστικά τρωκτικά της νύχτας και οι γραβατωμένοι απατεώνες της ημέρας. Δεν είναι οι σαλτιμπάγκοι, οι ταχυδακτυλουργοί, οι παλιάτσοι, οι διαμεσολαβητές, και οι διαπλεκόμενοι. Ούτε τα ιδεολογικά ανεμούρια του ευκαιριακού μεσαίου χώρου. Η «καθ΄ ημάς Δεξιά» δεν είναι καθόλου γραμμική και ουδόλως μονοδιάστατη στον πολωμένο διλλημματικό άξονα «αριστερά ή δεξιά». Είναι πολυεπίπεδη και πολυμορφική στον τρισδιάστατο χώρο της ύπαρξης, ανα-χρονιστική και δια-χρονική με την έννοια της αναφοράς της στην αιώνια επιστροφή του άναρχου χρόνου. Είναι «λόγος, έργο, νόημα» (Διονύσιος Σολωμός). Λόγος αρκτικός («εν αρχή ην ο Λόγος»),
Δράση,
Αντίδραση,
και Ανάδραση,
ένας ακτιβισμός per se, πνοή ενέργειας σε αναζήτηση νοήματος του φευγαλέου της ζωικής ύπαρξης και του μυστηριακού κοσμικού χώρου που την γεννά («γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος»), είναι μετάβαση στην κορυφή του Όρους, και απόδραση στο Αχανές και Χαοτικό Βασίλειο των Άστρων.
Η «καθ' ημάς Δεξιά» είναι βαθύτατα αναρχική, άυλη, ασκητική, άκαμπτη, ανατρεπτική, άτρωτη και αήττητη και παράλληλα αενάως διαλάμπουσα,
ως Ροδαυγή,
και ως Λυκόφως,
ως Σέλας Υπερβόρειον,
έκρηξη ηφαιστειακή και υπερκόσμια, Φως εκ Φωτός διαχεόμενο από την διαταραχή του φορτισμένου Σκότους, τας λεωφόρους μη άγουσα, και διηνεκώς κινούσα και εκπέμπουσα το «ζειν επικίνδυνως» (gefοrlich leben), κρημνοβατούσα, υπερβαίνουσα, και οραματιζόμενη στους ήχους και ρυθμούς του sempre virere pericolosamente. Είναι το πέρασμά μας του Ρουβίκωνα, και η απάντηση στο «ου διαβατός» του Γρανικού των φοβισμένων, δεδιότων, και ψοφοδεών, με την λιτή και δωρική διαταγή του Αλέξανδρου: «διαβατέος».
Η «καθ' ημάς Δεξιά» είναι πομπός και δέκτης των απόκρυφων κοσμικών μαγνητικών πεδίων, που αναπλάθουν ελικοειδώς και αναδιαμορφώνουν δεξιοστρόφως τις φθορίζουσες εκφάνσεις της φορτισμένης ύλης, δύναμις μορφοπλαστική και διεγείρουσα, σε αναζήτηση απάντησης στο μεγάλο ερώτημα της εντελέχειας της ύπαρξής μας.
Η «καθ' ημάς Δεξιά» είναι υπόθεση εξόχως μεταιχμιακή, οριακή, και καθαρίζουσα, πολύ προσωπική για να γίνει απρόσωπη, και το μήνυμα της («ένδον σκάπτε») για να προσληφθεί, προϋποθέτει τον κατάλληλο κομιστή για να το κοινωνήσει. Γιατί, το μήνυμά της είναι ο ίδιος ο μηνυτής, ο ων, ο ην, και ο ερχόμενος, ο κεχρισμένος με την ιερή αποστολή «ες έδαφος φέρειν» την Καρχηδόνα, την προγραμμένη να καταστραφεί, και την καταστρεπτέα.
Μη λησμονείτε, γρηγορείτε και αναμένετε, γιατί στο βάθος του μυαλού μας πλανάται πάντα η υπόσχεση: Carthago delenda est!